Αυγά Και Αλεύρι!!!

Πρίν απο περίπου ένα χρόνο, ο οποίος πέρασε όπως περνούσαν τα Concorde κάποτε τον Ατλαντικό, μιλάγαμε για τον Guy Fawkes και το τοπικό έθιμο του Bonfire.

Απόψε είναι το Halloween, μια πολύ παλιά Κέλτικη γιορτή που σηματοδοτούσε το τέλος του "τρύγου" (και της συγκομιδής γενικότερα) και την προετοιμασία για τον χειμώνα. Οι Κέλτες, όπως και άλλοι λαοί κατά την αρχαιότητα, ήταν παγανιστές και λάτρευαν τη Φύση, μέρος της οποίας είναι και ο θάνατος.

Για κάποιο λόγο λοιπόν, ακριβώς στις 31 Οκτωβρίου...κάθε χρόνο... τα αυστηρά όρια ανάμεσα στο κόσμο των ζωντανών και των νεκρών θολώνουν και οι "νεκροί" περπατάνε ανάμεσα μας συνήθως προκαλώντας προβλήματα.

Ένα απο αυτά τα "προβλήματα" είναι να περπατάς αμέριμνος και να φάς βαλιστικό αυγό, ευτυχώς ή δυστυχώς μελάτο και ένα άλλο είναι να σου έρθει μια χορταστική χούφτα αλεύρι!!!

Ωραίο σαν έθιμο και για μια φορά το χρόνο δε χάθηκε ο κόσμος αλλά καθώς φαίνεται έχει πάρει "ενοχλητικές" διαστάσεις απο τα παιδιά, συνήθως, που μάλλον το παρακάνουν λίγο.

Έτσι φέτος, παρατήρησα στο super market αφίσες σαν και τη παρακάτω:

Η αφίσα "υπογράφεται" απο την τοπική αστυνομική διεύθυνση. Ο περιορισμός αυτός έχει σκοπό τη καταπολέμηση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή.

Με λίγα λόγια, αν είσαι 15-20 χρόνων, φοράς κουκούλα, baggie, αθλητικά, κρατάς skateboard, έχεις τσάντα στον ώμο όπου μέσα κουδουνάνε οι μπίλιες απο τα spray και ασχολείσαι φανατικά με τη μαγειρική........την πάτησες!!!

"Είναι στη διακριτική μας ικανότητα να σου πουλήσουμε Αυγά και Αλεύρι κατά την εορταστική περίοδο!"

Οι κυρίες στο ταμείο ήταν κάπως αμήχανες όταν με είδαν να τραβάω τη φωτογραφία (μάλλον ταιριάζω στο στερεότυπο του "συναγερμού" :-D) και τις ρώτησα ποιά είναι η γνώμη τους για την αστυνόμευση του εθίμου.

Η άποψη τους ήταν οτι "το έθιμο αυτό είναι κατα κάποιο τρόπο εισαγώμενο και δεν γιορταζόταν έτσι πάντα στην Αγγλία" και οτι "είναι πραγματικά αγενές να πετάς αυγά και αλεύρι στους άλλους και να μην το κάνετε ούτε κι εσείς κύριε μου!".....(Και τότε το ξανασκέφτηκα...)

Τώρα το πόσο αποτελεσματικό είναι το μέτρο, αυτό μάλλον χωράει πολύ συζήτηση.

Είδες Το Λευκαντί;

Γράφω αυτό το post με αφορμή άλλη μια απο εκείνες τις εκπλήξεις που φαίνεται να μου την έχουν στημένη στα ράφια των βιβλιοπωλείων, όπως σας είχα ίσως προϊδεάσει σε προηγούμενο post μου.

Ένα Σαββάτο Πρωί...
Το σκηνικό ήταν παρόμοιο με αυτό που περιγράφω και σε εκείνο το προηγούμενο post. Περιδιάβαινα αμέριμνος γύρω-γύρω στα ράφια του βιβλιοπωλείου ψάχνοντας για κάτι ενδιαφέρον και περνόντας απο τον ιστορικό τομέα το μάτι μου έπεσε επάνω σε ένα βιβλίο με τον μαγικό τίτλο Egypt, Greece and Rome: Civilisations Of The Ancient Mediterannean κάποιου κυρίου Charles Freeman. Κόστιζε περίπου £26 λίρες και ούτε λίγο ούτε πολύ μετρούσε απο εξώφυλλο σε εξώφυλλο περίπου 700 σελίδες.

(Το εξώφυλλο του βιβλίου Egypt, Greece and Rome. Φωτογραφία απο το Amazon.co.uk)

Ήξερα τότε πως η θεματολογία και οι λεπτομέρειες αυτού του βιβλίου είναι μακριά απο το γνωστικό μου αντικείμενο, η τιμή του είναι στα όρια του "ακριβού" δεδομένου οτι δεν θα το χρησιμοποιούσα στη δουλειά μου και δεν είχα και τη πολυτέλεια να του αφιερώσω το χρόνο που του αξίζει, με το διδακτορικό στη μέση. Το βιβλίο έπρεπε να μείνει πάσει θυσία στο ράφι!

Το βούτηξα απο τη χοντρή του πλάτη και χωρίς να κοιτάξω κάν τα περιεχόμενα άνοιξα μια τυχαία σελίδα και άρχησα να διαβάζω...

Στην αρχή εξεπλάγην και μόνο με τη σύμπτωση! Στις δύο σελίδες που είχα ανοίξει εντελώς τυχαία αναλυόταν το πως και το γιατί μια ανασκαφή στο Λευκαντί της Εύβοιας είναι ίσως απο τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανασκαφές που έχουν γίνει τα τελευταία 15 χρόνια στον Ελληνικό χώρο.

Ήταν δυνατόν; Ήταν δυνατόν να έχω ζήσει για 25 χρόνια σε απόσταση 20 λεπτών της ώρας με το αυτοκίνητο απο το Λευκαντί, να έχω φίλους και γνωστούς εκεί, να έχω φάει στη παραλία αμέτρητες φορές να έχω πάει σε σπίτια περίπου 10 λεπτά της ώρας περπάτημα απο την ανασκαφή την ίδια(*) και να ταξιδεύω 2500 km μακριά για να μάθω την ύπαρξη και τις συνέπειες της;

Πέρασαν 20 λεπτά της ώρας, όσο ακριβώς απέχει η Χαλκίδα απο το Λευκαντί Παρασκευή βράδυ κατά τις 01:00 μέχρι να αποφασίσω αν θα αγοράσω το βιβλίο ή όχι. Το ξεφύλισα πάλι, είδα τα περιεχόμενα, είδα τις πολυάριθμες αναφορές σε άλλα συγγράματα, έριξα μια ματιά στη βιογραφία του συγγραφέα, ξαναδιάβασα την περίληψη και πέρασα φευγαλέα απο κάποιες σελίδες του...

Στο τέλος...έβαλα το βιβλίο πίσω στο ράφι και έφυγα. Κατα κάποιο τρόπο είχα πείσει τον εαυτό μου οτι, για εκείνη τη χρονική περίοδο, είχα κάνει τη σωστή κίνηση.

Μια Κυριακή Πρωί...
Περίπου μια εβδομάδα μετά, επέστρεψα στο βιβλιοπωλείο και μη μπορώντας να βγάλω εκείνες τις δύο σελίδες και την αδιανόητη σύμπτωση απο το μυαλό μου πέρασα και πάλι απο τον ιστορικό τομέα. Το βιβλίο που προανέφερα βέβαια είχε κάνει φτερά και πραγματικά θα απορούσα αν το έβρισκα ακόμα εκεί.

(Το εξώφυλλο του βιβλίου History Of Greece And The Hellenistic World. Φωτογραφία απο το Amazon.co.uk)

Λίγο πιο δίπλα, πρόβαλε ένα μικρότερο βιβλίο με τον επίσης ενδιαφέροντα τίτλο "The Oxford History Of Greece And The Hellenistic World" των κυρίων Boardman (Sir), Griffin και Murray, μεταξύ άλλων. Εντελώς αδιάφορα, το σήκωσα και το ξεφύλισα. Σ' ένα σημείο έλεγε τα εξής:

"There existed archaelogically in central Greece an area of common culture: Southern Thessaly, Boeotia, Euboea, and the islands around its eastern coast, an area which has been given new focus by the discovery of a major settlement at Lefkandi on the west coast of Euboea, half way between what have hitherto been regarded as the island's two main cities, Chalcis [Χαλκίδα] and Eretria.

Stunningly prosperous (by contemporary standards) throughout the Dark Age, say 1100 to 750, it appears to have reached a height of wealth in the late ninth century, but more than a century earlier it could offer the tomb of a hero, buried with his consort and with his horses, of unparalleled grandeur and wealth.

On available archaelogical evidence, Lefkandi was the core of the wider community. Was it also the religious core? It is tempting to say that it was not, to think rather that Thermopylae some 60 miles to the north across the narrow water, the site of the amphictyony which it was said, originally included precisely those same peoples, Thessalians, Boetians, the smaller tribes between them and the Ionians, no doubt the Ionians of Euboea. Did it, or Thermopylae, provide any kind of political core? Who knows? But stories or hints of early collaboration, commercial and military between various parts of the area, read against the firm archaeological background and with the likelihood of some religious association argue for some much greater degree of cohesion than has previously been countenanced."

Στεκόμουν άφωνος (για να μη πώ τίποτα πιο βαρύ) διαβάζοντας αυτές τις γραμμές αλλά και τις παρακάτω για τον πόλεμο του Ληλάντιου Πεδίου που θυμάμαι μια φευγαλέα αναφορά -ίσως επειδή είμαστε και κοντά στη περιοχή- στην ιστορία του Γυμνασίου και για τις σχέσεις αυτής της περιοχής με τη Φρυγία και την Ασσυρία και άλλα γεγονότα και γνωστά τοπονύμια.

Στεκόμουν άφωνος και διάβαζα την ιστορία του τόπου μου. Όπως μου την περιέγραφε κάποιος κύριος George Forrest, διακεκριμένη μορφή στο χώρο του όπως ανακάλυψα αργότερα απο το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης...2500km μακριά απο την Ελλάδα.

Αυτό το βιβλίο ήταν αρκετά φθηνό (£11) και "μικρό" (400 σελίδες ατόφιου ιστορικού κειμένου σε μικρότερου μεγέθους μορφή απο το βιβλίο που αναφέρω παραπάνω) για να έχω την αίσθηση οτι θα το καταφέρω στον ελεύθερο χρόνο μου.

Παρ΄όλο που δεν το έχω τελειώσει ακόμα, μπορώ να πώ οτι στάθηκε η αφορμή για να ψάξω και να μάθω περισσότερα πράγματα για τον τόπο μου, το νησί της Εύβοιας αλλά και για τη γεννέτειρα μου τη Χαλκίδα και να ανακαλύψω εντυπωσιακά γεγονότα που δεν θυμάμαι να συνάντησα τουλάχιστον στην ιστορία του σχολείου για να μη πώ στα βιβλιοπωλεία. (Το Χαλκιδικό Αλφάβητο είναι ένα απο αυτά)

Το ερώτημα εδώ είναι ίσως προφανές. Γιατί αυτή η γνώση είναι τόσο εύκολα προσβάσιμη στο μέσο Άγγλο που μπαίνει μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο στο Plymouth, στην άλλη άκρη της Ευρώπης και δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμη στην Ελλάδα;

Ο αντίλογος ενός φίλου όταν κάναμε αυτή τη συζήτηση πρίν απο καιρό ήταν οτι στην Ελλάδα ίσως δεν είχα ψάξει ποτέ να βρώ αυτές τις πληροφορίες στα βιβλιοπωλεία ή σε συγκεκριμένα βιβλία. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το περίεργο της υπόθεσης. Εδώ δεν έκανα τίποτα το ιδιαίτερο για να βρώ αυτό το βιβλίο...δεν ρώτησα καμία υπάλληλο, δεν με ανέβασε σε κανένα πατάρι και δεν πήρε τη σκάλα για να κοιτάξει στο πάνω πάνω ράφι αν είχε ένα συγκεκριμένο τίτλο βιβλίου.

Όχι, αυτή η γνώση ήταν μπροστά στα μάτια μου και είναι μπροστά στα μάτια οποιουδήποτε έχει την τύχη να διαβεί αυτό το ράφι και να τραβήξει έτσι τυχαία ένα βιβλίο...

Η Εύβοια, για παράδειγμα, έχει τη τύχη να έχει δύο "εταιρίες" (με την έννοια ίσως του Society) που παράγουν βιβλιοδετημένα συγγράματα για μελέτες της περιοχής. Αυτές είναι οι:
  • Εταιρία Ευβοϊκών Σπουδών
  • Ευβοϊκή Αρχαιόφιλος Εταιρία
Τους οργανισμούς όμως αυτούς και τις ενδιαφέρουσες δραστηριότητες τους θα πρέπει να τις ψάξετε για να τις βρείτε ακόμα και αν βρίσκεστε μέσα στη Χαλκίδα. Δυστυχώς, αμφότερες δεν έχουν καμία απολύτως ηλεκτρονική παρουσία απο μέρους τους (Παρ' όλο που εκδίδουν τόμους με σχετικές δημοσιεύσεις κάθε δύο μήνες αν δεν κάνω λάθος). Έστω δηλαδή, μια σελίδα που να αναφέρει απλά τις δραστηριότητες τους. Για να μην αναφέρω όλες τις κλασικές "ευκολίες" που θα μπορούσαν να παρέχουν όπως RSS με γενικού ενδιαφέροντος νέα (πότε εκδίδεται ο επόμενος τόμος, ομιλίες, κλπ) και βιβλιοθήκη με τεύχη των εκδόσεων τους σε PDF μορφή έστω και με κάποια συνδρομή. Λειτουργίες που παρέχουν πολλά Content Management Systems χωρίς κανένα απολύτως κόστος.

Ίσως τελικά είναι θέμα marketing με τη καλή έννοια...αν έχει απομείνει καμία.

Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παράγει σημαντικές εργασίες και συμβολή στην ιστορία αλλά το έργο τους να εξακολουθεί να μένει θαμένο, αφανές και άγνωστο στο κοινό.

Γιατί;




(*):
Μετά απο αυτό, ρώτησα που ήταν και πήγα και βρήκα το χώρο της ανασκαφής. Ο χώρος ήταν σκεπασμένος με μια δυνατή σιδηροκατασκευη, κάποια σημεία ήταν καλυμένα με νάυλον και για μια περίοδο, έμαθα οτι φυλασόταν με Security και κάμερες. Μέσα στη Χαλκίδα αλλά και στις γύρω περιοχές έχω δεί πολλές ανασκαφές αλλά καμία να έχει αυτή την αντιμετώπιση/

Καλά Χριστούγεννα!

Και ενώ στα Χανιά ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός της πόλης φαίνεται να παραμένει όλο το χρόνο, στο Plymouth, περίπου 76 ημέρες πρίν τα Χριστούγεννα η πόλη φοράει τα λαμπάκια της και θα τα ανάψει σε ένα μήνα περίπου σε μια πολύ ωραία γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο εδώ.

(Όλα τα μεγαλύτερα οχήματα που διακρίνοντε σε αυτή τη φωτογραφία έχουν μαζευτεί σε αυτό το δρόμο για το στολισμό της πόλης. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε εχθές...)

Η γιορτή αυτή σηματοδοτεί επίσης και την αρχή του Late Night Shopping (!) όπου όλα τα μαγαζιά της πόλης μας κάνουν τη χάρη να μείνουν ανοικτά μέχρι τις 21:00 (!!) απο τις 17:30 που κλείνουν τώρα (!!!). Ακούγοντε βέβαια φήμες οτι ίσως αρχίσει να εφαρμόζεται το "Ευρωπαϊκό" ωράριο αλλά απ' οτι κατάλαβα είναι ακόμα στο στάδιο της σκέψης. (Αυτό το "Ευρωπαϊκό" πολύ μου θυμίζει ένα προηγούμενο post!)

(...αλλά και σήμερα ο στολισμός συνεχίστηκε ακάθεκτος.)

Δεν ετοιμάζεται όμως μόνο η πόλη...Τα μαγαζιά έχουν αρχήσει να βγάζουν τα εποχιακά στα ράφια και εγώ να κοιτάω πανικόβλητος το ημερολόγιο μήπως και κατα κάποιο τρόπο έχω χάσει κανα μήνα και τα Χριστούγεννα -και διάφορες άλλες προθεσμίες επίσης!- είναι πιο κοντά απ' οτι νόμιζα!

Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, στολίδια και παιχνίδια μας κοιτάνε σαν αγουροξυπνημένα απο τις βιτρίνες κι όσο κι αν δε μου αρέσει έχει αρχήσει να νυχτώνει απο τις 18:30 και μέχρι το Δεκέμβρη θα φτάσει να νυχτώνει απο τις 16:00 (!!!)

(Ω Έλατο!!!)

Δύο επιλογές υπάρχουν...Ή να γκρινιάξει κανείς για τον καταναλωτισμό και το παρατεταμένο ωράριο των καταστημάτων για να εκμεταλευτούν όσο το δυνατόν περισσότερο τη γιορτή των Χριστουγέννων...ή να σκάσει ένα χαμόγελο και να μη χάσει ούτε μια απο τις ακόλουθες στολισμένες βραδιές! :-)

Καλά Χριστούγεννα!!!

Το Κουτί Με Τις Τρελές: Αναπολώντας Τις Διακοπές


Το 'Κουτί Με Τίς Τρελές' είναι μια σειρά απο post που ξεκίνησε με αφορμή ένα κουτί γεμάτο περίεργες φωτογραφίες που είχα τραβήξει κατά καιρούς αλλά δεν είχα τακτοποιήσει ακόμα στα album.

Στη πορεία επιστράτευσα τη "φωτογραφική μνήμη" του ψηφιακού ματιού που είναι καρφωμένο απάνω στο κινητό μου για να αδράξω εικόνες που προσωπικά θεωρούσα περίεργες, παράξενες ή εντυπωσιακές αλλά που για άλλους ανθρώπους ήταν η καθημερινή τους πραγματικότητα.

Αυτή η θεματολογία έχει τροφοδοτήσει ένα, δύο, τρία, τέσσερα post μέχρι τώρα, δείχνοντας οτι τα καλύτερα σενάρια είναι τα...αληθινά!!!


Το σημερινό post περιέχει εξ ολοκλήρου φωτογραφίες απο τις διακοπές που κατα ένα περίεργο τρόπο φαντάζουν τώρα μακρινές...όπως περίπου και οι επόμενες.


Ξεκινάω με μερικά "διαμάντια" απο τη γεννέτειρα μου τη Χαλκίδα...

Ο έρωτας έχει αποτυπωθεί πάρα πολλές φορές στον τοίχο...Στη προκειμένη περίπτωση, προφανώς ένα απλό "Φανή σ' αγαπώ...μακάρι να μπορούσα να πώ το ίδιο και για τον ^*@#! τον πατέρα σου!!!" ή "Σούλα...Γιατί ρε γαμμώτο;" δεν έφτανε....Απο δρομάκι σε προάστειο της Χαλκίδας.


(Ρε παιδιά τι έχετε πάθει; Γαργαλίτσας ο ένας, Γιδάκι ο άλλος...χάθηκαν τόσα πανέμορφα ρομαντικά υποκοριστικά;....Φουσκουσκουνάκι για παράδειγμα...Τι να πώ...)


Η επόμενη φωτογραφία βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο της Χαλκίδας...Για όσους δεν το κατάλαβαν, αυτό το μαγαζί είναι ενεχυροδανειστήριο...


Στη Χαλκίδα δεν είναι μόνο η οδήγηση ριψοκίνδυνη αλλά και το παρκάρισμα! Δυστυχώς το κτήριο έχει μείνει σε αυτή τη κατάσταση εδώ και 3-4 χρόνια και κανείς δεν συγκινείτε πια απο τις προειδοποιήσεις...μια απο αυτές τις μέρες όμως...KABOOM!



Ωραία η Χαλκίδα όπως και η Εύβοια ολόκληρη δηλαδή. Άλλο ένα όμορφο νησί που είχαμε τη τύχη να επισκευτούμε αυτό το καλοκαίρι ήταν η Λευκάδα απο όπου και τα επόμενα ευρήματα:

Απο τη παραλία των Σιβότων στη Λευκάδα. Είπα για μια παρανοϊκή στιγμή να βουτήξω ένα στυλιάρι και να αρχίσω να σπάω το μαγάζι ουρλιάζοντας "Μετατρέψατε τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου" αλλά υπήρχε μια ελάχιστη περίπτωση να παρεξηγηθεί τραγικά η αίσθηση του humor μου απο το κοινό...Πάντως ο κύρ Θόδωρας (λέγε με Teo) που έχει το super market είναι όντως "Θεός"!


Η πόλη της Λευκάδας ήταν πανέμορφη, το φαϊ καταπληκτικό, το πότο άφθονο και η διάθεση στα ύψη...Υπήρχαν τόσοι πόλλοι "Κατωπόδηδες" και όλοι αγνοούσαν την τύχη του κυρίου "Πανωχέρη" (!). Μέχρι που ρώτησα σε αυτό εδώ το ψιλικατζ...super market και η φανταστική κυρία που το έχει μου εξήγησε τι ακριβώς συμβαίνει. Στη Λευκάδα υπάρχουν πάρα πολλοί Κατωπόδηδες με αποτέλεσμα να τους ξεχωρίζουν πλέον απο τα παρατσούκλια τους...Το μαγαζί αυτό το έχει ο Κατωπόδης ο Ντελημάρης...Το απέναντι μαγαζί (Υποδήματα Κατωπόδης) το είχε ο Κατωπόδης ο έτσι και το παρακάτω με τα σουβενίρ, ο Κατωπόδης ο αλλιώς...Για τα υποδήματα και τα σουβενίρ δεν ξέρω, αλλά μη κάνετε το λάθος και φύγετε απο τη Λευκάδα χωρίς σαλάμι απο τον Ντελημάρη...είναι ξακουστό και κατα τη γνώμη μου, με το δίκιο του.


Επιτέλους κάποιες επιχειρήσεις εκμεταλεύοντε στο έπακρο τα πλεονεκτήματα του Linux. Στη φωτογραφία, ο κατάλογος ενός [πολύ προοδευτικού] εστιατορίου στη παραλία της Βασιλικής - Λευκάδας.



Στα Εξάνθεια του δήμου Σφακιωτών, αρκετά ψηλά απο το επίπεδο της θάλασσας, είχαμε τη καλύτερη θέα σε ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα...στη φωτογραφία οι υπερσύγχρονες "Αυτοφερόμενες Στάσεις" που εφαρμόζοντε πιλοτικά στη περιοχή!



Και για το τέλος, ένα μαγαζί διαφορετικό απο τα άλλα στη παραλία της Βασιλικής.

-Γειά χαρά, 6 δακρυγόνα και μια δεσμίδα λαστιχένιες σφαίρες παρακαλώ.
-Είναι για δωράκι; Να τα τυλίξω;
-Όχι μωρέ, τώρα στη δουλειά θα τα ρίξω.

top