Εκείνη την ώρα λοιπόν και ενώ περπατάω αμέριμνος, ακούω ξαφνικά μια δυνατή φωνή, σα να ερχόταν απο… παντού, να επαναφέρει στη τάξη τους νεαρούς. Στρίβω το κεφάλι μου προς τα επάνω και τι να δώ. Ένα μεγάφωνο, δεμένο επάνω σε μια απο τις κάμερες παρακολούθησης!!! Το συμβάν είχε εντοπιστεί απο οποιονδήποτε ήταν στην άλλη άκρη της κάμερας και θεώρησε καλό να επέμβει φωνάζοντας για το γενικότερο καλό.
Ειλικρινά, ανατρίχιασα. Θυμήθηκα κάτι φάσεις στο 1984 του George Orwell όπου ο Μεγάλος Αδερφός βλέπει, ακούει και επεμβαίνει στα πάντα.
Ο Μεγάλος Αδερφός έχει γίνει κοινότυπος βέβαια σήμερα και αυτό ίσως είναι και το κακό. Τότε που γράφτηκε ήταν εκκεντρικό («Ήθελα να ‘ξέρα ποιός θα το διαβάσει αυτό το βιβλίο»), αργότερα χαρακτηρίστικε προφητικό («Μπορούμε να βγάλουμε πολλά λεφτά απο αυτό το βιβλίο») και τελικά μπήκε στη καθημερινή μας ζωή και έγινε κοινότυπο («Θα το βάλουμε μαζί με το επόμενο τεύχος της Κυριακάτικης»).
Η Αγγλία είναι σήμερα η χώρα με τις περισσότερες κάμερες παρακολούθησης σε οποιοαδήποτε στατιστική. Δυό κόμα πέντε εκατομύρια κάμερες παρακολούθησης και είμαι σίγουρος οτι δεν είναι μετρημένες όλες! Υπάρχουν κάμερες παρακολούθησης της κυκλοφορίας στους δρόμους (και κάμερες για τη παρακολούθηση της ταχύτητας), κάμερες ασφαλείας στις γειτονιές, κάμερες ασφαλείας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κάμερες ασφαλείας στα μαγαζιά (συμπεριλαμβανομένων και των καμερών που καταγράφουν αυτόματα τον αριθμό του αυτοκινήτου στο parking και σε χρεώνουν ανάλογα με την ώρα που άφησες το αμάξι μέσα στο parking), κάμερες ασφαλείας σε επιλεγμένους χώρους συνεστίασης (Ώπως για παράδειγμα στη καφετέρια του πανεπιστημίου), στο Cinema, στο θέατρο, στο σταθμό των λεωφορείων, στα ασθενοφόρα, στα αστυνομικά αυτοκίνητα και τώρα τελευταία έχουν βάλει φορητές κάμερες ακόμα και πάνω στα όργανα της τάξης (βλέπε Μπάτσος)... Για τις κάμερες στα αεροδρόμια φυσικά δεν είναι ανάγκη να πώ τίποτα, υπάρχουν παντου, εκτός ίσως απο το γεγονός της φωτογράφησης στις πτήσεις εσωτερικού. Όταν περνάς τον έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων σου πέρνουν μια φωτογραφία. Όταν αργότερα εμφανίζεσαι στη πύλη για να μπείς στο αεροπλάνο, μαζί με τον έλεγχο του εισητηρίου σου τραβάνε άλλη μια φωτογραφία την οποία και συγκρίνουν με την αρχική! (Τώρα, ποιό σενάριο καλύπτει αυτή η διαδικασία, δε μπορώ να πώ με σιγουριά)
Εδώ που τα λέμε ίσως είναι πιο εύκολο να γράψω σε ποιά μέρη ΔΕΝ έχει κάμερες!
Στο Λονδίνο, που είναι και η πρωτεύουσα, η κατάσταση είναι χειρότερη (!!!). Σε περίπτωση που αναρρωτιέσαι «πώς γίνεται αυτό;», φαντάσου οτι σε κάποια μέρη, σε οποιοδήποτε σημείο και αν σταθείς μπορεί να σε βλέπουν παρα πάνω απο 1 κάμερες!!!
Ίσως μάλιστα γι’αυτό και η στατιστική για το πόσες φορές την ημέρα σε βλέπει μια κάμερα να είναι και τόσο υψηλή. Κατά μέσο όρο, ένας πολίτης "συλαμβάνεται" περίπου 300 φορές απο τις κάμερες παρακολούθησης!
Το λυπηρό της υπόθεσης είναι οτι παρ’ όλη τη στενή παρακολούθηση, παρ όλη την εμφανή παρουσία της αστυνομίας και την νομική ενδυνάμωση της, τα «ατυχή περιστατικά» όπως εξαφανίσεις, κατα λάθος δολοφονίες, βομβιστικές επιθέσεις, κλπ, συνεχίζουν να εμφανίζονται στις ειδήσεις. Και σε αυτή τη περίπτωση, τα νέα είναι πιο «εκθαμβωτικά» γιατι «έχουμε βίντεο απο τη σκηνή της επίθεσης». Τουλάχιστον οι κάμερες θα βγάλουν τα λεφτά τους κατα αυτό το τρόπο.
Μια άλλη αρνητική επίπτωση είναι οτι η συνήθεια αυτή των καμερών παρακολούθησης εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, τροφοδοτούμενη απο τις πρωτοφανείς και θρασείς πολλές φορές διεθνείς τρομοκρατικές επιθέσεις. Ας μη ξεχνάμε οτι στη πρωτεύουσα μας (Αθήνα – Ελλάδα) υπάρχει ήδη ένα δίκτυο καμερών παρακολούθησης της κυκλοφορίας το οποίο κάπου έιχα ακούσει οτι θα έπρεπε να καταγράφει μόνο είκονα...Αλλά όλως περιέργως, σε αυτή τη περίπτωση μπορούμε να ακούσουμε όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρεις (και ευτυχώς γιατί το γεγονός είναι τραγελαφικό!)
Είμαι σίγουρος οτι όλες αυτές οι κάμερες λειτουργούν για την ασφάλεια μας...Σίγουρα οι κάμερες προλαμβάνουν κάποιες ατυχείς καταστάσεις, είτε είναι δυστύχημα, είτε είναι μια κλοπή ή κάποια πιο σοβαρή επίθεση (αν και έχουν εκφραστεί κατα καιρούς αμφιβολίες: Δείγμα αμφιβολίας 1, Δείγμα αμφιβολίας 2, Δείγμα Αμφιβολίας 3)
Όμως όταν σκέφτομαι οτι αν θέλει κάποιος να «ανακατασκευάσει» το Σαββατοκύριακο μου, μπορεί με άνεση να ξέρει που πήγα, ποιόν είδα και απο τα αρχεία της πιστωτικής μου κάρτας, και τι αγορές έκανα, αισθάνομαι μια ανασφάλεια.
Εντάξει, σίγουρα αυτός που «δεν έχει να κρύψει τίποτα, δε φοβάται τίποτα»...τότε γιατί όταν κάποιος στέκεται γυμνός, μπροστά σε ένα πλήθος προσπαθεί ενστικτοδώς να κρύψει τα «απόκρυφα» του;
Το ανθρώπινο σώμα δεν εμπνέει φόβο (για το δικό μου δεν είμαι και πολύ σίγουρος), όλοι ξέρουν τη γενική του μορφή, αλλά τουλάχιστον ας διατηρήσουμε το δικαίωμα να το δείχνουμε σε όποιον επιθυμούμε.
Είναι τρομακτικό να προστεθούν μεγάφωνα στις κάμερες. Σε λίγο καιρό ίσως αρχήσουν να μας φωνάζουν ακόμα και για να μη σκαλίζουμε τη μύτη μας!
Το ευτυχές είναι οτι οι κάμερες δεν έχουν φτάσει ακόμα στη φύση (βέβαια σε αυτό η Αγγλία έχει πρωτοτυπίσει και πάλι γιατί μπορείτε να δείτε για παράδειγμα live κάμερες απο φωλίες πουλιών)
Η φύση είναι παντού και πανέμορφη...
Μη καίτε το δάσος, θα βάλουν κι εκεί κάμερες :-(
1 σχόλια:
Δεν εχεις κ αδικο....
Δημοσίευση σχολίου