Απεχθής Ακρωτηριασμός...

Εκείνο το βράδυ, πώς να σου το πώ; Ήταν σαν να είχε κατέβει ο Θεός ο ίδιος και μας έψαχνε.
Τα 'φερε έτσι η τύχη και μας έπιασε η καταιγίδα μεσοπέλαγα. Λίγο πιο νωρίς και δεν θα το
είχαμε κουνήσει κάν απο το λιμάνι. Λίγο πιο αργά και θα είχαμε προλάβει να καβατζάρουμε
τον Καλαντάν και να μπούμε στο Σάϊτβέ. Ετούτη τη φορά, μας έπιασε ο καιρός απάνω
που περνάγαμε το στενό.

Εκεί κάτω και στις καλές του όταν είναι, κατεβαίνει το ποτάμι σαν τρελό και έχει πολύ δυνατά
ρεύματα. Εκείνο το βράδυ δέ, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του κι είχαμε μπροστά μας το ρεύμα
και πίσω μας τον άερα.

Να τον σηκώνει τον "Νικολή" το κύμα και να τον αφήνει...στον αέρα! Και σε κάθε μπάφ! να λές "τώρα φεύγουμε κι εμείς μαζί". Κάθε φορά που κάναμε πρός το ποτάμι, ερχόντουσαν κάτι αναθεματισμένα κύματα, ρε 'σύ Αντώνη, δεν έχεις δεί τέτοιο πράγμα. Ρηχό στην αρχή, πως θα το καβατζάρεις εύκολα και απο πίσω ψηλό και κοφτό σαν τοίχος!

Αφού σε κανα δυό γερά μπάμ, άκουσα τον γέρο να ψελίζει "Έχει γούστο, έχει γούστο", πως βρήκαμε
στον πάτο, γιατί κι απο τα ρεύματα εκεί ούτε και το χάρτη μπορείς να εμπιστευτείς. Και καλά
ο γέρος, είχε το νού του σε 100 μεριές κι ούτε να φοβηθεί δεν προλάβαινε. Εγώ, τα χρειάστηκα. Πιο
πολύ επειδή άκουγα το καράβι να βογγά και να βγάνει κάτι ήχους περίεργους που δεν τους είχε ξαναπεί. Ο μουγγο-Θόδωρας ρε, που δεν του έπαιρνες ούτε καλημέρα, δεν έβαλε ο κερατάς γλώσσα μέσα του κι είχε πιάσει τον Χασάν στο μονότερμα κι αυτός ο έρημος δεν μίλαγε ούτε λέξη Ελληνικά.

Αλλά, ο πιο άτυχος εκείνο το βράδυ, ήταν ο Μανωλιός ρε 'σύ Αντώνη. Όπως θα θυμάσαι...

ο Μανωλιός ξεκίνησε, σ' ένα καράβι μούτσος 

...κι ο "Νικολής" ήταν το τρίτο μπάρκο του. Τρίτο και φαρμακερό που λένε.

Σ' ένα απο εκείνα τα αναθεματισμένα τα κύματα, η πλώρη του "Νικολή" μπήκε ολόκληρη κάτω απο το νερό και οι αφροί φτάσανε μέχρι τη γέφυρα. Ακριβώς εκεί απο κάτω, είχαμε ένα κουτί μεταλικό
που βάζαμε μέσα κάτι γάτζους μυστήριους και ένα παλάγκο που είχε σκαρφιστεί ο γέρος για να βιράρουμε τα κοντά τα κοντέηνερ δύο-δύο.

Ανοίγει που λές το κουτί και σκορπάνε τα εξαρτήματα στο κατάστρωμα. Τα βλέπει ο Μανωλιός και χωρίς να τον πάρει κανείς χαμπάρι, βγαίνει έξω, πώς θα τα μαζέψει να μην τα πάρει το νερό!

Εγώ δεν είδα τίποτα γιατί ήμουνα σκυμμένος στο ραντάρ αλλά σε κάποια στιγμή, ακούω τον
Σαντορινιό να φωνάζει "Ρε 'σείς ο Μανωλιός!". Πετάγονται οι δύο Ινδοί που ήταν κοντά στη
πόρτα να τον προλάβουν. Ευτυχώς που τους φώτισε ο Θεός και τους τρείς και μόλις βγήκανε
απο τη πόρτα δεθήκανε αμέσως. Παραπατάει ο μουρλο-Μανωλιός, πέφτει κάτω, έρχεται το νερό, τον βουτάει και τον περνάει, ανάμεσα απ' τα κάγκελα κι όξω απο τη κουπαστή!

Τρέχουν οι Ινδοί, βουτάνε το σχοινί, κάνουν να τον σηκώσουν, που να σηκωθεί ο Μανωλιός,
με το που τον πήρε το κύμα και μούλιασε έγινε ασήκωτος. Ε, κι εκεί ξεκολώθηκε τελείως ο
σατανάς κι έπαθε το παιδί ότι έπαθε.

Βλέπεις, η θάλασσα εκεί είναι γεμάτη ψάρια. Δεν μπορείς να το φανταστείς, έχει σου λέω
τους πιο χαζούς ψαράδες στον κόσμο, με τα χέρια τα πετάνε έξω, ειδικά σ' εκείνο το μέρος, στο κατέβασμα του ποταμού.

Κι αυτό το έχει καταλάβει ο σκύλος κι είχε έρθει βραδιάτικα να κολατσίσει...και ξέρεις πώς τρώνε
οι σκύλοι, ανοίγουν το στόμα, κι όποιον πάρει ο Χάρος. Κι αυτός, δεν πήγαινε για τον Μανωλιό αλλά τον έφερε ψηλά το κύμα.

Να ουρλιάζει ο καημένος και να ακούγεται, απάνω απο όλο αυτό το χαμό! Το αίμα; Ποτάμι! Ποτάμι σου λέω, γιατί ξέρεις, εκεί χαμηλά, στα αχαμνά να πούμε, περνάνε όλες οι αρτηρίες.

Όταν τον φέρανε τελικά απάνω με τα χίλια ζόρια οι Ινδοί, τον είχαμε για ξεγραμμένο. Έπεσε απάνω του ο Σαντορινιός, του έδεσε σφιχτά τα πόδια, ψηλά, βάλαμε κι οτι είχαμε πρόχειρο μπάς και σταματήσουμε το αίμα.

Ο γέρος, απο τη μύτη να τον έπιανες θα έσκαγε. Εκείνο το βράδυ, τον πήγε τον "Νικολή" στα 14. Και άντε και σιγά-σιγά και άντε και σιγά-σιγά, καβατζάρουμε τον Καλαντάν και με το που μπαίνουμε στο μπέϊ λάσκαρε η θάλασσα. Μη νομίζεις, μια ώρα υπόθεση ήταν, το πολύ....Η κακιά η ώρα.

Δένουμε στο λιμάνι όπως-όπως, παίρνουνε τον Μανωλιό σηκωτό. Είχε ασπρίσει και παραμίλαγε. Κάτι μεξικάνοι που είχαμε μόλις είδανε το φορίο, βγάλανε τις μπαντάνες και κάτσανε σεβάσμια να πούμε με τα χέρια σταυρωμένα κι όπως πέρναγε ο γέρος τους τα χτύπαγε να λυθούνε..."Not yet, π'ανάθεμα σας, Not yet!!"...Όχι ακόμα, να πούμε, κατάλαβες;

Που τον πήγανε εκείνο το βράδυ, δεν έμαθα. Μόνο την άλλη μέρα, έρχεται μια κοπέλα στο λιμάνι...Ρε 'σύ Αντώνη, δεν θα το πιστέψεις ήταν η γιατρός. Στην άλλη άκρη του κόσμου, ρε 'σύ...και πετύχαμε Ελληνίδα γιατρό! Να! Στο σταυρό που σου κάνω, αφού το έβγαλα φωτογραφία το ιατρείο, κάπου εδώ την έχω.....Νάτη:




 Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική


Η Κακιά Η Ώρα...

Και για κάθε κακιά ώρα...Γιάννης Κατάρας...Στο πλευρό σας! Και στο αυτί σας! Και στα πνευμόνια σας.


Van Cursed
 Το κατάστημα βρίσκεται...σε ωραία γειτονιά.

 Πώς να μην την αγαπάς αυτή την πόλη;

Το Έχει Και Πρός Καύκημα...

Εκκενώσεις βόθρων, Κορνήλιος Καστοριάδης...
Αποθήκη / Χονδρεμπόριο, Κορνήλιος Καστοριάδης...   
Γύψος Μάρμαρο Δημιουργία, Κορνήλιος Καστοριάδης... 
Ζώα ζώντα πρός σφαγή, Κορνήλιος Καστοριάδης...
Καφέδες / Τέια, Κορνήλιος Καστοριάδης...



"Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής"...Κορνήλιος Καστοριάδης (Αυτό, μάλιστα!)



Απο την άλλη μεριά...



Kafka...
Το κατάστημα βρίσκεται στη Χαλκίδα, επι της οδού Ληλαντίων.


Αλό, Αλό! Εδώ Ράδιο Τσιγγιρίδη...

Δεν φιλοδοξώ να μετατρέψω το blog σε συλλογή παρελθόντων υποθέσεων διαφθοράς αλλά χωρίς να κάνω τίποτα για να το προκαλέσω, έρχονται και με βρίσκουν αυτές.

Στον ένα μήνα που ήμουν στην Ελλάδα, επισκέφτηκα φίλους και γνωστούς, ζώντες και νεκρούς, μέρη ορατά τε προπάντων και αόρατα. Ειδικά αυτά τα αόρατα, χρόνο με το χρόνο που λείπω πληθαίνουν κι αρχίζω να αναρρωτιέμαι αν έζησα τίποτα ποτές ή αν οι μνήμες μου είναι φυτεμένες.

Ευτυχώς η "Διάμετρος", το δεύτερο ίσως παλιότερο βιβλιοπωλείο στη Χαλκίδα μετά τον θρυλικό "Περγάμαλη", στέκει ακόμα και κρατάει τα ράφια της ενδιαφέροντα (αντί για 'απλά τακτοποιημένα').

Βέβαια, όλα καλά με τη "Διάμετρος" που δεν είναι μόνο βιβλιοπωλείο αλλά και εκδοτικός οίκος με ιδιαίτερη έμφαση στη περιοχή της Εύβοιας αλλά το να είναι στο ίδιο ράφι ανάκατα μαζί οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης με κάτι (μ)ούφο, κάτι κοίλες Γαίες, κάτι Πυθαγόρειες ορθοπεταλιές κάτι ήλιος=καβούρι=ούζο=€75.60=γδάρσιμο κλπ ελπίζω...και θέλω...να είναι απλά απροσεξία.

Καπού εκεί πέτυχα, μεταξύ άλλων, και αυτό τον μικρό θησαυρό 87 σελίδων με τα εξής, αινιγματικά, στοιχεία:

"Όλγα Β.Πλέχοβα, 2002, "Το Πρώτο Ελληνικό Ραδιόφωνο ... και το πρώτο των Βαλκανίων", εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, Θεσσαλονική, ISBN 960-267-107-6"

Ποιά ήταν η Όλγα Πλέχοβα; Ποιός ήταν αυτός ο κύριος με το όνομα Χρήστος Τσιγγιρίδης στο εξώφυλο;Πότε όντως να ήρθε άραγε το πρώτο ραδιόφωνο στην Ελλάδα;

Κατέβαλα το ακριβές αντίτιμο (€11) και βρήκα μια ωραία σκιά κάτω απο την οποία φύτρωναν καφέδες.

Η Όλγα Πλέχοβα, γεννήθηκε το 1979 στην πόλη Γκλάζοβ (πολιτεία Udmurt) της Ρωσίας και είναι πτυχιούχος δημοσιογράφος. Προφανώς, χειρίζεται πολύ καλά τη Ρωσσική γλώσσα γιατί σύμφωνα με το βιογραφικό της γράφει σε διάφορα Ρωσσικά έντυπα και έχει αποφοιτήσει και απο το "Τμήμα Ραδιοφωνίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας Lomonosov". Απ' οτι φαίνεται όμως, πρέπει να χειρίζεται πολύ καλά και την Ελληνική γλώσσα αφού "το 1999 ήταν υπότροφος του Προγράμματος Σπουδών του τμήματος Γλωσσολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών".

Το βιβλίο αυτό συνοψίζει την έρευνα που έκανε η Όλγα "στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής της εργασίας για την ιστορία της Ελληνικής ραδιοφωνίας".

Δηλαδή, η Όλγα Πλέχοβα, ξεκίνησε απο τη Ρωσσία (!) και ήρθε στην Ελλάδα (!!) για να ψάξει τη ραδιοφωνική ιστορία της χώρας (!!!) και  μάλιστα:

"Η προσπάθεια αυτή έχει σκοπό να αποκαλύψει τον ιστορικό πυρήνα απο την αχλή του μυστηρίου και στηρίζεται στην τεκμηρίωση με βάση τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο της εποχής, καθώς επίσης και σε διάφορα άλλα ιστορικά έγγραφα και Ντοκουμέντα. Έρχεται, δε, να συμπληρώσει τα υπάρχοντα κενά στις σελίδες της ιστορίας της Ελληνικής και Βαλκανικής ραδιοφωνίας."

Η ιστορία, όπως περιγράφεται στις 62 περίπου "χρήσιμες" σελίδες του βιβλίου, έχει τα πάντα: Τον ταλαντούχο νέο, γόνο ευκατάστατης οικογένειας, ο οποίος θα εκδιωχθεί απο την πατρίδα του βιαίως είς το αβέβαιο μέλλον της ξενιτιάς. Εκεί, θα δουλέψει σκληρά, θα σταθεί στα πόδια του, θα σπουδάσει και τελικά θα γυρίσει στην Ελλάδα για να την υπηρετήσει με τις γνώσεις και το μέγιστο των προσπαθειών του. Θα γίνει διάσημος, ένας πραγματικός ευεργέτης του τόπου του μέχρι που θα βρεθεί κι αυτός στη σκιά του πολέμου που συνταράσει ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Τότε, θα αντισταθεί και αυτός με κάθε μέσον είς τις απαιτήσεις του κατακτητή μέχρι την ευλογημένη εκείνη ημέρα της 'Λευτεριάς. Θα πεθάνει άσημος, πάμπτωχος και μαραζομένος.

Τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται δραματικά, όμως δεν απέχουν και πολύ απο τη πραγματικότητα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η Όλγα Πλέχοβα, ο Χρίστος Τσιγγιρίδης και η οικογένεια του εκδιώχθηκαν, (μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους) απο τη Φιλλιπούπολη της Βουλγαρίας το 1891 λόγω των γεγονότων της εποχής. Κατέληξε στη Γερμανία όπου δούλεψε, έκανε κάποια λεφτά και αργότερα σπούδασε στη Σχολή Ηλεκτρικών Μηχανημάτων του Πολυτεχνείου της Στουτγάρδης. Όταν γύρισε στην Ελλάδα, το 1923, δούλεψε σαν μηχανικός αλλά πολύ σύντομα ξεκίνησε τις δικές του προσπάθειες για να εγκαταστήσει ένα ραδιοφωνικό σταθμό στην Ελλάδα έχοντας ακούσει τις εκπομπές απο άλλες χώρες. Ξεκινάει μετατρέποντας ένα παλιό εγκαταλελειμένο ασύρματο της Γαλλικής Στρατειάς Ανατολής ισχύος 500 W που αγοράζει απο "μάντρα".

Δεν του φέρνει λίγο σε αυτή τη φωτογραφία;!;!;! (ξέρεις ποιόν λέω... :-D )
(Η φωτογραφία προέρχεται απο αυτό το site και την βρήκα μέσω Google Image Search. 
Η ίδια φωτογραφία υπάρχει και μέσα στο εν λόγω βιβλίο)

Το κλίμα στην Ελλάδα εκείνη την εποχή (δεκαετία του 30 πλέον) ήταν αποκαρδιωτικό. Τον καιρό που έκανε πειράματα και προσπαθούσε να πάρει άδεια ο Τσιγγιρίδης σχεδόν κανείς δεν ήξερε στην Ελλάδα τι θα πεί ραδιόφωνο γιατί απαγορευόταν η εισαγωγή τους. Έτσι ξεκίνησε στην αρχή να εμπορεύεται μεγάφωνα (ή όπως τα αποκαλούσε τότε "Μεγίστους Λέκτας") και αργότερα ραδιόφωνα, εγκαθιστώντας τα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Συνέχισε τις προσπάθειες για να ιδρύσει το δικό του ραδιοφωνικό σταθμό και τελικά το καταφέρνει τη δεκαετία του 40 λίγο πρίν τον πόλεμο. Κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο παίζει Ελληνικό πρόγραμμα και τζαμάρει τον Ιταλικό σταθμό του Μπάρι που εξέπεμπε τότε προπαγάνδα στα Ελληνικά για "σπάσιμο". Κατά τη Γερμανική κατοχή προφασίζεται συνεχώς βλάβες μέχρι που τον μαζεύει η Γκεστάπο για κατασκοπεία. Παρ' όλα αυτά είναι απαραίτητος για τη λειτουργία του σταθμού και επανέρχεται στη θέση του υπο πολύ στενή παρακολούθηση. Με το τέλος του πολέμου, οι Γερμανοί υποχωρώντας απο τη Θεσσαλονίκη προσπαθούν να ανατινάξουν τον σταθμό αλλά ο Τσιγγιρίδης κλείνεται μέσα και παραγγέλνει πως θα τιναχτεί μαζί του. Πάνω στη βιασύνη τους, την πληρώνει τελικά μόνο η κεραία.

Μετά την απελευθέρωση, ιδρύεται στην Ελλάδα το "Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας" το οποίο αναλαμβάνει αποκλειστικά την εκμετάλευση, λειτουργία και τεχνική υποστήριξη σταθμών ανα την χώρα.Το Ε.Ι.Ρ προσπαθεί να κλείσει τον σταθμό του Τσιγγιρίδη γιατί είναι ιδιωτικός, στη συνέχεια προσπαθεί να τον αγοράσει. Ο Τσιγγιρίδης αρνείται, παλεύει τουλάχιστον δύο μήνες απο υπηρεσία σε υπηρεσία για να πάρει άδεια εκπομπής συναντώντας γελοίες δικαιολογίες όπως το οτι "ο σταθμός αποτελείται κατά ένα μέρος απο εξαρτήματα που ανήκαν στους Γερμανούς που τον χρησιμοποιούσαν κατά την κατοχή και θεωρούνται 'Λεία Πολέμου'". Τελικά τα καταφέρνει με την υποστήριξη του τοπικού περιοδικού "Ράδιο Καραγιάννης" το οποίο δημοσιοποιεί την υπόθεση. Ο σταθμός (υπο)λειτουργεί για ένα περίπου χρόνο και εξαγοράζεται τελικά απο το Ε.Ι.Ρ. υπο εξευτελιστικούς όρους οι οποίοι ούτε κάν τηρούνται.

"Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης πεθαίνει απο στενοχώρια στις 17 Δεκεμβρίου του 1947".

Η κηδεία του ήταν, φυσικά, μεγαλοπρέπης. Παρευρέθηκε, φυσικά, μεγάλος αριθμός τοπικών και μη παραγόντων...Δημάρχοι, δημοτικά συμβούλια, βουλευτές (ΟΛΩΝ των κομμάτων), διευθυντές υπηρεσιών, καθηγητές πανεπιστημίου και βέβαια (το σημαντικότερο) "μέγα πλήθος συμπολιτών, φίλων και ακροατών"....Το πιο ειρωνικό στοιχείο όμως, είναι οτι τον επικήδειο εκφώνησε "ο λογοτέχνης Γ.Δέλιος ώς εκπρόσωπος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας".

Δεν θα μπώ στον κόπο να αναφερθώ στον επικήδειο. Νομίζω πως η επιλογή του Ε.Ι.Ρ. να στείλει ένα λογοτέχνη στη συγκεκριμένη αποστολή ήταν η χειρότερη...(και τέλος πάντων, lol).

Ένα απο τα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση όμως είναι το εξής περιστατικό που συνέβει στην αρχή της πορείας του Τσιγγιρίδη, περίπου το 1929:

"Αφού εγκατέστησε τον πρώτο στη χώρα Ραδιοφωνικό Σταθμό, ο Χρίστος Τσιγγιρίδης ήλπιζε να πάρει άδεια μόνιμης λειτουργίας, αλλά οι περιστάσεις δυστυχώς δεν ήταν υπέρ αυτού. Το ίδιο έτος, 1929, η τότε κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου αποφασίζοντας να οργανώσει το σύστημα ραδιοφωνίας στη χώρα, προκηρύσσει διαγωνισμό για την εγκατάσταση Εθνικού Ραδιοφωνικού Σταθμού με φορολογική επιβάρυνση 1 δραχμή την ημέρα για κάθε κάτοχο ραδιοφώνου.

Σύμφωνα με δημοσίευση της εφημερίδας "Μακεδονία" στις 16/10/1936, η επιτυχία στον διαγωνισμό εξαρτιόταν απο τη "μίζα" που ο συμμετέχων υποσχόταν στους αρμοδίους. Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης, ο οποίος δεν είχε οικονομικές δυνατότητες αλλά είχε ήδη ραδιοσταθμό σε λειτουργία, επίσης υποβάλλει την υποψηφιότητα του:
"...Οι εν Αθήναις Δαλάϊλάμαι και οι εδώ εκπρόσωποι τους, μόλις είδαν τον ραδιοφωνικό σταθμό αλληλοεκοιτάχθηκαν και είπαν:
-Τι θέλει αυτός;
-Να κάνη σταθμό.
-Και τι δίνει;
-Τίποτα"

Νικητής του διαγωνισμού κυρήσσεται ένας Εμμ. Μάρκογλου, εκπρόσωπος του οίκου Α.Δημητριάδη, ο οποίος αναλαμβάνει να προμηθεύσει και να εγκαταστήσει πόμπο "Μαρκόνι" ισχύος 13kW μεσαίων κυμάτων αλλά σύντομα κυρήσσει πτώχευση και αδυνατεί να εκπληρώσει τους όρους της σύμβασης. Νέο δικαίωμα εγκατάστασης σταθμού ανατίθεται χωρίς διαγωνισμό στην Αμερικάνικη Ανώνυμη Ραδιοφωνική Εταιρία "ΝΤΥΡΧΑΜ", με έδρα τη Βοστώνη, την οποία αντιπροσώπευε ο Αναστ.Ακύλογλου. Το κέρδος της εταιρίας θα ήταν η εκμετάλευση για ορισμένο χρόνο της λειτουργίας των ραδιοφωνικών πομπών.

Υποψιαζόμενος οτι ο σκοπός της "ΝΤΥΡΧΑΜ" ήταν ο έλεγχος της σφαίρας των επικοινωνιών στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, ο Τσιγγιρίδης προσπαθεί να προειδοποιήσει την κυβέρνηση για τον πιθανό κίνδυνο: "Μιαν ωραίαν πρωίαν, ο ραδιοφωνικός σταθμός Θεσσαλονίκης, δια της Μεφιστοφελικής φωνής του Τσιγγιρίδη μετέδιδε τα εξής: "Αλό, αλό. Προσοχή, προσοχή. Κύριοι αρμόδιοι προσέξτε να μη σας τη σκαρώσει η ΝΤΥΡΧΑΜ. Η σύμβασης της να είναι μανίκι που δεν μεταγίνεται"

Ο Τσιγγιρίδης είχε δίκαιο.Η σύμβαση με τη "ΝΤΥΡΧΑΜ" γίνεται για την Ελλάδα πεντάχρονος "Ραδιοφωνικός Γολγοθάς", που παρασύρει τη χώρα σε μια πρωτοφανή δικαστική περιπέτεια, η οποία για πολλά χρόνια μπλοκάρει τις ραδιοφωνικές εξελίξεις"

Όπως έχουμε ξαναπεί, μερικές τεχνικές μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο.

Προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο της Όλγας όπου αναφέρονται πολύ περισσότερες λεπτομέρειες και περιστατικά απ' όσα πρόφτασα να χωρέσω εγώ σε ετούτο εδώ το κείμενο αλλά υπάρχουν και πολλά διαγράμματα και φωτογραφίες της εποχής.

Όσο για τον Χρίστο Τσιγγιρίδη...τα λέει όλα ο συνεργάτης του, Νίκος Καρμίρης (τότε, νέος πτυχιούχος της Εμπορικής Σχολής):

"Υπολογίζοντας απο επαγγελματική άποψη όλες τις προοπτικές, ο Καρμίρης πρώτα απο όλα αποφασίζει να οργανώσει τις διαφημίσεις και χάρις σ' αυτόν ο σταθμός αρχίζει να έχει έσοδα, το 25% απο τα οποία ανήκουν στον Καρμίρη. Εκτός απο συστηματικές εκφωνήσεις και προετοιμασίες δελτίων ειδήσεων, ο νεαρός οικονομολόγος αναλαμβάνει και το "λογιστήριο" του σταθμού, κάνοντας απογραφές όλων των εσόδων και εξόδων του, επειδή, κατα τα λόγια του ίδιου του Νίκου Καρμίρη "ο Τσιγγιρίδης ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για χρήματα".

"Εκτελέσατε και Βυθίσατε"

Στο προηγούμενο κείμενο, παρουσιάστηκε εδώ ένα τεχνικό άρθρο του κ. Ν. Φουντούλη δημοσιευμένο στα Τεχνικά Χρονικά πρίν απο 51 χρόνια το οποίο περιείχε μια ιστορική αναδρομή που έβλεπε πίσω (απο το 1961) τουλάχιστον 60 χρόνια.

Μέσα σε όλη αυτή την αναδρομή είναι ίσως αναμενόμενο να χαθούν κάποια κοινά σημεία αναφοράς. Συγκεκριμένα, έκτός απο τις διάφορες παροιμίες που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας μέσα στο κείμενο, οι οποίες είναι εύκολα κατανοητές, η τελευταία παράγραφος αναφέρει τα εξής:


"...οι οικονομοτεχνικοί αρμόδιοι ουδέποτε και επ' ουδενί λόγω ανακαλούν ληφθείσαν υπ' αυτών απόφασιν, έστω και αν η απόφασις αυτή άγη ευθέως πρός τον όλεθρον. Κατα τούτο υπερβαίνουν και αυτόν τον ιστορικόν πρό 65 ετών δράσαντα Άγγλον Ναύαρχον, τον γνωστόν εν τη ναυτική ιστορία ώς Ναύαρχον "Εκτελέσατε και βυθίσατε". Ούτως διατάξας, κατα την διάρκειαν γυμνασίων, τον ελιγμόν του πλοίου του στόλου του, όστις θα απέληγεν εις βύθισην της ναυαρχίδος του, και δεχθείς σήμα του διατασσόμενου, οτι η εκτέλεσης της διαταγής θα απέληγεν εις εμβολισμόν της ναυαρχίδος, απήντησεν: "Εκτελέσατε και βυθίσατε"


Γιατί διάλεξε αυτό το περιστατικό ο συγγραφέας; Τι προσπαθούσε να πεί; Ήταν όντως μια δημοφιλής φράση ή ήταν ένας μύθος; Γιατί να μην κλείσει με μια άλλη παροιμία; Για παράδειγμα: "Στου κουφού τη (μ)πόρτα όσο θέλεις βρόντα"; Ποιός ήταν αυτός ο Άγγλος Ναύαρχος; Τι ακριβώς είχε συμβεί τότε;
Με αυτά τα ερωτήματα κατα νού, άρχησε το ψάξιμο:

Κατα πάσα πιθανότητα, ο ναύαρχος "εκτελέσατε και βυθίσατε" ήταν ο Sir George Tryon και το περιστατικό δεν είχε συμβεί 65 χρόνια πρίν (απο την ημερομηνία που γραφόταν το άρθρο) αλλά 68*

Το 1893 λοιπόν σε γυμνάσια του Βρετανικού στόλου στην Μεσόγειο, ο συγκεκριμένος ναύαρχος διέταξε δύο νηοπομπές που έπλεεαν παράλληλα να εκτελέσουν στροφη 180 μοιρών "Διατηρώντας την τάξη του στόλου", εννοώντας δηλαδή οτι, η νηοπομπή που ήταν στα δεξιά ΠΡΙΝ τη στροφή, θα παραμείνει στα δεξιά και ΜΕΤΑ τη στροφή.

Αυτό σημαίνει οτι έπρεπε να υπάρξει συνεννόηση για το ποιά νηοπομπή θα βρεθεί στο εσωτερικό της στροφής. Τέτοια συννενόηση όμως δεν υπήρξε (για συγκεκριμένους λόγους) και τα δύο οδηγά πλοία αποφάσισαν να επιλέξουν το εσωτερικό της στροφής.

Στην πορεία και μάλιστα ακόμα και πρίν εκτελεστεί η διαταγή, το σφάλμα έγινε αντιληπτό απο το πλήρωμα αλλά ο ναύαρχος, γνωστός για την ισχυρογνωμία του και την προσήλωση στην απόλυτη πειθαρχία δεν έπαιρνε πίσω τη διαταγή, ειδικά απο τη στιγμή που η αμφισβήτηση της ορθότητας της ερχόταν απο τα χαμηλότερα στρώματα της ιεραρχίας.

Μετά τη σύγκρουση και ενώ το πλοίο του είχε αρχίσει να βυθίζεται γρήγορα, ο ναύαρχος διέταξε στροφή πρός τη στεριά (στα 5 μίλια) μήπως και προλάβει να το προσαράξει και το σώσει. Στο μεταξύ, τα άλλα πλοία απο όπου φαινόταν το μέγεθος της ζημιάς (μια τρύπα με επιφάνεια περίπου 9 τετραγωνικά μέτρα), άρχισαν να στέλνουν τις βάρκες τους για να σώσουν το πλήρωμα τις οποίες ο εν λόγω ναύαρχος διέταξε να γυρίσουν πίσω!

Η ναυαρχίδα (HMS Victoria) εκτοπίσματος 11000 τόνων περίπου, βυθίστηκε μέσα σε 13 λεπτά παίρνοντας μαζί της 358 ανθρώπους...μαζί και τον καπετάνιο της, Sir George Tryon. Τα τελευταία του λόγια ήταν "It is entirely my doing, entirely my fault"...("Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη")


Πραγματική και συγκεκριμένη λοιπόν η ιστορία που οδήγησε στο "εκτελέσατε και βυθίσατε", αν και η φράση αυτή δεν εμφανίζεται πουθενά κατα λέξη. Αντίθετα, αναφέρεται ο διάλογος ανάμεσα στους δύο καπετάνιους των οδηγών πλοίων ο οποίος γινόταν με σήματα όπου ο Tryon φαίνεται να λέει απλά "What are you waiting for!?":

"Although some of his officers knew what Tryon was planning they did not raise an objection. Markham, at the head of the other column, was confused by the dangerous order and delayed raising the flag signal indicating that he had understood it. Tryon queried the delay in carrying out his orders, as the fleet was now heading for the shore and needed to turn soon. He ordered a semaphore signal be sent to Markham, asking, "What are you waiting for?" Stung by this public rebuke from his commander, Markham immediately ordered his column to start turning. Various officers on the two flagships confirmed later that they had either assumed or hoped that Tryon would order some new manoeuvre at the last minute."


Σχετικά με το γιατί χρησιμοποίηθηκε αυτό το περιστατικό υπάρχει μια λεπτομέρεια. Απ' οτι φαίνεται, τουλάχιστον απο τη σελίδα της Wikipedia για τον Sir George Tryon, ο ναύαρχος δεν ήταν κανένας τυχαίος. Είχε μεγάλη εμπειρία στο ναυτικό και σύμφωνα με τον επαγγελματικό του περίγυρο, ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του αλλά είχε αυτό το κακό της υπέρμετρης προσωπικότητας ("overbearing personality") που τελικά συνέβαλε και στο δυστύχημα. Αν λοιπόν ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το περιστατικό σαν μια πλήρη αναλογία, τότε οι αρμόδιοι στους οποίους αναφέρεται ήταν σεβαστοί επαγγελματίες αλλά όχι και τόσο καλοί στην ομαδική δουλειά. Διαφορετικά, η αναλογία είναι πολύ πιο απλή και εστιάζεται μόνο και μόνο στην ανόητη στάση της "αυθεντίας".

Σημειώσεις:
*: Ίσως αυτή η μικρή σύγχηση να φανερώνει οτι το άρθρο γράφτηκε πολύ νωρίτερα απο την ημερομηνία έκδοσης του (;)

Είδες Η Δ.Ε.Η?

Επιστροφή στη σειρά κειμένων με θέμα άρθρα απο μια μικρή συλλογή τευχών των Τεχνικών Χρονικών, της επιστημονικής έκδοσης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας(1) που βρέθηκαν μέσα σε μια ξύλινη χρονομηχανή.

Το κείμενο που παρουσιάζεται σήμερα, δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 1961 και υπογράφεται απο τον κ. Δ. Ν. Φουντούλη (Πολιτικό Μηχανικό).

Έχει (νομίζω) μια κάποια ιστορική αξία επειδή πιάνει την ιστορία της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (Δ.Ε.Η) απο τόσο πάλια που δεν λεγόταν κάν Δ.Ε.Η, είχε μόνο μια ("μικροτάτη") μονάδα παραγωγής και δύο "πελάτες": Τις λάμπες της πλατείας του Νέου Φαλήρου και τον (ατμοκίνητο τότε) Σιδηρόδρομο Αθηνών-Πειραιώς. Η ιστορική αναδρομή του άρθρου δηλαδή, ξεκινάει απο το 1894 απο προσωπικές μνήμες του συγγραφέα:



"...το δέ Νέον Φάληρον ήτο ανθηρά μικρά κηπούπολις με ωραίας επαύλεις, ώς ταύτα πάντα καλώς ενθυμούμαι"


Άρα το 1961 ο συγγραφέας ήταν τουλάχιστον 67 χρονών κι αν υποτεθεί οτι θυμάται την πλατεία του Νέου Φαλήρου απο παιδί 10 χρονών περίπου τότε μια πιο ακριβής εκτίμηση της ηλικίας θα ήταν τα 70-75 χρόνια. Το αναφέρω αυτό για δύο κυρίως λόγους: 1) Ο συγγραφέας έχει πεθάνει (αλλιώς είναι σήμερα >118 χρονών), 2) η εκτίμηση της ηλικίας έχει μια σημασία επειδή μέσα στο κείμενο αναφέρεται πως:



"...το προεκτεθέν διεξοδικόν Ιστορικόν του εξ ηλεκτρισμού εν Ελλάδι, το οποίον καλώς γνωρίζω εξ ιδίας αντιλήψεως, διότι ο πολύπλαγκτος 50ετής επιστημονικός και επιχειρηματικός μου βίος με έκανε να λάβω ενίοτε μέρος εκ του σύνεγγυς είς τας σχετικάς εξελίξεις"



Ένας δευτερεύοντας λόγος που το αναφέρω είναι επειδή ο κ. Ν. Φουντούλης ανήκει στην "τυχερή" εκείνη γενιά ανθρώπων που έζησαν για να δούν δύο παγκόσμιους πολέμους και, δώρο, έναν εμφύλιο και, δεν το ξέρει ακόμα αλλά σε 6 χρόνια απο τη δημοσίευση του άρθρου πιθανότατα να τον πρόλαβε και το πραξικόπημα του 1967.

Συνοπτικά, το άρθρο καλύπτει το ιστορικό του εξηλεκτρισμού της Ελλάδας μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και προτάσεις για το πώς θα μπορούσε η κατάσταση να βελτοιωθεί σε αναλογία 5.5 σελίδες ιστορικό, 2.5 σελίδες προτάσεις.

Όπως και ο κ. Φ. Κρίσπης, έτσι και ο κ. Ν. Φουντούλης είναι μεγάλος άνθρωπος σε ηλικία, με μεγάλη πια τεχνική εμπειρία και φυσικά...Ού γαρ έρχεται μόνον, καθότι συνοδεύεται μετα της επάρσεως. Ενώ το άρθρο είναι ένας ιστορικός θησαυρός, οι πρώτες 4 παράγραφοι, το σημαντικό κομμάτι της εισαγωγής δηλαδή, δεν προετοιμάζουν τον αναγνώστη για το τι θα επακολουθήσει στις επόμενες 8-9 σελίδες αλλά αναλώνονται σε ένα "ποσό δίκιο έχω" το οποίο είναι περιττό σε άρθρο με αυτό το περιεχόμενο.

Αναφέρει οτι η αποστολή της Δ.Ε.Η, τουλάχιστον μετά τον πόλεμο, ήταν να παρέχει ενέργεια στις βιομηχανίες (που ΘΑ αναπτύσονταν) αλλά τελικά, κατέληξε να προσπαθεί να φέρει και στο μικρότερο χωριό....μια λάμπα:



"...η παραγόμενη υπο της Δ.Ε.Η.  Ηλ. Ενέργεια, αντί να διατεθή παραγωγικώς μέσω των ηλεκτροβόρων Βιομηχανιών, διατίθεται ήδη καταναλωτικώς είς την πρωτεύουσαν και είς τας επαρχίας, επι μεγίστη ζημία του κυρίου σκοπού, δι ον ιδρύθη και ο οποίος δεν είναι ο ηλεκτροφωτισμός της Χώρας αλλ' η παραγωγή ενέργειας δια την εκβιομηχάνισιν της Χώρας."

 

Πρίν εξοργιστείτε στο τέλος της προηγούμενης φράσης ("Δηλαδή τι εννοείς; Δεν έπρεπε να πάει το ρεύμα και στο μικρότερο χωριό;!;!;") επιτρέψτε μου να αναφέρω (απο το κείμενο) οτι υπάρχει τεχνικός και οικονομικός λόγος που αυτό δεν έπρεπε να γίνει τόσο σύντομα και (κυρίως) μέσω ενός κεντρικού δικτύου και αυτός ο λόγος είναι οι απώλειες κατα τη μεταφορά.



 "Όλα τα ανωτέρω καταλήγουν είς μεγάλας απώλειας κατα την διανομήν και είς κακόν βαθμόν λειτουργίας των Ηλ. Εργοστασίων, με συνέπειαν την αύξησιν του συνόλου του κόστους της παραγωγής και διανομής της Ηλ. Ενέργειας, είς την οποίαν δέον να προστεθούν τα εκ της τοιάυτης διασποράς προκαλούμενα, δυσανάλογα πρός την μικρήν σχετικώς κατανάλωσιν, γενικά και άλλα έξοδα της Δ.Ε.Η.". (επίσης, δείτε [2])


Αυτή η "λεπτομέρεια" έφερε μαζί της και άλλα τεχνικά προβλήματα, που διορθώθηκαν με λύσεις ανάγκης. Για κάθε λύση, γινόταν (και φυσικά πληρωνόταν) "μελέτη" απο "ειδικούς" και κάποια στιγμή η μελέτη έφτανε και στην υλοποίηση (ή τερατογέννεση, όπως το πάρει κανείς).

Ο λόγος που αποφάσισα να συμπεριλάβω αυτό το άρθρο εδώ, εκτός απο το ιστορικό (ίσως) ενδιαφέρον που έχει, ήταν το οτι μαζί με το άρθρο για την αγορά του υποβρυχίου Nordenfelt-1 (γεγονός απο το 1885), δείχνουν μια ιστορία Ελληνικής διαφθοράς που εκτίνεται πολύ πιο πίσω στο χρόνο απο τη νεότερη ιστορία που φαίνεται να είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της μεγαλύτερης εικόνας. Αυτό που επίσης φαίνεται είναι οτι κάποια πρότυπα εκμετάλευσης "...διαφόρων υπαναπτύκτων βιομηχανικώς και πολιτικώς χώρας ώς ήτο το Σουδάν, η Ελλάς κτλ..." είναι διαχρονικά:



"Διατελέσας κατά το 1928 ιδιαίτερος Τεχνικός Σύμβουλος του τότε αρμοδίου δια τον εξηλεκτρισμόν Υπουργού της Συγκοινωνίας αειμνήστου Αντ. Χριστομάνου, έσχον την ευκαιρίαν, εν συνεργασία μετά του αειμνήστου συναδέλφου Στυλιανού Στυλιανίδη, Μηχανικού ηλεκτρολόγου, να διαπιστώσω ότι:


α) Αι εγκαταστάσεις της Πάουερ [σημ: 1924] είχον χρεωθή κατα 120% υπεράνω των ανωτάτων τρεχουσών τιμών.


β) Ήσαν παλαιού δια την εποχήν τύπου, αναλίσκουσαι υπο την χαμηλήν δια την εποχήν πίεσην των 15 ατμ. άνθρακα τριπλοκοσκινισμένων του πανακρίβου τότε τύπου "Ναυαρχείου", τον οποίον προ καιρού είχον παύσει να καίουν τα πλοία του "Ναυαρχείου", διότι έκαιον πετρέλαιον.


γ) Οτι ενώ κατα τον αυτόν χρόνον το μέγα εν Βερολίνω Ηλ. Εργοστάσιον του Κλιμπεργκ έκαιεν ευτελούς αξίας κονιοποιημένον, ώς και σήμερον πανταχού γίνεται, άνθρακα, με κατανάλωσιν, και σήμερον έτι μη σοβαρώς μειωθείσαν, 400 γραμμ. άνθρακος κατα παραγόμενον χβω, το εργοστάσιον της Πάουερ του Αγ. Γεωργίου έκαιε περίπου εν χιλιόγραμμον πανακρίβου αγγλικού άνθρακος, ήτοι εξεπλήρου τον αντικειμενικόν σκοπόν της καρβουνοφαγίας, δια τον οποίον κατασκευάσθη."



Και αυτό είναι μόνο ένα περιστατικό που αναφέρεται στο κείμενο, τα υπόλοιπα, πολυάριθμα, περιστατικά είναι ακόμα πιο ωμά.

Το άρθρο κλείνει με μια όχι και τόσο αισιόδοξη πρόβλεψη οτι αυτή η κατάσταση θα έχει σαν συνέπεια τη συνεχή άνοδο του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα κυρίως επειδή:



"...οι οικονομοτεχνικοί αρμόδιοι ουδέποτε και επ' ουδενί λόγω ανακαλούν ληφθείσαν υπ' αυτών απόφασιν, έστω και αν η απόφασις αυτή άγη ευθέως πρός τον όλεθρον. Κατα τούτο υπερβαίνουν και αυτόν τον ιστορικόν πρό 65 ετών δράσαντα Άγγλον Ναύαρχον, τον γνωστόν εν τη ναυτική ιστορία ώς Ναύαρχον "Εκτελέσατε και βυθίσατε". Ούτως διατάξας, κατα την διάρκειαν γυμνασίων, τον ελιγμόν του πλοίου του στόλου του, όστις θα απέληγεν εις βύθισην της ναυαρχίδος του, και δεχθείς σήμα του διατασσόμενου, οτι η εκτέλεσης της διαταγής θα απέληγεν εις εμβολισμόν της ναυαρχίδος, απήντησεν: "Εκτελέσατε και βυθίσατε"


Κυρίες και κύριοι, απο τα βάθη του παρελθόντος... "Εξηλεκτρισμού Αστοχίαι Αι Συνέπειαι Και Η Θεραπεία Αυτών: Πρός Μιαν Κρατικήν Υδατικήν Πολιτικήν" Υπό Δ.Ν Φουντούλη, Πολ. Μηχανικού:





Σημειώσεις:
1: Το copyright των άρθρων ανήκει στα Τεχνικά Χρονικά.

2: Σχετικά με την ηλεκτροδότηση ή μή των χωριών, ο κ. Δ. Ν. Φουντούλης, αναφέρει πρός το τέλος της εργασίας, στο κομμάτι με τίτλο "Των αστοχιών συνέπειαι και τα εξ' αυτών διδάγματα":

"α) Να καταπαύση η αλόγιστος σπατάλη Ηλ. Ενέργειας χάριν της διαδόσεως των ηλ. πυγολαμπίδων εις τας χωρία μέσω του γενικού δικτύου διανομής Ηλ. Ενέργειας. Επειδή παρα ταύτα είναι εκπολιτιστική η ανάγκη της διαδόσεως του ηλεκτρισμού είς την ύπαιθρον, δέον να μελετηθή, ώς εγένετο αλλαχού, η κατα περιφερείας ή και τοπική έτι παραγωγή Ηλ. Ενέργειας υπο μικρών τοπικών υδατοπτώσεων και θερμικών εγκαταστάσεων, των οποίων τα εργοστάσια, πρός οικονομίαν δαπανών εκ προσωπικού, λειτουργούν αυτομάτως, ελεγχόμενα εξ αποστάσεως καθ΄ ομάδας, όπως τούτο γίνεται εν Γαλλία και αλλαχού (*)"

10 Χρόνια Και 41 Πρωτιές Αργότερα...

Σαν σήμερα σκοτώθηκε ο Ayrton Senna da Silva.

Ήταν 1994, ήταν πάσχα και για κάποιο λόγο ο αγώνας ΔΕΝ ήταν στην ΕΤ. Έξω έτρωγαν αρνί και χωροπηδάγανε σα τα κατσίκια, μέσα προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι έλεγαν οι γερμανοί στο RTL γιατί σε αυτό τον αγώνα είχαν ήδη σκοτωθεί 2-3 άνθρωποι πρίν κάν ξεκινήσει..

Πράσινη σημαία, βγαίνει ο "αλυτάρχης" απο τη πίστα, μία στροφή, δύο, τρείς...Γκάπ. Τέλος.

Τρία χρόνια νωρίτερα, ο Nigel Mansell βγαίνει υποβασταζόμενος απο το αυτοκίνητο (κι εμείς μαζί του) μετά απο την έντονη αναμέτρηση στο Monaco.

Αυτά είναι που μένουν:

Το Κόμμα Σου Λαέ...

Αν διαβάζοντας τον τίτλο αυτού του κειμένου σας ήρθε στο μυαλό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Κ.Κ.Ε) ή αν πρώτα αναρρωτηθήκατε "Δηλαδή ποιό κόμμα;" για να δώσετε στη συνέχεια (συνομωτικά...ή και περιφρονητικά) την απάντηση "Ε, ένα είν' το κόμμα!"...Τότε το Marketing Department του Κ.Κ.Ε, έχει βγάλει την επιδότηση του...Συγγνώμη, τα κουπόνια του εννοώ*.


Το σημερινό κείμενο όμως δεν είναι για το Κ.Κ.Ε (ιδιαίτερα) αλλά για όσες πολιτικές παρατάξεις είναι καταγεγραμένες στη σχετική λίστα της Wikipedia αλλά και τις αλληλεπιδράσεις τους καθώς αντιμάχονται για να εκτοπίσουν τους αντιπάλους τους στην πίτα του (πεπερασμένου) εκλογικού σώματος και να το... σώσουν!

Πρόκειται δηλαδή για ένα χάρτη, ένα πίνακα στοιχείων και των ενώσεων τους, ο οποίος μπορεί να δώσει και μερικές ενδεικτικές απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως:
  • Ποιές παρατάξεις δημιουργήθηκαν απο πολλές συνιστώσες;
  • Ποιές παρατάξεις παρείχαν τις περισσότερες συνιστώσες; (σε άλλες)
  • Ποιές είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις στην ονοματοθεσία των πολιτικών παρατάξεων;

Για να δούμε λοίπον:

Ο χάρτης των Ελληνικών πολιτικών παρατάξεων (που είναι καταχωρημένες στη λίστα της Wikipedia) αποτελείται απο 172 πολιτικές παρατάξεις χωρισμένες σε 7 ανεξάρτητα τμήματα. Το κάθε ένα τμήμα, αποτελεί ένα σύνολο "συνδεδεμένων" παρατάξεων.

Η πιο απλή περίπτωση με την οποία μπορεί να κατανοηθεί αυτός ο διαχωρισμός είναι ο πολιτικός διαχωρισμός ανάμεσα στις παρατάξεις τις άκρας δεξιάς και τις παρατάξεις της αριστεράς. Προφανώς, δεν μπορεί να υπάρξει μια πολιτική παράταξη που να έχει μέλη και στην άκρα δεξιά και στην αριστερά και έτσι δημιουργούνται δύο ανεξάρτητα τμήματα.

Το μεγαλύτερο τμήμα (απο τα 7) αυτού του χάρτη περιλαμβάνει 101 πολιτικές παρατάξεις και έχει ώς εξής:

renderedPartyComp00

Περίπου 200 χρόνια (πολύ έντονης) πολιτικής ιστορίας...

Τον ίδιο χάρτη μπορείτε να δείτε σε φυσικό μέγεθος και πολύ πιο ευδιάκριτο απο εδώ.

Δυστυχώς το μέγεθος του είναι πολύ μεγάλο για το μέγεθος της προεπισκόπησης, κυρίως επειδή ήθελα να χρησιμοποιήσω μια σχετικά μεγάλη γραμματοσειρά για να διακρίνονται οι ετικέτες καθαρά ανεξάρτητα απο το μήκος τους.

Ο ίδιος χάρτης (αλλά και οι υπόλοιποι 6) βρίσκεται διαθέσιμος και σε SVG μορφή, που αν την "ανοίξετε" με τον browser σας έχετε και τη δυνατότητα να πατήσετε επάνω σε μια παράταξη και να μεταβείτε στη σχετική σελίδα της Wikipedia που παρείχε τα δεδομένα (Περισσότερες λεπτομέρειες πρός το τέλος του κειμένου).

Απο αυτές τις 101 πολιτικές παρατάξεις, οι παρατάξεις με τις περισσότερες συνιστώσες (εισροές απο άλλες παρατάξεις) έχουν ώς εξής:

14:   Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ)
10:   Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία Για Την Ανατροπή
  6:   Συμμαχία Προοδευτικών Και Αριστερών Δυνάμεων

Εκτός απο τις παραπάνω παρατάξεις,  οι υπόλοιπες έχουν απο 1-3 πολιτικές συνιστώσες.

Απο που "πηγάζουν" αυτές οι συνιστώσες; Ποιές δηλαδή παρατάξεις, έχουν συμβάλει στη δημιουργία άλλων;

9:   Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
7:   Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας & Νέα Δημοκράτια (στην ίδια θέση, έχοντας παρέχει απο 7)
4:   Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί οτι μια παράταξη "συμβάλει" στη δημιουργία μιας άλλης με δύο τρόπους: α) Ο αρχηγός της νέας παράταξης ήταν μέλος σε άλλη και αυτονομήθηκε ή β) Αναφέρεται στο σχετικό άρθρο πως στη νέα παράταξη συμμετείχαν μέλη απο μια άλλη παράταξη.

Τι ζητάνε όλες αυτές οι παρατάξεις; Ποιά είναι η αποστολή τους; Ποιό είναι το όραμα που θέλουν να βάλουν επάνω στο προϊόν που φέρνουν σε αυτή την αγορά; Ποιές λέξεις χρησιμοποιούνται πιο συχνά στην ονοματοθεσία όλων αυτών των παρατάξεων;

Το παρακάτω πληθυσμετικετοσύγνεφο (!) δημιουργήθηκε στο Wordle εισάγοντας τη λίστα με τα ονόματα των παρατάξεων:

AllPartiesNames

Ο πολιτικός χώρος της Ελλάδας έχοντας πέσει σε δημοκρατικό κόμα



Οργάνωση, Ένωση, Συμμαχία, Κίνημα, Κόμμα....και τηγανήτες τίποτα. Ακόμα, "έθνος ανάδελφον" (είμεθα).



Όσοι φτάσατε ώς εδώ, μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάζετε για μερικές μικρές τεχνικές λεπτομέρειες αλλά και παραπομπές πρός τα δεδομένα και περισσότερες εικόνες που περιγράφουν τον πλήρη χάρτη.


Τα Δεδομένα...

Τα δεδομένα τα μάζεψα το 2010, σε μια πρώτη προσπάθεια να δημιουργήσω ένα τέτοιο χάρτη. Η συλλογή έγινε χειροκίνητα μια και το είδος των δεδομένων που αναζητούσα δεν ήταν κωδικοποιημένο αλλά ούτε και με σαφή δομή για να γίνει αυτόματα. Για να καταλάβει κανείς τι οδήγησε στη γέννηση μιας παράταξης, ποιός είναι ο αρχηγός (ή κύριες προσωπικότητες) της και απο ποιό χώρο προέρχεται πρέπει να διαβάσει το κείμενο και να το κατανοήσει, πάρα να ψάχνει για απομονωμένες λέξεις ή φράσεις. Τα δεδομένα αυτά τα ενημέρωσα πρόσφατα με όσες παρατάξεις είχαν δημιουργηθεί μέσα στα τελευταία δύο χρόνια και είχαν προστεθεί στη λίστα της Wikipedia και τα παρουσιάζω εδώ σε επιμέρους διαγράμματα που δείχνουν τις αλληλεπιδράσεις τους.

Αξίζει να σημειωθεί οτι σε αυτά τα δεδομένα, υπάρχουν κάποιες οντότητες οι οποίες δεν είναι ακριβώς πολιτικές παρατάξεις αλλά δεν μπορούσα να μην τις συμπεριλάβω. Για παράδειγμα, η οντότητα "Ελληνική Δικτατορία" δεν είναι πολιτική παράταξη αλλά αντιπροσωπεύει το (καταγεγραμμένο) γεγονός της συμμετοχής ανθρώπων που είχαν ρόλο στην Ελληνική δικτατορία σε παρατάξεις που δημιουργήθηκαν μετά τη μετα-πολίτευση.

Το ίδιο ισχύει και για τις στρατιωτικές οργανώσεις που έδρασαν κατα τον εμφύλιο (κυρίως) αλλά είχαν και πολιτική δράση όπως και οι σχετικές "νεολαίες". Τέλος, μη παραταξιακή οντότητα αποτελούν και οι "Ανένταχτοι Πολίτες".

Προσοχή: Θα ήθελα να σημειώσω οτι αν κάποιος βρεί κάποιο τραγικό ιστορικό λάθος (!) διαβάζοντας αυτά τα διαγράμματα, καλό θα ήταν εκτός απο το να αφήσει ένα ενδεικτικό σχόλιο, να ανατρέξει στη σχετική σελίδα της Wikipedia που ίσως να περιέχει το αρχικό λάθος.

Η Επεξεργασία...

...ήταν όσο απλό είναι και το να "συνδέσεις τις τελείες". Το δύσκολο σε αυτή τη περίπτωση ήταν η εξαγωγή των δεδομένων.

Τα Διαγράμματα...

Τα διαγράμματα δημιουργήθηκαν με το graphviz και είναι επίτηδες στείρα, ξερά, ασπρόμαυρα και όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν διαθέσιμα στις εξής τρείς γεύσεις:

PNG εικόνες,

SVG διαγράμματα με ενσωματομένες διευθήνσεις πρός τις σελίδες που παρείχαν τα δεδομένα; και

DOT αρχεία που περιγράφουν τα διαγράμματα.


Σημειώσεις:
*: Παρεμπιπτόντως, έχει πεί κανείς στο Marketing Department (Υπόγειο ΖΓ) οτι τελείωσε ο πόλεμος ή τους παρακολουθούν ακόμα με το περισκόπιο;

3784 Μέτρα...

Η σημερινή ημέρα είναι, όπως θα έχετε καταλάβει, ξεχωριστή. Σαν σήμερα, πρίν απο 100 χρόνια, βυθίστηκε ο Τιτανικός.

Σαν σήμερα, η πορεία του μεγαλύτερου επιβατικού καραβιού που είχε κατασκευαστεί (ώς το 1912) διασταυρώθηκε με τη πορεία ενός...μέσου παγόβουνου, μέσα στη μέση του Ατλαντικού πουθενά.

Απο τα τόσα εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα τίποτα, του Ατλαντικού Ωκεανού, ο Τιτανικός συγκρούστηκε με μοναδικά υπολογισμένη χάρη (που οδήγησε στο χειρότερο σφάλμα που μπορούσε να πέσει αυτό το σκάφος) με ένα....συνηθισμένο...όγκο πάγου....Νύχτα.

Τέτοια εξαιρετικά σπάνια γεγονότα, ίσως σε κάνουν να πιστεύεις οτι κάποια πράγματα δεν είναι τυχαία.

Τη σημερινή ημέρα έχει καταγράψει στο ημερολόγιο του, ο (πάντα) έφηβος Ποσειδώνας σαν την ημέρα που άκουσε τη μάνα του να του λέει "ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΣΥΞΥΛΟ!!!!!"....και είχε δίκιο, με "τον μοναδικά ενοχλητικό τρόπο που έχουν δίκιο οι μανάδες".

Στην παρακάτω εικόνα διακρίνονται ο Τιτανικός (269 μέτρα μήκος) και ο ναός του Παρθενώνα (70 μέτρα μήκος) στην ίδια κλίμακα (περίπου) σαν ένα μέτρο σύγκρισης.

Ο Τιτανικός, περίπου 3 φορές όσο και ο Παρθενώνας στο μήκος. Ο ναός δεν θα μπορούσε να χωρέσει στον Τιτανικό όμως αφού είναι λίγο πιο πλατύς (Τιτανικός: 28 μέτρα beam length (πλατύτερο σημείο), Παρθενώνας 30.9 μέτρα).
Η εικόνα του Τιτανικού προέρχεται απο το καταπληκτικό titanic-plan.de ενώ την εικόνα του Παρθενώνα βρήκα στο Shafe. Και τα δύο μέσω Google Images. Η επεξεργασία των εικόνων έγινε με το GIMP.


Σημείωσεις:
3784 μέτρα είναι το βάθος που βρίσκεται σήμερα το ναυάγιο του Τιτανικού.

Στον Πηγεμό Για Το...Vancouver

Μές τη ζωή, δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
Μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού, στη κατηφόρα τη μεγάλη
Το Μονοπάτι



 Ποιό είναι το μονοπάτι της μικρότερης απόστασης / ελάχιστης προσπάθειας, ώστε ο τρόπος ζωής στο Karachi του Πακιστάν να μετασχηματιστεί σε αυτόν του Βανκούβερ του Καναδά; Ποιός είναι ο δρόμος με τις λιγότερες μεταρρυθμίσεις;

Το σημερινό κείμενο αναφέρεται στις επιλογές και τις συνέπειες τους αλλά βγήκε λίγο μεγάλο :-/ Γι' αυτό είναι χωρισμένο σε 4 ενότητες: Στο Mουσείο, Οι αριθμοί, Οι εικόνες και...Choose life, choose a job, choose a carreer....

Μπορείτε να τις διαβάσετε ξεχωριστά ή όλες μαζί. Οι πιο ανυπόμονοι μπορείτε πάντα να αναφερθείτε στην πολύ πιο σύντομη έκδοση που υπάρχει στο BuzzData.

Πρίν συνεχίσω με τις απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις θα ήθελα να γράψω δύο λόγια για το ποιά ήταν η αφορμή που καταπιάστηκα με αυτό το θέμα στα τελευταία τρία κείμενα.

Στο Μουσείο...
Το 2008, πήγα μια βόλτα στο Βρετανικό Μουσείο. Η (μόλις) 29η φωτογραφία που έβγαλα εκεί, δεν ήταν η Ροζέτα ή τα μάρμαρα του Παρθενώνα, αλλά αυτό εδώ το πόστερ:

Το ένα απο τα δύο πόστερ του Βρετανικού μουσείου που αναφέρονταν στον πόλεμο του Ιράκ, τις επιπτώσεις του στη παράδοση της χώρας. Οι 3/5 λεζάντες των φωτογραφιών απο αριστερά πρός τα δεξιά: "Το στρατόπαιδο στον αρχαιολογικό χώρο της Βαβυλώνας", " 'Πλιατσικαδόροι' (looters) στον αρχαιολογικό χώρο της 'Isan' (;)", "Η εκκλησία Al-Askari στη πόλη Samarra, πρίν και μετά τον...βομβαρδισμό". 
Οι δύο τελευταίες εικόνες στα δεξιά αναφέρονται στη βοήθεια που παρείχε το Βρετανικό Μουσείο σε Ιρακινούς αρχαιολόγους (υπο τη μορφή εκπαίδευσης) και δείγμα ενός αρχαίου ευρύματος.
Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή.


Το 2008 ο πόλεμος στο Ιράκ μέτραγε ήδη 5 χρόνια και τα μέσα είχαν φροντίσει να μας πληροφορήσουν αναλόγως για την, πάντα φρέσκια και αγέραστη αγριότητα του με βιντεσκοπημένους αποκεφαλισμούς, βιντεοσκοπημένες επιχειρήσεις αυτοκτονίας και διάφορα αναμνηστικά βίντεο απο "εκείνη τη φορά που αμολήσαμε ένα χέλφάϊ(α)ρ και έφερε κάτω το μισό σύμπαν...κατα λάθος".

Αργότερα, έκαναν την εμφάνιση τους και άλλα βίντεο, δείχνοντας ζημιές στα εκθέματα του μουσείου της Βαγδάτης[1] και αποκαϊδια στην Εθνική Βιβλιοθήκη (στην Βαγδάτη) που είχε την κακή τύχη να έχει χτιστεί απέναντι ακριβώς απο το υπουργείο άμυνας (...εδώ δεν θα τη πειράξει κανένας!).

Καθόμουν λοιπόν εκεί και χάζευα το πόστερ αυτό και το διπλανό (που δεν μπορούσα να το φωτογραφήσω) με σουρεαλιστικές σκηνές απο αδιάφορα άρβυλα να ανεβοκατεβαίνουν στα Ιρακινά "μάρμαρα" και κοντέηνερ εγκατεστημένα μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους στη Βαβυλώνα και αναρρωτιόμουν, πώς ήταν δυνατόν, η πόλη που ήταν μια φορά κι ένα καιρό το κέντρο του κόσμου και της διανόησης να έχει φτάσει σήμερα σε αυτή την ανυπόφορη κατάσταση.

Και πώς, αν θα ήταν ποτέ δυνατόν να το βάλει νούς ανθρώπου, πώς θα μπορούσε μια λαμπερή υπερσύγχρονη πόλη του σημερινού, του τρέχοντος, του ακλονήτου, του δικού μας υπερσύγχρονου και υπερσυνδεδεμένου τωρινού τρισευτυχισμένου κόσμου να βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση στο μέλλον, όταν αδιάφορα άρβυλα θα κατουρούν και θα βλαστημάνε τη τύχη τους εκεί που σήμερα άνθρωποι προσεύχονται και θυμούνται τους νεκρούς τους και κλέφτες θα εμπορεύονται πανάκριβα μνημεία που σήμερα εγκαινιάζονται;

Τράβηξα δύο άξονες κι έβαλα πάνω δεξιά τη Νέα Υόρκη και κάτω αριστερά τη Βαγδάτη. Στο περιθώριο, άφησα τη σημειώση "Αθήνα;; -->"... Quo Vadis ρε Αθήνα;

Οι Αριθμοί...
Αυτές οι σκέψεις ήταν το κίνητρο που με έκανε να ασχοληθώ με τα δεδομένα που παραχωρήθηκαν απο την EIU στο BuzzData με αφορμή τον διαγωνισμό  Best City Contest 2012 αμέσως μόλις έγιναν διαθέσιμα. Απο τα πρώτα διαγράμματα που έδειχναν την απόσταση της Αθήνας απο άλλες πόλεις, μέχρι τον χάρτη και την έννοια της απόστασης που είδαμε στο προηγούμενο κείμενο και στη κατάληξη σήμερα με τα μονοπάτια και τις διαδρομές μέσα σε αυτό το χάρτη.

Έχοντας εξηγήσει την έννοια της απόστασης ώς εδώ και το πως μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να "δούμε" πολυδιάστατες ποσότητες, είναι καιρός να κάνουμε το επόμενο...βήμα.

Μπορούμε πολύ απλά να ξεκινήσουμε απο μια πόλη και να μεταβούμε σε μια άλλη μέσω μιας σειράς όσο το δυνατόν μικρότερων αλμάτων πρός τους πιο κοντινούς προορισμούς. Για λόγους που εξηγούνται στο [2] δεν θα εξετάσουμε όλους τους προορισμούς αλλά μόνο τους 5 πιο κοντινούς για κάθε πόλη.

Τα μονοπάτια που θα προκύψουν δείχνουν τον δρόμο της μικρότερης προσπάθειας που πρέπει να καταβάλουν οι πόλεις για να μετακινηθούν στους δείκτες τις EIU πρός πιο ευνοϊκές θέσεις.

Ας δούμε μερικά μονοπάτια τα οποία προκύπτουν ξεκινόντας απο μια πολή και προσπαθόντας να φτάσουμε σε μια άλλη διανύοντας τη μικρότερη απόσταση.

Το μονοπάτι για τη διαδρομή Karachi -Vancouver έχει ώς εξής:

Karachi, 
Abidjan, Colombo, Ho Chi Minh City, Hanoi, Casablanca, Cairo, Istanbul, Bogota, Quito, Asuncion, Warsaw, Santiago, Buenos Aires, Los Angeles, Chicago, Atlanta, Washington DC, Paris, 
Vancouver

Συνολική απόσταση κατα μήκος του παραπάνω μονοπατιού: 71.5792 μονάδες απόστασης

Ενώ η διαδρομή Αθήνα - Vancouver έχει ώς εξής:

Athens, 
Taipei, Lexington, Cleveland, Detroit, Atlanta, Washington DC, Paris, 
Vancouver

Συνολική απόσταση κατα μήκος του μονοπατιού: 21.9838 μονάδες απόστασης

Παρατηρήστε εδώ οτι το Atlanta, Washington DC, Paris, Vancouver, μένει το ίδιο και στις δύο διαδρομές. Το θέμα δηλαδή είναι να προσεγγίσει μια πόλη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την "ευθεία οδό".

 Οι αριθμοί αυτοί απο μόνοι τους δίνουν μια εικόνα για το μέγεθος της προσπάθειας που θα χρειαζόταν για να μετασχηματιστεί μια πόλη σε μια άλλη αλλά ο τρόπος που υπολογίζεται μπορεί να τοποθετήσει δύο πόλεις στην ίδια απόσταση ενώ η κατάσταση στην οποία βρίσκονται να είναι πολύ διαφορετική. Με άλλα λόγια, σε απόσταση 10 μπορεί να βρεθεί μια πόλη που διαφέρει σε 2 δείκτες αλλά και μια πόλη που διαφέρει σε 20...Ανταποκρίνονται αυτά τα στοιχεία σε συγκρίσιμους τρόπους ζωής; ...Πώς μπορεί αυτή η παρατήρηση να συμπεριληφθεί στη κατάταξη;

Αυτό μπορεί να γίνει αλλάζοντας την έννοια της απόστασης και χρησιμοποιόντας μια "μεζούρα" η οποία κατατάσει τις πόλεις με βάση το πόσους δείκτες έχουν διαφορετικούς μεταξύ τους και άρα με το πόσες μεταρρυθμίσεις "απέχουν" απο τις γειτονικές τους πόλεις.

Αυτή η έννοια της απόστασης λέγεται "Hamming" απο τον κύριο που σκέφτηκε τη δυαδική της έκδοση[3]. Μια δοκιμή θα σας πείσει: Ας υποθέσουμε οτι μια πόλη έχει δείκτες 1,1,1 και μια άλλη 2,2,2. Η απόσταση τους κατα τον Ευκλείδη είναι φυσικά 1.7320, η απόσταση τους όμως κατα Hamming είναι 3.0000 γιατί τα δύο σύνολα των αριθμών διαφέρουν και στα τρία στοιχεία τους.


Για τις παραπάνω περιπτώσεις:

Karachi - Vancouver: 30 Διαφορετικοί δείκτες
Athens - Vancouver  : 26 Διαφορετικοί δείκτες

Άρα λοιπόν, παρ' όλο που η απ' ευθείας απόσταση ανάμεσα στο Karachi και το Vancouver είναι 16.5831, η άμεση κάλυψη της θα απαιτούσε την αλλαγή 30 δεικτών μονομιάς και άρα ένα πολύ μεγάλο απόθεμα πόρων [4,5]

Παρ' όλα αυτά, η μεγαλύτερη διαδρομή με συνολικό μήκος 71.5792 εμπλέκει 19 μεταβάσεις και άρα περίπου 30 / 19 = 1.57 μεταρρυθμίσεις ανα βήμα...Ένας πιο λογικός ίσως στόχος για τον εκάστοτε δήμαρχο.

Παρομοίως, η Αθήνα απαιτεί ένα συγκρίσιμο αριθμό μεταρρυθμίσεων (26) για να προσεγγίσει το Vancouver μέσω της οδού της ελάχιστης προσπάθειας και απέχοντας μικρότερη (ευθεία) απόσταση απο το Karachi (5.9160) απαιτεί 26/9 ~ 2.8888 μεταρρυθμίσεις ανα βήμα.

Οι Εικόνες...
Συνδιάζοντας τις εκφράσεις των δύο αποστάσεων μπορούμε να κινηθούμε ανάμεσα στις πόλεις, πηγαίνοντας ΚΑΙ πρός την πιο κοντινή πόλη ΚΑΙ πρός την πόλη με τις λιγότερες μεταρρυθμίσεις. Έτσι, η κατάταξη τους μπορεί να γίνει μέ βάση την απόσταση τους απο το Vancouver ή την κάθετη θέση μιας πόλης στο διάγραμμα που δείχνει απλά πόσο μακριά είναι μια οποιαδήποτε πόλη απο την πόλη με την καλύτερη βαθμολογία.

Αστική Αποστασιοποίηση. 
Το γράφημα δημιουργήθηκε με το graphviz και αποτέλεσε μέρος της συμμετοχής στο διαγωνισμό BestCityContest του Buzzdata και της EIU.

Αυτή η έννοια της κατάταξης σε επίπεδα ή ζώνες αποστάσεων, μαζί με την ιδέα οτι οι δήμαρχοι των πόλεων προσπαθούν (ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω οτι προσπαθούν) με τις επιλογές και τη διαχείρηση που κάνουν να "σπρώξουν" τις πόλεις τους πρός ένα καλύτερο τρόπο διαβίωσης ενέπνευσαν και τη προσπάθεια να απεικονιστούν αυτά τα δεδομένα στις 3 διαστάσεις.

Οι παρακάτω εικόνες ΔΕΝ έχουν σχέση με τον μύθο του Σύσιφου (μήπως θα έπρεπε; ). Στο ρόλο του "φιλόδοξου δημάρχου" που σ(μ)πρώχνει την πόλη του πρός το πρότυπο του Vancouver είναι η αφεντιά μου....Λίγο thresholdαρισμένη και δισδιάστατη βέβαια...αλλά ίσως καλύτερα έτσι!

Το πρόβλημα με αυτές τις απεικονίσεις και ο λόγος που παρ' όλο που τις έφτιαξα δεν τις υπέβαλα στο διαγωνισμό ήταν οτι είχαν πολλά διακοσμητικά στοιχεία που δεν προσέθεταν κάτι στην εικόνα.

Μερικές μικρές τεχνικές λεπτομέρειες: Η απεικόνηση δημιουργήθηκε στο Blender. Τα γράμματα απάνω σε κάθε marker είναι billboards και ακολουθούν την κάμερα για να είναι (όσο το δυνατόν περισσότερο) ευανάγνωστα. Ο προσανατολισμός της φιγούρας του κάθε marker γίνεται αυτόματα πρός την πόλη που υποτίθεται οτι προσπαθεί να μεταβεί και αν ένα αντικείμενο μετακινηθεί απο τη θέση του, όλα τα υπόλοιπα θα αλλάξουν προσανατολισμό ανάλογα Όλες οι παρακάτω εικόνες προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή.

A close up on Helsinki to show the little figurines


3d aspect of the shortest branches overall


3D aspect of the Paris Branch


Η ιδεατή περίπτωση θα ήταν το μέγεθος της σφαίρας και το μέγεθος της φιγούρας να ανταποκρίνονται σε κάποια ποσότητα έτσι ώστε ο θεατής με μια ματιά να απορροφά όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες.

Για παράδειγμα θα μπορούσε το μέγεθος της  φιγούρας, που οδηγεί τη σφαίρα (που οδηγεί την εξέλιξη μιας πόλης), να αντικατοπτρίζει τους οικονομικούς (ή άλλους) πόρους που έχει στη διάθεση της μια πόλη και αναλόγως, το μέγεθος της σφαίρας να αντικατοπτρίζει τις υποχρεώσεις που έχει αυτή η πόλη ή η χώρα στην οποία ανήκει η πόλη (για παράδειγμα το χρέος της ή τα έξοδα συντήρησης)...

Έτσι ώστε να καταλαβαίνει κανείς, οτι ναι μέν δυο οποιεσδήποτε πόλεις βρίσκονται στο ίδιο σκαλοπάτι, αλλά η προσπάθεια για να ανέβουν στο επόμενο δεν είναι ίδια για όλες συναρτήσει άλλων παραγόντων (πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών ή άλλων).


Choose life. Choose a job. Choose a career...

Αν υποθέσουμε οτι όλες οι μεταρρυθμίσεις απαιτούν την ίδια προσπάθεια, τότε θα μπορούσαμε να πούμε οτι αν ο κάθε δήμαρχος εστιαζόταν κάθε χρόνο να βελτοιώσει ΕΝΑ δείκτη σε 20-30 χρόνια και το Καράτσι αλλά και η Αθήνα θα μπορούσαν να έχουν ένα πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής απο αυτόν που έχουν σήμερα...

Υποτίθεται βέβαια οτι, οι υπόλοιπες πόλεις θα παραμείνουν σταθερές όσο μια πόλη βελτοιώνεται, κάτι που δεν μπορεί να ισχύει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν όλες οι πόλεις "σκεφτούν" με τον ίδιο τρόπο, τον επόμενο χρόνο το πεδίο των αποστάσεων θα έχει αλλάξει και μακροπρόθεσμα θα πρέπει και η EIU να αλλάξει και τον τρόπο που βαθμολογεί τις πόλεις γιατί όλες θα αρχίσουν να έχουν την ίδια (πολύ καλή) βαθμολογία ή θα αρχίσουν να συγκετρώνονται τόσο πολύ γύρω απο συγκεκριμένα σημεία του πεδίου που η "μεζούρα" θα χρειαζόταν ανα-βαθμονόμηση για να γίνει πιο ακριβής.

Δυστυχώς όμως, οι δείκτες της EIU, δεν απαιτούν την ίδια προσπάθεια...Και σε αυτό το σημείο ο συλογισμός περνάει σε δύο άλλες ωραίες ερωτήσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με το ποιά είναι η "ενέργεια" μιας πόλης για αλλαγή;;;

Και, λαμβάνοντας υπ όψην την "ενέργεια" της πόλης πώς θα μπορούσε να οριστεί το σημείο της μη αναστρέψιμης καταβολής;;; Το σημείο δηλαδή πέρα απο το οποίο, η "ενέργεια" που έχει μια πόλη δεν μπορεί να την κρατήσει ούτε κάν στην ίδια βαθμολογία και απο εκεί και πέρα αρχίζει μια φθορά, μια καταβολή, μια......κατηφόρα.

Αυτές οι ερωτήσεις περιλαμβάνουν μέσα και οικονομικούς δείκτες με τους οποίους δεν είμαι και πολύ εξοικειωμένος. 'Ολο και κάτι θα βρίσκεται στα δεδομένα της τράπεζας του κόσμου αλλά αν θέλετε, διαφωτείστε ελεύθερα στα σχόλια (!).


Τέλος και για όσους αναρρωτήθηκαν στο μεταξύ..."Καλά όλα αυτά ρε ΑΑ, αλλά δεν μας είπες, η Χαλκίδα που είναι σε όλα αυτά τα γραφήματα;;;"...

Η Χαλκίδα.......(κακοήθεις χαρακτήρες).......είναι off the scales!!!


Σημειώσεις:
[1] : Για αρκετό καιρό, παρακολουθόντας kυρίως το BBC είχα την εντύπωση πως το μουσείο της Βαγδάτης είχε λεηλατηθεί συστηματικά. Άλλη μια...Παράπλευρη Απώλεια. Παρ' όλα αυτά, το άρθρο της wikipedia, αναφέρει οτι το μουσείο είχε ήδη έτοιμο σχέδιο έκτακτης ανάγκης απο...τον προηγούμενο πόλεμο, οπότε τα σημαντικότερα αρχαία ευρήματα ήταν ήδη ασφαλισμένα όταν έφτασαν τα...χειρότερα.


[2] : Εδώ βέβαια θα πρέπει να πούμε οτι ανάλογα με το πόσο γρήγορα αυξάνεται η απόσταση μιας πόλης με τις άλλες (αθροιστική απόσταση), ίσως υπάρχει ένα φυσιολογικό κατώφλι πέρα απο το οποίο η απόστασεις αυξάνονται πάρα πολύ γρήγορα και δεν υπάρχει λόγος να θεωρηθούν κοντινές...Τέτοιο σαφές κατώφλι δεν υπήρχε στα συγκεκριμένα δεδομένα....Έτσι αντί να συμπεριλάβουμε όλες τις πόλεις, συμπεριλαμβάνουμε μόνο τις 5 πιο κοντινές (Το 5 εδώ είναι μια αυθαίρετη επιλογή).


[3] : Και στα Ελληνικά βέβαια...Χαμίνγκια Απόσταση (χωρίς αμφιβολία....και φυσικά απο εκεί βγαίνει και η Πλατεία Χάμινγκος).


[4] : Η ευθεία γραμμή είναι ο συντομότερος δρόμος, αλλά ο συντομότερος δρόμος είναι  και ο πιο "ακριβός" (!)


[5] : Μέγιστη απ' ευθείας απόσταση δεικτών που μπορούν να έχουν δύο πόλεις: 25.2982

Δια-Διαστασιακή Περιήγηση...

 "... μπορούμε, με μια πολύ όμορφη τεχνική, να φέρουμε όλες αυτές τις πόλεις και τις πληροφορίες για τις μεταξύ τους αποστάσεις σε μια και μόνο, δισδιάστατη εικόνα. Αυτό όμως θα το δούμε στο επόμενο κείμενο, πολύ σύντομα!"

Κάθε φορά που προσπαθείς να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά, ο θεός (και συγγραφέας του "Απο την τάξη στο χάος κι εμπλοκή: Πώς να δημιουργήσετε το δικό σας σύμπαν σε 3.1415928 απλά βήματα" εκδόσεις Έρεβος), απελευθερώνει μια πιρουνοβόμβα στο δικό σου μικρό προσωπικό σύμπαν και σε κάνει να νιώθεις σα να προσπαθείς να τρέξεις τα 100 μέτρα σε 8 δευτερόλεπτα βυθισμένος σε μια πισίνα γεμάτη μέλι.

Αυτός ίσως να είναι ένας πιο περίπλοκος τρόπος για να περιγράψω τι έχει συμβεί μέσα σε αυτές τις 40 ημέρες απο το προηγούμενο κείμενο και το πώς είναι δυνατόν αυτό το διάστημα να χαρακτηριστεί "πολύ σύντομα!", αλλά πιστέψτε με, βλέποντας τα πράγματα απο τη δική μου σκοπιά, η παραπάνω εξήγηση φαντάζει απίστευτα λογική! Όπως είχε πεί και ο Προμηθέας της υπέρτατης γνώσης (γνωστός και ως Murphy) "Αν ξέρεις οτι κάτι μπορεί να πάει "στραβά" (ή τέλος πάντων, λιγότερο ευνοϊκά) και δεν προετοιμαστείς για αυτό....Τότε αυτό θα πάει στράβα (έστω και αν η πιθανότητα για αυτό το ενδεχόμενο φαινόταν πάρα πολύ μικρή)"....Αυτός...ξέρει!

Οπότε, ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτές τις δύο, φαινομενικά αθώες γραμμές της εισαγωγής, πρίν κάποιο ενδεχόμενο με πιθανότητα τόσο μικρή που δεν χωράει σε ανθρώπινο κεφάλι, αποφασίσει να καθυστερήσει αυτή τη σειρά πόστ για άλλη μια φορά (!).


Σύμφωνα λοιπόν με τα δεδομένα της Economist Intelligence Unit, οι δύο πόλεις στις οποίες ο τρόπος διαβίωσης απέχει τη "μεγαλύτερη απόσταση", είναι το Karachi - Pakistan και το Vancouver - Canada.

Εδώ βέβαια, δεν αναφερόμαστε στη γεωγραφική απόσταση, αλλά στην απόσταση όπως αυτή ορίζεται απο το διάνυσμα των 40 δεικτών που χαρακτηρίζουν κάθε πόλη. Αυτή η έννοια της απόστασης, έχει μια ιδιαίτερη σημασία και περιεχόμενο.

Για να δούμε λοιπόν: Τι πληροφορίες μπορεί να μας δώσει η έννοια της απόστασης; Ποιό είναι το μονοπάτι της "ελάχιστης προσπάθειας", ώστε το Karachi να "μετατραπεί" σε Vancouver; Ποιό είναι το μονοπάτι των λιγότερων μεταρυθμίσεων για τον ίδιο σκοπό; Ποιά είναι τα παραπάνω μονοπάτια όσο αφορά την Αθήνα;

Το κλειδί των απαντήσεων στις παραπάνω ερωτήσεις, βρίσκεται κατα ένα μεγάλο μέρος, στην έννοια της "απόστασης".  Ήδη στο προηγούμενο κείμενο, είδαμε την έννοια της γνώριμης Ευκλείδιας απόστασης ανάμεσα στα σημεία ενός χώρου. Η μόνη διαφορά στη περίπτωση των δεδομένων της EIU και την "απόσταση" ανάμεσα σε δύο σημεία (για παράδειγμα, ανάμεσα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη) είναι οτι αυτός ο χώρος δεν έχει 3 αλλά 40 διαστάσεις.

Ένα χώρο 40 διαστάσεων, είναι ίσως δύσκολο να τον φανταστεί κανείς. Με τι μοιάζει ένα σπίτι στις 40 διαστάσεις; Με τι μοιάζει ένα αυτοκίνητο; Ένα ποτήρι, ή ένας απλός κύβος (ένα παραδοσιακά τρισδιάστατο σχήμα); Τι είναι διάσταση;

Διάσταση είναι μια ιδιότητα ενός αντικειμένου που αν τη στερηθεί, τότε δεν μπορεί να οριστεί πλήρως. Είναι αδύνατον να οριστεί ένας κύβος (ένα στερεό 3 διαστάσεων: Μήκος, Ύψος, Βάθος) στις 2 διαστάσεις γιατί θα ήταν αδύνατον να εκφραστεί το βάθος του.

Η απεικόνιση ενός πολυδιάστατου χώρου είναι απο τις λίγες περιπτώσεις όπου χρειάζεται να "δούμε" ακριβώς τη μορφή αυτού του χώρου. Συνήθως, τον δουλεύουμε "στα τυφλά" με βάση κάποιους απλούς κανόνες. Για παράδειγμα, με βάση τον απλό κανόνα: "Δύο διανύσματα είναι κάθετα όταν το εσωτερικό γινόμενο τους είναι 0", μπορούμε να κατασκευάσουμε κάθετα διανύσματα στις οποιεσδήποτε Ν διαστάσεις ΧΩΡΙΣ να χρειάζεται να τις "δούμε".....Δεν είναι ανάγκη να το "δείς" για να πιστείς (!) (Για περισσότερες λεπτομέρειες και μια ωραία εισαγωγή στο θέμα τουλάχιστον για τις 4 διαστάσεις μπορείτε να δείτε εδώ)

Δυστυχώς, δεν θα κατανοήσουμε ποτέ την μαγεία ενός "τετραπλού τόλουπ" στις 6 διαστάσεις (ο Κωστάλας παραμένει αδιάβλητος σε μετασχηματισμούς (!)), ή τι αδιανόητα αεροβατικά μπορεί να σκεφτεί ο πιλότος των 9 διαστάσεων.  Δεν είμαστε φτιαγμένοι για αυτούς τους χώρους. Οι αισθήσεις μας είναι περιορισμένες στις 3 (το πολύ) διαστάσεις.

Στη προσπάθεια μας λοιπόν να κατανοήσουμε ένα 40διάστατο αντικείμενο στα περιθώρια ενός δισδιάστατου χώρου (ενός φύλου χαρτιού δηλαδή) και γνωρίζοντας πως δεν μπορούμε να του στερήσουμε καμία διάσταση τι κάνουμε;

Μπορεί να μην μπορούμε να στερήσουμε μια διάσταση απο τον κύβο, αλλά μπορούμε να βρούμε ένα τρόπο ώστε η τρίτη διάσταση να εκφραστεί μέσα απο τις δύο...Μπορούμε δηλαδή να προβάλουμε τις 3 διαστάσεις σε 2 ή γενικότερα, τις πολλές διαστάσεις σε λίγες...με την προυπόθεση βέβαια οτι αποδεχόμαστε κάποιο σφάλμα....Τι είναι αυτό το σφάλμα; Για να δούμε...

Στη παρακάτω εικόνα, ποιό σχήμα είναι ένα πραγματικό εξάγωνο και ποιό σχήμα είναι ένας κύβος καθώς τον κοιτάμε απο μια γωνία του;



Μαϊμού κύβοι! Κυκλοφορούν ανάμεσα μας!!!...
Οι τρείς γραμμές στο δεξιό σχήμα έχουν προστεθεί για να τονιστεί η ομοιότητα του εξαγώνου με τον κύβο απο αυτή τη γωνία...Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο ακριβώς σχήμα.


Ακριβώς αυτό....Προσπαθόντας να προβάλουμε ένα κύβο απο τις τρείς στις δύο διαστάσεις, παραμορφώθηκε τόσο πολύ, που κατάντησε ένα τιποτένιο δισδιάστατο 6γωνο.....Απ' τα ανώγια, στα κατώγια...

Η προβολή των 3 διαστάσεων στις 2 είναι υπόθεση εύκολη...κυρίως επειδή τα μάτια και ο εγκέφαλος μας, είναι φτιαγμένα για να καταλαβαίνουμε δισδιάστατα αντικείμενα και να "φανταζόμαστε" τα τρισδιάστατα. Πώς όμως θα προβάλουμε 40 διαστάσεις; Δεν είναι μια δεν είναι δύο, δεν είναι τρείς....Είναι 40!

Είτε στη μια, είτε στις δύο, είτε στις τρείς, είτε στις δεκατρείς διαστάσεις, η έννοια της απόστασης* παραμένει η ίδια. Δέκα μέτρα απόσταση στις 20 διαστάσεις είναι ακριβώς δέκα μέτρα και στις 2 διαστάσεις. Και η απόσταση, είναι απλά ένας θετικός (πάντα) αριθμός.

Για να δούμε λοιπόν, μπορούμε να φανταστούμε ένα τρόπο, ώστε να προβάλουμε τα σημεία ενός 40διάστατου αντικειμένου στις 2 διαστάσεις με όσο το δυνατόν μικρότερη παραμόρφωση;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι σχετική με το αντικείμενο του διαγωνισμού Best City Contest. Ο διαγωνισμός μάλιστα, μας καλεί να προβάλουμε τις 40 διαστάσεις (ή υποσύνολο αυτών, ή ακόμα και νέο σύνολο με την προσθήκη άλλων δεικτών) σε 1. Να κατατάξουμε δηλαδή τις πόλεις επάνω σε μια γραμμή.

Αυτό μπορούμε να το κάνουμε με πάρα πολλούς τρόπους. Ένας απο αυτούς είναι η τεχνική του Multidimensional Scaling. Η τεχνική αυτή λύνει την εξής ωραία σπαζοκεφαλιά: Γνωρίζοντας μόνο τις αποστάσεις ανάμεσα σε ένα σύνολο απο σημεία σε κάποιο χώρο (Μ διαστάσεων), μπορείς να βρείς τη σχετική θέση των σημείων αυτών σε ένα άλλο χώρο (Ν διαστάσεων, Ν<=Μ), έστω και με κάποιο μικρό (κατα προτίμηση) σφάλμα;

Δεν μας ενδιαφέρει δηλαδή το πώς ακριβώς είναι τοποθετημένα αυτά τα σημεία πραγματικά στον 40διάστατο χώρο τους, αν δημιουργηθεί μια δισδιάστατη απεικόνιση που διατηρεί τις σχετικές αποστάσεις των σημείων τότε αντικρίζουμε ένα (απλό) χάρτη αυτού του (σύνθετου) πολυ-διάστατου τοπίου.

Να ένας "απλός" χάρτης:

Cities Apart
Απο που πάνε για το Vancouver;;;;

Η παραπάνω εικόνα αποτελέι τη "λύση" της προβολής των 40 διαστάσεων σε 2 με τη μέθοδο του Multidimensional Scaling. Εδώ αξίζει να σημειωθεί οτι επειδή το πρόβλημα του ακριβούς ταιριάσματος των αποστάσεων ανάμεσα σε κάθε ζεύγος σημείων μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο (ανάλογα με την εφαρμογή), μια υποκατηγορία μεθόδων του Multidimensional Scaling προσπαθεί απλά να "ταιριάξει" την κατάταξη των αποστάσεων παρά τις απόλυτες τιμές τους (Όπου εδώ η "κατάταξη" είναι η σειρά με την οποία εμφανίζονται οι πόλεις στα διαγράμματα του προηγούμενου κειμένου). Μια τέτοια μέθοδος έχει χρησιμοποιηθεί και για τη δημιουργία αυτού του χάρτη.

Μια πρώτη παρατήρηση είναι οτι οι πόλεις που ανήκουν σε εύρωστες οικονομικά χώρες (όπως η Ευρώπη, ο Καναδάς και η Αμερική) βρίσκονται όλες μαζί σε μια κοντινή γειτονιά ενώ οι πόλεις που βρίσκονται σε λιγότερο εύρωστες χώρες είναι πιο αραιά τοποθετημένες. Αυτό σημαίνει οτι ο τρόπος ζωής σε αυτές τις περιοχές έχει χαρακτηριστεί απο τους δείκτες και τη βαθμολόγηση της EIU, ώς περίπου ίδιος. Απο εκεί και περά όμως, οι υπόλοιπες πόλεις είναι λιγότερο προβλέψιμες και μπορεί να υπερτερούν σε μια μικρή ομάδα δεικτών αλλά να υστερούν σε κάποια άλλη.

Στο μεταξύ, γράφοντας κομμάτια αυτού του κειμένου, έληξε και η προθεσμία υποβολής συμμετοχών στον διαγωνισμό Best City Contest και είναι πλεόν δυνατόν να δούμε και την πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά που έχει γίνει και απο άλλους χρήστες.

Έτσι λοιπόν, ένα παρόμοιο χάρτη στον οποίο είναι ακόμα πιο προφανής αυτή η διαίρεση δημιούργησε ο Alexander Kosenkov για τον διαγωνισμό και μπορείτε να τον δείτε στο BuzzData.

Η δημιουργία αυτού του χάρτη κάνει λίγο πιο προφανή πια και τα υπόλοιπα ερωτήματα, όπως: Πώς θα μπορούσε το Karachi να γίνει Vancouver; (και πόσο γρήγορα;) Ποιός είναι ο δρόμος της μικρότερης προσπάθειας ώστε με μικρούς μετασχηματισμούς ο τρόπος ζωής σε μια πόλη να προχωρήσει πρός αυτόν μιας άλλης πόλης;

Μικρές υποθέσεις και δοκιμές για τις απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις, με έκαναν να συμμετέχω τελικά και εγώ στον διαγωνισμό με ότι μπορούσα να καταφέρω στον διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο και πάντα δουλεύοντας με την έννοια της απόστασης και προσπαθόντας να δημιουργήσω μια αντικειμενική κατάταξη (αντί για μια υποκειμενική που θα ήταν βασισμένη σε κάποια αυθαίρετη (ή και δικαιολογημένη) επιλογή δεικτών).

Οι ανυπόμονοι μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στη συμμετοχή στο PDF που υπάρχει αναρτημένο στο BuzzData αν και σκοπεύω να γράψω μερικά ακόμα λόγια για τη συμμετοχή σύντ.........

Κάποια στιγμή στο μέλλον!

Σημειώσεις:
*: Η έννοια της απόστασης παραμένει η ίδια όταν ο χώρος συμμορφώνεται με την Ευκλείδια γεωμετρία....Υπάρχουν και γεωμετρίες στις οποίες η συντομότερη απόσταση ΔΕΝ είναι η ευθεία....Γίνεται, γίνεται....Θυμίσου, δεν είναι ανάγκη να το "δείς" για να "πειστείς"...

Λόντρα, Παρίσι, Νιού Γιόρκ...

Λόντρα Παρίσι Νιού Γιόρκ Βουδαπέστη Βιέννη
μπρός την Αθήνα καμμιά σας καμμιά σας δε βγαίνει
γιατ' είναι πάντα γεμάτες με ρόδα οι ποδιές της
κι άσπρες δαντέλες τυλίγουν τις ακρογιαλιές της.
Λόντρα, Παρίσι, Αθήνα
Στίχοι: Μίμη Τραϊφόρου

 
Αυτά τραγουδούσε η Σοφία Βέμπο για την Αθήνα του 1944, λίγο πρίν το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο πριν την αρχή του δικού μας προσωπικού πολέμου, του εμφυλίου.

Πόσο όμως "απέχει" ο τρόπος ζωής στην Αθήνα σήμερα, απο τον τρόπο ζωής στο Παρίσι, τη Βουδαπέστη, τη Βιέννη και άλλες μεγάλες πόλεις το κόσμου; Ποιές δύο πόλεις βρίσκονται στα αντίποδα σημεία του τρόπου ζωής; Πώς μπορούμε να απεικονίσουμε τις διαφορές του τρόπου ζωής σε διάφορες πόλεις στον κόσμο σε μια εικόνα;

Τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, μπορούν να μας δώσουν δύο σύνολα δεδομένων που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα απο την Economist Intelligence Unit (EIU), στο BuzzData με αφορμή τον διαγωνισμό "Καλύτερη Πόλη Στον Κόσμο - 2012" (Best City In The World Contest - 2012).

Πολύ σύντομα, η EIU έχει ήδη δημιουργήσει ένα δείκτη διαβίωσης που κατατάσει τις πόλεις του κόσμου με βάση 39 παραμετρούς. Οι διαγωνιζόμενοι, καλούνται, με βάση αυτά τα δεδομένα, να δημιουργήσουν ένα νέο δείκτη του τρόπου ή της ποιότητας ζωής των πόλεων αυτών,  ο οποίος πιθανότατα να συμπεριλαμβάνει πρόσθετες παραμέτρους και δεδομένα που ο τρέχων δείκτης αγνοεί.
Για αυτό το λόγο, η EIU, δημοσιεύει μέσω του BuzzData δύο πολύ χρήσιμους πίνακες με διάφορους δείκτες διαβίωσης των πόλεων καθώς επίσης και του κόστους ζωής.


Τα δεδομένα ήταν πολύ ενδιαφέροντα και μια και δυό, εκτός διαγωνισμού, σκάρωσα μερικές απεικονίσεις που μπορείτε να βρείτε στο BuzzData. Γράφω αυτό το κείμενο για να πώ δύο λόγια παραπάνω για το τι δείχνουν αυτές οι απεικονίσεις αλλά και για να παρουσιάσω μια λίγο διαφορετική έκδοση τους.


Παραθέτω εδώ αμέσως τα γραφήματα, μαζί με κάποια πολύ σύντομα επεξηγηματικά σχόλια, ενώ περισσότερες λεπτομέρειες για την επεξεργασία μπορείτε να βρείτε στο τέλος του κειμένου....Όσο για την επιλογή των γραμματοσειρών και των χρωμάτων...Θα πώ ένα μόνο πράγμα:

"Greetings Professor Falken!"


Athens - Greece
Η Αθήνα στον πιο συνηθισμένο της ρόλο, στο κέντρο της παγκόσμιας σκηνής (!)
(Όλες οι εικόνες έχουν δημιουργηθεί με αγνά υλικά και προέρχονται απο τη ψηφιακή φάρμα του ΑΑ)

Και ξεκινάμε με την Αθήνα και το γράφημα που ουσιαστικά ξεκίνησε αυτό το project. Εκ πρώτης όψεως βρίσκεται σε καλή γειτονιά. Την περιστοιχίζουν, σε κάποια απόσταση, πόλεις όπως το Λός Άντζελες, η Βοστώνη, η Βουδαπέστη και πολύ μακριά της η Τρίπολη, η Τεχεράνη και άλλες...Μας λείπει όμως εδώ, ένα μέτρο σύγκρισης...για να ξέρουμε τι εστί "κοντά" και τι "μακριά"...

Vancouver - Canada
   Η γειτονιά του Vancouver - Canada

Να και το μέτρο σύγκρισης! Το Vancouver ήταν μέχρι πολύ πρόσφατα η κορυφαία πόλη στη κατάταξη συνθηκών διαβίωσης της EIU αλλά έχασε απο τη Μελβούρνη. Το Vancouver, μαζί με το Karachi, στο Pakistan, έχουν τη μεγαλύτερη απόσταση σε ποιότητα ζωής (όπως περιγράφεται απο τους δείκτες της EIU).

Karachi - Pakistan
 Και απο το Vancouver, στην άλλη άκρη του κόσμου (και πιθανότατα και του τρόπου ζωής). Karachi - Pakistan

Ναι και το Karachi του οποίου η άμεση γειτονιά είναι το Κατμαντού, το Κολόμπο και το Δελχί...και μάλιστα σε αρκετή απόσταση...Το Karachi έχει τη χαμηλότερη βαθμολογία στους δείκτες διαβίωσης της EIU.

Sofia - Bulgaria
   Να και ένας...γεωγραφικός γείτονας... Sofia - Bulgaria

Μιά και μιλήσαμε για τα άκρα, ας αναφερθούμε και στο "μέσον". Ποιά πόλη δηλαδή είναι περίπου στο μέσο της απόστασης που ορίζεται απο το Vancouver και το Karachi? Και η πόλη αυτή είναι η Σόφια της γειτονικής Βουλγαρίας.


Προφανώς, μπορούμε να δημιουργήσουμε παρόμοιες εικόνες και για τις υπόλοιπες χώρες που περιγράφονται απο τα δεδομένα της EIU. Όμως μπορούμε, με μια πολύ όμορφη τεχνική, να φέρουμε όλες αυτές τις πόλεις και τις πληροφορίες για τις μεταξύ τους αποστάσεις σε μια και μόνο, δισδιάστατη εικόνα. Αυτό όμως θα το δούμε στο επόμενο κείμενο, πολύ σύντομα!



Για όσους έφτασαν ώς εδώ....και θέλουν να πάνε και παρακάτω....Ιδού τα ίνφοζ:
Τα Δεδομένα
Τα συγκεκριμένα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν οι δείκτες διαβίωσης της EIU. Πρόκειται για μια σειρά απο 39 δείκτες για 140 πόλεις του κόσμου, ανάμεσα τους και η Αθήνα (για την οποία γίνεται ειδική αναφορά φέτος) που προσπαθούν να ποσοτικοποιήσουν διάφορες απόψεις της διαβίωσης στις πόλεις, όπως "Απειλή στρατιωτικής σύγκρουσης","Τρομοκρατική απειλή", "Διαθεσιμότητα εστιατορίων", "Ποιότητα παροχής ηλεκτρισμού", "Ποιότητα του οδικού δικτύου", "Επίπεδο λογοκρισίας" και άλλους δείκτες. Εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο που αξίζει να αναφερθεί με μεγαλύτερη λεπτομέρεια: Οι δείκτες αυτοί, βρίσκονται όλοι στην ίδια κλίμακα με τιμές στο διάστημα [1..5] που ανταποκρίνονται στους χαρακτηρισμούς (Αποδεκτό, Ανεκτό, Ενοχλητικό, Ανεπιθύμητο, Απαράδεκτο) αντίστοιχα. Τις τιμές για κάθε πόλη, τις καθορίζει μια επιτροπή αναλυτών της EIU σε συνεργασία με τοπικούς αναλυτές απο την κάθε πόλη. Οι τιμές καθορίζονται σε σχέση με τη Νέα Υόρκη. Εδώ δεν θα μας απασχολήσει το πως ακριβώς γίνεται αυτή η μέτρηση ή αν η κλίμακα των 5 τιμών είναι αρκετή. Η εκτίμηση θεωρείται αντικειμενική και η κλίμακα αρκετή.
Το πολύ καλό στοιχείο που έχουν αυτά τα δεδομένα είναι ακριβώς αυτή η κοινή κλίμακα των 5 αριθμών γιατί αυτό σημαίνει οτι ορίζουν ένα ομοιόμορφο ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο 39 - διαστάσεων. Με άλλα λόγια, αν ο κάθε δείκτης ήταν σε μια διαφορετική μονάδα και κλίμακα (για παράδειγμα, Ευρώ, χιλιόμετρα, ώρες, pascal) το παραλληλεπίπεδο δεν θα ήταν ομοιόμορφο και θα έπρεπε και πάλι να βρούμε ένα τρόπο να αντιστοιχίσουμε όλα τα δεδομένα σε ένα κοινό χώρο πρίν μπορούμε να κάνουμε τις οποιεσδήποτε συγκρίσεις.
Η Επεξεργασία
Η επεξεργασία των δεδομένων ήταν αρκετά απλή. Υπενθυμίζεται οτι ο πρωταρχικός σκοπός ήταν να εκτιμηθεί η απόσταση του τρόπου διαβίωσης ανάμεσα στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις για τις οποίες υπήρχαν διαθέσιμα δεδομένα, ή πιο γενικά η απόσταση στον τρόπο διαβίωσης ανάμεσα σε οποιεσδήποτε δύο πόλεις. Το σύνολο των αριθμών για κάθε πόλη δημιουργούν ένα διάνυσμα 39 διαστάσεων.
Σκεφτείτε το αυτό, σαν ένα σημείο που θα μας έδινε το GPS, μόνο που απο αυτόν τον πλανήτη που μας έρχονται τα δεδομένα, κάθε σημείο του χώρου ορίζεται απο 39 αριθμούς αντί για τους συνηθισμένους 3 (Γεωγραφικό μήκος, πλάτος, Υψόμετρο) που μας δίνει το GPS επάνω στη Γή.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που μπορούμε να υπολογίσουμε την απόσταση μεταξύ δύο σημείων που περιγράφονται απο δυο τριάδες GPS αριθμών, υπολογίζουμε και την απόσταση ανάμεσα σε δυο διανύσματα 39 διαστάσεων. Η απόσταση αυτή είναι η συνηθισμένη Ευκλείδια απόσταση.

Υπολογίζοντας λοιπόν την απόσταση ανάμεσα στα διανύσματα όλων των ζευγών των πόλεων παίρνουμε ένα πίνακα γεμάτο αριθμούς που θα τον βαφτίσουμε "Πίνακα Αποστάσεων". Αυτός ο πίνακας έχει την εξής ωραία ιδιότητα. Επιλέγοντας μια γραμμή που αντιστοιχεί σε μια πολή, μπορεί να μας "μαρτυρήσει" τις αποστάσεις αυτής της πόλης και όλων των άλλων (σε κάθε στήλη της επιλεγμένης γραμμής).
Σκεφτείτε τον Πίνακα Αποστάσεων, σαν τους πίνακες που έχουν οι χάρτες μιας χώρας που δίνουν τις αποστάσεις ανάμεσα στις κυριότερες πόλεις.

Στη συνέχεια, χωρίζουμε τις αποστάσεις σε 10 ζώνες και μετράμε πόσες (και ποιές) πόλεις βρίσκονται στη κάθε ζώνη και απεικονίζουμε το αποτέλεσμα. Αυτό γίνεται με το λεγόμενο Ιστόγραμμα.
Σκεφτείτε το Ιστόγραμμα σαν τα αποτελέσματα των εκλογών, στον οριζόντιο άξονα βρίσκονται οι πολιτικές παρατάξεις και στον κάθετο ο αριθμός ψήφων. Στη δική μας περίπτωση, στον οριζόντιο άξονα βρίσκεται η "απόσταση" και στον κάθετο το πόσες (και ποιές) πόλεις βρίσκονται στη συγκεκριμένη απόσταση απο την εξεταζόμενη πόλη.
Τα Εργαλεία
Χρησιμοποιήθηκε η γλώσσα προγραμματισμού Python μαζί με τις "προσθήκες" Python - Cairo (για τα γραφικά και τις γραμματοσειρές) και την προσθήκη Python - Scipy για την επεξεργασία των αριθμών. Όλα αυτά τα εργαλεία (υψηλής ποιότητας) μαζί με την πλήρη τεκμηρίωση τους βρίσκονται σε ελεύθερη διάθεση. Οι γραμματοσειρές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η πολύ ενδιαφέρουσα (και καινούρια) Averia του Dan Sayers και η καταπληκτική Mainframe απο το Blambot, επίσης ελεύθερα διαθέσιμες. Το post-processing έγινε στο GIMP (πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας.....ναι.....και αυτό ελεύθερο).

Οι Απεικονίσεις
Δεν ήθελα απλά να δείξω μια σειρά απο ιστογράμματα και επειδή και τα δεδομένα μιλάνε για αποστάσεις, αποφάσισα να τα παραστήσω σαν το ηλιακό σύστημα, με την εξεταζόμενη πόλη στη μέση και τις υπόλοιπες πόλεις σαν δορυφόρους γύρω της. Μετά απο μια σειρά απο πειραματισμούς κατέληξα σε δύο πρότυπα που τα ονόμασα "Πάπυρος" (!) και "DEFCON" για προφανής (ελπίζω) λόγους. Το "Πάπυρος" είναι αυτό που εμφανίζεται στο BuzzData και εδώ παρουσιάστηκε το DEFCON.
top