Άλλο ένα άρθρο σε περισσότερα απο ένα μέρη, αυτή τη φορά σχετικό με τον προγραμματισμό συσκευών όπως PDA και Smartphones που χρησιμοποιούν το λειτουργικό σύστημα MS Windows Mobile (WM).
Σε αυτό το πρώτο μέρος θα περιγράψω τι αντιμετώπισα στη προσπάθεια μου να προγραμματίσω ένα PDA ενώ στα επόμενα μέρη θα περιγράψω αναλυτικά τις ρυθμίσεις και τη λειτουργία ενός πάρα πολύ καλού Integrated Development Environment (IDE), το οποίο διατίθεται δωρεάν και μου επέτρεψε να δημιουργήσω τελικά εφαρμογές για το PDA.
Ο στόχος μου, μέσα απο αυτό το άρθρο είναι να δώσω στον αναγνώστη πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στο internet αλλά βρίσκοντε εδώ σε ένα ενιαίο κείμενο με βοηθητικά σχόλια και εντυπώσεις απο την όλη διαδικασία.
Ελπίζω να αποτελέσει μια καλή αρχή για όσους ενδιαφέροντε να προγραμματίσουν τα PDA τους.
Το Hardware (απο εδώ ξεκίνησαν όλα)
Πρίν απο περίπου 6 μήνες δέχτηκα ώς δώρο ένα PDA Dell Axim X51 με τον πολύ καλό Intel PXA270 XScale επεξεργαστή στα 624MHz. Η ανάλυση της οθόνης είναι 320x240 με 16bit βάθος χρώματος, έχει λειτουργικό WM 5.0 και πολλές δυνατότητες επέκτασης μέσω CompactFlash και της κάρτας μνήμης SD. Ουσιαστικά, η θύρα για τις μνήμες CompactFlash καταλήγει επάνω σε ένα mini-pcmcia bus μέσω του οποίου είναι δυνατόν να προσαρμοσθούν επάνω στο PDA και άλλες συσκευές όπως, GPS, κάμερα, Σκληροί δίσκοι, Barcode Scanners κλπ.
Όσο αφορά τη συνδεσιμότητα, το PDA μπορεί να συνδεθεί με άλλες συσκευές μέσω Bluetooth, Infrared (IrDA) και WiFi και υπάρχει και η δυνατότητα σύνδεσης του PDA με PC μέσω USB.
Σημείωση:Περίπου μια εβδομάδα αφού είχα λάβει το PDA, η Dell ανακοίνωσε οτι διακόπτει τη σειρά Dell Axim!!! (Οι φήμες λένε οτι ετοιμάζει μια πιο δυνατή PDA σειρά σε συνεργασία με την HTC[1]). Παρ' όλα αυτά, το PDA αυτό είναι αρκετά δυνατό και αν ενδιαφέρεστε για κάτι τέτοιο -ή το ελαφρά βελτοιωμένο X51V- σίγουρα μπορείτε να βρείτε μια καλή προσφορά στο e-bay. Μια πιο εκτενή παρουσίαση των συσκευών αυτών είχε γίνει απο το CNet[2].
Ενώ το Hardware είναι αρκετά δυνατό, κάποιες επιλογές που έχουν γίνει στο λειτουργικό προκαλούν εντύπωση!
Η συσκευή "τρέχει" WM στην έκδοση 5.0 και θα περίμενε κανείς με ένα τόσο δυνατό επεξεργαστή όπως ο PXA270 oti θα μπορούσε να υποστηρίξει όλα τα Services του Bluetooth (Για παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς να στείλει ήχο απο το PDA στα Bluetooth ακουστικά ή να χρησιμοποιήσει το PDA ώς Human Interface Device (HID) για το χειρισμό ενός PC για παράδειγμα) .
Αντί αυτού, οι υπόλοιπες Bluetooth συσκευές βλέπουν απο το PDA μόνο μια απλή σειριακή θύρα over bluetooth. Αργότερα ανακάλυψα οτι υπάρχει ένα καλύτερο Bluetooth Stack (Widdcom) το οποίο έχει πολύ περισσότερα services αλλά και μερικά μικρά προβληματάκια [3].
Η συσκευή όπως και πολλές άλλες, δίνει τη δυνατότητα συγχρονισμού του Outlook (ημερολόγιο, reminders, emails, κλπ) με την αντίστοιχη PocketPC έκδοση του. Ενώ θα μπορούσε να κάνει το Synchronisation μέσω του standard Object Binary Exchange Protocol (OBEX)[4] που το υποστηρίζει έτσι κι αλλιώς επειδή έχει τη δυνατότητα IrDA, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς αποκλείστικά το MS Active Sync (!). Το MS Active Sync, είναι μια πολύ απλή εφαρμογή απο τη Microsoft που δημιουργεί μια σύνδεση ανάμεσα στο PC και WM Based PDAs για τη διαχείρηση αρχείων.
Δυστυχώς, για να γίνει το Synchronisation, το ActiveSync πρέπει να τρέχει ΚΑΙ στο PC ΚΑΙ στο PDA. Δηλαδή ενώ υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αυτή η μεταφορά με Standard εργαλεία, το ActiveSync δημιουργεί ένα ακόμα πρωτόκολο. Εν το μεταξύ η ενσωμάτοση του με τα Windows με τη δυνατότητα browsing των δίσκων όπως στον Windows Explorer έχει κάποια Bugs επειδή κάνει συνεχώς polling στο PDA για να "προλάβει" τις οποιεσδήποτε αλλαγές[5].
Ένα ακόμα "παράξενο" (που θα μας απασχολήσει και αργότερα, στον προγραμματισμό) είναι οτι δεν υπάρχει Console Device ενώ το console απο πλευράς Input / Output (I/O) είναι υλοποιημένο στα Windows CE. Αυτό σημαίνει οτι δεν μπορείτε να τρέξετε κατ' ευθείαν text mode εφαρμογές (όπως για παράδειγμα Telnet ή Putty).
Για να "δείτε" το Console Device θα πρέπει να κατεβάσετε και να εγκαταστήσετε την εφαρμογή PocketConsole η οποία θα σας δώσει τη δυνατότητα να τρέξετε οποιαδήποτε ανάλογη Text Mode εφαρμογή σε PocketPC[6]
Αναρωτιέμαι γατί έγιναν αυτές οι επιλογές.
Κατα τα άλλα η συσκευή είναι απροβλημάτιστη στη λειτουργία της και αν -καταφέρετε και- την ενσωματόσετε στη καθημερινή σας ζωή ίσως σας φανεί χρήσιμη. Το μόνο ίσως αρνητικό στη χρήση των PDA είναι η έλειψη ενός πλήρους qwerty πληκτρολογίου κάτι που οι πιο νέες αναδιπλώμενες συσκευές έχουν.
Μπορείτε βέβαια να χειριστείτε το PDA μέσω του "εικονικού" πληκτρολογίου ή γράφοντας κατ ευθείαν με το Stylus αλλά σίγουρα αυτός ο τρόπος αλληλεπίδρασης δεν είναι ο πιο βολικός για παρατεταμένη χρήση (Συγγραφή κειμένων, πολλές σημειώσεις, Login σε απομακρυσμένους server και δουλειά μέσω Putty κλπ). Απο την άλλη μεριά αν έχετε τα χρήματα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα αναδιπλώμενο Bluetooth πληκτρολόγιο[7].
Προσωπικά βρήκα πολύ χρήσιμα τα reminders και τα ραντεβού τις χειρόγραφες σημειώσεις (τις μετατρέπει αυτόματα σε κείμενο με ενσωματομένο OCR), τις φωνητικές σημειώσεις (απλά με το πάτημα ενός πλήκτρου ηχογραφείτε ένα μήνυμα σε CD quality) και τη δυνατότητα να λαμβάνω email -μέσω web αλλά και μέσω Outlook- συνδεόμενος σε hotspots. Βέβαια μέσω του WiFi είναι επίσης δυνατόν να κάνετε κλήσεις τηλεφωνίας με κάποιο πρόγραμα όπως για παράδειγμα το Skype Mobile[8]...πραγματικά πολύ βολικό.
Παρ' όλες του τις δυνατότητες και εφαρμογές όμως...ήθελα να το προγραμματίσω. Ιδιαίτερα αφου είχα και ένα Bluetooth GPS ήθελα, έτσι απο ενδιαφέρον, να δημιουργήσω μια εφαρμογή για το PDA.
Η αρχική μου σκέψη ήταν μια απλή εφαρμογή GPS Navigation στην οποία θα μπορούσα να φορτώσω οποιοδήποτε χάρτη σαν εικόνα (είτε απο scanner, είτε απο το internet) και να τοποθετήσω μια τελεία στην τρέχουσα τοποθεσία μου. Η μετατροπή των συντεταγμένων απο το πλαίσιο αναφοράς του GPS στο πλαίσιο αναφοράς της εικόνας γίνεται με ένα απλό γραμμικό μετασχηματισμό, οπότε αυτό θα ήταν το ελάχιστο πρόβλημα μου...
Ένα ένα τα βήματα όμως...πρώτα έπρεπε να γράψω και να μεταφέρω το πρόγραμα στο PDA.
Ο προγραμματισμός του PDA
Microsoft Visual Studio
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να κοιτάξω την υποστήριξη του Microsoft Visual Studio για PocketPC συσκευές. Το Visual Studio είναι πραγματικά ένα ανεκτίμητο εργαλείο (δεν είναι βέβαια το μόνο) και ήμουν σίγουρος οτι η Microsoft θα είχε δημιουργήσει κάποιο MSVS Add-On το οποίο θα έκανε τα πάντα με το πάτημα ενός κουμπιού.
Μερικά downloads αργότερα και ενώ το είχα πάρει απόφαση οτι δεν γλύτωνα και την εγκατάσταση του .NET Framework για PocketPC στο PDA, είμαι έτοιμος για τη πρώτη προσπάθεια. Το add-on δημιουργεί ένα νέο Application Template με την ονομασία Smart Device Application και όλες τις ρυθμίσεις έτοιμες. Παρ' όλα αυτά, ότι και να έκανα, αμέσως μετά το πρώτο Dialog Box όπου καθορίζεται το όνομα του Project και η τοποθεσία του, έπαιρνα συνεχώς το ίδιο σφάλμα, σχετικά με κάποιο Component μέσα στη "σελίδα".
(Θυμηθείτε οτι τα Dialog Boxes των wizards του Visual Studio χρησιμοποιούν το CHtmlView)
Έτσι έληξε πρίν καν αρχήσει, η εμπειρία μου με το MSVS. Έτσι κι αλλιώς ήδη είχα αρχήσει να αλλάζω γνώμη όταν διάβασα οτι θα έπρεπε να εγκαταστήσω στο PDA το .NET Framework. Απο την άλλη μεριά το Visual Studio έχει και μεγάλο κόστος κάτι που ίσως αποθαρρύνει τους ενδιαφερόμενους ιδιώτες προγραμματιστές να το επιλέξουν για να δημιουργήσουν τις δικές τους εφαρμογές για PDA.
Java
Η επόμενη σκέψη μου ήταν να χρησιμοποιήσω τη Java. Παρ' όλο που δεν έχω μεγάλη εμπειρία σε αυτή τη γλώσσα (Πέρα απο το βασικό προγραμματισμό), ήμουν διατεθειμένος, να καταβάλω κάθε προσπάθεια για να δώ την εφαρμογή να τρέχει στο PDA. Στο κάτω κάτω, θα μάθαινα και κάτι απο την όλη διαδικασία.
Επειδή τα PDA και οι υπόλοιπες Smart Devices είναι τοσο διαδεδομένες θα περίμενε κανείς οτι θα ήταν πολύ εύκολο να βρεθεί ένα Virtual Machine (που είναι υπεύθηνο για την εκτέλεση τον προγραμμάτων) για το Axim.
Δυστυχώς, μόνο εύκολο δεν ήταν. Αρχικά έψαξα στο αφιερωμένο στη Java, website της Sun αλλά δε βρήκα κάποιο Java Runtime Environment (JRE) για PocketPC. Πολύ χρήσιμη στην αναζήτηση μου ήταν μια λίστα των διαθέσιμων Java Virtual Machines και των μηχανημάτων που τρέχουν, απο τον Dan Fiton του Πανεπιστημίου του Lancaster[10]
Σε αυτή τη λίστα θα βρείτε υλοποιήσεις απο προγραμματιστές ή ομάδες προγραμματιστών, διαφόρων VMs οι οποίες όμως δεν παρέχουν πλήρη υλοποίηση του Java standard ή των διαφόρων πακέτων της.
Μετά απο αρκετό ψάξιμο διαπίστωσα οτι η μόνη εταιρία που διαθέτει ένα αξιόπιστο και πλήρως υλοποιημένο Java Standard για PocketPC στα WM 5.0 είναι η IBM με την έκδοση J9[11].
Το runtime environment αυτό μπορείτε να το κατεβάσετε και να το χρησιμοποιήσετε δωρεάν μόνο για ιδιωτική χρήση και μια πιο εκτενή παρουσίαση του μπορείτε να βρείτε στο πολύ καλό Aximsite[12]
Παρ' όλα αυτά η εγκατάσταση του J9 είναι απλά το πρώτο βήμα που θα σας επιτρέψει να δημιουργήσετε απλές εφαρμογές σε Java και να τις εκτελέσετε στο PDA. Για να προχωρήσετε σε γραφικό περιβάλλον θα πρέπει είτε να εγκαταστήσετε το Standard Widget Toolkit ή να χρησιμοποιήσετε το Abstract Windowing Toolkit[13].
Σε αυτό το σημείο τα πράγματα ήταν ήδη αρκετά πολύπλοκα. Όλο αυτό το διάβασμα και η "μάχη" με τη Java, με έκαναν να νοιώθω οτι έπρεπε να καταβάλω μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για να στήσω το Development Environment μου για μια σχετικά απλή εφαρμογή η οποία τελικά ίσως και να μην έτρεχε όσο γρήγορα θα έτρεχε ένα native εκτελέσιμο.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να συνεχίσω την αναζήτηση και να επιστρέψω στη Java αν δεν έβρισκα κάτι καλύτερο.
Adobe Flash
Η επόμενη σκέψη μου ήταν να δοκιμάσω το Flash το οποίο μου είχε κάνει εντύπωση απο τις αρχικές εκδόσεις, επειδή είχε σχετικά απλή δομή και πολλές συναρτήσεις για γραφικά (όπως scaling, rotation, skew, κλπ) ήδη έτοιμες. Το έναυσμα για να αφιερώσω κάποιο χρόνο στο Flash μου το έδωσε το γεγονός οτι υπήρχε ήδη ένας Flash Player (στην έκδοση 7, ενώ το Flash είναι τώρα στην έκδοση 9, αλλά αυτό ήταν το ελάχιστο πρόβλημα) για PocketPC.
Παρ' όλα αυτά, σύντομα ανακάλυψα οτι οι εφαρμογές Flash δεν έχουν καμία πρόσβαση στο περιβάλλον όπου τρέχει ο Flash Player παρα μόνο μέσω ελάχιστων συναρτήσεων για επικοινωνία μέσω δικτύου με Servers.
Αυτό σήμαινε οτι ήταν αδύνατον να έχω πρόσβαση στην εικονική σειριακή θύρα του GPS ή, για τον ίδιο λόγο, πρόσβαση σε οποιοδήποτε αρχείο του συστήματος.
Μετά απο λίγο ψάξιμο στο πραγματικά πολύ καλό site της Adobe, ανακάλυψα οτι κάποιος προγραμματιστής είχε χρησιμοποιήσει το Flash σαν Interface σε μια εφαρμογή που χρησιμοποιούσε GPS για να προσδιορίζει τη τοποθεσία του χρήστη και να του παρέχει την ανάλογη ξενάγηση στο χώρο.
Δυστυχώς όμως, η σχεδίαση της εφαρμογής δεν ακολουθούσε τον πιο σύντομο δρόμο. Η εφαρμογή αυτή ήταν μια Client - Server εφαρμογή, όπου και τα δύο μέρη θα έπρεπε να τρέχουν στο PDA. Ο Server ήταν ένα πρόγραμμα σε C++ το οποίο παρακολουθούσε τη σειριακή θύρα και δημιουργούσε και ένα Listening Socket σε κάποιο port. Αυτός ο Server έκανε επίσης και την αποκωδικοποίηση του GPS Data Stream και παρείχε στο Flash τις τιμές, σαν ένα XML Stream. Ο Client ήταν φτιαγμένος σε Flash και αναλάμβανε μόνο τη σύνδεση στο Server και την αναπαραγωγή των διαφόρων video ή ήχων σε διάφορα checkpoints [14]
Η σχεδίαση αυτή δε μου φάνηκε καθόλου ελκυστική, μια και θα χρειαζόμουν κάποιο C++ Compiler για WM5.0 τον οποίο έτσι κι αλλιώς δεν έιχα.
Παρ' όλα αυτά, θα συνιστούσα να εγκαταστήσετε τον Flash Player στο PocketPC σας έτσι κι αλλιώς και αυτό γιατί θα σας επιτρέψει αφ ενός να τρέξετε τις δικές σας Flash εφαρμογές στο PDA και αφ ετέρου να τρέξετε διάφορες Flash εφαρμογές απο το Internet.
Άλλα Virtual Machines και τρόποι προγραμματισμού για PocketPC
Εδώ ανήκουν διάφορα Virtual Machines με αντίστοιχες γλώσσες προγραμματισμού ή Interpeters που βρήκα καθώς αναζητούσα τρόπους να προγραμματίσω το PDA. Δεν θα ξεκίναγα το project με βάση κάποιο απο αυτά αλλά θεώρησα καλό να τα συμπεριλάβω εδώ.
Εδώ θα ήθελα να πώ οτι το Aximsite και οι χρήστες του με βοήθησαν πάρα πόλυ στην αναζήτηση όλων αυτών των πληροφοριών απαντώντας σε ερωτήματα και δίνοντας τις απόψεις τους. Σε μια απο αυτές τις απαντήσεις βρήκα και τη παρακάτω λίστα με εναλλακτικά προγραμματιστικά εργαλεία [15]
Linux και GCC
Σε αυτό το σημείο έχω εξαντλήσει όλα τα περιθώρια να προγραμματίσω το PDA με σχετικά εύκολο τρόπο -εξακολουθώντας να έχω τις επιφυλάξεις μου για τη Java- και έχω αρχίσει να κοιτάω πιο παρακινδυνευμένες λύσεις.
Παρακινδυνευμένες όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί θα έπρεπε να flashάρω το PDA με ένα νέο ROM Image το οποίο θα περιείχε το Linux, αντί των Windows WM 5.0 και αν κάτι πήγαινε στραβά θα κατέληγα με ένα πολύ όμορφο και άχρηστο PDA.
Πιστεύω όμως οτι θα άξιζε το ρίσκο επειδή στο Linux τα πράγματα όσο αφορά το προγραμματισμό είναι πολύ πίο άμεσα.
Δυστυχώς, ούτε σε αυτή τη περίπτωση στάθηκα τυχερός καθώς ναί μέν, υπάρχει μια διανομή Linux που τρέχει στο Axim X51 (γενικά σε ARM based συσκευές) και μπορεί να κάνει Boot μέσα απο τα WM 5.0 (άρα δεν είναι ανάγκη να Flashάρω το PDA) αλλά δεν υποστηρίζει πλήρως όλο το Hardware και συγκεκριμένα τα Bluetooth και WiFi Chipset, τα πλήκτρα και τα Led της πρόσοψης, το backlight και άλλα.
Η πρόοδος είναι αργή και μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο website www.handhelds.org για την πρόοδο της διανομής Linux Familiar τόσο στο Axim όσο και σε άλλες PDA συσκευές[16,17,18]. Απο ένα μικρό διάλογο που είχα στο IRC με κάποιους προγραμματιστές απο την ομάδα αυτή, είναι πιθανό να δούμε μια σχετικά απροβλημάτιστη έκδοση Linux να τρέχει στα PDA μέσα στα επόμενα 1-1.5 χρόνια.
Απο εκείνη τη στιγμή, παράτησα κάθε προσπάθεια να προγραμματίσω το PDA και για περίπου 2-3 μήνες απλά χρησιμοποιούσα τις υπάρχουσες εφαρμογές.
Βλέποντας το Φώς!
Ώσπου, κάποια στιγμή στις αρχές Σεπτεμβρίου (2007) διαβάζω μια ανακοίνωση για τη τελευταία έκδοση ενός Compiler και του αντίστοιχου IDE του που έθεσε το πιο θεαματικό τέρμα στην αναζήτηση μου!
Περισσότερα όμως για αυτό καθώς επίσης και το πρακτικό μέρος του προγραμματισμού στο επόμενο άρθρο, λίαν συντόμως (ελπίζω ;-) )
Περισσότερες πληροφορίες για θέματα που αναφέροντε μέσα στο άρθρο, απο τις παρακάτω τοποθεσίες:
[1] Dell halts PDA development
[2] Εκτενής παρουσίαση των Dell Axim X51
[3] Widdcom Bluetooth Stack για τα Dell Axim σειράς X51
[4] Object Binary EXchange (OBEX)
[5] Activesync Προβλήματα
[6] PocketConsole για WM PDA
[7] Bluetooth Foldable Keyboard
[8] Skype Mobile
[9] Ο δικτυακός τόπος της Sun για τη Java
[10] Java VMs στα PocketPCs
[11] ΙΒΜ Java VM και Class Library (J9)
[12] Εγκατάσταση και χρήση της IBM J9
[13] Java SWT Στο PocketPC
[14] Invisible Ideas (Πρόσβαση στο GPS μέσω Flash)
[15] Διάφορες γλώσσες προγραμματισμού και περιβάλοντα για PocketPC
[16] Linux On Dell Axim
[17] Screenshot απο Linux στο Axim X3 με τη σχετική πρόοδο
[18] Η πρόοδος της μεταφοράς του Linux στο Dell Axim X5*
Έπεσε λίγη δουλειά το τελευταίο καιρό με αποτέλεσμα η ενασχόληση με το blog να πάρει χαμηλότερη προτεραιότητα, τελικά όμως το άρθρο ολοκληρώθηκε.
Aυτό είναι το δεύτερο άρθρο της σειράς "Η ανατολή των Flash Memory δίσκων", όπου θα παρουιάσω το πρακτικό μέρος της αντικατάστασης ενός σκληρού δίσκου φορητού υπολογιστή με μια CompactFlash μνήμη. Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος εδώ.
Hardware
Όσο αφορά το hardware αυτά που θα χρειαστείτε είναι:
Δυστυχώς δεν βρήκα κανένα Ελληνικό online μαγαζί που να διαθέτει αυτό το προϊόν και έτσι το προμηθεύτικα απο το Αγγλικό online κατάστημα DigitalEra[1]. Αυτός ο προσαρμογέας είχε κόστος £15 (λίρες Αγγλίας), δηλαδή περίπου €22 και αυτή είναι και η τιμή που θα πρέπει να περιμένετε να βρείτε αυτούς τους προσαρμογείς στο Internet.
Οι δίσκοι των φορητών υπολογστών, παρ όλο που είναι IDE έχουν διαφορετική πρίζα (δείτε στις παρακάτω εικόνες) η οποία εκτός απο δεδομένα αναλαμβάνει να τροφοδοτεί και το δίσκο με ρεύμα. Για να κάνουν την αλλάγη του σκληρού δίσκου εύκολη, οι κατασκευαστές των φορητών υπολογιστών έχουν δημιουργήσει πολλούς διαφορετικούς μηχανικούς τρόπους με τους οποίους προσαρμόζουν τον σκληρό δίσκο στο πλαίσιο του υπολογιστή.
Έτσι, άλλοι κατασκευαστές επλέγουν να τοποθετήσουν το δίσκο σε ένα συρτάρι που ασφαλίζει σε μια απο τις πλευρές του φορητού, άλλοι κατασκευαστές επιλέγουν να ασφαλίζουν το δίσκο στο κάτω μέρος του υπολογιστή (σαν σε μικρό ντουλαπάκι) ενώ πιο σπάνια ο σκληρός δίσκος είναι τοποθετημένος στο εσωτερικό του φορητού και χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια για να αλλαχθεί.
Ο υπολογιστής που χρησιμοποίησα ήταν ένας Dell Inspiron 2500 (P3 στο 1GHz με 256MB Ram μνήμης και 30GB σκληρό δίσκο) που είχε το συρταρωτό σύστημα προσαρμογής του σκληρού δίσκου.
Αφού αφαίρεσα το σκληρό δίσκο απο το συρτάρι, βίδωσα τον προσαρμογέα και ήμουν έτοιμος για τη CompactFlash κάρτα μνήμης.
Όσο αφορά τη κάρτα μνήμης, ουσιαστικά μπορείτε να τη προμηθευθείτε σε χωρητικότητα και κόστος της αρεσκείας σας. Παρ' όλο που οι διάφορες τιμές των CompactFlash προσαρμογέων ήταν ίδιες απο μαγαζί σε μαγαζί στο internet, οι τιμές των CompactFlash μνημών είχαν πολύ μεγάλες αποκλίσεις και γι' αυτό η καλύτερη λύση, αν αγοράζετε μια καινούρια κάρτα, είναι να την αγοράσετε απο κάποιο online μαγαζί. Παρακάτω παραθέτω ένα πίνακα με τις τιμές μνημών που βρήκα απο διάφορους προμηθευτές και σε διάφορες χωρητικότητες.
Η κάρτα που προτίμησα τελικά ήταν μια Sandisk Extreme στα 4GB στη τιμή των 31 περίπου λιρών
Προς το παρόν, η μεγαλύτερη χωρητικότητα που μπορείτε να βρείτε σε μνήμη Compact Flash είναι τα 16GB (πολύ σύντομα και 32GB διαβάστε στη παράγραφο "Το Μέλλον"), αλλά σε αρκετά υψηλή τιμή.
Software
Όσο αφορά το λειτουργικό σύστημα, θεωρητικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποιο λειτουργικό θέλετε, παρ' όλα αυτά, τα λειτουργικά που υποστηρίζουν μεγαλύτερη ποικιλία σύγχρονων συστημάτων αρχείων (filesystem) όπως για παράδειγμα το Linux, θα σας δώσουν μεγαλύτερη ευελιξία στη ρύθμιση της λειτουργίας της κάρτας μνήμης με το υπόλοιπο σύστημα.
Για λόγους που έχουν να κάνουν με το Wear Leveling (που περιέγραψα στο προηγούμενο άρθρο) καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε ένα Journaling File System[2] όπως είναι για παράδειγμα το NTFS στα Windows, το Ext3 στο Linux ή το πολύ καλό BeFS του λειτουργικού BeOS.
Το πλεονέκτημα που έχουν αυτά τα συστήματα αρχείων όταν χρησιμοποιούντε με μνήμες Flash είναι οτι ομαδοποιούν τις εγγραφές προς το φυσικό μέσο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα λιγότερες προσπελάσεις άρα και μεγαλύτερη δάρκεια ζωής της κάρτας.
Σε παρόμοιο σύστημα αρχείων (Journaled δηλαδή) έχει βασιστεί και το JFFS[3] το οποίο χρησιμοποιείται σε embedded συστήματα (όπως για παράδειγμα PDA, Smart Phones, κλπ), όπου ο επεξεργαστής επικοινωνεί κατ' ευθείαν με τη μνήμη Flash (ενώ στη περίπτωση μας, η CompactFlash κάρτα περιέχει τον controller)
Λειτουργία και Συγκρητικά
Το επόμενο λειτουργικό που δοκίμασα ήταν το BeOS MAX 3. Αυτή είναι μια παλιότερη διανομή που έκανε ο Βασίλης Περαντζάκης με το βασικό λειτουργικό BeOS και πάρα πολλές εφαρμογές. Όλα αυτά για περίπου 600 MB χώρου στη κάρτα μνήμης!
Σε αυτό το λειτουργικό επέλεξα το BeFS σαν σύστημα αρχείων. Αυτό το λειτουργικό δεν δημιούργησε κανένα απολύτως πρόβλημα στην εγκατάσταση και λειτουργία απο την CompactFlash μνήμη εκτός απο το οτι δεν έβλεπε πλήρως την κάρτα γραφικών.
Το τελευταίο λειτουργικό που δοκίμασα ήταν το Linux και συγκεκριμένα η έκδοση Red Hat 9.1.
Σε αυτή τη περίπτωση, δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα. Στην εγκατάσταση επέλεξα το σύστημα αρχείων Ext3 και μετά απο περίπου 30 λεπτά είχα ένα πλήρες λειτουργικό επάνω στη κάρτα Flash σε περίπου 1.5GB (Ομολογουμένος με αρκετά Extras)
Το Μέλλον
Περισσότερες πληροφορίες στις παρακάτω τοποθεσίες:
[1] Digital Era, Online Κατάστημα
[2] Journaling File System
[3] JFFS
[4] Eee PC
[5] OLPC (100 Dollar PC) (MIT)
[6] Adtron 160GB Flash Based "Hard" Disk
[7] Panasonic PCMCIA 32GB Hard Disk
[8] Περισσότερες Φωτογραφίες Απο Τη Μετατροπή
Aυτό είναι το δεύτερο άρθρο της σειράς "Η ανατολή των Flash Memory δίσκων", όπου θα παρουιάσω το πρακτικό μέρος της αντικατάστασης ενός σκληρού δίσκου φορητού υπολογιστή με μια CompactFlash μνήμη. Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος εδώ.
Hardware
Όσο αφορά το hardware αυτά που θα χρειαστείτε είναι:
- Προσαρμογέα CompactFlash (CF) σε IDE (x1)
- CompactFlash μνήμη (x1)
Για να προσαρμόσετε τη Flash μνήμη στο φορητό σας, θα χρειαστείτε τον προσαρμογέα ο οποίος ουσιαστικά συγκρατεί τη μνήμη flash επάνω σε ένα πλαίσιο (δείτε την παρακάτω εικόνα) που έχει ακριβώς τις ίδιες διαστάσεις και σημεία στήριξης με τα standards των σκληρών δίσκων.
(Out Of The Box - H CompactFlash μνήμη με τον προσαρμογέα CF-IDE...Το μόνο Hardware που θα χρειαστείτε. )
Δυστυχώς δεν βρήκα κανένα Ελληνικό online μαγαζί που να διαθέτει αυτό το προϊόν και έτσι το προμηθεύτικα απο το Αγγλικό online κατάστημα DigitalEra[1]. Αυτός ο προσαρμογέας είχε κόστος £15 (λίρες Αγγλίας), δηλαδή περίπου €22 και αυτή είναι και η τιμή που θα πρέπει να περιμένετε να βρείτε αυτούς τους προσαρμογείς στο Internet.
Οι δίσκοι των φορητών υπολογστών, παρ όλο που είναι IDE έχουν διαφορετική πρίζα (δείτε στις παρακάτω εικόνες) η οποία εκτός απο δεδομένα αναλαμβάνει να τροφοδοτεί και το δίσκο με ρεύμα. Για να κάνουν την αλλάγη του σκληρού δίσκου εύκολη, οι κατασκευαστές των φορητών υπολογιστών έχουν δημιουργήσει πολλούς διαφορετικούς μηχανικούς τρόπους με τους οποίους προσαρμόζουν τον σκληρό δίσκο στο πλαίσιο του υπολογιστή.
Έτσι, άλλοι κατασκευαστές επλέγουν να τοποθετήσουν το δίσκο σε ένα συρτάρι που ασφαλίζει σε μια απο τις πλευρές του φορητού, άλλοι κατασκευαστές επιλέγουν να ασφαλίζουν το δίσκο στο κάτω μέρος του υπολογιστή (σαν σε μικρό ντουλαπάκι) ενώ πιο σπάνια ο σκληρός δίσκος είναι τοποθετημένος στο εσωτερικό του φορητού και χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια για να αλλαχθεί.
Ο υπολογιστής που χρησιμοποίησα ήταν ένας Dell Inspiron 2500 (P3 στο 1GHz με 256MB Ram μνήμης και 30GB σκληρό δίσκο) που είχε το συρταρωτό σύστημα προσαρμογής του σκληρού δίσκου.
(Dell Inspiron 2500 με το συρτάρι του δίσκου ανοιγμένο.)
Αφού αφαίρεσα το σκληρό δίσκο απο το συρτάρι, βίδωσα τον προσαρμογέα και ήμουν έτοιμος για τη CompactFlash κάρτα μνήμης.
Όσο αφορά τη κάρτα μνήμης, ουσιαστικά μπορείτε να τη προμηθευθείτε σε χωρητικότητα και κόστος της αρεσκείας σας. Παρ' όλο που οι διάφορες τιμές των CompactFlash προσαρμογέων ήταν ίδιες απο μαγαζί σε μαγαζί στο internet, οι τιμές των CompactFlash μνημών είχαν πολύ μεγάλες αποκλίσεις και γι' αυτό η καλύτερη λύση, αν αγοράζετε μια καινούρια κάρτα, είναι να την αγοράσετε απο κάποιο online μαγαζί. Παρακάτω παραθέτω ένα πίνακα με τις τιμές μνημών που βρήκα απο διάφορους προμηθευτές και σε διάφορες χωρητικότητες.
Η κάρτα που προτίμησα τελικά ήταν μια Sandisk Extreme στα 4GB στη τιμή των 31 περίπου λιρών
Προς το παρόν, η μεγαλύτερη χωρητικότητα που μπορείτε να βρείτε σε μνήμη Compact Flash είναι τα 16GB (πολύ σύντομα και 32GB διαβάστε στη παράγραφο "Το Μέλλον"), αλλά σε αρκετά υψηλή τιμή.
(Ο Connector στα δεξιά, προσαρμόζεται στον CFtoIDE προσαρμογέα στο κέντρο. Ο προσαρμογέας με τη σειρά του θα βιδωθεί στο συρτάρι στα αριστερά.)
(Η κάρτα CF έτοιμη προς χρήση)
(Επάνω στο συρτάρι του δίσκου και ένα βήμα πρίν την ολοκλήρωση)
Software
Με τον όρο software εδώ δεν εννοώ κάποιο ειδικό πρόγραμμα ή driver για να συνεργαστεί η μνήμη CompactFlash με το φορητό -δε χρειάζεται άλλωστε- αλλά για τα μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα που έχουν διαφορετικά λειτουργικά και συστήματα αρχείων όταν λειτουργούν επάνω σε Flash μνήμες.
Η κάρτα CompactFlash αναγνωρίζεται απο το BIOS αυτόματα ώς ένας κοινός σκληρός δίσκος. Για παράδειγμα, η κάρτα της δοκιμής αναγνωρίστηκε αυτόματα ώς Sandisk CFA Disk χωρίς καμία επιπρόσθετη ρύθμιση.
Η κάρτα CompactFlash αναγνωρίζεται απο το BIOS αυτόματα ώς ένας κοινός σκληρός δίσκος. Για παράδειγμα, η κάρτα της δοκιμής αναγνωρίστηκε αυτόματα ώς Sandisk CFA Disk χωρίς καμία επιπρόσθετη ρύθμιση.
(Το BIOS στο πρώτο boot)
Όσο αφορά το λειτουργικό σύστημα, θεωρητικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποιο λειτουργικό θέλετε, παρ' όλα αυτά, τα λειτουργικά που υποστηρίζουν μεγαλύτερη ποικιλία σύγχρονων συστημάτων αρχείων (filesystem) όπως για παράδειγμα το Linux, θα σας δώσουν μεγαλύτερη ευελιξία στη ρύθμιση της λειτουργίας της κάρτας μνήμης με το υπόλοιπο σύστημα.
Για λόγους που έχουν να κάνουν με το Wear Leveling (που περιέγραψα στο προηγούμενο άρθρο) καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε ένα Journaling File System[2] όπως είναι για παράδειγμα το NTFS στα Windows, το Ext3 στο Linux ή το πολύ καλό BeFS του λειτουργικού BeOS.
Το πλεονέκτημα που έχουν αυτά τα συστήματα αρχείων όταν χρησιμοποιούντε με μνήμες Flash είναι οτι ομαδοποιούν τις εγγραφές προς το φυσικό μέσο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα λιγότερες προσπελάσεις άρα και μεγαλύτερη δάρκεια ζωής της κάρτας.
Σε παρόμοιο σύστημα αρχείων (Journaled δηλαδή) έχει βασιστεί και το JFFS[3] το οποίο χρησιμοποιείται σε embedded συστήματα (όπως για παράδειγμα PDA, Smart Phones, κλπ), όπου ο επεξεργαστής επικοινωνεί κατ' ευθείαν με τη μνήμη Flash (ενώ στη περίπτωση μας, η CompactFlash κάρτα περιέχει τον controller)
Λειτουργία και Συγκρητικά
Η λειτουργία ενός υπολογιστή με μια κάρτα CompactFlash στη θέση του σκληρού δίσκου είναι πολύ πιο αθόρυβη. Απουσιάζει ο ήχος του κινητήρα που περιστρέφει το σκληρό δίσκο και ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει η κεφαλή κατα την εγγραφή / ανάγνωση.
Επίσης, η κάρτα μνήμης, έχοντας μικρότερη κατανάλωση απο ένα σκληρό δίσκο συμβάλει λιγότερο στη θερμοκρασία μέσα στο κουτί, με αποτέλεσμα οι ανεμιστήρες του υπολογιστή να μην λειτουργούν συχνά.
Το καλύτερο ίσως χαρακτηριστικό είναι η ζωή της μπαταρίας. Ο συγκεκριμένος υπολογιστής είχε μια φθαρμένη μπαταρία που κρατούσε το σύστημα σε λειτουργία για περίπου 30 δευτερόλεπτα χωρίς εξωτερική τροφοδοσία. Παρ' όλα αυτά με τη κάρτα μνήμης, μια πλήρης φόρτιση κρατάει το φορητό για περίπου 2 λεπτά χωρίς εξωτερική τροφοδοσία...Αυτό σημαίνει οτι με τη κάρτα μνήμης ο χρόνος λειτουργίας για την ίδια φόρτιση μπορεί και να τετραπλασιαστεί.
Το μηχάνημα της δοκιμής ήταν ένας παλαιότερος φορητός υπολογιστής Dell Inspiron 2500, Pentium 3 στο 1GHz με 256 MB μνήμης. Δοκίμασα την εγκατάσταση και λειτουργία 3 λειτουργικών συστημάτων:
Επίσης, η κάρτα μνήμης, έχοντας μικρότερη κατανάλωση απο ένα σκληρό δίσκο συμβάλει λιγότερο στη θερμοκρασία μέσα στο κουτί, με αποτέλεσμα οι ανεμιστήρες του υπολογιστή να μην λειτουργούν συχνά.
Το καλύτερο ίσως χαρακτηριστικό είναι η ζωή της μπαταρίας. Ο συγκεκριμένος υπολογιστής είχε μια φθαρμένη μπαταρία που κρατούσε το σύστημα σε λειτουργία για περίπου 30 δευτερόλεπτα χωρίς εξωτερική τροφοδοσία. Παρ' όλα αυτά με τη κάρτα μνήμης, μια πλήρης φόρτιση κρατάει το φορητό για περίπου 2 λεπτά χωρίς εξωτερική τροφοδοσία...Αυτό σημαίνει οτι με τη κάρτα μνήμης ο χρόνος λειτουργίας για την ίδια φόρτιση μπορεί και να τετραπλασιαστεί.
Το μηχάνημα της δοκιμής ήταν ένας παλαιότερος φορητός υπολογιστής Dell Inspiron 2500, Pentium 3 στο 1GHz με 256 MB μνήμης. Δοκίμασα την εγκατάσταση και λειτουργία 3 λειτουργικών συστημάτων:
- Microsoft Windows XP
- Red Hat Linux 9
- BeOS Max 3
Και τα 3 λειτουργικά είχαν παρόμοιους χρόνους εγκατάστασης (περίπου 40 λεπτά) στην κάρτα CompactFlash και το σκληρό δίσκο.
Τα Windows XP καταλαμβάνουν περίπου 2 GB επάνω στην κάρτα με σύστημα αρχείων NTFS. Δεν είχα καθόλου καλές εντυπώσεις απο αυτό το λειτουργικό μια και μετά το πρώτο boot και ενώ περίμενα να μπώ στο λειτουργικό, είχα κάποια μηνύματα λάθους σχετικά με την εικονική μνήμη και το σύστημα υπολειτουργούσε.
Παρ' όλο που μπήκα σε Protected Mode και άλλαξα το μέγεθος της εικονικής μνήμης, στο επόμενο boot επανήλθε στο μηδέν.
Απο αυτή τη συμπεριφορά υποψιάζομαι οτι ο controller της κάρτας (ή ο driver των windows) πιθανότατα δεν υποστηρίζει κάποιες λειτουργίες για direct access με αποτέλεσμα αυτά τα προβλήματα.
Τα Windows XP καταλαμβάνουν περίπου 2 GB επάνω στην κάρτα με σύστημα αρχείων NTFS. Δεν είχα καθόλου καλές εντυπώσεις απο αυτό το λειτουργικό μια και μετά το πρώτο boot και ενώ περίμενα να μπώ στο λειτουργικό, είχα κάποια μηνύματα λάθους σχετικά με την εικονική μνήμη και το σύστημα υπολειτουργούσε.
Παρ' όλο που μπήκα σε Protected Mode και άλλαξα το μέγεθος της εικονικής μνήμης, στο επόμενο boot επανήλθε στο μηδέν.
Απο αυτή τη συμπεριφορά υποψιάζομαι οτι ο controller της κάρτας (ή ο driver των windows) πιθανότατα δεν υποστηρίζει κάποιες λειτουργίες για direct access με αποτέλεσμα αυτά τα προβλήματα.
Το επόμενο λειτουργικό που δοκίμασα ήταν το BeOS MAX 3. Αυτή είναι μια παλιότερη διανομή που έκανε ο Βασίλης Περαντζάκης με το βασικό λειτουργικό BeOS και πάρα πολλές εφαρμογές. Όλα αυτά για περίπου 600 MB χώρου στη κάρτα μνήμης!
Σε αυτό το λειτουργικό επέλεξα το BeFS σαν σύστημα αρχείων. Αυτό το λειτουργικό δεν δημιούργησε κανένα απολύτως πρόβλημα στην εγκατάσταση και λειτουργία απο την CompactFlash μνήμη εκτός απο το οτι δεν έβλεπε πλήρως την κάρτα γραφικών.
Το τελευταίο λειτουργικό που δοκίμασα ήταν το Linux και συγκεκριμένα η έκδοση Red Hat 9.1.
Σε αυτή τη περίπτωση, δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα. Στην εγκατάσταση επέλεξα το σύστημα αρχείων Ext3 και μετά απο περίπου 30 λεπτά είχα ένα πλήρες λειτουργικό επάνω στη κάρτα Flash σε περίπου 1.5GB (Ομολογουμένος με αρκετά Extras)
Το Μέλλον
Οι Flash μνήμες δείχνουν να κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος έναντι των σκληρών δίσκων καθώς οι τιμές πέφτουν και οι χρητικότητες ανεβαίνουν.
Οι κατασκευαστές δείχνουν να επιλέγουν τις CF μνήμες απο τους κλασικούς σκληρούς δίσκους για να εξοπλίσουν τα φορητά συστήματα του μέλλοντος λόγο των πολύ καλών χαρακτηριστικών τους.
Μηχανήματα όπως το υπέροχο eee PC[3] της Asus και ο υπολογιστής των "100 δολαρίων"[4] (που τελικά μάλλον θα κοστίζει λίγο παραπάνω) του MIT διαφημίζουν ήδη τη χρήση Flash μνήμης ώς το βασικό τους αποθηκευτικό μέσο.
Μέσα στο 2008 αναμένεται μια συσκευή με τη "μαγική" χωρητικότητα των 160GB[5] απο την Adtron και ένας PCMCIA Flash δίσκος στα 32GB απο την Panasonic[6]. Και τα δύο προϊόντα αναμένεται να επιρρεάσουν την αγορά των φορητών υπολογιστών.
Με τα εξωτικά αποθηκευτικά μέσα (Οπτικά μέσα υπερυψηλής πυκνότητας) να χρειάζονται λίγο ακόμα χρόνο για να μπορούν να λειτουργήσουν αξιόπιστα έξω απο τα εργαστήρια, οι μνήμες Flash δείχνουν να είναι μια γρήγορη και αξιόπιστη λύση με μόνο μειονέκτημα την υψηλή τους τιμή.
Ένα μειονέκτημα που είμαι σίγουρος οτι οι εταιρίες ήδη δουλεύουν σκληρά για να αντιμετωπίσουν!
Οι κατασκευαστές δείχνουν να επιλέγουν τις CF μνήμες απο τους κλασικούς σκληρούς δίσκους για να εξοπλίσουν τα φορητά συστήματα του μέλλοντος λόγο των πολύ καλών χαρακτηριστικών τους.
Μηχανήματα όπως το υπέροχο eee PC[3] της Asus και ο υπολογιστής των "100 δολαρίων"[4] (που τελικά μάλλον θα κοστίζει λίγο παραπάνω) του MIT διαφημίζουν ήδη τη χρήση Flash μνήμης ώς το βασικό τους αποθηκευτικό μέσο.
Μέσα στο 2008 αναμένεται μια συσκευή με τη "μαγική" χωρητικότητα των 160GB[5] απο την Adtron και ένας PCMCIA Flash δίσκος στα 32GB απο την Panasonic[6]. Και τα δύο προϊόντα αναμένεται να επιρρεάσουν την αγορά των φορητών υπολογιστών.
Με τα εξωτικά αποθηκευτικά μέσα (Οπτικά μέσα υπερυψηλής πυκνότητας) να χρειάζονται λίγο ακόμα χρόνο για να μπορούν να λειτουργήσουν αξιόπιστα έξω απο τα εργαστήρια, οι μνήμες Flash δείχνουν να είναι μια γρήγορη και αξιόπιστη λύση με μόνο μειονέκτημα την υψηλή τους τιμή.
Ένα μειονέκτημα που είμαι σίγουρος οτι οι εταιρίες ήδη δουλεύουν σκληρά για να αντιμετωπίσουν!
Περισσότερες πληροφορίες στις παρακάτω τοποθεσίες:
[1] Digital Era, Online Κατάστημα
[2] Journaling File System
[3] JFFS
[4] Eee PC
[5] OLPC (100 Dollar PC) (MIT)
[6] Adtron 160GB Flash Based "Hard" Disk
[7] Panasonic PCMCIA 32GB Hard Disk
[8] Περισσότερες Φωτογραφίες Απο Τη Μετατροπή
Παρ' όλο που ετοιμάζω το δεύτερο post, σχετικό με τους Flash Based δίσκους, δε μπορούσα να μην κάνω αναφορά σε μια τραγική -κατα την άποψη μου- οικολογική εξέλιξη.
Όπως όλα δείχνουν το δελφίνι του ποταμού Yangtze (baiji) στην Κίνα έχει εξαφανιστεί τελείως απο το πρόσωπο της γής.
Είναι λυπηρό επειδή άλλο ένα είδος χάνεται, όχι απο κάποιο φυσικό φαινόμενο (όπως για παράδειγμα οι δεινόσαυροι) αλλά επειδή ο άνθρωπος επεμβαίνει στη φύση και διαταράσει υπερβολικά λεπτές ισορροπίες που έχουν καθοριστεί μετά απο πάρα πολλά χρόνια εξέλιξης. Επίσης είναι πραγματικά ανησυχητικό το να μειώνεται η βιοποικηλότητα...Με άλλα λόγια να μειώνοντε οι πιθανές εναλλακτικές πορείες που θα μπορούσε να πάρει η εξέλιξη των ειδών.
Ένας λόγος παραπάνω για το δελφίνι baiji το οποίο ήταν το τελευταίο μιας συγκεκριμένης οικογένειας θηλαστικών, τα Lipotidae. Αυτή η οικογένεια θηλαστικών παρέκλινε απο τα υπόλοιπα θαλάσσια κοίτοι πριν απο περίπου 20 εκατομύρια χρόνια! Με το χαμό του baiji λοιπόν χάνεται ένα πολύ μακρύ και σημαντικό "κλαδί" της εξέλιξης απο κάθε άλλη εξαφάνιση.
Ένας λόγος παραπάνω για το δελφίνι baiji το οποίο ήταν το τελευταίο μιας συγκεκριμένης οικογένειας θηλαστικών, τα Lipotidae. Αυτή η οικογένεια θηλαστικών παρέκλινε απο τα υπόλοιπα θαλάσσια κοίτοι πριν απο περίπου 20 εκατομύρια χρόνια! Με το χαμό του baiji λοιπόν χάνεται ένα πολύ μακρύ και σημαντικό "κλαδί" της εξέλιξης απο κάθε άλλη εξαφάνιση.
Πριν απο περίπου 2-3 εβδομάδες είχε δημοσιευτεί στο New Scientist [1,2], μια υποψία οτι το baiji μπορεί να έχει τελικά εξαφανιστεί. Η είδηση ανέφερε οτι οι κινέζοι επιστήμονες που ανέβηκαν το ποτάμι όπως κάνουν κάθε χρόνο, χρησιμοποιώντας υδρόφωνα (ειδικά μικρόφωνα που λειτουργούν μέσα στο νερό) δεν είχαν ακούσει ούτε ένα απο τα χαρακτηριστικά σφυρίγματα του δελφινιού και εξέφραζαν την ανησυχία τους οτι το δελφίνι δεν υπάρχει πια.
Στο New Scientist αυτής της εβδομάδας[3] δυστυχώς η είδηση επιβεβαιώθηκε σε ένα άρθρο 4 σελίδων του Marc Carwardine[6] με τον πολύ εύστοχο τίτλο (απο παλαιότερο βιβλίο του Douglas Adams - Hitch Hikers Guide To The Galaxy) The Baiji:So long and thanks for all the fish. Ο Marc Carwardine βέβαια έχει εμπειρία με το δελφίνι αυτό απο πρώτο χέρι αφού το είχε συμπεριλάβει στο βιβλίο "Last Chance To See" (ISBN:0-330-32002-5) που είχε γράψει μαζί με τον αξέχαστο Douglas Adams[5].
Το βιβλίο παρ' όλο που γράφτηκε το 1988 (κι εγώ το διάβασα το 2004, όταν ολοκλήρωνα τη συλλογή των βιβλίων του Douglas Adams) περιέχει μια λίστα με πολλά είδη τα οποία ήταν υπο εξαφάνιση ή είχαν ήδη εξαφανιστεί. Ανάμεσα τους και το συγκεκριμένο δελφίνι.
Πρόκειται για ένα απο τα πιο καλογραμένα βιβλία που έχω διαβάσει και θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα.
Απο το συγκεκριμένο βιβλίο παραθέτω τα παρακάτω:
Πρόκειται για ένα απο τα πιο καλογραμένα βιβλία που έχω διαβάσει και θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα.
Απο το συγκεκριμένο βιβλίο παραθέτω τα παρακάτω:
To begin with, the baiji dolphin is half blinded.
The reason for this is that there is nothing to see in the Yangtzee.
The water is so muddy now that visibility is not much more than a few centimeters and as a result the baiji's eyes have atrophied through disuse.
Curiously enough, it is often possible to tell something about the changes that have occured during and animal's evolution from the way in which its foetus develops. It's a sort of action replay.
The baiji's eyes, feeble as they are, are placed quite high up on its head to make the most of the only light that ever reaches them, i.e from directly above.
Most other dolphins have their eyes much lower doen the sides of their heads, from where they can see all around them, and belowq and this is exactly where you will find the eyes on a young baiji foetus.
As the foetus grows, however, its eyes gradually migrate up the sides of it's head and the muscles which would normally pull the eyeball downwards dont even bother to develop. You can't see anything downwards.
It may be, therefore that the entire history of soil erosion into the Yangtzee can be charted in the movement of a single Baiji foetu's eyes. (It may also be that the baiji arrived into an already turbid Yangtzee from somewhere else and just adapted to its new environment; we don't kinow. Either way, the Yangtzee has become very much more muddy during the histori of the baiji species, mostly because of human activity)
As a consequence, the baiji had to use a different sense to find it's way around. It relies on sound. It has incredibly acute hearing and 'sees' by echolocation, emitting sequences of tiny clicks and listening for the echoes. It also communicates with other baijis by making whistling noises.
SInce man invented the engine, the baiji's river world must have become a complete nightmare.
Απο εκεί και πέρα καταλαβαίνετε τι επακολουθεί...τα δελφίνια είναι έτσι κι αλλιώς τυφλά στο ορατό φώς. Όμως λόγο του θορύβου απο τις μηχανές των πλοίων και των ταχύπλοων καταλήγουν να μη μπορούν να δούν έτσι κι αλλίως τίποτα.
Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν το δρόμο τους μέσα στο ποτάμι, να μη μπορούν να επικοινωνήσουν με τα υπόλοιπα δελφίνια και φυσικά να τα χτυπάνε και να τα πετσοκόβουν οι εμπορικές βάρκες και τα άλλα σκάφη που κυκλοφορούν μέσα σε αυτό το πραγματικά τεράστιο ποτάμι[4].
Και φυσικά ας μη ξεχνάμε οτι πρόκειται για ένα δελφίνι του γλυκού νερού, πρόκειται για ένα θηλαστικό που ανέβηκε το ποτάμι απο τη θάλασσα και προσάρμοσε τον οργανισμό του στις συνθήκες αυτές. Το περιβάλλον του βέβαια ήταν έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένο επειδή η μόλυνση του ποταμού Yangtze είναι στα υψηλότερα επίπεδα (ήταν ήδη απο το 1988 που γράφτηκε το παραπάνω βιβλίο, φανταστείτε σήμερα).
Θα σας συνιστούσα να διαβάσετε αυτό το βιβλίο -αν μπορείτε να το βρείτε- μια και το μικρό κομάτι που παραθέτω εδώ δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτικό του ύφους του Douglas Adams.
Επίσης θα εκτιμήσετε πραγματικά γιατί είναι τόσο σημαντικό το να δουλέψουμε σκληρά για να μη φτάνουν ζωντανοί οργανισμοί στο σημείο της εξαφάνισης και πόσο μεγάλο κακό κάνουν οικολογικές καταστροφές όπως οι τελευταίοι αηδιαστικοί εμπρησμοί στην Ελλάδα.
The reason for this is that there is nothing to see in the Yangtzee.
The water is so muddy now that visibility is not much more than a few centimeters and as a result the baiji's eyes have atrophied through disuse.
Curiously enough, it is often possible to tell something about the changes that have occured during and animal's evolution from the way in which its foetus develops. It's a sort of action replay.
The baiji's eyes, feeble as they are, are placed quite high up on its head to make the most of the only light that ever reaches them, i.e from directly above.
Most other dolphins have their eyes much lower doen the sides of their heads, from where they can see all around them, and belowq and this is exactly where you will find the eyes on a young baiji foetus.
As the foetus grows, however, its eyes gradually migrate up the sides of it's head and the muscles which would normally pull the eyeball downwards dont even bother to develop. You can't see anything downwards.
It may be, therefore that the entire history of soil erosion into the Yangtzee can be charted in the movement of a single Baiji foetu's eyes. (It may also be that the baiji arrived into an already turbid Yangtzee from somewhere else and just adapted to its new environment; we don't kinow. Either way, the Yangtzee has become very much more muddy during the histori of the baiji species, mostly because of human activity)
As a consequence, the baiji had to use a different sense to find it's way around. It relies on sound. It has incredibly acute hearing and 'sees' by echolocation, emitting sequences of tiny clicks and listening for the echoes. It also communicates with other baijis by making whistling noises.
SInce man invented the engine, the baiji's river world must have become a complete nightmare.
Απο εκεί και πέρα καταλαβαίνετε τι επακολουθεί...τα δελφίνια είναι έτσι κι αλλιώς τυφλά στο ορατό φώς. Όμως λόγο του θορύβου απο τις μηχανές των πλοίων και των ταχύπλοων καταλήγουν να μη μπορούν να δούν έτσι κι αλλίως τίποτα.
Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν το δρόμο τους μέσα στο ποτάμι, να μη μπορούν να επικοινωνήσουν με τα υπόλοιπα δελφίνια και φυσικά να τα χτυπάνε και να τα πετσοκόβουν οι εμπορικές βάρκες και τα άλλα σκάφη που κυκλοφορούν μέσα σε αυτό το πραγματικά τεράστιο ποτάμι[4].
Και φυσικά ας μη ξεχνάμε οτι πρόκειται για ένα δελφίνι του γλυκού νερού, πρόκειται για ένα θηλαστικό που ανέβηκε το ποτάμι απο τη θάλασσα και προσάρμοσε τον οργανισμό του στις συνθήκες αυτές. Το περιβάλλον του βέβαια ήταν έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένο επειδή η μόλυνση του ποταμού Yangtze είναι στα υψηλότερα επίπεδα (ήταν ήδη απο το 1988 που γράφτηκε το παραπάνω βιβλίο, φανταστείτε σήμερα).
Θα σας συνιστούσα να διαβάσετε αυτό το βιβλίο -αν μπορείτε να το βρείτε- μια και το μικρό κομάτι που παραθέτω εδώ δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτικό του ύφους του Douglas Adams.
Επίσης θα εκτιμήσετε πραγματικά γιατί είναι τόσο σημαντικό το να δουλέψουμε σκληρά για να μη φτάνουν ζωντανοί οργανισμοί στο σημείο της εξαφάνισης και πόσο μεγάλο κακό κάνουν οικολογικές καταστροφές όπως οι τελευταίοι αηδιαστικοί εμπρησμοί στην Ελλάδα.
Περισσότερες πληροφορίες στις παρακάτω τοποθεσίες:
Το άρθρο αυτό, αναφέρεται σε μια προσπάθεια που έκανα να αντικαταστήσω τον σκληρό δίσκο ενός φορητού με Flash μνήμη και το τι αντιμετώπισα. Στο πρώτο μέρος, παρουσιάζω διάφορα συγκρητικά στοιχεία ανάμεσα στις Flash μνήμες και τους σκληρούς δίσκους και στο δεύτερο μέρος θα παρουσιάσω τα αποτελέσματα απο την έρευνα αγοράς και το πρακτικό test.
Ο μεγαλύτερος ίσως εχθρός των φορητών υπολογιστών, είναι οι κραδασμοί και η βίαιη μεταχείρηση. Για να καταλάβει κανείς το πόσο δυνατός θα πρέπει να είναι ένας κραδασμός για να προκαλέσει ζημιά στο σκληρό δίσκο αρκεί να αναλογιστεί οτι η κεφαλή του σκληρού δίσκου "πετάει" πάνω απο μια γρήγορα περιστρεφόμενη επιφάνεια σε μια απόσταση που μετριέται σε μm (10e-006 m)!
Ο μεγαλύτερος ίσως εχθρός των φορητών υπολογιστών, είναι οι κραδασμοί και η βίαιη μεταχείρηση. Για να καταλάβει κανείς το πόσο δυνατός θα πρέπει να είναι ένας κραδασμός για να προκαλέσει ζημιά στο σκληρό δίσκο αρκεί να αναλογιστεί οτι η κεφαλή του σκληρού δίσκου "πετάει" πάνω απο μια γρήγορα περιστρεφόμενη επιφάνεια σε μια απόσταση που μετριέται σε μm (10e-006 m)!
Αυτό σημαίνει οτι η χρήση του laptop μέσα σε ένα αυτοκίνητο που κινείται σε δρόμους με κακή ποιότητα κατασκευής μπορεί να αποβεί μοιραία, όπως ακριβώς μοιραίο μπορεί να αποβεί το να πάρει κανείς το laptop απο τα πόδια του, γρήγορα για να απαντήσει για παράδειγμα ένα τηλέφωνο.
Τα τελευταία χρόνια, οι κατασκευαστές των φορητών υπολογιστών έχουν προσθέσει ηλεκτρονικά εξαρτήματα τα οποία προστατεύουν ένα φορητό υπολογιστή απο μια ελεύθερη πτώση. Τα ηλεκτρονικά accelerometers που πλέον κατασκευάζονται σε ολοκληρωμένα κυκλώματα (Micro-Electro-Mechanical-Systems) [1] ανιχνεύουν αν ο φορητός βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και "παρκάρουν" τη κεφαλή στην ασφαλή της τοποθεσία, έξω απο την επιφάνεια του δίσκου, πριν ο υπολογιστής συναντήσει το έδαφος.
Κλασική τέτοια περίπτωση είναι αυτή που κάποιος παρασύρει το καλώδιο τροφοδοσίας και ρίχνει το φορητό -που εκείνη την ώρα λειτουργεί- απο ένα τραπέζι. Το πρώτο θύμα της καταστροφής θα είναι ο δίσκος.
Παρ' όλα αυτά, οι φορητοί υπολογιστές εξακολουθούν να είναι εκτεθειμένοι στους κραδασμούς και εξακολουθούν να είναι απαραίτητοι πολλές φορές σε καθόλου φιλικό περιβάλλον, όπως στη βιομηχανία, εξειδικευμένες εφαρμογές, κλπ.
Όσο αφορά τους σκληρούς δίσκους, η βασική λύση που επιλέγετε για τους φορητούς υπολογιστές ενισχυμένης κατασκευής είναι η flash μνήμη ακριβώς όπως αυτή που βρίσκεται στα USB disks, ή τις CompactFlash [5] κάρτες των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών.
Εξ' ίσου σημαντικό, για τους φορητούς υπολογιστές είναι και το γεγονός οτι οι μνήμες δεν έχουν κινητά μέρη. Αυτό σημαίνει:
- Μικρότερη κατανάλωση απο τους σκληρούς δίσκους που μεταφράζεται σε μεγαλύτερη διάρκεια λειτουργίας για τον ίδιο χρόνο φόρτισης.
- Μικρότερος χρόνος προσπέλασης -τουλάχιστον όσο αφορά τους IDE δίσκους- , άρα και μικρότερος χρόνος εκκίνησης για το λειτουργικό.
Παρά τα τόσα πλεονεκτήματα τους όμως, οι flash μνήμες έχουν και κάποια αρνητικά σημεία όπως για παράδειγμα η υψηλή τους τιμή ανα MB έναντι των σκληρών δίσκων.
Αυτό είναι ίσως το σημείο στο οποίο συναντιούνται η εξέλιξη των σκληρών δίσκων με το νόμο του Moor. Όπως είναι γνωστό απο το νόμο (η καλύτερα τη "δήλωση") του Moor [2], ο αριθμός transistor's που μπορούν να τοποθετηθούν με χαμηλό κόστος επάνω στην ίδια επιφάνεια ημιαγωγού διπλασιάζεται κάθε 18-24 μήνες (ανάλογα με το ποιόν ορισμό αποδέχεται κανείς). Αυτό επιρρεάζει και τους επεξεργαστές αλλά και τις flash μνήμες που κατασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο. Άρα λοιπόν αργά ή γρήγορα οι τιμές ανα MB θα πέσουν. Απο την άλλη μεριά όμως, μέρα με τη μέρα η έρευνα στην τεχνολογία του μαγνητισμού (Magnetics) και την κωδικοποίηση (Information Source Coding) παράγουν σκληρούς δίσκους με ολοένα μεγαλύτερες πυκνότητες μεγαλώνοντας έτσι τη διαφορά απο τις μνήμες!
Το σίγουρο πάντως είναι οτι οι χωρητικότητες θα αυξηθούν και στα δύο μέσα αποθήκευσης τουλάχιστον κατα μια τάξη μεγέθους ακόμα πριν οι τρέχουσες τεχνολογίες φτάσουν κάποια θεμελιώδη όρια.
Το δεύτερο μειονέκτημα των Flash μνημών, ιδιαίτερα όταν προορίζεται να χρησιμοποιηθεί σαν σκληρός δίσκος σε ένα φορητό υπολογιστή, είναι ο "περιορισμένος" χρόνος ζωής τους. Αυτό συμβαίνει επειδή τα λεγόμενα "κύτταρα μνήμης" (το μικρότερο κύκλωμα που χρησιμοποιείται για να κρατήσει ένα bit πληροφορίας) μπορούν να επανεγγραφούν περίπου 20000 φορές (με τη τρέχουσα τεχνολογία).
Αυτός ο περιορισμός έχει ορισμένες επιπλοκές στην επιλογή του συστήματος αρχείων για τη flash κάρτα. Περισσότερα σχετικά με αυτό θα αναφερθούν στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθορυ.
Προς το παρόν, αρκεί να αναφερθεί οτι οι κατασκευαστές των μνημών έχουν καταφύγει σε τεχνικές οι οποίες "μοιράζουν" τις εγγραφές / διαγραφές ώστε όλα τα κύτταρα μνήμης να φθείρονται στον ίδιο βαθμό. Αυτές οι τεχνικές ονομάζονται Wear Levelling [3] και εφαρμόζωνται απο ένα μικρό controller που είναι ενσωματομένος στη μνήμη.
Έχει δε διαπιστωθεί θεωρητικά οτι επεκτείνουν τη ζωή της μνήμης κατα πολλές δεκάδες χρόνια [4] (για δεδομένο αριθμό εγγραφών /διαγραφών ανα μονάδα χρόνου και δεδομένο filesystem) σε σχέση με την ίδια μνήμη χωρίς Wear Leveling.
Φαίνεται λοιπόν οτι η τεχνολογία των Flash μνημών βρίσκεται ακόμα σε άνοδο και αυτή είναι και η περίοδος απο την οποία οι εταιρίες και οι καταναλωτές μπορούν να ωφεληθούν περισσότερο.
Το δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου περιλαμβάνει:
Αυτό είναι ίσως το σημείο στο οποίο συναντιούνται η εξέλιξη των σκληρών δίσκων με το νόμο του Moor. Όπως είναι γνωστό απο το νόμο (η καλύτερα τη "δήλωση") του Moor [2], ο αριθμός transistor's που μπορούν να τοποθετηθούν με χαμηλό κόστος επάνω στην ίδια επιφάνεια ημιαγωγού διπλασιάζεται κάθε 18-24 μήνες (ανάλογα με το ποιόν ορισμό αποδέχεται κανείς). Αυτό επιρρεάζει και τους επεξεργαστές αλλά και τις flash μνήμες που κατασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο. Άρα λοιπόν αργά ή γρήγορα οι τιμές ανα MB θα πέσουν. Απο την άλλη μεριά όμως, μέρα με τη μέρα η έρευνα στην τεχνολογία του μαγνητισμού (Magnetics) και την κωδικοποίηση (Information Source Coding) παράγουν σκληρούς δίσκους με ολοένα μεγαλύτερες πυκνότητες μεγαλώνοντας έτσι τη διαφορά απο τις μνήμες!
Το σίγουρο πάντως είναι οτι οι χωρητικότητες θα αυξηθούν και στα δύο μέσα αποθήκευσης τουλάχιστον κατα μια τάξη μεγέθους ακόμα πριν οι τρέχουσες τεχνολογίες φτάσουν κάποια θεμελιώδη όρια.
Το δεύτερο μειονέκτημα των Flash μνημών, ιδιαίτερα όταν προορίζεται να χρησιμοποιηθεί σαν σκληρός δίσκος σε ένα φορητό υπολογιστή, είναι ο "περιορισμένος" χρόνος ζωής τους. Αυτό συμβαίνει επειδή τα λεγόμενα "κύτταρα μνήμης" (το μικρότερο κύκλωμα που χρησιμοποιείται για να κρατήσει ένα bit πληροφορίας) μπορούν να επανεγγραφούν περίπου 20000 φορές (με τη τρέχουσα τεχνολογία).
Αυτός ο περιορισμός έχει ορισμένες επιπλοκές στην επιλογή του συστήματος αρχείων για τη flash κάρτα. Περισσότερα σχετικά με αυτό θα αναφερθούν στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθορυ.
Προς το παρόν, αρκεί να αναφερθεί οτι οι κατασκευαστές των μνημών έχουν καταφύγει σε τεχνικές οι οποίες "μοιράζουν" τις εγγραφές / διαγραφές ώστε όλα τα κύτταρα μνήμης να φθείρονται στον ίδιο βαθμό. Αυτές οι τεχνικές ονομάζονται Wear Levelling [3] και εφαρμόζωνται απο ένα μικρό controller που είναι ενσωματομένος στη μνήμη.
Έχει δε διαπιστωθεί θεωρητικά οτι επεκτείνουν τη ζωή της μνήμης κατα πολλές δεκάδες χρόνια [4] (για δεδομένο αριθμό εγγραφών /διαγραφών ανα μονάδα χρόνου και δεδομένο filesystem) σε σχέση με την ίδια μνήμη χωρίς Wear Leveling.
Φαίνεται λοιπόν οτι η τεχνολογία των Flash μνημών βρίσκεται ακόμα σε άνοδο και αυτή είναι και η περίοδος απο την οποία οι εταιρίες και οι καταναλωτές μπορούν να ωφεληθούν περισσότερο.
Το δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου περιλαμβάνει:
- Παρουσίαση μιας μικρής έρευνας αγοράς στις διαθέσιμες Flash μνήμες
- Την τεχνική διαδικασία με την οποία μπορεί κανείς να αντικαταστήσει τον σκληρό δίσκο του φορητού του με μια Flash μνήμη!
- Τις πρώτες εμπειρίες απο τη χρήση του φορητού με το Flash σκληρό δίσκο.
Περισσότερα για όρους και τεχνικές που αναφέρονται στο κείμενο:
Περπατάω αμέριμνος σε μια κεντρική πλατεία μιας Αγγλικής πόλης. Ο καιρός είναι σχετικά καλός και πολύς κόσμος έχει βγεί για να τον απολαύσει. Ανάμεσα σε αυτούς και καμιά 10αριά παιδιά που έχουν αράξει στο μνημείο της πλατείας και κάνουν χαβαλέ. Ο Αγγλικός χαβαλές είναι λίγο διαφορετικός απο τον Ελληνικό, ή τουλάχιστον απο αυτόν που έκανα εγώ όταν άραζα στις πλατείες. Κανα δυό παιδιά έχουν φτιάξει κάτι πινακίδες που γράφουν «Free Hugs» και τις προσφέρουν στους περαστικούς με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Καθώς περνάει ο κόσμος μερικοί δείχνουν ενοχλημένοι γιατί βρίσκονται στο διάβα τους οι νεαροί με τις πινακίδες.
Εκείνη την ώρα λοιπόν και ενώ περπατάω αμέριμνος, ακούω ξαφνικά μια δυνατή φωνή, σα να ερχόταν απο… παντού, να επαναφέρει στη τάξη τους νεαρούς. Στρίβω το κεφάλι μου προς τα επάνω και τι να δώ. Ένα μεγάφωνο, δεμένο επάνω σε μια απο τις κάμερες παρακολούθησης!!! Το συμβάν είχε εντοπιστεί απο οποιονδήποτε ήταν στην άλλη άκρη της κάμερας και θεώρησε καλό να επέμβει φωνάζοντας για το γενικότερο καλό.
Ειλικρινά, ανατρίχιασα. Θυμήθηκα κάτι φάσεις στο 1984 του George Orwell όπου ο Μεγάλος Αδερφός βλέπει, ακούει και επεμβαίνει στα πάντα.
Ο Μεγάλος Αδερφός έχει γίνει κοινότυπος βέβαια σήμερα και αυτό ίσως είναι και το κακό. Τότε που γράφτηκε ήταν εκκεντρικό («Ήθελα να ‘ξέρα ποιός θα το διαβάσει αυτό το βιβλίο»), αργότερα χαρακτηρίστικε προφητικό («Μπορούμε να βγάλουμε πολλά λεφτά απο αυτό το βιβλίο») και τελικά μπήκε στη καθημερινή μας ζωή και έγινε κοινότυπο («Θα το βάλουμε μαζί με το επόμενο τεύχος της Κυριακάτικης»).
Η Αγγλία είναι σήμερα η χώρα με τις περισσότερες κάμερες παρακολούθησης σε οποιοαδήποτε στατιστική. Δυό κόμα πέντε εκατομύρια κάμερες παρακολούθησης και είμαι σίγουρος οτι δεν είναι μετρημένες όλες! Υπάρχουν κάμερες παρακολούθησης της κυκλοφορίας στους δρόμους (και κάμερες για τη παρακολούθηση της ταχύτητας), κάμερες ασφαλείας στις γειτονιές, κάμερες ασφαλείας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κάμερες ασφαλείας στα μαγαζιά (συμπεριλαμβανομένων και των καμερών που καταγράφουν αυτόματα τον αριθμό του αυτοκινήτου στο parking και σε χρεώνουν ανάλογα με την ώρα που άφησες το αμάξι μέσα στο parking), κάμερες ασφαλείας σε επιλεγμένους χώρους συνεστίασης (Ώπως για παράδειγμα στη καφετέρια του πανεπιστημίου), στο Cinema, στο θέατρο, στο σταθμό των λεωφορείων, στα ασθενοφόρα, στα αστυνομικά αυτοκίνητα και τώρα τελευταία έχουν βάλει φορητές κάμερες ακόμα και πάνω στα όργανα της τάξης (βλέπε Μπάτσος)... Για τις κάμερες στα αεροδρόμια φυσικά δεν είναι ανάγκη να πώ τίποτα, υπάρχουν παντου, εκτός ίσως απο το γεγονός της φωτογράφησης στις πτήσεις εσωτερικού. Όταν περνάς τον έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων σου πέρνουν μια φωτογραφία. Όταν αργότερα εμφανίζεσαι στη πύλη για να μπείς στο αεροπλάνο, μαζί με τον έλεγχο του εισητηρίου σου τραβάνε άλλη μια φωτογραφία την οποία και συγκρίνουν με την αρχική! (Τώρα, ποιό σενάριο καλύπτει αυτή η διαδικασία, δε μπορώ να πώ με σιγουριά)
Εδώ που τα λέμε ίσως είναι πιο εύκολο να γράψω σε ποιά μέρη ΔΕΝ έχει κάμερες!
Στο Λονδίνο, που είναι και η πρωτεύουσα, η κατάσταση είναι χειρότερη (!!!). Σε περίπτωση που αναρρωτιέσαι «πώς γίνεται αυτό;», φαντάσου οτι σε κάποια μέρη, σε οποιοδήποτε σημείο και αν σταθείς μπορεί να σε βλέπουν παρα πάνω απο 1 κάμερες!!!
Ίσως μάλιστα γι’αυτό και η στατιστική για το πόσες φορές την ημέρα σε βλέπει μια κάμερα να είναι και τόσο υψηλή. Κατά μέσο όρο, ένας πολίτης "συλαμβάνεται" περίπου 300 φορές απο τις κάμερες παρακολούθησης!
Το λυπηρό της υπόθεσης είναι οτι παρ’ όλη τη στενή παρακολούθηση, παρ όλη την εμφανή παρουσία της αστυνομίας και την νομική ενδυνάμωση της, τα «ατυχή περιστατικά» όπως εξαφανίσεις, κατα λάθος δολοφονίες, βομβιστικές επιθέσεις, κλπ, συνεχίζουν να εμφανίζονται στις ειδήσεις. Και σε αυτή τη περίπτωση, τα νέα είναι πιο «εκθαμβωτικά» γιατι «έχουμε βίντεο απο τη σκηνή της επίθεσης». Τουλάχιστον οι κάμερες θα βγάλουν τα λεφτά τους κατα αυτό το τρόπο.
Μια άλλη αρνητική επίπτωση είναι οτι η συνήθεια αυτή των καμερών παρακολούθησης εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, τροφοδοτούμενη απο τις πρωτοφανείς και θρασείς πολλές φορές διεθνείς τρομοκρατικές επιθέσεις. Ας μη ξεχνάμε οτι στη πρωτεύουσα μας (Αθήνα – Ελλάδα) υπάρχει ήδη ένα δίκτυο καμερών παρακολούθησης της κυκλοφορίας το οποίο κάπου έιχα ακούσει οτι θα έπρεπε να καταγράφει μόνο είκονα...Αλλά όλως περιέργως, σε αυτή τη περίπτωση μπορούμε να ακούσουμε όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρεις (και ευτυχώς γιατί το γεγονός είναι τραγελαφικό!)
Είμαι σίγουρος οτι όλες αυτές οι κάμερες λειτουργούν για την ασφάλεια μας...Σίγουρα οι κάμερες προλαμβάνουν κάποιες ατυχείς καταστάσεις, είτε είναι δυστύχημα, είτε είναι μια κλοπή ή κάποια πιο σοβαρή επίθεση (αν και έχουν εκφραστεί κατα καιρούς αμφιβολίες: Δείγμα αμφιβολίας 1, Δείγμα αμφιβολίας 2, Δείγμα Αμφιβολίας 3)
Όμως όταν σκέφτομαι οτι αν θέλει κάποιος να «ανακατασκευάσει» το Σαββατοκύριακο μου, μπορεί με άνεση να ξέρει που πήγα, ποιόν είδα και απο τα αρχεία της πιστωτικής μου κάρτας, και τι αγορές έκανα, αισθάνομαι μια ανασφάλεια.
Εντάξει, σίγουρα αυτός που «δεν έχει να κρύψει τίποτα, δε φοβάται τίποτα»...τότε γιατί όταν κάποιος στέκεται γυμνός, μπροστά σε ένα πλήθος προσπαθεί ενστικτοδώς να κρύψει τα «απόκρυφα» του;
Το ανθρώπινο σώμα δεν εμπνέει φόβο (για το δικό μου δεν είμαι και πολύ σίγουρος), όλοι ξέρουν τη γενική του μορφή, αλλά τουλάχιστον ας διατηρήσουμε το δικαίωμα να το δείχνουμε σε όποιον επιθυμούμε.
Είναι τρομακτικό να προστεθούν μεγάφωνα στις κάμερες. Σε λίγο καιρό ίσως αρχήσουν να μας φωνάζουν ακόμα και για να μη σκαλίζουμε τη μύτη μας!
Το ευτυχές είναι οτι οι κάμερες δεν έχουν φτάσει ακόμα στη φύση (βέβαια σε αυτό η Αγγλία έχει πρωτοτυπίσει και πάλι γιατί μπορείτε να δείτε για παράδειγμα live κάμερες απο φωλίες πουλιών)
Η φύση είναι παντού και πανέμορφη...
Μη καίτε το δάσος, θα βάλουν κι εκεί κάμερες :-(
Ετικέτες
κάμερες,
Μεγάλος Αδελφός,
παρακολούθηση,
στατιστική,
Big Brother,
CCTV,
monitoring,
statistics,
surveilance
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)