Το δελφίνι του ποταμού Yangtze δεν υπάρχει πια! (όχι και τόσο καλή φάση :-/ )

Παρ' όλο που ετοιμάζω το δεύτερο post, σχετικό με τους Flash Based δίσκους, δε μπορούσα να μην κάνω αναφορά σε μια τραγική -κατα την άποψη μου- οικολογική εξέλιξη.

Όπως όλα δείχνουν το δελφίνι του ποταμού Yangtze (baiji) στην Κίνα έχει εξαφανιστεί τελείως απο το πρόσωπο της γής.

Είναι λυπηρό επειδή άλλο ένα είδος χάνεται, όχι απο κάποιο φυσικό φαινόμενο (όπως για παράδειγμα οι δεινόσαυροι) αλλά επειδή ο άνθρωπος επεμβαίνει στη φύση και διαταράσει υπερβολικά λεπτές ισορροπίες που έχουν καθοριστεί μετά απο πάρα πολλά χρόνια εξέλιξης. Επίσης είναι πραγματικά ανησυχητικό το να μειώνεται η βιοποικηλότητα...Με άλλα λόγια να μειώνοντε οι πιθανές εναλλακτικές πορείες που θα μπορούσε να πάρει η εξέλιξη των ειδών.

Ένας λόγος παραπάνω για το δελφίνι baiji το οποίο ήταν το τελευταίο μιας συγκεκριμένης οικογένειας θηλαστικών, τα Lipotidae. Αυτή η οικογένεια θηλαστικών παρέκλινε απο τα υπόλοιπα θαλάσσια κοίτοι πριν απο περίπου 20 εκατομύρια χρόνια! Με το χαμό του baiji λοιπόν χάνεται ένα πολύ μακρύ και σημαντικό "κλαδί" της εξέλιξης απο κάθε άλλη εξαφάνιση.

Πριν απο περίπου 2-3 εβδομάδες είχε δημοσιευτεί στο New Scientist [1,2], μια υποψία οτι το baiji μπορεί να έχει τελικά εξαφανιστεί. Η είδηση ανέφερε οτι οι κινέζοι επιστήμονες που ανέβηκαν το ποτάμι όπως κάνουν κάθε χρόνο, χρησιμοποιώντας υδρόφωνα (ειδικά μικρόφωνα που λειτουργούν μέσα στο νερό) δεν είχαν ακούσει ούτε ένα απο τα χαρακτηριστικά σφυρίγματα του δελφινιού και εξέφραζαν την ανησυχία τους οτι το δελφίνι δεν υπάρχει πια.

Στο New Scientist αυτής της εβδομάδας[3] δυστυχώς η είδηση επιβεβαιώθηκε σε ένα άρθρο 4 σελίδων του Marc Carwardine[6] με τον πολύ εύστοχο τίτλο (απο παλαιότερο βιβλίο του Douglas Adams - Hitch Hikers Guide To The Galaxy) The Baiji:So long and thanks for all the fish. Ο Marc Carwardine βέβαια έχει εμπειρία με το δελφίνι αυτό απο πρώτο χέρι αφού το είχε συμπεριλάβει στο βιβλίο "Last Chance To See" (ISBN:0-330-32002-5) που είχε γράψει μαζί με τον αξέχαστο Douglas Adams[5].

Το βιβλίο παρ' όλο που γράφτηκε το 1988 (κι εγώ το διάβασα το 2004, όταν ολοκλήρωνα τη συλλογή των βιβλίων του Douglas Adams) περιέχει μια λίστα με πολλά είδη τα οποία ήταν υπο εξαφάνιση ή είχαν ήδη εξαφανιστεί. Ανάμεσα τους και το συγκεκριμένο δελφίνι.

Πρόκειται για ένα απο τα πιο καλογραμένα βιβλία που έχω διαβάσει και θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα.

Απο το συγκεκριμένο βιβλίο παραθέτω τα παρακάτω:

To begin with, the baiji dolphin is half blinded.
The reason for this is that there is nothing to see in the Yangtzee.
The water is so muddy now that visibility is not much more than a few centimeters and as a result the baiji's eyes have atrophied through disuse.

Curiously enough, it is often possible to tell something about the changes that have occured during and animal's evolution from the way in which its foetus develops. It's a sort of action replay.

The baiji's eyes, feeble as they are, are placed quite high up on its head to make the most of the only light that ever reaches them, i.e from directly above.

Most other dolphins have their eyes much lower doen the sides of their heads, from where they can see all around them, and belowq and this is exactly where you will find the eyes on a young baiji foetus.

As the foetus grows, however, its eyes gradually migrate up the sides of it's head and the muscles which would normally pull the eyeball downwards dont even bother to develop. You can't see anything downwards.

It may be, therefore that the entire history of soil erosion into the Yangtzee can be charted in the movement of a single Baiji foetu's eyes. (It may also be that the baiji arrived into an already turbid Yangtzee from somewhere else and just adapted to its new environment; we don't kinow. Either way, the Yangtzee has become very much more muddy during the histori of the baiji species, mostly because of human activity)

As a consequence, the baiji had to use a different sense to find it's way around. It relies on sound. It has incredibly acute hearing and 'sees' by echolocation, emitting sequences of tiny clicks and listening for the echoes. It also communicates with other baijis by making whistling noises.

SInce man invented the engine, the baiji's river world must have become a complete nightmare.

Απο εκεί και πέρα καταλαβαίνετε τι επακολουθεί...τα δελφίνια είναι έτσι κι αλλιώς τυφλά στο ορατό φώς. Όμως λόγο του θορύβου απο τις μηχανές των πλοίων και των ταχύπλοων καταλήγουν να μη μπορούν να δούν έτσι κι αλλίως τίποτα.

Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν το δρόμο τους μέσα στο ποτάμι, να μη μπορούν να επικοινωνήσουν με τα υπόλοιπα δελφίνια και φυσικά να τα χτυπάνε και να τα πετσοκόβουν οι εμπορικές βάρκες και τα άλλα σκάφη που κυκλοφορούν μέσα σε αυτό το πραγματικά τεράστιο ποτάμι[4].

Και φυσικά ας μη ξεχνάμε οτι πρόκειται για ένα δελφίνι του γλυκού νερού, πρόκειται για ένα θηλαστικό που ανέβηκε το ποτάμι απο τη θάλασσα και προσάρμοσε τον οργανισμό του στις συνθήκες αυτές. Το περιβάλλον του βέβαια ήταν έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένο επειδή η μόλυνση του ποταμού Yangtze είναι στα υψηλότερα επίπεδα (ήταν ήδη απο το 1988 που γράφτηκε το παραπάνω βιβλίο, φανταστείτε σήμερα).

Θα σας συνιστούσα να διαβάσετε αυτό το βιβλίο -αν μπορείτε να το βρείτε- μια και το μικρό κομάτι που παραθέτω εδώ δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτικό του ύφους του Douglas Adams.

Επίσης θα εκτιμήσετε πραγματικά γιατί είναι τόσο σημαντικό το να δουλέψουμε σκληρά για να μη φτάνουν ζωντανοί οργανισμοί στο σημείο της εξαφάνισης και πόσο μεγάλο κακό κάνουν οικολογικές καταστροφές όπως οι τελευταίοι αηδιαστικοί εμπρησμοί στην Ελλάδα.

Περισσότερες πληροφορίες στις παρακάτω τοποθεσίες:

1. Yangtzee River Dolphin is Probably Extnict
2. Yangtzee River Dolphin Almost Certainly Extinct
3. The baiji:So long and thanks for all the fish
4. The Yangtze River (Wikipedia Article)
5. Douglas Adams
6. Marc Carwardine