Η Κακιά Η Ώρα...

Και για κάθε κακιά ώρα...Γιάννης Κατάρας...Στο πλευρό σας! Και στο αυτί σας! Και στα πνευμόνια σας.

 Το κατάστημα βρίσκεται...σε ωραία γειτονιά.

 Πώς να μην την αγαπάς αυτή την πόλη;

Το Έχει Και Πρός Καύκημα...

Εκκενώσεις βόθρων, Κορνήλιος Καστοριάδης...

Αποθήκη / Χονδρεμπόριο, Κορνήλιος Καστοριάδης...   

Γύψος Μάρμαρο Δημιουργία, Κορνήλιος Καστοριάδης... 

Ζώα ζώντα πρός σφαγή, Κορνήλιος Καστοριάδης...

Καφέδες / Τέια, Κορνήλιος Καστοριάδης...



"Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής"...Κορνήλιος Καστοριάδης (Αυτό, μάλιστα!)



Απο την άλλη μεριά...

Το κατάστημα βρίσκεται στη Χαλκίδα, επι της οδού Ληλαντίων.

Τα Απομεινάρια Μιας Ημέρας...

Απλά όχι σήμερα...

Μη τη ψάχνεις...Ακυρώθηκε. Δε πάς μέχρι το Multi faith room να ρίξεις καμιά προσευχή μπάς και πετάξεις;... (που δεν, αλλά μια και το 'χουμε)

Term-in-all...Αν σήμερα το σήμα είχε και μια κόκκινη διαχωριστική διάμετρο στον κύκλο θα ήταν το πιο αντιπροσωπευτικό λογότυπο.

Κατα τα άλλα...ΧΟ ΧΟ ΧΟ!!!

Gdansk!

St. Petersburg!

Stalingrad!!!

Elbasan!

Petropavlovsk!

Baikonur!

Άντρας Σε Πλατφόρμα...Έργο Για Δύο Βαγόνια Και Φευγάτο White Balance

Στο Osterleyvich η αριστερή πινακίδα προσπαθεί να συγκρατήσει τους πιομένους απο το να πέσουν στις ράγες ενω η δεξιά πινακίδα προσπαθεί να συγκρατήσει τους αθώους απο το να πάρουν ένα μη αναγνωρισμένο taxi που μπορεί να τους βγεί βιαστής / κομμώτρια / δολοφόνος.

Φέτος στο Λονδίνο έπαιρνες γεύση και απο Ανατολικό Μπλόκ, μόνο με 10 λίρες στη διαδρομή Heathrow - City, αυτό είναι Value For Money!. Μια αφιλοκερδής και (όχι και τόσο) ευγενική προσφορά των αθεράπευτα απρόβλεπτων καιρικών συστημάτων.

'Μπρός γκρεμός...-και πίσω;;; Πίσω δεν υπάρχει, έριξε ένα καινούριο χιόνι απόψε και το South West (όπου και Plymouth!) έγινε η πιο χιονόπληκτη περιοχή...Severe Weather Warning...Κάτσε εκεί που είσαι.

Να πάμε πλάγια τότε!!! Πλάγια δεν γίνεται. Θέλανε κι άλλοι να πάρουν το Eurostar, να βγούν Βρυξέλες ή Παρίσι και απο εκεί ίσως κάτι να βρισκόταν για Ελλάδα αλλά τα αεροδρόμια είναι κλειστά (και θα είναι και αύριο)...Χώρια που έχει μια ουρά έξω απο το σταθμό του St.Pancras (Eurostar) που είναι δεν είναι 2 χιλιόμετρα, ανθρώπων που περιμένουν να πάρουν κάποιο απο τα βαριά καθυστερημένα Eurostar...

Οπότε τι κάνουμε;;;; LONDON BABY!!!!! Πότε είπαμε είναι η επόμενη πτήση; Στις 25/12/2010...Α....Ε έχουμε καιρό τότε...Ε μα ναί τι λέμε τόση ώρα;.....Ε αμα είναι έτσι εντάξει!

ΚαληνύχτZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzz.....................

Plane Spotting Στη Χαλκίδα...

Plane Spotting: Με αυτό τον όρο χαρακτηρίζεται η παρατήρηση και καταγραφή των αριθμών νηολογίου αεροσκαφών όπως ανεμόπλανα, αερόστατα, αερόπλοια, ελικόπτερα, υπερελαφρά και μηχανοκίνητα. Ο σκοπός αυτής της διαδικασίας (ή αυτής της ασχολίας) είναι άγνωστος.

Η Χαλκίδα δεν έχει αεροδρόμιο. Η πιο δημοφιλής εξήγηση για αυτό, είναι οτι η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, Ελ. Βενιζέλ. Παρ' όλα αυτά, η Χαλκίδα έχει...ένα αεροπλάνο. Αυτό:

Ο "Ντακότας" σε διαμόρφωση προσγείωσης και πιθανότατα στη...τελική φάση της προσέγγισης
(Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Για να δικαιώσω τον τίτλο του post θα έλεγα οτι πρόκειται για ένα δικινητήριο αεροσκάφος, χαμηλής πτέρυγας, με ουραίο τρόχο (taildragger). Κατά πάσα πιθανότητα ο τύπος αεροσκάφους στον οποίο είναι βασισμένο αυτό το κατασκεύασμα είναι το θρυλικό Douglas DC-3, η στρατιωτική έκδοση του οποίου αποκαλούταν και DACoTA. Η λέξη αυτή, εξελληνισμένη, αναγράφεται και στις μικρές αντιρίδες των φτερών.

Ο "Ντακότας" απο μια άλλη γωνία. Το μικρό ελικοφόρο δελταπτέρυγο (!) αεροπλάνο στα δεξιά είναι πιο απλής κατασκευής και προστέθηκε απο όσο μπορώ να θυμηθώ, πολύ αργότερα απο τον...βασικό στάρ του κήπου.

Παρ' όλα αυτά, ο δημιουργός του φαίνεται πως είχε τη πρόθεση να προσθέσει άλλο ένα κινητήρα στη μύτη του αεροσκάφους και μάλιστα έχει προσέξει ώστε το πιλοτήριο να βγεί πιο ψηλά και πρός τα πίσω, προφανώς για να εξοικονομήσει το χώρο για τον επιπλέον κινητήρα. Έτσι το αεροπλάνο μοιάζει περισσότερο με ένα άλλο δημοφιλές αεροπλάνο της ίδιας περίπου εποχής, το Junkers Ju-52.

Πιο εντυπωσιακό είναι ίσως το γεγονός οτι αυτή η κατασκευή στέκεται επάνω σε μια τσιμεντένια κολώνα που προφανώς χτίστηκε εκεί επίτηδες σαν βάση, αφού δεν φαίνεται, έτσι μονάχη της καθώς είναι, να περιμένει τον επόμενο όροφο "όταν θα έχουμε λεφτά".

Συνοικία Το Όνειρο...

Όμως κακά τα ψέματα. Πρόκειται για μια βαριά, χοντροκομένη σιδεροκατασκευή, εκτός κλίμακας και με πρόχειρα υλικά. Με ατροφικές πτέρυγες και δυσανάλογη ουρά και κινητήρες...Και αυτό είναι ίσως που του δίνει την όποια αξία του.

Αυτό δεν είναι το μοντέλο ενός αεροπλάνου. Είναι ένα αεροπλάνο, μέσα απο τη μοναδική ματιά του δημιουργού του. Είναι, ένα έργο τέχνης. Λαϊκής τέχνης, Μοντέρνας τέχνης...δεν έχει σημασία. Σημασία έχει οτι ο δημιουργός του, με αυτή την κίνηση, δημιούργησε κάτι που στόλισε (και καθόρισε) μια ολόκληρη γειτονιά και σίγουρα, έκανε κάποιους ανθρώπους να σηκώσουν το κεφάλι τους πρός τον ουρανό.

Το αεροπλάνο αυτό, στέκεται εκεί για πάνω απο 25 χρόνια και έχει σίγουρα δεί και καλύτερες ημέρες. Εγώ το θυμάμαι βαμένο μπέζ, κόκκινο, με διαφορετικές φτερούγες και με τα λαμπιόνια του αναμένα, ειδικά τον Ιούλιο όταν κατηφορίζαμε πρός το παζάρι της Αγίας Παρασκευής που γινόταν (και γίνεται ακόμα) κάθε χρόνο στο περίφημο "Πάρκο Του Λαού", στο τέλος αυτού του δρόμου, στη κατεύθυνση που δείχνει το αεροπλάνο.

Τη τελευταία φορά που επισκεύθηκα τη τοποθεσία, μαζί με τη φωτογραφική μηχανή, ήμουν αποφασισμένος να μάθω περισσότερα. Το σπίτι ήταν σκοτείνο και στα 10-15 λέπτα που έκατσα απ' έξω, τραβώντας μερικές φωτογραφίες, δεν έδειχνε περισσότερα σημάδια ζωής...Έτσι απο οτι μπόρεσα να μάθω απο τους περίοικους...είχα αργήσει.

Το αεροπλάνο το κατασκεύασε ο κύριος Λάζαρος (έτσι το όνομα που φαίνεται στην άτρακτο, αντί αριθμού νηολογίου, είναι του κατασκευαστή του). Η δουλειά του, δεν είχε καμία σχέση με την αεροπορία. Πέθανε πολύ πρόσφατα και μάλλον όχι απο φυσικά αίτια.

Το αεροπλάνο το έφτιαξε "για τη τρέλα του".

KRIO OYF!

Για τις περιπτώσεις όπου η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία έχουμε ολόκληρη ενότητα σε ετούτο εδώ το blog...Και εξηγούμαι:

Έχεις φύγει με 30°C+ απο την Αθήνα και έχεις προσγειωθεί στους 13°C στο Λονδίνο (με ασθενείς Βορειοανατολικούς ανέμους)...την ίδια ημέρα. Και καθώς περιμένεις σε ένα parking, σχολιάζοντας απο μέσα σου οτι ήταν μάλλον λάθος επιλογή να έχεις φορέσει κοντομάνικο και να μην έχεις κρατήσει μαζί και κάτι πιο βαρύ γιατί τώρα με αυτό το αεράκι θα πλευριτώσεις, αλλά και τι να έκανες που έφυγες στις 06:00 απο το σπίτι και είχε ακόμα καμιά 20αριά βαθμούς και τέλος πάντων...μή κάνεις έτσι, τώρα θα έρθει το αυτοκίνητο και θα μπείς μέσα...

Γύρνας το κεφάλι σου και βλέπεις αυτό:

Μοναχική Mercedes στο parking κάποιας εταιρίας αυτοκινήτων στο αεροδρόμιο του Heathrow...
(Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή)

Εμείς επιλέξαμε ένα πιο μικρό αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας γιατί ετούτη εδώ ήταν και PANAKRIVI OYF!

The Great Gig In The Sky...

Ο τίτλος είναι φυσικά τραγούδι των Ρόζ - Φλοϋδιος, αλλά περιγράφει ακριβώς αυτό που συνέβει σε ενα κομμάτι ουρανού πάνω απο ένα χωριουδάκι της Νοτιο-Δυτικής Αγγλίας το περασμένο Σάββατο (10/07/2010).

Κατ' αρχάς, δεν μπορώ να το πιστέψω οτι έχει περάσει ήδη ένας χρόνος (365 ημέρες!!) απο το προηγούμενο post....αλλά όπως και να έχει, να 'μαστε για τέταρτη φορά στο Royal Navy Yeovilton Air Show 2010! (2009, 2008, 2007).

Σε λεπτομέρειες αυτής της εκδήλωσης έχω αναφερθεί σε προηγούμενα post όποτε θα παρουσιάσω εδώ τα αξιοθέατα της φετινής χρονιάς και κάποια πράγματα που μου έκαναν εντύπωση.

Και ξεκινάμε απο τη πιο βασική προυπόθεση...τον καιρό! Η εκδήλωση του 2008 έληξε νωρίτερα, ακυρώνοντας σχεδόν το μισό πρόγραμμα, λόγω βροχής, χαμηλής νέφωσης και ισχυρών ανέμων....Ιούλιο μήνα!

Δραματικά υποφωτισμένη για να αναδείξει όλο το....νεφελώδες ανάγλυφο (!) που αποτελούσε το (δύσκολο) σκηνικό της παράστασης.....
Και να μην έχουμε ούτε ένα χταπόδι εύκαιρο να μας κάνει μια πρόβλεψη (!).
Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.

Ευτυχώς τα σύννεφα έμειναν ψηλά στον ουρανό και αργότερα αραίωσαν κιόλας επιτρέποντας στον ήλιο να περάσει...και να μας κάψει (αυτά παθαίνεις οταν είσαι πλήρως προετοιμασμένος για οτιδήποτε εκτός απο 30 βαθμούς μέσα στη μέση του καλοκαιριού!). Άλλοι πάλι, ήρθαν απόλυτα προετοιμασμένοι...για τη περίσταση

Να τι χρειάζεσαι για να μπορείς να απεικονίσεις ακόμα και την έκφραση του πιλότου στα 4G

Δεν τους αδικώ, σίγουρα ο εξοπλισμός έβγαλε τα λεφτά του στη συγκεκριμένη επίσκεψη με αρκετά ενδιαφέροντα θέματα:

Super Marine Sea Fire...Όπως λέμε Spitfire αλλά με 4φυλη έλικα, γάτζο (μόλις που διακρίνεται λίγο πιο μπροστά απο τον πίσω τροχό) και αναδιπλούμενες πτέρυγες για να χωράει στο γκαράζ του πλοίου...Ο ήχος του όταν βρίσκεται στον ουρανό είναι φανταστικός.

Still Going Strong!

Και μια και μιλάμε για ήχους...Επίσης καταπληκτικός ήταν και ο ήχος των Boeing Stearman διπλάνων των Breitling Wingwalkers...

Πώς τον είπαμε το χορηγό;

...αν και το θέμα σε αυτή την ομάδα είναι το τι συμβαίνει επάνω στα φτερά τους. Οι κοπελιές μάλλον δεν κατάλαβαν καλά όταν άκουσαν για Aerobics!

Girls just wanna have fun (!)

Φέτος πέταξαν για άλλη μια φορά τα Red Arrows...Δεν έχω λόγια...Ίσως ο καλύτερος για τη περιγραφή του προγράμματος τους (μετά τα δικά τους επιφωνήματα στον ασύρματο!) να είναι ο κύριος Αλέξης Κωστάλας...

Break...ONE!...TWO!!...THREE!!!.....YA BA DABA DOOO!

Αργότερα πέταξε και η αεροβατική ομάδα Aguila Patrulla (Η περίπολος των αετών) της Ισπανικής αεροπορίας. Το πρόγραμμα τους ήταν παρόμοιο με τον Red Arrows με εξαίρεση κάποιες διαφορετικές και πιο δύσκολες μανούβρες...Η ίδια ομάδα πέταξε αργότερα και στην Ισπανία για να υποδεχτεί τους πρωταθλητές (της επόμενης μέρας)

Ole!

Η Ισπανική ομάδα δεν ήταν η μόνη μη Βρετανική παρουσία στην επίδειξη φέτος...Ανάμεσα σε άλλες ομάδες πέταξαν ένα F-16 της Δανέζικης αεροπορίας, ένα ακόμα της Βελγικής και η καταπληκτική ομάδα επιδείξεων της Ιορδανίας.

Ο Ιπτάμενος Ολλανδός!

Αλλά, ο μεγάλος (κυριολεκτικά) πρωταγωνιστής της επίδειξης για φέτος ήταν το Avro Vulcan!!! Πέρυσι δεν είχε πετάξει λόγω ενός προβλήματος με τα υδραυλικά του, φέτος όμως ο ουρανός γέμισε με την επιβλητική του μορφή. Αυτό το αεροπλάνο ζυγίζει 37 τόνους (77 τόνοι μέγιστο φορτίο απογείωσης), η φτερούγα του έχει επιφάνεια 320m2 και έχει 4 μηχανές που του παρέχουν τη συνολική ώση των 196 kN (!!!)...Τα αεροβατικά δεν του επιτρέποντε πλέον, λόγω ηλικίας, αλλά το πρόγραμμα του είναι αρκετά εντυπωσιακό...Παρ' όλο που σχεδιάστηκε για τις θερμές (πυρηνικές) ανάγκες του ψυχρού πολέμου, πρός το τέλος της επιχειρησιακής του καριέρας βοήθησε στην έρευνα για το Concorde και κυρίως στις δοκιμές των κινητήρων του. Αυτό είναι το μοναδικό Vulcan που πετάει σήμερα και αυτό χάρη σε ιδιωτική πρωτοβουλία και δωρεές (χωρίς καμία απολύτως κρατική επιδότηση), όχι μόνο χρημάτων αλλά και προσωπικού χρόνου...Το προσωπικό που το συντηρεί είναι εθελοντές και οι περισσότεροι συνταξιούχοι (για τα καλά).

Vulcan To The Sky...

Δ

Η αεροπορική βάση του Yeovilton ανήκει στο πολεμικό ναυτικό, όποτε κάθε χρόνο ένα μεγάλο μέρος της εκδήλωσης είναι αφιερωμένο στα ελικόπτερα:

Και ύστερα σου λέει το Land Rover δεν κολλάει πουθενά...

Delivery!

Βέβαια, όπως και να το κάνουμε, όλα αυτά τα αεροπλάνα και ελικόπτερα, έχουν ένα κάποιο κόστος για να βρεθούν στον αέρα όλη μέρα...Χορηγοί στη φετινή εκδήλωση ήταν μεταξύ άλλων η εταιρία Pratt & Whitney, η British Aerospace Systems και η Northrop Grumman...Να εδώ ένας χορηγός...ουρανοκατέβατος!

Αλεξιπτωτιστής on final approach...

Άντε και του χρόνου...Παρίσι! :-D

Περισσότερες φωτογραφίες απο τη φετινή επίδειξη μπορείτε να βρείτε εδώ.

Το Σπίτι Στο Newquay...

Πρίν απο λίγο καιρό πήγαμε μια σύντομη βόλτα στο Νιούκ(ε)ι (Newquay) το οποίο είναι διάσημο σε όσους κάνουν σέρφινγκ (surfing) για τις παραλίες του. Πηγαίναμε για πρώτη φορά εκεί και αφού περιφερθήκαμε για λίγο στους (ασυνήθιστα πολυάσχολους) δρόμους του, καταλήξαμε σε μια καφετέρια της οποίας ο ένας τοίχος αποτελούταν απο τρείς μεγάλες τζαμαρίες...για προφανής λόγους:

Η μία απο τις δύο παραλίες για surfing μέσα στο Newquay...Υπάρχουν μερικές ακόμα σε μικρή απόσταση απο το χωριό. Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.

Τότε το είδα για πρώτη φόρα. Είναι λίγο δύσκολο να το διακρίνεις με τη πρώτη, ειδικά αν δεν το έχεις ξαναδεί... Κάτι δεν μου ταίριαζε στο τοπίο αλλά δεν πολυέδωσα σημασία...Νά εδώ και μια πιο κοντινή άποψη απο την ίδια τοποθεσία:

Top Of The World

Εκτός απο το παράταιρο στοιχείο, κάτι που μοιάζει με γέφυρα ανάμεσα στα σπίτια, σε αυτή τη φωτογραφία φαίνεται και το που φτάνει το νερό κατά τη παλίρροια (!). Είναι η πρώτη και πιο σκουρόχρωμη ζώνη στη βάση των βράχων. Για καλή μας τύχη, κάποιοι περαστικοί έχουν σταθεί σχεδόν δίπλα στο βράχο, οπότε το βάθος του νερού σε εκείνο το σημείο πρέπει να ειναι τουλάχιστον 1.80 - 2.00 μέτρα. Η δεύτερη γκρίζα ζώνη, η πιο ανοιχτόχρωμη, ορίζει που φτάνουν τα κύματα όταν πέφτουν επάνω στο βράχο.

Baywatch - Lifeguard....Διαφορετικές προσεγγίσεις στο ίδιο θέμα

Πέρασαν έτσι, δύο-τρείς ώρες, μερικές εκατοντάδες κύματα και ίσως άλλες τόσες φωτογραφίες...Surfers ήρθαν, surfers έφυγαν και οι ναυαγοσώστες ακολουθόντας τη παλίροια μετακίνησαν τον εξοπλισμό τους πιο κοντά στο κύμα. Όταν αποφασίσαμε, με βαριά καρδιά είναι η αλήθεια, να φύγουμε...περπατήσαμε κατα μήκος αυτής της παραλίας για να ανέβουμε στο χωριό απο ένα διαφορετικό δρόμο απο αυτόν που κατεβήκαμε...

Και τότε φανερώθηκε! Σε όλο του το μεγαλείο!! Το σπίτι στο Newquay!!!

Μήπως πρόκειται για το σπίτι του Κακοφωνίξ;

Έμεινα να το κοιτάω για κανα μισάωρο και να σκέφτομαι την ομορφιά του να κοιμάσαι τα βράδια και να ακούς τα κύματα να σκάνε στα βράχια...Ήχος απο νερό που κατρακυλάει πίσω στη θάλασσα, ο αφρός και η κορυφή του κύματος που καταρρέει καθώς καλπάζει πρός τα ρηχά, λίγο πιο μετά ο μπάσος γεμάτος ενέργεια ήχος του κύματος καθώς τερματίζει στο βράχο κι ύστερα οι αφροί και τα απόνερα σαν χειροκροτήματα....και πάλι απο την αρχή.

Είχα βέβαια χρόνο και για πιο πρακτικές σκέψεις: Δηλαδή, είναι νησί; Ποιός αγόρασε οικόπεδο στη κορυφή του βράχου και τι έχτισε εκεί;

Όντως μπορεί να χαρακτηριστεί νησί και μάλιστα έτσι είναι γνωστό στη περιοχή: The Newquay Island (!). Στη κορυφή του, περίπου 20 μέτρα απο το έδαφος βρίσκεται ένα ξενοδοχείο (διανυκτέρευση με πρωινό) χτισμένο τη δεκαετία του 1930 που είναι προσβάσιμο απο μια όμορφη αναρτώμενη γέφυρα κάποιου κυρίου Harper.

Η διανυκτέρευση κοστίζει (απο) £170 (περίπου €200) με ελάχιστη παραμονή τα δύο βράδια. Χώρος αυστηρά για δύο! Χωρίς παιδιά!! Χωρίς ζώα!!! Χωρίς internet και τηλεπικοινωνίες!!!!...Παρέχοντε μια τηλεόραση, τσάϊ και καφές, σεντόνια, πετσέτες, κατσαρολικά....άντε και κανα ελαφρύ βραδυνό αν το επιθυμείτε.

Ευχαριστώ, για καμιά 'βδομαδούλα θα το χρειαστώ....Σηκώστε και τη γέφυρα όπως φεύγετε!

Η Τελευταία Σταγόνα

Στη πρώτη σύμπτωση χαμογέλασα. Στη δεύτερη, εξεπλάγην, γέλασα, αναρρωτήθηκα. Στη τρίτη παρ' όλα αυτά, υπερίσχυσε η καχυποψία (!)

Κοίταζα αμήχανα μια τη ταμπέλα και μια γύρω μου περιμένοντας το Ζερβό ή τον Benigni να σκάσει μύτη μέσα απο κανένα παρτέρι και να φωνάξει "CUT!!!" Να με πλησιάσει ύστερα με ύφος σοβαρό και περίσκεπτο και να μου πεί. "Ήταν ακριβώς η αντίδραση που ήθελα ΑΑ! Θέλω τώρα να κάνουμε ένα σύντομο πλάνο όπου υποτίθεται οτι κοιτάς τη ταμπέλα αλλά κοιτάς τη κάμερα όπου θέλω περισσότερη έκπληξη! περισσότερο χάσιμο!! πιο πολύ αμηχανία!!! περισσότερη καχυποψία!!!!" Και να αποκριθώ κι εγώ με τη σειρά μου. "Νίκο (Roberto), στη κατάσταση μου τώρα, αυτό που μου ζητάς είναι το μόνο εύκολο" (!)

Τίποτα απο αυτά (φυσικά) δεν έγινε. Ο κόσμος γύρω μου συνέχισε να περπατά βιαστικά μπροστά απο τη ταμπέλα με το βλέμα κάτω ή καρφωμένο στην απέναντι βιτρίνα, εγώ συνέχισα να στέκομαι μπροστά της γελόντας και η ταμπέλα συνέχισε να γράφει:

Μια...Ευτυχής Επιλογή Τίτλου
Η ταμπέλα βρίσκεται (βρισκόταν) στην αρχή της οδού Αβάντων στη Χαλκίδα

(Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή)

Τα συγχαρητήρια μου για την επιλογή του τίτλου στον κύριο Κατσικονούρη αλλά και για το έργο το ίδιο καθώς διαβάζω οτι "Το Γάλα" του, έχει γίνει ανάρπαστο. (*)


Αναρρωτιέμαι αν το έχει υπ όψην του ο κ. ΑΒ Βασιλόπουλος για να φέρει επιτέλους το σύνθημα της εταιρίας στον 21ο αιώνα!



*: κ. Κατσικονούρη, λόγω των περιστάσεων είναι ίσως λίγο δύσκολο να το πιστέψετε αλλά η σημειωμένη έκφραση δεν περιέχει ίχνος ειρωνίας.

ΠΙΤΣΗΣ...Τώρα Και Στο Λονδίνο

Σχεδόν ένα χρόνο πρίν, μιλάγαμε εδώ (κι εδώ) σχετικά με κάποια πολιτικά συνθήματα γραμμένα (ή μάλλον χαραγμένα) στα Ελληνικά που είχα διακρίνει επάνω στη Μεγάλη Πυραμίδα, στην Αίγυπτο απο μια παλιά φωτογραφία.

Ανατρέχοντας στη συλλογή μου, με αφορμή το προηγούμενο άρθρο, βρήκα τα σημάδια ενός άλλου Έλληνα, αυτή τη φορά σε ένα λιγότερο διάσημο καπάκι, κάποιας υπόγειας υποδομής στο Λονδίνο (!)

Πρέπει να υπάρχει κάποια βαθύτερη ανάγκη, κάποιο ένστικτο, που να κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να αφήσουν το σημάδι τους, απο τις ζωγραφιές προϊστορικών ανθρώπων μέχρι το graffiti. Κάτι που να σε κάνει να λές, "αυτό το δέντρο, αυτός ο τοίχος, αυτό το παγκάκι, αυτό το υγρό κομμάτι τσιμέντο, αυτή η πυραμίδα (!)....είναι τόσο βαρετά και ημιτελή" και να τα συμπληρώνεις μετά με κάτι σαν "ΑΕΚΑΡΑ ΡΕ!!!"...ή "Μαρία...Γιατί ρε γαμμώτο;" ή κάτι που βλέπω όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία..."Απαγορεύεται η αφισ" καλυμένο απο δεκάδες στρώματα αφισών. (Legalise αφισ, επιτέλους!!!!)

Κάτι που να έκανε τα μάτια του συμπατριώτη ΠΙΤΣΗ να αστράψουν όταν είδε το φρέσκο τσιμέντο στη διασταύρωση Kingsway & Remnant Street στο κέντρο του Λονδίνου και να είπε..."Να επιτέλους το μέσο που έψαχνα να εκφραστώ!!!"

(Η διασταύρωση Kingstreet & Remnant κρύβει μια έκπληξη για τους Ελληνομαθείς.
Αυτή καθώς και όλες οι φωτογραφίες του άρθρου όπου δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)

(Κάδρο, Ταφόπλακα, Καπάκι...Πίτσης, Σφραγίζει τη ποιότητα!)

Και μάλιστα, αν το Google Street View χρησιμοποιούσε μεγαλύτερη ανάλυση στις φωτογραφίες του, θα το βλέπαμε και στο χάρτη με την ακριβή τοποθεσία του έργου τέχνης.

Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν το είδα εκείνη τη μέρα στο Λονδίνο! Σταμάτησα και κοιτούσα τους χαρακτήρες ένα-ένα, μήπως και μου φάνηκε οτι ήταν Ελληνικά....αλλά όχι, εκτός απο τα I,T και Η που θα μπορούσαν να είναι και λατινικοί χαρακτήρες υπήρχαν και το Π και το Σ και μάλιστα δύο φορές (!).

Μήν είναι ο Πίτσης, Έλληνας χτίστης που δουλεύει στο "Δημο Camden Town" (Δ K.C) και υπογράφει έτσι όλα του τα δημιουργήματα;

Μην ήταν ο Πίτσης, ένας άνθρωπος ακόμα πιο εκκεντρικός απο το συγχωρεμένο τον Ηλία Πετρόπουλο και ετούτο εδώ που βλέπουμε δεν είναι καπάκι αλλά...ταφόπλακα;;; (Α ρε Πίτση, έφυγες νωρίς!)

Μην ήταν γιάπης που τα έχασε όλα στο χρηματιστήριο και μετά μάρκαρε το πόστο που καθόταν και πούλαγε Big Issue? (Biiig Issue ladies and gents....Biiig Issue....help a Greek on his knees).

Μην είναι ένας πρωτοπόρος, σαν τον Taki183, τον ΕλληνοΑμερικάνο ο οποίος λέγεται οτι ήταν απο τους πρώτους που έκαναν tagging στους δρόμους της New York City, στις αρχές των εβδομήνταζ;;;

Όποιος γνωρίζει περισσότερα περί ΠΙΤΣΗ (!) ας μιλήσει τώρα...

Μη Κοιτάς Το Μύκητα

"Σε προχωρημένη σύψη βρέθηκε εχθές το πτώμα άτυχου φωτογραφικού φακού μεταβλητής εστιακής απόστασης 80-200mm. Ο άτυχος φακός που έφερε προσαρμογέα (μοντούρα) M42 είχε πέσει σε αχρηστία τα τελευταία 3 χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει απομονωθεί στον οικισμό "Μαύρη Θήκη" όπου και βρέθηκε απο τον ιδιοκτήτη του. Τα νέα έπεσαν ώς κεραυνός εν αιθρία στη μικρή κοινότητα της "Μαύρης Θήκης". Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει τον ύπουλο τρόπο με τον οποίο προσβλήθηκε ο εν λόγω φακός. Μια φωτογραφική μηχανή που είχε σποραδικές σχέσεις με το φακό στο παρελθόν αρκέστηκε σε μερικές πολύ λιτές δηλώσεις ενώ ο τωρινός σύζυγος της, ένας normal φακός των 50mm δεν προχώρησε σε περαιτέρω σχόλια. Τραγική φιγούρα του δράματος της "Μαύρης Θήκης", το εξωτερικό Flash, το οποίο όπως φαίνεται και απο τις φωτογραφίες δεν μπορουσε να συγκρατήσει τις αντιδράσεις του."

("Ήταν καλός...και...συγγνώμη...δεν μπορώ να μιλάω γι' αυτό....είναι τραγικό (κλάψ-λύγμ)")(FLASH! Ω, με συγχωρείτε...δεν μπορώ να συγκρατηθ FLASH! είμασταν..FLASH! πολύ FLASH! κοντά FLASH!FLASH!!!)

Κάπως έτσι, ίσως περιγραφόταν σε μια Photoland, μια κοινωνία φωτογραφικών εξαρτημάτων στο πρότυπο της Flatland του Edwin Abott, αυτό το γεγονός.

Πέρα απο τη παραπάνω δημοσιογραφική κάλυψη όμως το γεγονός είναι αληθές. Ένα απο τα στοιχεία αυτού του φακού...κατατρώγεται απο μια οικογένεια μικροοργανισμών υπο τη κοινή ονομασία, fungus (ή fungi στον πληθυντικό). Είχα ακούσει για τέτοιες περιπτώσεις αλλά δεν είχα δεί ποτέ απο κοντά αυτά τα ζωύφια εν δράσει και να τώρα που μια ολόκληρη αποικία απο δαύτα έχουν εγκατασταθεί σε αυτό το φακό και μάλιστα σε ένα απο τα εσωτερικά στοιχεία του...πώς μπήκαν εκεί μέσα;;;

(Όχι δεν είναι ο HAL απο το 2001-A Space Odyssey αλλά ο Sirius 80-200mm...Sirius Lenses...Get it?
Τα fungi διακρίνοντε καθαρά στην επιφάνεια του φακού κάτω ακριβώς απο τους αριθμούς 80-200 (εστιακή απόσταση) και 55 (διάμετρος του φακού) )

Διαβάζοντας απο δώ κι απο κεί λοιπόν, έμαθα οτι πρόκειται για κάποιους μίκρο-οργανισμούς (μύκητες) που αναπτύσοντε μέσα σε μερικά κρύσταλα, συνήθως όταν οι συνθήκες αποθήκευσης τους είναι άσχημες και συνήθως αυτό σημαίνει χώρο με υγρασία. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητα αληθές για οποιοδήποτε εσωτερικό χώρο στην Αγγλία αλλά και για το μαγαζί απο το οποίο είχα πάρει το φακό τότε.

Αυτοί οι μύκητες προυπήρχαν στο εσωτερικό του φακού (προφανώς εκ κατασκευής) και άρχησαν να πολλαπλασιάζοντε όταν βρήκαν κατάλληλες συνθήκες. Τρέφοντε με οργανικές ουσίες απο τα υλικά που βρίσκοντε μέσα στο σώμα του φακού. Για παράδειγμα, κάποια στοιχεία αποτελούντε απο δύο φακούς κολημένους μεταξύ τους με μια ουσία η οποία αναφέρεται ώς "τσιμέντο". Άλλα πάλι στοιχεία έχουν κάποιες επιστρώσεις (coating) τις οποίες ίσως έχετε προσέξει σε κάποιους φακούς που φαίνοντε να έχουν μια μπλέ απόχρωση όταν τους βλέπετε υπο γωνία. Το τσιμέντο και οι επιστρώσεις είναι οι βασικές λιχουδιές για τους μύκητες, οι οποίοι φυσικά όχι μόνο τα τρώνε! Οτι τρώγεται, χωνεύεται και οτι χωνεύεται...απορρίπτεται!!!

Η κατάσταση αυτή δεν αχρηστεύει το φακό αμέσως. Μάλιστα, είναι απίθανο οτι ένα άπειρο μάτι θα μπορούσε να ξεχωρίσει την επίδραση αυτού του σχηματισμού επάνω στην εικόνα. Όμως, με τον καιρό, αυτό το στοιχείο του φακού θα αχρηστευθεί τελείως.

Υπάρχει τρόπος να τους ξεφορτωθεί κανείς με μια σειρά απο διαλύματα τα οποία αφενός σκοτώνουν τους μύκητες και αφετέρου ξαναγεμίζουν τα "λαγούμια" που αφήνουν πίσω τους.
Πρόκειται όμως για μια πανάκριβη διαδικασία που προυποθέτει οτι θα πρέπει να "λύσω" το φακό και κάτι μου λέει οτι αυτό το κομάτι δεν αξίζει το κόπο.

Τον είχα αγοράσει πρίν απο 5 περίπου χρόνια απο ένα μαγαζί μεταχειρισμένου φωτογραφικού εξοπλισμού στο Plymouth το οποίο δεν υπάρχει σήμερα. Μαζί του είχα αγοράσει τότε και δυό πολλαπλασιαστές (x2) και κάτι φίλτρα, όλα στην αστρονομική τιμή των £20 (!!!). Αυτό που δεν πρόσεξα αμέσως, ήταν οτι ο φακός ήταν ήδη προσβεβλημένος απο fungus (που σημαίνει οτι θα μπορούσα να τον έχω αγοράσει ακόμα πιο φθηνά). Τότε ήταν δύο μικρές γραμμούλες στη περιφέρεια του φακού στις οποίες δεν έδωσα και πολύ σημασία. Μετά απο 5 χρόνια όμως, ανακαλύπτω πως αυτός ο μικροοργανισμός έχει πλέον δισέγγονα και τρισέγγονα εκει μέσα.

Ο σκοπός ήταν να προσαρμόσω τους δύο πολλαπλασιαστές στη μηχανή μαζί με τον φακό ρυθμισμένο στα 200mm. Αυτό θα τον μετέτρεπε σε ένα φακό 2*2*200mm=800mm με τον οποίο θα μπορούσα πιο άνετα να τραβήξω απο μακριά μερικές κοντινές φωτογραφίες απο πουλιά, αεροπλάνα, αστέρια, το φεγγάρι, κλπ χωρίς να έχω ξοδέψει χιλιάδες λίρες που απαιτούντε για παρόμοιους φακούς που είναι φτιαγμένοι απο την αρχή σε τόσο μεγάλες εστιακές αποστάσεις. Το αντάλαγμα φυσικά είναι η ποιότητα της εικόνας καθώς τέτοια τεχνάσματα όπως αυτό με τους πολλαπλασιαστές ενισχύουν και τις παραμορφώσεις του φακού. Ελάχιστα με ενδιέφεραν αυτά όμως τότε. Το μόνο που ήθελα ήταν απλά να πειραματιστώ με κάτι που και να έσπαγε ή να γρατσουνιζόταν δεν θα μου κόστιζε το κόσμο ολόκληρο για να το αντικαταστήσω.

Παρ' όλα αυτά, κοιτώντας σήμερα μέσα απο αυτό το φακό τη ζημιά, εύχομαι, κάπως να μου είχε γλυστρήσει μέσα απο τα χέρια και να είχε γίνει χίλια κομμάτια πάρα να του κάνουν...καταρράκτη οι μύκητες :-(

("Τελευταίο πλάνο...είχες μια λάμψη, μαγική")