The Great Gig In The Sky...

Ο τίτλος είναι φυσικά τραγούδι των Ρόζ - Φλοϋδιος, αλλά περιγράφει ακριβώς αυτό που συνέβει σε ενα κομμάτι ουρανού πάνω απο ένα χωριουδάκι της Νοτιο-Δυτικής Αγγλίας το περασμένο Σάββατο (10/07/2010).

Κατ' αρχάς, δεν μπορώ να το πιστέψω οτι έχει περάσει ήδη ένας χρόνος (365 ημέρες!!) απο το προηγούμενο post....αλλά όπως και να έχει, να 'μαστε για τέταρτη φορά στο Royal Navy Yeovilton Air Show 2010! (2009, 2008, 2007).

Σε λεπτομέρειες αυτής της εκδήλωσης έχω αναφερθεί σε προηγούμενα post όποτε θα παρουσιάσω εδώ τα αξιοθέατα της φετινής χρονιάς και κάποια πράγματα που μου έκαναν εντύπωση.

Και ξεκινάμε απο τη πιο βασική προυπόθεση...τον καιρό! Η εκδήλωση του 2008 έληξε νωρίτερα, ακυρώνοντας σχεδόν το μισό πρόγραμμα, λόγω βροχής, χαμηλής νέφωσης και ισχυρών ανέμων....Ιούλιο μήνα!

Δραματικά υποφωτισμένη για να αναδείξει όλο το....νεφελώδες ανάγλυφο (!) που αποτελούσε το (δύσκολο) σκηνικό της παράστασης.....
Και να μην έχουμε ούτε ένα χταπόδι εύκαιρο να μας κάνει μια πρόβλεψη (!).
Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.

Ευτυχώς τα σύννεφα έμειναν ψηλά στον ουρανό και αργότερα αραίωσαν κιόλας επιτρέποντας στον ήλιο να περάσει...και να μας κάψει (αυτά παθαίνεις οταν είσαι πλήρως προετοιμασμένος για οτιδήποτε εκτός απο 30 βαθμούς μέσα στη μέση του καλοκαιριού!). Άλλοι πάλι, ήρθαν απόλυτα προετοιμασμένοι...για τη περίσταση

Να τι χρειάζεσαι για να μπορείς να απεικονίσεις ακόμα και την έκφραση του πιλότου στα 4G

Δεν τους αδικώ, σίγουρα ο εξοπλισμός έβγαλε τα λεφτά του στη συγκεκριμένη επίσκεψη με αρκετά ενδιαφέροντα θέματα:

Super Marine Sea Fire...Όπως λέμε Spitfire αλλά με 4φυλη έλικα, γάτζο (μόλις που διακρίνεται λίγο πιο μπροστά απο τον πίσω τροχό) και αναδιπλούμενες πτέρυγες για να χωράει στο γκαράζ του πλοίου...Ο ήχος του όταν βρίσκεται στον ουρανό είναι φανταστικός.

Still Going Strong!

Και μια και μιλάμε για ήχους...Επίσης καταπληκτικός ήταν και ο ήχος των Boeing Stearman διπλάνων των Breitling Wingwalkers...

Πώς τον είπαμε το χορηγό;

...αν και το θέμα σε αυτή την ομάδα είναι το τι συμβαίνει επάνω στα φτερά τους. Οι κοπελιές μάλλον δεν κατάλαβαν καλά όταν άκουσαν για Aerobics!

Girls just wanna have fun (!)

Φέτος πέταξαν για άλλη μια φορά τα Red Arrows...Δεν έχω λόγια...Ίσως ο καλύτερος για τη περιγραφή του προγράμματος τους (μετά τα δικά τους επιφωνήματα στον ασύρματο!) να είναι ο κύριος Αλέξης Κωστάλας...

Break...ONE!...TWO!!...THREE!!!.....YA BA DABA DOOO!

Αργότερα πέταξε και η αεροβατική ομάδα Aguila Patrulla (Η περίπολος των αετών) της Ισπανικής αεροπορίας. Το πρόγραμμα τους ήταν παρόμοιο με τον Red Arrows με εξαίρεση κάποιες διαφορετικές και πιο δύσκολες μανούβρες...Η ίδια ομάδα πέταξε αργότερα και στην Ισπανία για να υποδεχτεί τους πρωταθλητές (της επόμενης μέρας)

Ole!

Η Ισπανική ομάδα δεν ήταν η μόνη μη Βρετανική παρουσία στην επίδειξη φέτος...Ανάμεσα σε άλλες ομάδες πέταξαν ένα F-16 της Δανέζικης αεροπορίας, ένα ακόμα της Βελγικής και η καταπληκτική ομάδα επιδείξεων της Ιορδανίας.

Ο Ιπτάμενος Ολλανδός!

Αλλά, ο μεγάλος (κυριολεκτικά) πρωταγωνιστής της επίδειξης για φέτος ήταν το Avro Vulcan!!! Πέρυσι δεν είχε πετάξει λόγω ενός προβλήματος με τα υδραυλικά του, φέτος όμως ο ουρανός γέμισε με την επιβλητική του μορφή. Αυτό το αεροπλάνο ζυγίζει 37 τόνους (77 τόνοι μέγιστο φορτίο απογείωσης), η φτερούγα του έχει επιφάνεια 320m2 και έχει 4 μηχανές που του παρέχουν τη συνολική ώση των 196 kN (!!!)...Τα αεροβατικά δεν του επιτρέποντε πλέον, λόγω ηλικίας, αλλά το πρόγραμμα του είναι αρκετά εντυπωσιακό...Παρ' όλο που σχεδιάστηκε για τις θερμές (πυρηνικές) ανάγκες του ψυχρού πολέμου, πρός το τέλος της επιχειρησιακής του καριέρας βοήθησε στην έρευνα για το Concorde και κυρίως στις δοκιμές των κινητήρων του. Αυτό είναι το μοναδικό Vulcan που πετάει σήμερα και αυτό χάρη σε ιδιωτική πρωτοβουλία και δωρεές (χωρίς καμία απολύτως κρατική επιδότηση), όχι μόνο χρημάτων αλλά και προσωπικού χρόνου...Το προσωπικό που το συντηρεί είναι εθελοντές και οι περισσότεροι συνταξιούχοι (για τα καλά).

Vulcan To The Sky...

Δ

Η αεροπορική βάση του Yeovilton ανήκει στο πολεμικό ναυτικό, όποτε κάθε χρόνο ένα μεγάλο μέρος της εκδήλωσης είναι αφιερωμένο στα ελικόπτερα:

Και ύστερα σου λέει το Land Rover δεν κολλάει πουθενά...

Delivery!

Βέβαια, όπως και να το κάνουμε, όλα αυτά τα αεροπλάνα και ελικόπτερα, έχουν ένα κάποιο κόστος για να βρεθούν στον αέρα όλη μέρα...Χορηγοί στη φετινή εκδήλωση ήταν μεταξύ άλλων η εταιρία Pratt & Whitney, η British Aerospace Systems και η Northrop Grumman...Να εδώ ένας χορηγός...ουρανοκατέβατος!

Αλεξιπτωτιστής on final approach...

Άντε και του χρόνου...Παρίσι! :-D

Περισσότερες φωτογραφίες απο τη φετινή επίδειξη μπορείτε να βρείτε εδώ.

Αεροπλάνα, Αεροπλάνα, Αεροπλάνα, Αεροπλάνα, Αεροπλάνα, ...

Υπάρχει λοιπόν ένας Ρυθμός, όπου μαζεύοντε πολλά στοιχεία μαζί και σταματάει πια το θέμα να είναι το στοιχείο το ίδιο και αρχίζει αυτή η συλλογή να σχηματίζει το δικό της Χαρακτήρα. Το ίδιο ισχύει και για τις συλλογές συλλογών....συλλογών συλλογών συλλογών και πάει συλλέγοντας.

Και όπου υπάρχει Ρυθμός, υπάρχει και Μέτρο....Αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση, κατα κάποιο τρόπο, το Μέτρο μοιάζει να έχει χαθεί.

Αεροπορική Βάση Davis-Monthan, Arizona, USA.

Απ' όλα έχει ο αερο-μπαχτσές μας!
Οι φωτογραφίες προέρχοντε (προφανώς) απο το Google Earth

Ο αποθηκευτικός χώρος γύρω απο την αεροπορική βάση Davis-Monthan καταλαμβάνει έκταση περίπου 4 km² (3.7 km² για την ακρίβεια. Μετρώντας μόνο το χώρο που καταλαμβάνουν τα αεροπλάνα και όχι τα υπόστεγα, τον διάδρομο και τους υπόλοιπους χώρους της βάσης)...Αν απλοποιήσουμε αυτή την έκταση σε ένα τετράγωνο, η πλευρά του θα είχε μήκος 2km. Περίπου δύο χιλιόμετρα απόσταση είναι απο τη πλατεία Συντάγματος μέχρι τη Τεχνόπολη.

Τέσσερα Τετραγωνικά Χιλιόμετρα.

Σχεδόν όλη αυτή η έκταση είναι γεμμάτη αεροπλάνα...Πηγαίνετε λίγο πιο κοντά, δεν δαγκώνουν...δηλαδή, δεν δαγκώνουν πλέον.

Η μορφή, φωνάζει Boeing. Τα γκρί πρέπει να είναι τα KC-135...Είναι δηλαδή αεροσκάφη ανεφοδιασμού..."Να μπορούσα στα σύννεφα να 'χα εγώ βενζινάδικο"....Να εδώ 32 ιπτάμενα βενζινάδικα.

Όταν τα αεροπλάνα προσγειώνονται στο διάδρομο αυτής της αεροπορικής βάσης, το ξέρουν οτι δεν είναι για καλό. Και αυτό γιατί ή πάνε για παλιοσίδερα ή πάνε για αποθήκευση...Μια φορά, με τον ουρανό δεν θα ξανά αναμετρηθούν.

Αυτή η αποθήκευση μάλιστα έχει και μια ενδιαφέρουσα ορολογία. Αποκαλείται Mothballing...Τα βάζουν στη ναφθαλίνη δηλαδή. Σφραγίζουν όλα τα ανοίγματα και προφυλάσουν οτι μένει εκτεθειμένο στον καιρό...Και έτσι μένουν τα αεροπλάνα παρατεταγμένα, καταμεσής στo Arizona...μέχρι να ξαναχρειαστούν (!)

Τι θα τα κάνουμε τόσα αεροπλάνα;;;

Και τι θέαμα φυσικά θα έκαναν (και τι...παχιά σκιά!) αν μπορούσαμε να τα μαζέψουμε όλα μαζί στον ουρανό σε μια αεροπορική επίδειξη! Ίσως...μια ταιριαστή κορύφωση πρός το τέλος του κόσμου, λίγο πρίν μας τυλίξουν τα πυρηνικά μανιτάρια ενώ θα τρέχουμε πανικόβλητοι ανάμεσα τους σαν πηρυνικά στρουμφάκια!

Μπορείτε να περιηγηθείτε στην αεροπορική βάση Davis-Monthan και να βρείτε και άλλα εντυπωσιακά αεροπλάνα όπως ένα χωράφι γεμάτο B-52 (για...πέταμα), ένα χωράφι F4-Phantom και απο δίπλα ένα χωράφι γεμάτο F-16, κάτι U-2 και Canberra (πανάκριβα κατασκοπευτικά) και κάτι F-111 Το σχετικό λίνκ για Google Maps ή Google Earth βρίσκεται εδώ ενώ μπορείτε να κάνετε και μια βόλτα γύρω - γύρω απο τη...μάντρα, μέσω Google Street - View (!!!). Παρ' όλα αυτά, στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να πώ οτι το Bing Maps (της Microsoft) έχει καλύτερες φωτογραφίες απο το Google και στη κάτοψη, αλλά και στη καταπληκτική πλάγια όψη που παρέχει!

BAA! Με Σήμα Το Πρόβατο...

Τις τελευταίες τρείς ημέρες είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια σειρά απο προβολές των videoz που συμμετέχουν στα φετινά British Animation Awards (BAA).

Το σινεμά ήταν μικρό, η παρέα μυστήρια (αλλά με μια απίθανα καλή έννοια) και κάπως έτσι δεν καταλάβαινες πώς περνούσαν περίπου 20 videoς απο μπροστά σου και 70 λεπτά της ώρας απο πάνω σου.

Τα υποψήφια έργα ήταν χωρισμένα σε τρείς μεγάλες κατηγορίες: Film, Ad και Music Video και σύμφωνα με τους διοργανωτές που προλόγισαν τη κάθε βραδιά, ο μικρός αριθμός Music Video συμμετοχών φέτος ήταν σημάδι της...οικονομικής κρίσης (!) (Μη ξεχνιόμαστε... :-/ )

Σε κάθε προβολή, είχαμε την ευκαιρία να βαθμολογήσουμε τη κάθε συμμετοχή σε μια κλίμακα 0-5 (0, καθώς μπορούσες απλά να μην ψηφίσεις) ενώ τα τελικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 8 Απριλίου 2010. Μετά απο αυτό θα πρέπει να περιμένουμε άλλα δύο χρόνια μέχρι τις επόμενες υποψηφιότητες...χρόνος που μου φάνηκε ίσα ίσα αρκετός για μερικές απο τις παραγωγές που ουσιαστικά ήταν δημιουργημένες καρέ-καρέ!

Αν παρακολουθήσαμε συνολικά 60 περίπου συμμετοχές, περάσανε απο μπροστά μας 60 εντελώς διαφορετικές τεχνικές, θέματα και τρόποι για να τα εξιστορήσεις. Προσωπικά, τα βαθμολόγησα σύμφωνα με το κατα πόσο με διασκέδασαν.

Να εδώ μερικά που είναι διαθέσιμα πρός το παρόν στο youtube και τους έδωσα 5...με τη καλή έννοια πάντα.

ΜΟΤΕΡ!!!!!

ΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ.........................

Simon's Cat: TV Dinners

Simon Tofield | Tandem Films

Όποιος έχει γάτα, θα ταυτιστεί απόλυτα με τον Simon :-D

mi'au, myau

Vida Vega | UCA Farnham

Απλό Και Χαριτωμένο

TXT Island

Bali Engel | RCA

Μια πολύ καλή εξέλιξη του ASCII Art!

Yellow Belly End

Philip Bacon | NTFS

Πρόκειται για απόσπασμα του έργου. Ένα εξωπραγματικό, αληγορικό, καλοσχεδιασμένο animation που σε βάζει αναπόφευκτα σε σκέψεις.

Midfield General: Teddy Bear

Ste McGregor | Skint

Φανταστικό video-clip, τραγούδι και φυσικά ιστορία. Συγχαρητήρια!

Rabbit Punch

Kristian Andrews | RCA

Σκοτεινό...Μου θύμισε Wasp Factory και Trainspotting μαζί

This Way Up

Smith & Foulkes | Nexus Productions

Μια απο τις καλύτερες και πιο αστείες συμμετοχές!

Μερικές πολύ καλές συμμετοχές, όπως το Wolves και το Ain't Got Nobody, δυστυχώς δεν υπάρχουν ακόμα στο youtube αλλά είναι μικρή η αναμονή μέχρι τον Απρίλιο.

Και Ο Ουρανός Έβρεχε Ελικόπτερα...

Τρίτη χρονιά φέτος στο Yeovilton Royal Navy Air Show 2009 (2008,2007) με μεγάλες προσδοκίες απο τη διοργάνωση, στηριγμένες όμως πάντα απάνω στο στοίχημα με τον καιρό.

Τον κακό μας τον καιρό (Ιούλιο μήνα) και τη παραλίγο κακιά μας τύχη φέτος!

Το Yeovilton Air Show είναι μια πολύ μεγάλη ετήσια γιορτή της Βρετανικής "ναυτικής" αεροπορίας κατα την οποία το αεροδρόμιο και το [μεγάλο] αεροπορικό μουσείο στο Yeovilton ανοίγουν τις πόρτες τους σε δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες και τους δίνουν πάρα πολλούς λόγους για να ξοδέψουν 8 ώρες χωρίς κάν να το καταλάβουν!

Πόσο μάλλον φέτος που είναι και η επέτειος των 100 χρόνων Βρετανικής "ναυτικής" αεροπορίας που περιλαμβάνει όλα τα ιπτάμενα μέσα (αεροπλάνα, ελικόπτερα και παλιότερα...αερόστατα!) που μπορούν να παρασχεθούν απο πλωτά μέσα όπως ας πούμε αεροπλανοφόρα.

Τέσσερα υπόστεγα γεμάτα στατικές εκθέσεις, μοντελισμό, εξομοιωτές και διάφορες δραστηριότητες για παιδιά και μεγάλους, πάνω απο 30 στατικά εκθέματα, ελικόπτερα και αεροπλάνα, 4 ιδιωτικά ελικόπτερα που έπαιρναν το κοινό για πτήσεις γνωριμίας (πρός £25 κατα άτομο για μια πτήση 30 λεπτών περίπου), Λούνα Πάρκ (!), στατικές εκθέσεις με κλασικά πολιτικά αυτοκίνητα και οχήματα του στρατού που συντηρούντε απο ιδιώτες και φυσικά αεροπορικές επιδείξεις. Το πρόγραμμα των αεροπορικών επιδείξεων αλλάζει κάθε χρόνο, φέτος όμως ήταν γνωστό απο πολύ νωρίς ότι θα έχουμε (μεταξύ άλλων) τα Red Arrows, τα "Γεράκια" της Βασιλικής Ιορδανιανής πολεμικής αεροπορίας, τα Blue Eagles, την Ιταλική ομάδα επιδείξεων Frecce Tricolori και....Το Avro Vulcan!!!

Για τη συγκεκριμένη ημέρα είχαμε κλείσει εισητήρια 4 μήνες πρίν και είχαμε όλη τη καλή πρόθεση να ξοδέψουμε περίπου £220 λίρες για εισητήρια, αυτοκίνητο (£100 για τρείς ημέρες, 3-πορτο 1400cc), καύσιμα και μικροέξοδα. Επίσης έχουμε τη πρόθεση να ξεκινήσουμε απο το Plymouth στις 07:30 το πρωί για να αποφύγουμε τη κίνηση που έχουν οι στενοί δρόμοι γύρω απο το αεροδρόμιο αλλά και για να μπορέσουμε να πιάσουμε θέση στο "κάγκελο" όπου βγαίνουν οι σωστές φωτογραφίες με τα αεροπλάνα χωρίς να έχουν μέσα τις "ασώματες κεφαλές" ή το αντίσχοινο (ή τη σκάλα) των μπροστινών!

Αν αναρρωτιέστε πόσοι ίσως να είχαν κάνει παρόμοιες προετοιμασίες, θα σας απαντούσα "χιλιάδες άνθρωποι" οι οποίοι ήταν και πιο οργανωμένοι απο εμένα που πήγαινα μόνο με ένα φακό 28-300mm και το scanner στη τσέπη και ίσως έρχονταν και απο ποιό μακριά. Πάρτε μια πρώτη γεύση:

(Αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος φακός που είδα φέτος στο show!
Πρέπει να είναι στα 600 χιλιοστά και πολύ γρήγορος.
Τα πρόσωπα έχουν αφαιρεθεί επειδή δεν έχω ζητήσει την άδεια αυτών των ανθρώπων για να τους φωτογραφήσω. Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)

(Εδώ φαίνοντε και μερικά αντίσχοινα και καρέκλες που φέρνει μαζί ο κόσμος για να απολαύσει το show)

Αυτό (αλλά και τόσα άλλα αεροπορικά shows που γίνοντε κάθε χρόνο σε όλη την Αγγλία) δείχνει αν μη τι άλλο οτι η αεροπορία συνεχίζει να συναρπάζει το κοινό που αποτελείται απο ανθρώπους κάθε ενδιαφέροντος αλλά και κάθε ηλικίας.

Σίγουρα το κόστος των αεροπορικών επιδείξεων είναι πολύ υψηλό αλλά αυτή η "επένδυση" θα "βγεί" αργότερα, όταν θα κολλήσουν το "μικρόβιο" οι αυριανοί μηχανικοί, ηλεκτρονικοί, τεχνολόγοι, εφαρμοστές, πλοηγοί και (το προφανές) πιλότοι και όχι απαραίτητα της στρατιωτικής αεροπορίας.

Είναι η μοναδική εκδήλωση στην οποία δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις παιδί να κλαίει. Ακόμα και αυτά που γκρινιάζουν μόλις ακούσουν τους κινητήρες του Rafale, ή του Typhoon που "κουνάνε το έδαφος" στην απογείωση, τους φεύγουν οι γκρίνιες και μένουν με ανοιχτό το στόμα και γουρλωμένα μάτια λέγοντας πού και πού κανένα "wow!!" και "did you see that???"

Το δικό μου ενδιαφέρον μου για αυτή την εκδήλωση, που είναι και μια εθνική γιορτή για τον λαό που μας φιλοξενεί, είναι καθαρά τεχνικό. Δεν με ενδιαφέρει πόσα βλήματα ανα δευτερόλεπτο μπορεί να ρίξει το ελικόπτερο Apache, έχω δεί τι γίνεται εκεί που καταλήγουν(*).

Με ενδιαφέρει όμως το πώς και το γιατί πετάει; Και όχι τόσο πολύ για τα ελικόπτερα όσο για τα παλιότερα εμβολοφόρα και jet αεροσκάφη ειδικά αυτά που εμφανίστηκαν νωρίς στην εξέλιξη των κινητήρων. Αεροσκάφη όπως τα Gloster, Venom, Sea Vixen ή ακόμα και το Vulcan (και διάφορα άλλα όχι μόνο Βρετανικά αεροσκάφη) φέρουν κυριολεκτικά τα σημάδια της έντονης έρευνας εκείνης της εποχής στα φτερά και τα συστήματα τους. Αυτό ναί...είναι κάποιο επίτευγμα.

Δυστυχώς φέτος, φτάσαμε με καθυστέρηση περίπου 3 ωρών στο αεροδρόμιο εξ αιτίας ενός μικρού ατυχήματος που είχαμε με το αυτοκίνητο στο δρόμο (Περισσότερα στο επόμενο post). Ευτυχώς δεν χτυπήσαμε...Δυστυχώς χάσαμε τα Red Arrows...Ευτυχώς δεν τα χάσαμε επειδή αργήσαμε αλλά επειδή ο καιρός δεν τους επέτρεψε να πετάξουν...Δυστυχώς λόγω μηχανικής βλάβης δεν πέταξε το Vulcan :-( :-( :-(, Ευτυχώς μας το έφεραν κοντά να το δούμε :-D, Δυστυχώς έβρεξε πολύ...Ευτυχώς πρός το τέλος της εκδήλωσης.

Κάπως έτσι συνοψίζεται όλη η συναισθηματική φουρτούνα στην οποία βρεθήκαμε το Σαββάτο...Όπως μου είπε και η Εύη, "ΑΑ δεν σου έμεινε καιρός για να βαρεθείς!" :-D

Τα υπόλοιπα θα σας τα πώ με κάποιες φωτογραφίες και σχόλια για το τι δείχνουν, ώς εξής:

(Και Ο Ουρανός Έβρεχε Ελικόπτερα! Η φωτογραφία που δάνισε τον τίτλο της στο post.
Τα ελικόπτερα έχουν την τιμιτική τους στο Yeovilton. Εδώ δύο Lynx κατρακυλάνε [ελεγχόμενα] απο τον ουρανό)

(Augusta Westland AW101 ή αλλιώς Merlin. Αυτό το ελικόπτερο ζυγίζει περίπου 11 τόνους σχεδόν άδειο και πετάει με την ευελιξία σφήκας.)

(Η "αλεπού" πέταξε και πέρσι αλλά κάθε φορά είναι εντυπωσιακή)

(Η αεροβατική ομάδα της Βασιλικής Ιορδανιανής αεροπορίας παρουσίασε το πρόγραμμα της με κάποιες περικοπές λόγω του καιρού. Τα Extra-300 έκαναν φυσικά το..."θαύμα" τους)

(Το ανεμούριο δεν έπεσε πιο χαμηλά απο αυτή τη γωνία. Ο διάδρομος είχε 10 κόμβους πλάγιο άνεμο, με ριπές στους 14 :-/ Τα σύννεφα ήταν στα 1200 πόδια όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο και είχαν κατέβει στα 300 μέχρι το τέλος της εκδήλωσης. Αυτό κράτησε τα Sea Harrier στο έδαφος φέτος και "έκοψε" πολλές φιγούρες απο τις επιδείξεις των ομάδων)

Dassault Rafale σε High Speed Pass....Αυτό πόνεσε! (τα αυτιά μας)

(AH-64 ή αλλιώς Apache σε όλο του το μεγαλείο και με ένα radar που βλέπει τα πάντα γύρω του σε ακτίνα 13 χιλιομέτρων.)

Μια σύνθεση απο τρείς απανωτές λήψεις απο ένα πέρασμα του F-16 της Βελγικής στρατιωτικής αεροπορίας καθώς μπαίνει σε δεξιά στροφή με μετάκαυση)

(Απο τα πιο όμορφα περάσματα του F-16!!!
Σε μέγιστη γωνία προσβολής στις 12 μοίρες και με τη χαμηλότερη ταχύτητα που το κρατάει στον αέρα. Έτσι μπορείς να δείς τα πηδάλια ύψους-βάθους (τα μικρά "φτεράκια" της ουράς) να αλλάζουν κλίση ελεγχόμενα απο ένα αυτόματο σύστημα. Και κάπως έτσι ζωντανεύουν μπροστά σου με τον πιο δραματικό τρόπο, δύο τόμοι Σ.Α.Ε (Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου) :-D

(Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του show. Avro Vulcan. Δέλταπτέρυγο και χωρίς ουρά (σχεδόν). 37 τόνοι καθαρό βαρός στον αέρα, 4 κινητήρες με συνολική ώση 11 τόνους το πετάνε με χάρη πεταλούδας. Ανυπομονούσα να το δώ να πετάει απο κοντά αλλά μια βλάβη στα φρένα το κράτησε στο έδαφος.......)

(.....όταν οι διοργανωτές του show αποφάσισαν οτι η βλάβη δεν μπορούσε να επισκευαστεί επι τόπου, το ρυμούλκησαν σε ένα χώρο κοντά στο κοινό. Έμοιαζε τότε σαν μια αινώβια εύθραυστη γιαγιά μπαλαρίνα, που τη φέρνουν οι δικοί της απάνω στο καροτσάκι για να τη δούν τα παιδιά....)

(...Αυτό το αεροπλάνο έχει μεγάλη ιστορία και είναι πρός τιμή του Vulcan Trust που εδώ και 3 χρόνια έχει κάνει τα πάντα πάρα τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα για να κρατήσει αυτό το αεροπλάνο ακόμα στον αέρα.)

(Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το show έκλεισε με μια θεαματική πολεμική άσκηση στην οποία συμμετείχαν πολλά ελικόπτερα και θα συμμετείχαν και αεροπλάνα αν ο καιρός το επέτρεπε :-( )

(Να και το Κατερινάκι!!! ή αλλιώς Consolidated PBY Catalina. Πολύ ωραίο υδροπλάνο αεροσκάφος και "σκυλί"...Πετάει ακόμα και σήμερα σαν πυροσβεστικό.
Έχει και ο Μίνωας ο Κυριακού ένα το οποίο και συντηρεί σε πτητική κατάσταση. Catalina, είναι το αντίστοιχο του ονόματος "Catherine" (ή "Κατερίνα") στα Ισπανικά.)

(Με κοιτάς που σε κοιτάω;;; Ένα Rafale στη στατική έκθεση ενώ έχει "πέσει για ύπνο")

Περισσότερες φωτογραφίες απο το φετινό RNAS μπορείτε να δείτε σε αυτή τη συλλογή.

Άντε και του χρόνου με λιακάδα :-)


(*): Πρόκειται για το video Killcam του Richard Mosse

Δια-Φήμηση Και Συμμόρφωση...

Πρίν απο λίγο καιρό η Mediterranean Kiwi, είχε γράψει δύο λόγια για μια έκθεση στον προαύλιο χώρο του Γενικού Νοσοκομείου Χανιών.

(Απο τη μια στιγμή στην άλλη...παλιοσίδερα.
Φωτογραφία: Mediterranean Kiwi - One Day In Chania)

Τα εκθέματα ήταν έργα ασθενών του νοσοκομείου (πιθανότατα) και μιας σειράς παραγόντων τους οποίους διαλέγω πρός το παρόν να στριμώξω υπο τον όρο "Τύχη" (Η κακιά η στιγμή, κλπ).

Αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες παραμορφωμένα απο τις δυνάμεις της σύγκρουσης, εκτεθειμένα ίσως με σκοπό να σε κάνουν "να το ξανασκεφτείς" την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο δρόμο, νευριασμένος, με λίγο παραπάνω αλκοόλ στο αίμα ή με διάθεση να θέσεις το επόμενο επίγειο record ταχύτητας. (Το οποίο παίρνει κάτι παραπάνω απο ένα στημένο αυτοκίνητο που νομίζεις οτι το έχεις κάνει αεροπλάνο επειδή ακούγεται πιο...κακό)

Πριν απο χρόνια, ένας δήμαρχος της Αθήνας είχε την ιδέα να στήσει μερικά τέτοια "γλυπτά" στις εισόδους / εξόδους της πόλης με τον ίδιο ίσως σκοπό που έχει κάθε έργο τέχνης. Να σε κάνει να αναρρωτηθείς, να σε κάνει να σκεφτείς, να σου μεταφέρει ένα μήνυμα.

Θυμάμαι εκείνο το καιρό να κοιτάω ένα τέτοιο συντετριμένο αυτοκίνητο στην Λεωφόρο Αθηνών μέσα στο Α15 (Address Bus, και ο νοών νοείτω :-D ). Είχα όλο το χρόνο να το περιεργαστώ καθώς ήμουν παγιδευμένος μέσα σε ένα μποτιλιάρισμα δεύτερου βαθμού* που δεν έδειχνε να τελειώνει σύντομα.

Ήμουν κουρασμένος, ιδρωμένος, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και παρ' όλο που το λεωφορείο κόντευε να σκάσει ήδη απο τις δύο πρώτες στάσεις μέχρι να βγεί στην εθνική ο οδηγός εξακολουθούσε να σταματάει και να φορτώνει κι άλλα....ζώα ζώντα προς σφαγή.

Και παρ' όλο που οι υπόλοιποι οδηγοί γύρω μας είχαν εμφανώς περισσότερο χώρο και μπορούσαν τουλάχιστον να αναπνεύσουν μέσα στα αυτοκίνητα τους, δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση απο εμάς. Άλλοι είχαν παραδωθεί ήδη στη στιγμή (που δεν περνούσε με τίποτα όμως) ενώ άλλοι ήταν στο αμέσως προηγούμενο στάδιο...αυτό της άρνησης...
"Δε μπορεί να μου συμβαίνει αυτό το πράγμα, κοίτα κατάσταση, ξεκίνησα να πάρω το παιδί απο το σχολείο και θα φτάσω στην αποφοίτηση...ΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΓΑ*BEEEEEEEEEEEP"....κι άλλες κόρνες και εκνευρισμός, απογοήτευση, κούραση...

Στο απέναντι ρεύμα, η κυκλοφορία ήταν λιγότερη. Τα αυτοκίνητα περνούσαν μπροστά απο το έκθεμα πιο γρήγορα, μερικοί μόνο έδειχναν να ξαφνιάζοντε...έκαναν να φρενάρουν, να δούν τι έγινε, πώς, γιατί, αλλά γρήγορα καταλάβαιναν γιατί το αμάξι ήταν πάνω στη σκαλωσιά και έφευγαν κατεβάζοντας τρίτη.

Καλή η πρόθεση αλλά δεν ξέρω αν πετυχαίνουν το σκοπό τους οι εκθέσεις με αυτά τα γλυπτά της "κακιάς της ώρας", όταν σε βρίσκουν ήδη στο δρόμο. Ίσως το βλέπεις σαν κάτι ξένο, το παίρνεις σαν δεδομένο κάτι που... "πάει έγινε" και "κρίμα το παλικάρι είχε και δύο παιδιά".

Για φαντάσου όμως:
Έξω βρέχει και φυσάει για τρίτη μέρα, μέσα έχεις ζεστούλα, είσαι με τη πυτζάμα και τη παντοφλίτσα σα να βλέπεις τον Κωνσταντάρα στις παλιές Ελληνικές ταινίες. Πίνεις το... χαμομηλάκι σου (Ι.Β δεν άντεξα!! :-D ) και αράζεις στην αγαπημένη σου θέση κάτω απο τη ζεστή κουβερτούλα σου για να δείς την αγαπημένη σου ταινία.

Στο διάλειμα και ενώ είσαι χαλαρός και ίσως ενθουσιασμένος με τη ταινία βλέπεις αυτό:

ή αυτό:

ή ετούτο:

ή αυτό εδώ:

Αλλά και πιο ήπιες διαφημήσεις όπως ίσως οι δύο παρακάτω:

και:

Τη πρώτη φορά που είδα μια τέτοια διαφήμηση είχα μείνει άφωνος (το λιγότερο) για 5 λεπτά.

Είναι τόσο σύντομες, έντονες και σε βρίσκουν τόσο ανυποψίαστο στην ασφάλεια της άνεσης σου που αντηχούν για ώρα στο μυαλό σου και σε βάζουν (αναπόφευκτα) για λίγο στη θέση του θύματος.

Ένα άλλο στοιχείο αυτής της καμπάνιας είναι οτι οι διαφημήσεις αυτές δεν παίζοντε πολύ σύχνα και εναλλάσοντε γρήγορα με τις υπόλοιπες οπότε δεν σε αφήνουν να συνηθίσεις το θέαμα και την ανταπόκριση που σου δημιουργούν.

Και η οδήγηση δεν είναι το μόνο θέμα που έχει τέτοιου είδους διαφημήσεις στην Αγγλία. Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, η χρήση προφυλακτικού και φυσικά η υψηλή κατανάλωση αλκοόλ είναι μερικά απο τα θέματα για τα οποία έχουν δημιουργηθεί παρόμοιες διαφημήσεις που απευθύνοντε στο κοινό αλλά κυρίως στους εφήβους. Να εδώ μερικές απο αυτές:

Μερικά απο αυτά τα spot ίσως φαντάζουν υπερβολικά, αλλά πραγματικά το θέμα με το αλκοόλ είναι πολύ μεγάλο στην Αγγλία.

Δεν έχω βρεί στατιστικές για το πόσο αποτελεσματικές είναι τελικά αυτές οι διαφημήσεις αλλά δεν νομίζω οτι αφήνουν ένα θεατή ασυγκίνητο, όσα τρακαρισμένα συντρήμια και αν έχει δεί.


* Το πρώτης τάξης μποτιλιάρισμα είναι όταν η κίνηση είναι τόσο πυκνή που τα αυτοκίνητα ακινητοποιούντε. Το δεύτερης τάξης μποτιλιάρισμα το παθαίνεις μέσα στο λεωφορείο, όταν ο κόσμος είναι τόσος πολύς που δεν μπορείς να κουνηθείς καθόλου....Ανώτερης τάξης φρακαρίσματα δεν έχω διαπιστώσει...ακόμα.

**Περισσότερες επιτυχημένες προσπάθειες για να μεταφέρεις ένα μήνυμα, μέρες που είναι (και δε μιλάω για το πνεύμα των Χριστουγέννων! :-/ ), στο blog του Adsurd ο οποίος βλέπει τη διαφήμηση απο...μέσα.