Απο Τη Γή Στη Σελήνη Με...Ασανσέρ!


Πρίν απο...πολλά χρόνια, θυμάμαι να διάβαζω ένα άρθρο του Θανάση Βέμπου στο περιοδικό Πτήση και διάστημα (τώρα και ισορροπία δυνάμεων!) για τους Διαστημικούς Ανελκυστήρες (Space Elevators). Ήταν ένα απο αυτά τα οραματικά άρθρα, γεμάτο καλλιτεχνικές αποδόσεις κάτι περίεργων συσκευών που υποτίθεται οτι θα λειτουργούσαν όπως ακριβώς οι κοινοί ανελκυστήρες μόνο που αντί για το ρετιρέ θα έβγαζαν στο διάστημα!

Όταν λέμε διάστημα, εννoούμε ένα ύψος περίπου 35-36 χιλιάδες μέτρα απο τη Γή και όταν λέμε ανελκυστήρας εννoούμε...ακριβώς αυτό! Μια, τουλάχιστον εντυπωσιακή, εγκατάσταση με 36 χιλιάδες μέτρα "καλώδιο" απο ένα σταθερό σημείο στη Γή μέχρι ένα σταθερό σημείο στον...ουρανό. Και επειδή ο ουρανός δεν έχει ένα βολικό σταθερό σημείο τοποθετούμε μια κατάλληλη ιπτάμενη εγκατάσταση που μοιάζει ούτε λίγο ούτε πολύ με ένα "κοινό" -αλλά λίγο πιο βαρύ- δορυφόρο.

Η τροχιά στην οποία κινείται αυτός ο δορυφόρος ονομάζεται Γεωστατική και είναι το κατάλληλο συστατικό που κάνει αυτό το σημείο στον ουρανό σταθερό ώς πρός ένα αντίστοιχο σημείο στη Γή. Ουσιαστικά, ο δορυφόρος κινείται με ταχύτητα ίση με την αντίστοιχη ταχύτητα που περιστρέφεται η Γή. Έτσι, για ένα παρατηρητή στη Γή, ο δορυφόρος αυτός παραμένει στην ίδια θέση στον ουρανό όπως ακριβώς και οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι* που συνδέουν αποτελεσματικά γεωγραφικά μακρινές τοποθεσίες. Επάνω σε αυτό το καλώδιο, θα ανεβοκατεβαίνει ένα φορείο που θα μεταφέρει ανθρώπους, δορυφόρους, διαστημικά τηλεσκόπια και κάθε λογής φορτία σε τροχιά!

Αν η ιδέα σας φαίνεται παρανοϊκή τότε αναλογιστείτε οτι για να στείλουμε σήμερα ένα φορτίο σε τροχιά χρησιμοποιούμε μια σειρά απο άλλες παρανοϊκές ιδέες (αναλώσιμους πυραύλους στερεών καυσίμων, πανάκριβες και πολύπλοκες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, ένα τρελό κύριο ο οποίος μετράει ανάποδα στην εκτόξευση,κλπ) των οποίων το κόστος κυμαίνεται πολύ λογικά ανάμεσα $4000 μέχρι $40000 ΑΝΑ ΚΙΛΟ!

Πράγμα που σημαίνει οτι το τηλεσκόπιο Hubble που ζυγίζει περίπου 11 τόνους και περνάει πάνω απο τα κεφάλια μας κάθε μιάμιση ώρα θα στοίχιζε $242000000 με το μέσο κόστος των $22000 **.

Σε αυτή τη περίπτωση τα μηδενικά έχουν το πρώτο λόγο και η μείωση του κόστους που υπόσχοντε να προσφέρουν οι διαστημικοί ανελκυστήρες όταν θα λειτουργήσουν είναι φαινομενική. Συγκεκριμένα, εκτιμάται οτι το αντίστοιχο κόστος θα πέσει στα μόλις $220 / kg (!!!)

Τα διάβαζα όλα αυτά και μου φαίνονταν τόσο μακριά και υποθετικά όσο και τα 9000 χιλιόμετρα περίπου που χωρίζουν τα εργαστήρια της NASA απο τη Χαλκίδα. Τότε φυσικά δεν είχα συνειδητοποιήσει οτι η μετάβαση απο το όνειρο ή την ιδέα στη πραγματικότητα είναι απλά θέμα χρόνου.

Και απο τότε έχει κυλήσει αρκετός χρόνος ώστε να υπάρχει σήμερα για τους Διαστημικούς Ανελκυστήρες ένα αρκετά μεγάλο κόματι δημοσιευμένης ακαδημαϊκής έρευνας, ειδικά συνέδρια για το θέμα αλλά και σχετικοί διαγωνισμοί με σημαντικά χρηματικά έπαθλα που έχουν υποκινήσει ώς ένα βαθμό τη σχετική έρευνα.

Σε αυτούς τους πολύ ενδιαφέροντες διαγωνισμούς οι συμμετέχοντες καλούντε να επιδείξουν λειτουργικά μοντέλα των ιδεών τους τα οποία θα πρέπει να ανέβουν και να κατέβουν ένα καλώδιο μήκους (πρός το παρόν) 1000 μέτρων με συγκεκριμένη ταχύτητα. Το καλώδιο συγκρατείται απο ένα αερόστατο ή απο ένα ελικόπτερο και το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει κάθε χρόνο!

Περισσότερες πληροφορίες για οτιδήποτε σχετικό με αυτές τις διατάξεις που απ' οτι φαίνεται ίσως άρχησουν να λειτουργούν πιο γρήγορα απο ότι φανταζόμαστε μπορείτε να βρείτε στο πολύ καλό Space Elevator Reference website αλλά και στο Space Elevator Blog το οποίο μάλιστα αυτό το καιρό παρέχει πλήρη κάλυψη του σχετικού συνεδρίου 2008 Space Elevator Conference!

Κλείνοντας παραθέτω ένα video με τον ανελκυστήρα του USST (University Of Sascatcewan...ινδιάνικο όνομα) σε λειτουργία απο το διαγωνισμό του 2006 που νομίζω οτι δείχνει με το καλύτερο τρόπο πώς θα μοιάζει (σε μικρογραφία τουλάχιστον) ο Διαστημικός Ανελκυστήρας του μέλλοντος!





* Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι σε γεωστατική τροχιά έγιναν ευρέως γνωστοί χάρη σε ένα κύριο με το όνομα Arthur Clark, ο οποίος δυστυχώς μας άφησε πρόσφατα. Το 1945 έγραψε ένα άρθρο που εξηγούσε τη βασική αρχή λειτουργίας τους σε μια εποχή που το κοντινότερο πράγμα σε πύραυλο που μπορούσε να φανταστεί κανείς ήταν οι βόμβες V1 που έπεφταν στο Λονδίνο κατα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο ίδιος κύριος δε, είχε κάνει επίσης και την ιδέα του Διαστημικού Ανελκυστήρα γνωστή στο ευρύ κοινό μέσω ενός βιβλίου που έγραψε το 1979...δέκα χρόνια μετά τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στο φεγγάρι.

**Είναι πολύ πιθανό εδώ να υποεκτιμώ το κόστος καθώς το Hubble τέθηκε σε τροχιά απο επανδρωμένη αποστολή με το διαστημικό λεοφωρείο αλλά είναι ένα παράδειγμα με ρεαλιστικά στοιχεία. Παρεπιπτόντως το συνολικό κόστος του Hubble ήταν περίπου $1500000000 (Αυτό διαβάζεται ώς δισεκατομμύρια δολάρια)

*** H φωτογραφία που απεικονίζεται στην αρχή του παρόντος άρθρου προέρχεται απο το Impact Lab

Μέχρι Να Συνηθίσεις, Το Νού Σου!

Αφορμή για αυτό το post, μια σειρά παρόμοιων άρθρων που παρακολούθησα το τελευταίο καιρό σε διάφορα blogs (και με πρώτο αυτό της disillusa και μετά του Κουρετίνιο) σχετικά με τα 10+1 Άχρηστα Πράγματα περί "εμού, του ιδίου του blogger".

Αποφάσισα λοιπόν να αλλάξω λίγο τους κανόνες και να γράψω 10+1 (χρήσιμα και άχρηστα) πράγματα για ετούτο εδώ το τόπο και για να καταλάβεις το γιατί, ένα πράγμα έχω να σου πώ:

"Θα τα πούμε στα αγάλματα στις δέκα...Αμα δείς και έχει γέφυρα νωρίς, περπάτα πρός το στρογγυλό και θα βρεθούμε." *

Ο λόγος για τη τοπική γνώση μέσα στην οποία μεγάλωσες και δε της δίνεις και πολύ σημασία, άλλωστε τα ευκόλως εννοούμενα παραλείποντε και κάνουν την επικοινωνία μας πιο αποτελεσματική. Μέχρι που κάποια στιγμή φοράς μια άλλη πραγματικότητα...ετούτη εδώ τη πραγματικότητα ίσως τη βρείς να σε "στενεύει" στα εξής σημεία:

1) Στην Αγγλία τα αυτοκίνητα κινούντε στην αριστερή πλευρά του δρόμου, αυτό σημαίνει οτι όταν πάς να περάσεις απέναντι σου έρχοντε απο δεξιά. Μέχρι να συνηθίσεις....το νού σου!!!

(Στα αεροδρόμια και γύρω απο το πανεπιστήμιο -όπου υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να βρείς "αφηρημένους"- ο δρόμος σε προσέχει απο μόνος του. Photo:AA)

2) Σαν συνέπεια του #1, η θέση του οδηγού είναι στη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου γι' αυτό μη παρεξηγηθείς αν όταν πάς να μπείς στο Taxi σου πεί ο οδηγός "It's alright mate, i am driving for you tonight"

3) Παρ' όλο που ισχύουν τα #1 και #2, το κιβώτιο ταχυτήτων έχει τις σχέσεις στην ίδια διάταξη. Αυτό σημαίνει οτι η πρώτη εξακολουθεί να είναι...πάνω-αριστερά, μόνο που τώρα τη βάζεις με το αριστερό χέρι.

(Μπορεί ότι έμαθες να πρέπει να το εφαρμόσεις ανάποδα, αλλά η οδήγηση στην Αγγλία δεν είναι τελικά τόσο δύσκολη όσο ίσως τη φαντάζεσαι: Photo απο το Minimania)

4) Το κλειδί στίς περισσότερες πόρτες μπαίνει με τα δοντάκια προς τα επάνω (πιθανότατα ανάποδα απο οτι έχεις συνηθίσει). Αυτό σημαίνει οτι η πόρτα ξεκλειδώνει πρός τα δεξιά.

(Σε όσες κλειδαριές έχω δεί μέχρι τώρα, το κλειδί έμπαινε ανάποδα...απο ότι τουλάχιστον είχα συνηθίσει. Photo: AA)

5) Συναφές με το #4 είναι και το γεγονός οτι πολλές βίδες, "λύνουν" πρός τα δεξιά.

6) Παρ' όλο που το δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος είναι AC, 220V, 50Hz όπως και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη οι πρίζες είναι τελείως διαφορετικές...

(...επίσης κάτι που έχω βρεί πάρα πολύ πρακτικό είναι το γεγονός οτι η κάθε πρίζα έχει επάνω ένα διακόπτη. Photo: AA)

7) Στα εστιατόρια, το πιπέρι βρίσκεται στο σκεύος με τις πολλές τρύπες(!). Μέχρι να συνηθίσεις...το νού σου!!!

(Το μόνο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ σαν αιτία σε αυτή τη περίπτωση είναι το γεγονός οτι μια φορά κι ένα καιρό, το αλάτι ήταν τόσο σημαντικό για την Αγγλία που όταν ήθελαν να πουν πως κάποιος είναι σημαντικός και χρήσιμος άνθρωπος χρησιμοποιούσαν την έκφραση "He is worth his salt"!!! Photo:AA)

8) Στα περισσότερα (αν όχι όλα) σπίτια, δεν υπάρχει "μπαταρία" που να ενώνει τη παροχή του κρύου με τη παροχή του ζεστού. Αυτό έχει σαν αποτελέσμα να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε πολύ κρύο ή πολύ ζεστό νερό. Οι "μπαταρίες" που συνδέουν τις δύο παροχές σε μία ονομάζονται....Ευρωπαϊκού τύπου (!)

(Εναλλακτικά, όπως προτείνουν και οι Άγγλοι, αν θές χλιαρό νερό, μπορείς να κλείσεις το νιπτήρα, να τον γεμίσεις με ένα μίγμα κρύου και ζεστού νερού και να πλυθείς (ή για περισσότερη διασκέδαση...να ξυριστείς) με αυτό το νερό! Photo:AA)

9) Είναι λάθος να υποθέτεις οτι μια τυχαία Pizzeria που βρήκες στο τηλεφωνικό κατάλογο έχει delivery, είναι πολύ πιθανό να παραμείνεις πεινασμένος και με το ακουστικό στο χέρι! Παλαιότερα (αλλά και τώρα) κάποιες pizzerias δεν είχαν καθόλου delivery, αλλά μπορούσες να πάρεις τηλέφωνο, να αφήσεις τη παραγγελία σου και να πάς ο ίδιος να πάρεις τη pizza...το λεγόμενο collection!!! Αυτό, πρίν το "πάθω" το είχα διαβάσει στο "The Long Dark Tea-Time Of The Soul" του Douglas Adams, απο όπου και το παρακάτω απίθανο κομάτι:

"She enjoyed the notion that New York was home and that she missed it, but in fact the only thing she really missed was pizza. And not just any old pizza, bu tthe sort of pizza they brought to your door if you phoned them up and aksed them to. That was the only real pizza. Pizza that you had to go out and seat at a table staring at red paper napkins for wasn't real pizza however much extra pepperoni and anchovy they put on it.

London was the place she liked living in most, apart, of course, from the pizza problem, which drove her crazy. Why would no one deliver pizza? Why did no one understand that it was fundamental to the whole nature of pizza that it arrived at your front door in a hot cardboard box? That you slithered it out of greaseproof paper and ate it in folded slices in fron of the TV? What was the fundamental flaw in the stupid, stuck-up, sluggardly English that they couldn't grasp this simple principle? For some odd reason it was the one frustration she could never learn simply to live with and accept, and about once a month or so she would get very depressed, phone a pizza restaurant, order the biggest most lavish pizza she could describe - pizza with an extra pizza on it, essentially- and then, sweetly ask them to deliver it.
"To what?"
"Deliver. Let me give you the address -"
"I don't understand. Aren't you going to come and pick it up?"
"No. Aren't you going to deliver? My address - "
"Er, we don't do that, miss"
"Don't do what?"
"Er, deliver..."
"You don't deliver? Am i hearing you correctly...?"

The exchange would quickly degenerate into an ugly slanging match, which would leave her feeling drained and shaky, but much, much better the following morning. In all other respects she was one of the most sweet-natured people you could hope to meet."

10) Παρ' όλο που το πληκτρολόγιο φέρει αγγλικούς χαρακτήρες...το layout
είναι διαφορετικό σε 2-3 πλήκτρα. (δίπλα στο $ (Shift+4) υπάρχει το £ (Shift+3), το @ είναι στη θέση του " και το ~ είναι μαζί με το #)

(Οι αλλαγές δεν φέρνουν μεγάλη αναστάτωση, αν και μέχρι να συνηθίσω έβαζα σχόλια συνεχώς με @ αντί για #. Photo απο το σχετικό άρθρο της Wikipedia)

10+1) Όπου υπάρχουν κυλιώμενες σκάλες, το πιο πιθανό είναι οτι κινούντε με την αντίστροφη φορά απο ότι ίσως έχεις συνηθίσει...Το δεξί ρεύμα ανεβαίνει!!! (Oh, my God! I am sorry, does that hurt?)

(Ανάποδη φορά στις σκάλες αλλά αν έχεις διαβάσει την υπόλοιπη λίστα δε θα πρέπει να σου κάνει εντύπωση...Έτσι κι αλλιώς, μέχρι να συνηθίσεις...Το νού σου!!! Photo: Hypercontextualism απο flickr)

(*) Τα "αγάλματα" είναι ένα μνημείο στους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους στην εθνική αντίσταση κατά τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής. Βρίσκεται στο τέλος της παραλίας της Χαλκίδας και είναι ένα απο τα πιο δημοφιλή σημεία συνάντησης. Η "γέφυρα", επίσης γνωστή και ώς "παλιά γέφυρα"
για να τη ξεχωρίζουμε απο τη καινούρια και "υψηλή", είναι η γέφυρα που ενώνει την Εύβοια με τη Βοιωτία. Η γέφυρα ανοίγει, συνήθως τις βραδυνές ώρες, με αποτέλεσμα να "κλείνει" τη κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών απο και πρός το νησί μερικές φορές εώς και για 1 ώρα. Το "στρογγυλό" είναι ένας πέτρινος σχηματισμός περίπου στη μέση της παραλίας της Χαλκίδας.


Προσωπικά, βρίσκω το θέμα της τοπικής γνώσης πολύ ενδιαφέρον, σαν τη γνώση μιας γλώσσας που σε φέρνει πιο κοντά με τους ανθρώπους. Έχω λοιπόν εντοπίσει κάποια blog μέσα απο τα οποία που και που προβάλουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα κομάτια τοπικής γνώσης και πραγματικότητας...Δεν ξέρω αν οι χρήστες τους θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα παρόμοιο περιληπτικό post αλλά όπως και να έχει μια βόλτα απο τα παρακάτω αξίζει το κόπο:

α) Η Ιαπωνική πραγματικότητα του kouretihno
β) Η Χαβανέζικη πραγματικότητα του lazopolis
γ) Η Ελληνική πραγματικότητα μέσα απο τα ΕλληνοΑυστραλέζικα μάτια της D in D & T
δ) Η Ελληνική πραγματικότητα μέσα απο τα ΕλληνοΝεοζηλανδέζικα μάτια της Mediterranean Kiwi
ε) Η Ουαλική πραγματικότητα της disillusa (Κάτι φίλοι μου, μού λένε οτι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά εκεί πάνω :-) )

Είναι Πουλί; Είναι ο Superman;;;

...όχι, αυτή τη φορά ήταν απλά ένα αεροπλάνο! Ο λόγος για το Royal Navy Air Show - Yeovilton 2008, που έγινε το Σαββάτο 5 Ιουλίου 2008.

Το αεροπορικό αυτό Show διοργανώνει κάθε χρόνο η αεροπορία του πολεμικού ναυτικού της Αγγλίας στη βάση της, στο αεροδρόμιο του Yeovilton, περίπου 120 km ανατολικά του Plymouth.

Πρόκειται για μια πραγματική γιορτή στην οποία το αεροδρόμιο ανοίγει τις πόρτες του, τα υπόστεγα, τα κόκπιτ των αεροπλάνων και των ελικοπτέρων του και το κοντινό αεροπορικό μουσείο και καλωσορίζει τους χιλιάδες φίλους της αεροπορίας που καταφθάνουν στο Yeovilton με αυτοκίνητα, λεωφορεία αλλά και αεροπλάνα. Στο διάστημα ανάμεσα στις 09:00 το πρωί και τις 17:00 το απόγευμα μπορείτε να δείτε απο κοντά τα στατικά εκθέματα αλλά και τις πολύ εντυπωσιακές αεροπορικές επιδείξεις. Εμείς επισκεφθήκαμε το show για δεύτερη χρονιά φέτος και ειδού μερικά απο τα εκθέματα (στατικά και μή) που μας τράβηξαν τη προσοχή:

(Eurofighter Typhoon. Αυτή και όλες οι φωτογραφίες που ακολουθούν προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Η τρίτη επίδειξη του Eurofighter που παρακολουθώ και κάθε φορά όσο εντυπωσιακή ήταν και η πρώτη (στη Τανάγρα το 2003 αν δεν κάνω λάθος). Η ωμή δύναμη των κινητήρων σε καταβάλει μόνο και μόνο παρακολουθώντας απο το έδαφος...υποψιάζομαι οτι το να είσαι μέσα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον. Σχετικό video με την επίδειξη του απο το περσινό show βρίσκεται εδώ. Στη φωτογραφία, το Typhoon ενώ κάνει ένα πέρασμα σε χαμηλή ταχύτητα πάνω απο το διάδρομο και προκαλεί ένα κύμα απο φωτογραφικά κλίκ. Ένα απο αυτά ήταν και το δικό μου.

(Αεροβατικές Μανούβρες απο τον Peter Harvey με ένα Nimbus-4T)

Τα ανεμοπλάνα, που δεν έχουν κινητήρα, είναι αρκετά δύσκολα να τα πετάξει κανείς έτσι κι αλλιώς. Πόσο μάλλον να κάνει ακροβασίες! Στη φωτογραφία, ο Peter Harvey (ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσες φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην ανοικτή κατηγορία - δηλαδή κάνε ότι θές φτάνει να μη σκοτωθείς) στις λίγες στιγμές μηδενικής βαρύτητας. Αμέσως μετά, το ανεμοπλάνο κατέρευσε πρός τα πίσω για λίγο και συνέχισε το show. Δε μπορώ να περιγράψω το τι έκανε αυτός ο άνθρωπος στον αέρα με αυτό το απίστευτα κομψό αεροπλάνο, είχα μείνει αποσβολομένος απο το θέαμα και αυτή είναι η μοναδική στιγμή που τον είδα μέσα απο το φάκο της μηχανής μου. (Σε περίπτωση που αναρρωτιέστε πώς απογειώθηκε αφού δεν έχει μηχανή...Είναι "απλό", τον τράβηξε μέχρι το επιθυμητό ύψος ένα μικρό αεροσκάφος και απο εκεί "πήρε το κατήφορο")

(Ελικόπτερα Lynx στο διάδρομο του Yeovilton)

Τα ελικόπτερα έχουν τη τιμητική τους στο Yeovilton. Σε αυτή τη φωτογραφία, ένα ζευγάρι Lynx ενώ εκτελούν μια μαγική χορογραφία. Το να βλέπει κανείς τα Lynx να πετάνε έτσι είναι εντυπωσιακό, όχι όμως σα να βλέπεις τα επιβλητικότατα μεταγωγικά ελικόπτερα Merlin!

(Merlin, Ένας ελέφαντας με χάρη...γαζέλας)

...Αυτά είναι πολύ μεγάλα ελικόπτερα! Τόσο μεγάλα, που όταν τα βλέπεις να κινούντε με τόση χάρη και ευελιξία στον αέρα νιώθεις λίγο περίεργα... Για να καταλάβετε το μέγεθος, να μια φωτογραφία με ανθρώπους μέσα...

(Στα πηδάλια, μόνο για σήμερα....οι φίλοι του Winny)

Και εδώ άλλη μια, σε όλο του το μεγαλείο:

(Το Merlin, τραβηγμένο με το φακό στα 28mm και απο αρκετά μεγάλη απόσταση)

Μεγάλο ελικόπτερο όντως αλλά υπάρχει κάτι που μπορεί να το...μεταφέρει και αυτό είναι το Boeing C-17, Globemaster!

(Boeing C-17, Στα έγκατα του μεταφέρει ένα ελικόπτερο Merlin όπως αυτά στις προηγούμενες φωτογραφίες)

Το συγκεκριμένο C-17 δεν ήταν μέρος του show αλλά μετέφερε ένα ελικόπτερο Merlin απο το Afghanistan πίσω στη βάση του στο Yeovilton για προγραμματισμένο service (!!!)

Δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια πρός τα ελικόπτερα ή τουλάχιστον όχι όση έχω για τα αεροπλάνα, μερικά εκ των οποίων συμπεριφέρονται και σαν ελικόπτερα αν χρειαστεί.
Όπως για παράδειγμα αυτό εδώ το Sea Harrier!


Το συγκεκριμένο εκτός απο την μοναδική ιδιότητα να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα, φέρει και όλες τις τελευταίες τεχνολογικές προσθήκες με τις οποίες πετάει ελεγχόμενο ολοκληρωτικά απο ηλεκτρονικά συστήματα. Αυτό σημαίνει οτι εκτός απο τα πηδάλια το σύστημα ελέγχει πλέον και την εκτροπή των καυσαερίων αλλά και τις στροφές του κινητήρα. Όπως ανέφερε και ο εκφωνητής όση ώρα το Sea Harrier αναστάτωνε την ησυχία της εξοχής επάνω απο τα κεφάλια μας, μόλις το προηγούμενο μήνα είχε ολοκληρώσει μια σειρά δοκιμών κατα τις οποίες απογειώθηκε κάθετα και προσγειώθηκε και πάλι, χωρίς πιλότο επάνω σε μια φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού.

Ανάμεσα στα ιστορικά αεροπλάνα που έκαναν την εμφάνιση τους στο Yeovilton και το αεροσκάφος που ήθελα πάρα πολύ να παρακολουθήσω να πετάει ήταν και το Sea Vixen!

(Περιμένωντας υπομονετικά τη σειρά του...)

(Κατα την απογείωση)

(Γρήγορο πέρασμα και φωτογραφικός οργασμός)

(2 κινητήρες Jet, ασυνήθιστο σχήμα)

Η φόρμα του αεροπλάνου αυτού αλλά και το σήμα της μοίρας που φέρει στην ουρά του (Η ιπτάμενη γροθιά) μου είχαν τραβήξει τη προσοχή απο τότε που διάβασα την ιστορία του για πρώτη φορά στο πολύ καλό ιστορικό περιοδικό Aeroplane.

Μαθαίνω πως στους αεροπορικούς κύκλους λέγεται πως αν ένα αεροπλάνο είναι όμορφο τότε θα έχει και πολύ καλά χαρακτηριστικά. Πιστεύω πως αυτό είναι αλήθεια για όλα τα πράγματα αφού η ρίζα της ομορφιάς είναι στις αναλογίες και σίγουρα είναι αλήθεια στη περίπτωση του Sea Vixen. Ο συγκεκριμένος τύπος αεροσκάφους έχει σήμερα αποσυρθεί απο την ενεργό υπηρεσία. Τα αεροσκάφη που πετάνε σήμερα συντηρούν (και συνήθως τα ανασταίνουν απο πολύ άσχημη κατάσταση) ομάδες εθελοντών που χρηματοδοτούντε επίσης εθελοντικά απο το κοινό ή απο άλλους φορείς. Μεγάλο ποσοστό των εξόδων συντήρησης βγαίνουν απο εμφανίσεις σε show.

Άλλα ενδιαφέροντα θεάματα στον ουρανό και τα υπόστεγα του Yeovilton ήταν ένα ζευγάρι διπλάνων με δύο ακροβάτες που χόρευαν στα φτερά τους!!!


Και μερικούς παλαιότερους γνώριμους, τουλάχιστον απο τις ταινίες και τα ντοκυμαντέρ για εμένα, καθώς όταν τα Huey κατέβαιναν απρόσκλητα μέσα στους οριζόνες του Vietnam για να μαζέψουν ότι είχε απομείνει απο τους αμερικάνους ή τα P51 κατέριπταν Messerschmit πάνω απο τη Μάγχη...εγώ δεν υπήρχα ούτε κάν σαν ιδέα!

(Όχι o Ινδιάνος Iroquis που πετούσε στο Vietnam, αλλά μια γεννιά πιο μετά, το Heuy II)

(Mustang P51)

Ανάμεσα σε άλλες σημαίες, πετύχαμε και τη δική μας :-)

Πέρυσι ήταν προγραμματισμένο να έρθει στο show το γνώριμο A7 της Ελληνικής Αεροπορίας με το livery του Τίγρη αλλά απ' οτι μάθαμε ακυρώθηκε η μετάβαση του...Φέτος δεν υπήρχε καμία αναφορά σε Ελληνικό αεροσκάφος.

Δυστυχώς το show τελείωσε φέτος περίπου 2 ώρες νωρίτερα λόγο, τι άλλο, του Αγγλικού καιρού. Το Σαββάτο, στις 05 ΙΟΥΛΙΟΥ, είχαμε 13 βαθμούς, βροχή και ισχυρούς ανέμους (πάνω απο 15 κόμβους καθώς ένα ζεύγος F-16 απο την Ιορδανία ακύρωσανε την επίδειξη τους επειδή δεν μπορούσαν να απογειωθούν με τόσο αέρα κάθετο στο διάδρομο (Crosswind)).

Ευτυχώς η βροχή άρχησε να πέφτει σοβαρά μετά τις 14:00 -οπότε και φύγαμε- αλλά δυστυχώς απο εκείνη την ώρα δεν έχει σταματήσει :-(

top