Ο ΑΑ σπάει την αδιάφορα αινιγματική σιωπή του με αφορμή τον Αυτόματο, Ασύρματο, Τηλεκλητήρα Ζεστών Προϊόντων (ΑΑΤΖΠ........γίτσες!)
(Ο Μονόλιθος! Φωτογραφία απο τη προσωπική μου συλλογή)
Η πρόσφατη επίσκεψη στην Ελλάδα, αν και σύντομη (περίπου 8 μέρες) ήταν γεμάτη μικρές εκπλήξεις (περισσότερα στα επόμενα post). Η αποκορύφωση όμως μας περίμενε στον καφενέ του κεντρικού σταθμού λεωφορείων στο αεροδρόμιο του Heathrow.
Αφήνοντας πίσω μας την Ελληνική Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα των 21 βαθμών κελσίου, προσγειωθήκαμε στην Αγγλική post-christmas πραγματικότητα των 2 βαθμών και του χιονισμένου / παγωμένου τοπίου, τουλάχιστον όπου δεν το έπιανε ο ήλιος (!).
Με αυτές τις συνθήκες ένας ζεστός καφές στο σχεδόν ανοιχτό χώρο αναμονής ήταν αναγκαία πολυτέλεια. Παραγγέλνοντας ομως στο Caffe Nerro, το μοναδικό καφενείο του σταθμού που εκείνη την ώρα έκανε χρύσες δουλειές, αντί να πάρουμε δύο ζεστά ποτήρια πήραμε αυτό το μαύρο gadgetάκι που βλέπετε στη παραπάνω φωτογραφία και "πεταχτήκαμε" απο την ουρά όπως ακριβώς τα μπουκάλια σε μηχάνημα εμφιάλωσης. "Can i help anyone?????"
Στο τραπέζι μας, προσπαθόντας να καταλάβουμε τη σημασία του...μονόλιθου, εκτυλίχθηκε μια σκήνη παρόμοια με αυτή των πιθήκων στο Odyssey 2001 τη στιγμή που ανακλύπτουν την έννοια του εργαλείου και η ζωή τους αλλάζει για πάντα!!! (The Dawn Of Man!).
Στη κορύφωση της σκηνής όμως, δεν πέταξα τη συσκευή πρός τον ουρανό όπου δεκάδες χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Άρης θα έχει κυκλοφοριακό πρόβλημα, οικονομική κρίση, κλιματική αλλαγή και φτηνές, all inclusive, διακοπές στα αρχαιολογικά ερρείπια της Γής γιατί εκείνη τη στιγμή ο παγωμένος μαύρος ακατανόητος μονόλιθος άρχησε να αναβοσβήνει με έντονο κόκκινο χρώμα, να τιτιβίζει και να δονείται μανιασμένος!!!
Με λίγα λόγια, παραγγέλνεις και πληρώνεις στο ταμείο, όπου η συσκευή "προγραμματίζεται" να ανταποκριθεί στη παραγγελία σου, τη παίρνεις και βγαίνεις απο την ουρά. Όταν όλα είναι έτοιμα, ο barista (άκου τώρα ειδικότητα...) πατάει το κουμπί εκπλήρωσης παραγγελίας (!) και στέλνει σήμα στη συσκευή σου οτι όλα είναι έτοιμα και "τέλος πάντων έλα να τα πάρεις!!!"
Και κάπως έτσι, στον 21 αιώνα, αντί να φωνάζει ο καφετζής "Εφτασέεεε(ει)", φωνάζει ο πελάτης "Εφτασάααα(ει)" που είναι και πιο sexy!
"Σε προχωρημένη σύψη βρέθηκε εχθές το πτώμα άτυχου φωτογραφικού φακού μεταβλητής εστιακής απόστασης 80-200mm. Ο άτυχος φακός που έφερε προσαρμογέα (μοντούρα) M42 είχε πέσει σε αχρηστία τα τελευταία 3 χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει απομονωθεί στον οικισμό "Μαύρη Θήκη" όπου και βρέθηκε απο τον ιδιοκτήτη του. Τα νέα έπεσαν ώς κεραυνός εν αιθρία στη μικρή κοινότητα της "Μαύρης Θήκης". Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει τον ύπουλο τρόπο με τον οποίο προσβλήθηκε ο εν λόγω φακός. Μια φωτογραφική μηχανή που είχε σποραδικές σχέσεις με το φακό στο παρελθόν αρκέστηκε σε μερικές πολύ λιτές δηλώσεις ενώ ο τωρινός σύζυγος της, ένας normal φακός των 50mm δεν προχώρησε σε περαιτέρω σχόλια. Τραγική φιγούρα του δράματος της "Μαύρης Θήκης", το εξωτερικό Flash, το οποίο όπως φαίνεται και απο τις φωτογραφίες δεν μπορουσε να συγκρατήσει τις αντιδράσεις του."
("Ήταν καλός...και...συγγνώμη...δεν μπορώ να μιλάω γι' αυτό....είναι τραγικό (κλάψ-λύγμ)")(FLASH! Ω, με συγχωρείτε...δεν μπορώ να συγκρατηθ FLASH! είμασταν..FLASH! πολύ FLASH! κοντά FLASH!FLASH!!!)
Κάπως έτσι, ίσως περιγραφόταν σε μια Photoland, μια κοινωνία φωτογραφικών εξαρτημάτων στο πρότυπο της Flatland του Edwin Abott, αυτό το γεγονός.
Πέρα απο τη παραπάνω δημοσιογραφική κάλυψη όμως το γεγονός είναι αληθές. Ένα απο τα στοιχεία αυτού του φακού...κατατρώγεται απο μια οικογένεια μικροοργανισμών υπο τη κοινή ονομασία, fungus (ή fungi στον πληθυντικό). Είχα ακούσει για τέτοιες περιπτώσεις αλλά δεν είχα δεί ποτέ απο κοντά αυτά τα ζωύφια εν δράσει και να τώρα που μια ολόκληρη αποικία απο δαύτα έχουν εγκατασταθεί σε αυτό το φακό και μάλιστα σε ένα απο τα εσωτερικά στοιχεία του...πώς μπήκαν εκεί μέσα;;;
(Όχι δεν είναι ο HAL απο το 2001-A Space Odyssey αλλά ο Sirius 80-200mm...Sirius Lenses...Get it? Τα fungi διακρίνοντε καθαρά στην επιφάνεια του φακού κάτω ακριβώς απο τους αριθμούς 80-200 (εστιακή απόσταση) και 55 (διάμετρος του φακού) )
Διαβάζοντας απο δώ κι απο κεί λοιπόν, έμαθα οτι πρόκειται για κάποιους μίκρο-οργανισμούς (μύκητες) που αναπτύσοντε μέσα σε μερικά κρύσταλα, συνήθως όταν οι συνθήκες αποθήκευσης τους είναι άσχημες και συνήθως αυτό σημαίνει χώρο με υγρασία. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητα αληθές για οποιοδήποτε εσωτερικό χώρο στην Αγγλία αλλά και για το μαγαζί απο το οποίο είχα πάρει το φακό τότε.
Αυτοί οι μύκητες προυπήρχαν στο εσωτερικό του φακού (προφανώς εκ κατασκευής) και άρχησαν να πολλαπλασιάζοντε όταν βρήκαν κατάλληλες συνθήκες. Τρέφοντε με οργανικές ουσίες απο τα υλικά που βρίσκοντε μέσα στο σώμα του φακού. Για παράδειγμα, κάποια στοιχεία αποτελούντε απο δύο φακούς κολημένους μεταξύ τους με μια ουσία η οποία αναφέρεται ώς "τσιμέντο". Άλλα πάλι στοιχεία έχουν κάποιες επιστρώσεις (coating) τις οποίες ίσως έχετε προσέξει σε κάποιους φακούς που φαίνοντε να έχουν μια μπλέ απόχρωση όταν τους βλέπετε υπο γωνία. Το τσιμέντο και οι επιστρώσεις είναι οι βασικές λιχουδιές για τους μύκητες, οι οποίοι φυσικά όχι μόνο τα τρώνε! Οτι τρώγεται, χωνεύεται και οτι χωνεύεται...απορρίπτεται!!!
Η κατάσταση αυτή δεν αχρηστεύει το φακό αμέσως. Μάλιστα, είναι απίθανο οτι ένα άπειρο μάτι θα μπορούσε να ξεχωρίσει την επίδραση αυτού του σχηματισμού επάνω στην εικόνα. Όμως, με τον καιρό, αυτό το στοιχείο του φακού θα αχρηστευθεί τελείως.
Υπάρχει τρόπος να τους ξεφορτωθεί κανείς με μια σειρά απο διαλύματα τα οποία αφενός σκοτώνουν τους μύκητες και αφετέρου ξαναγεμίζουν τα "λαγούμια" που αφήνουν πίσω τους. Πρόκειται όμως για μια πανάκριβη διαδικασία που προυποθέτει οτι θα πρέπει να "λύσω" το φακό και κάτι μου λέει οτι αυτό το κομάτι δεν αξίζει το κόπο.
Τον είχα αγοράσει πρίν απο 5 περίπου χρόνια απο ένα μαγαζί μεταχειρισμένου φωτογραφικού εξοπλισμού στο Plymouth το οποίο δεν υπάρχει σήμερα. Μαζί του είχα αγοράσει τότε και δυό πολλαπλασιαστές (x2) και κάτι φίλτρα, όλα στην αστρονομική τιμή των £20 (!!!). Αυτό που δεν πρόσεξα αμέσως, ήταν οτι ο φακός ήταν ήδη προσβεβλημένος απο fungus (που σημαίνει οτι θα μπορούσα να τον έχω αγοράσει ακόμα πιο φθηνά). Τότε ήταν δύο μικρές γραμμούλες στη περιφέρεια του φακού στις οποίες δεν έδωσα και πολύ σημασία. Μετά απο 5 χρόνια όμως, ανακαλύπτω πως αυτός ο μικροοργανισμός έχει πλέον δισέγγονα και τρισέγγονα εκει μέσα.
Ο σκοπός ήταν να προσαρμόσω τους δύο πολλαπλασιαστές στη μηχανή μαζί με τον φακό ρυθμισμένο στα 200mm. Αυτό θα τον μετέτρεπε σε ένα φακό 2*2*200mm=800mm με τον οποίο θα μπορούσα πιο άνετα να τραβήξω απο μακριά μερικές κοντινές φωτογραφίες απο πουλιά, αεροπλάνα, αστέρια, το φεγγάρι, κλπ χωρίς να έχω ξοδέψει χιλιάδες λίρες που απαιτούντε για παρόμοιους φακούς που είναι φτιαγμένοι απο την αρχή σε τόσο μεγάλες εστιακές αποστάσεις. Το αντάλαγμα φυσικά είναι η ποιότητα της εικόνας καθώς τέτοια τεχνάσματα όπως αυτό με τους πολλαπλασιαστές ενισχύουν και τις παραμορφώσεις του φακού. Ελάχιστα με ενδιέφεραν αυτά όμως τότε. Το μόνο που ήθελα ήταν απλά να πειραματιστώ με κάτι που και να έσπαγε ή να γρατσουνιζόταν δεν θα μου κόστιζε το κόσμο ολόκληρο για να το αντικαταστήσω.
Παρ' όλα αυτά, κοιτώντας σήμερα μέσα απο αυτό το φακό τη ζημιά, εύχομαι, κάπως να μου είχε γλυστρήσει μέσα απο τα χέρια και να είχε γίνει χίλια κομμάτια πάρα να του κάνουν...καταρράκτη οι μύκητες :-(
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Ευκλείδιας γεωμετρίας, ο πιο σύντομος δρόμος μεταξύ δύο σημείων επάνω σε ένα επίπεδο είναι η ευθεία... αλλά δεν υπάρχει κανένας περιορισμός για το πώς να διανύσει κανείς αυτή την ευθεία.
Να λοιπόν μερικές σύγχρονες και πρωτότυπες προτάσεις!
Θα μπορούσατε να πάτε με ένα δίτροχο όχημα όπως για παράδειγμα το ποδήλατο, αλλά επειδή η διαμήκης τοποθέτηση των τροχών (όπου ο ένας είναι μπροστά απο τον άλλο) είναι ξεπερασμένη, πάρτε ένα ηλεκτρικό Segway με τους τροχούς παράλληλα!
(Photo απο το site της Segway)
Για £4299 (δηλαδή περίπου €6000 !!!)Το Segway αναλαμβάνει να ισορροπήσει τον χρήστη του όπως ακριβώς θα ισορροπούσατε μια ανεστραμένη σκούπα στη παλάμη σας (το λεγόμενο "Ανάποδο Εκρεμές"). Για να ξεκινήσετε δεν έχετε παρα να γείρετε ελαφρά προς τα εμπρός και το όχημα θα σας κρατήσει με μια σταθερή κλίση και ταχύτητα ανεξάρτητα απο τη μορφολογία του εδάφους. Για να στρίψετε δεξιά ή αριστερά απλά μετατοπίζετε το βάρος σας όπως κάνει ο κύριος στο video που ακολουθεί:
Για ακόμα περισσότερη διασκέδαση μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε ένα παρόμοιο όχημα απο την ίδια εταιρία, το Centaur...Η εικόνα μιλάει μόνη της:
Σε περίπτωση που ήδη μπορείτε να κρατήσετε την ισορροπία σας επάνω σε ένα skateboard αλλά κουράζεστε να το προωθείτε με τη δική σας ενέργεια, μπορείτε να πάρετε ένα ηλεκτρικό skateboard, όπως το Groundsurf και να το χειρίζεστε μέσω του κινητού σας! Το Groundsurf συνδεέται μέσω Buetooth στο κινητό σας τηλέφωνο το οποίο άν έχει οθόνη αφής τότε μπορείτε απλά με ένα άγγιγμα να ελέγχετε την ταχύτητα του! (Η εταιρία προτείνει κάποια συσκευή κινητού τηλεφώνου, αλλά αν δεν έχετε τηλέφωνο με οθόνη αφής ο χειρισμός μπορεί να γίνει και απο το πληκτρολόγιο)
(Photo απο το site του Groundsurf)
Το εικονιζόμενο Groundsurf είναι ένα ηλεκτρικό skateboard με τρείς τροχούς και θα κοστίζει (αρχίζει να διατίθεται απο το 2008) περίπου $1700-$2000 (περίπου €1200).
Μια φθηνότερη πρόταση στα ηλεκτρικά skateboards είναι το αντίστοιχο Metroboard που είναι ένα "κλασικό" skate με ηλεκτρικό κινητήρα, "κοινό" χειρηστήριο και κόστος περίπου $400-$500 (περίπου €300).
(Η φωτογραφία προέρχεται απο το website του Metroboard)
Το Metroboard έν δράση στο παρακάτω video!
Αν νομίζετε οτι τα παραπάνω ηλεκτρικά οχήματα είναι λίγο αργά ή οχι και τόσο επικίνδυνα για το γούστο σας, μπορείτε να δοκιμάσετε ένα Wheelman:
(Photo απο το site του Wheelman)
To Wheelman κοστίζει περίπου £500 (δηλαδή περίπου €750), είναι λιγότερο φιλικό προς το περιβάλλον μιας και προωθείται απο ένα θερμικό δίχρονο κινητήρα και μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα περίπου 30km/h. Ο χειρισμός του είναι παρόμοιος με αυτόν του skateboard όπως φαίνεται και στο παρακάτω video:
Το Easyglider κοστίζει περίπου $1300 (περίπου €880) και στην απλούστερη του μορφή είναι ένα τρίροδο όχημα με μια μικρή θερμική μηχανή που οδηγεί τον μπροστινό τρόχο. Ουσιαστικά όμως μπορείτε να το συνδιάσετε με οποιοδήποτε άλλο μη προωθούμενο μέσο όπως τα πατίνια, τα roller skates ή το skateboard όπως δείχνει η παρακάτω φωτογραφία:
(Φωτογραφία απο το presskit του Easyglider)
Το Easyglider σε δράση στο video που ακολουθεί:
Τώρα βέβαια άν θέλετε να μετακινηθείτε εκτός του αστικού περιβάλοντος πιθανότατα δε θα φτάσετε μακριά με κάποιο απο τα παραπάνω οχήματα. Για τη δύσκολη μορφολογία του εδάφους της εξοχής μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο τουλάχιστον πρωτότυπο ερπιστριοφόρο "skateboard" Scarpar!!!
(Φωτογραφία απο το website του Scarpar)
To Scarpar φαίνεται να έχει μεγάλη ιστορία αφού ξεκίνησε σαν ένα μη μηχανικό skateboard για το χιόνι. Παρ' όλα αυτά με τη προσθήκη του κινητήρα και των ερπιστριών μετατράπηκε σε ένα όχημα παντώς εδάφους. Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα κάποιο κόστος για το Scarpar αλλά δεν φαίνεται για ένα όχημα που θα κόστιζε λιγότερο απο $1500-$2000. Μέχρι να αρχήσει να διατίθεται σε ευρεία κατανάλωση...ρίξτε μια ματιά στο σχετικό video:
Ο παρακάτω συγκεντρωτικός πίνακας ίσως σας βοηθήσει στη περίπτωση που θέλετε να αγοράσετε ένα απο αυτά τα μέσα προσωπικής μετακίνησης, για εσάς ή για δώρο (μέρες που είναι :-)
Δε ξέρω ποιό τελικά θα επέλεγα αν έπρεπε να αγοράσω ένα απο αυτά τα μέσα προσωπικής μετακίνησης. Σίγουρα όλα προσφέρουν ένα διαφορετικό είδος διασκέδασης και ουσιαστικά αυτό είναι που αγοράζει κάνεις με μια τέτοια συσκευή...αλλά το κόστος είναι προς το παρόν απαγορευτικό και πολύ υψηλότερο απο ένα πολύ ακριβό ποδήλατο.
Τώρα βέβαια δε ξέρω πως θα τα κατάφερναν τα υπόλοιπα μέσα μετακίνησης στο δύσκολο αστικό περιβάλλον της Αθήνας (ή άλλων μεγάλων Ελληνικών πόλεων) αλλά το Scarpar φαίνεται ιδανικό!!!
Η παρακάτω φωτογραφία δείχνει το Κυριακάτικο φύλλο των Sunday Times σε όλο του το μεγαλείο, όλο δηλαδή το spam που αγοράζει κανείς με τη συγκατάθεση του και £2!
Το οτι επέλεξα τη συγκεκριμένη εφημερίδα δε σημαίνει τίποτα για τον συγκεκριμένο εκδότη, άλλωστε όλες οι Κυριακάτικες εφημερίδες έχουν τα ίδια αν όχι και περισσότερα flyers, ένθετα, CD/DVD και ότι μπορείτε να φανταστείτε.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εφημερίδας, τουλάχιστον για εμένα, θα πάει στην ανακύκλωση, κάποια φύλλα βέβαια ίσως έχουν ακόμα πιο ατυχή κατάληξη στα σκουπίδια ακόμα και μαζί με τα CD τους που φυσικά δε πρόκειται να αποδομηθούν ποτέ.
Αυτές οι εφημερίδες είναι αρκετά πρακτικές στα Αγγλικά Cafe όπου ο "περίγυρος" δεν σου αποσπάει τη προσοχή (με λίγες αξιόλογες εξαιρέσεις) και μπορείς να διαβάσεις ένα άρθρο, απολαμβάνοντας ένα ζεστό καφέ ενώ έξω βρέχει...(πάλι). Στο σπίτι είναι λιγότερο πρακτικές...Με τέτοιο βάρος χρειάζεσαι ένα κανονικό τραπέζι για να την ακουμπήσεις καθώς τα κοινά κομψά "τραπεζάκια του καφέ" παλεύουν να συγκρατήσουν 1-2 ένθετα και το βασικό κομάτι της εφημερίδας. Εκτός βέβαια και αν αποφασίσεις να την απλώσεις στο σαλόνι (όπως στη φωτογραφία :-) ) με τη γάτα να τριγυρνάει ανάμεσα στα ένθετα και να απολαύσεις ένα ζεστό καφέ, Κυριακή πρωί ενώ έξω βρέχει...(πάλι)
Παρ' όλη την επέλαση του Internet μέσα σε κάθε σπίτι, παρ' όλο που τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορία παρέχουν τις ειδήσεις τους online, παρ' όλο που έχουμε τη δυνατότητα να λαμβάνουμε ειδήσεις και επίκαιρες ενημερώσεις στο κινητό / PDA συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε το παλιό καλό τρόπο της έντυπης ενημέρωσης και φυσικά οι εκδότες θα κάνουν τα πάντα για να "αιχμαλωτίσουν" τον αναγνώστη στο φύλλο της δικής τους εφημερίδας και όχι του ανταγωνιστή.
Οι εναλλακτικές ηλεκτρονικές λύσεις (τα γνωστά e-books) έχουν κάνει την εμφάνιση τους εδώ και καιρό[1] και μάλιστα πρόσφατα η Sony ανακοίνωσε ένα πρακτικό ebook reader[2] βασισμένο στη τεχνολογία του epaper[3] σε σχετικά προσιτή τιμή (περίπου $300).
Το συγκεκριμένο ebook reader έχει φυσικά τη δυνατότητα να συγκρατήσει μια ολόκληρη βιβλιοθήκη βιβλία, να μεγενθύνει το κείμενο (ποιό "αναλογικό" βιβλίο τα κάνει αυτα; :-) ) να συνδεθεί στον υπολογιστή και όλα αυτά σε μέγεθος και τρόπο χρήσης κλασικού αναλογικού βιβλίου...περίπου.
Προσωπικά πιστεύω οτι οι συγκεκριμένες συσκευές έχουν ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να εκτοπίσουν πλήρως τα κλασικά έντυπα και να αρχήσουν να εμφανίζοντε επάνω σε τραπεζάκια του καφέ και καφετέριες.
Η εμπειρία της ανάγνωσης ενός κλασικού βιβλίου θα είναι δύσκολο να εξομοιωθεί και ίσως χρειαστεί μια ριζική αλλαγή στο τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα έντυπα (interface, τρόπο αλληλεπίδρασης) για να αρχήσουμε πλεόν να τα προσλαμβάνουμε έντυπες πληροφορίες μέσα απο τέτοιου είδους συσκευές.
(Ο Μονόλιθος!
