Άφησε Μόνο Το Καπέλο Σου...

It can hardly be a coincidence that no language on earth has ever produced the expression "As pretty as an airport."

Douglas Adams

Υπάρχει μια συγκεκριμένη φαντασίωση που έχω, όταν βρίσκομαι στο χώρο ελέγχου ασφάλειας (Security Check) των αεροδρομίων που πολύ φοβάμαι οτι σιγά σιγά, θα σταματήσει να είναι φαντασίωση και θα γίνει καθημερινότητα μέσα απο μια διαδικασία που θα φαίνεται με το χρόνο όλο και πιο φυσιολογική.

Καθώς στέκομαι στην ουρά και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι όλη η σκηνή γύρω μου ΔΕΝ έχει καμία σχέση με το 1984, το District 9, το Children Of Men (και μερικές δεκάδες ταινίες, βιβλία και παιχνίδια με παρόμοιο θέμα ακόμα), είναι αναπόφευκτο να μην προσέξω τη σειρά των παραθύρων, στο βάθος της αίθουσας, που προσπαθούν πάρα πολύ σκληρά να περάσουν για καθρέφτες.

Και είναι σχεδόν σίγουρο (8/10 φορές ώς τώρα) πως θα είμαι μέσα στη μικρή ομάδα των 6-7 ανθρώπων που θα ακούσουν τον υπεύθυνο ασφάλειας να λέει "From you sir to you sir, please remove your shoes and belts as well" πριν περάσουμε τον ανιχνευτή μετάλων.

Και καλά εγώ, αλλά ο πιο ηλικιωμένος κύριος πίσω μου, στηρίζεται στα ράουλα και τον κρατάει και η γυναίκα του καθώς εκτελεί μια αργόσυρτη, ταλαντευόμενη χορευτική φιγούρα σκύβοντας να λύσει τα κορδόνια του...Αναρρωτιέμαι αν στα νιάτα του ήταν σφουγγάρας στη Κάλυμνο μέχρι που ακούω τη γυναίκα του να του λέει: "Remove your belt as well dear...John?...YOUR BELT...", "My belt too?...Alright"....Άντε πάλι σιγά σιγά..."Ημηχανικός θα γίνω..."

Μου αρέσει τότε να φαντάζομαι οτι πίσω απο τα παράθυρα είναι μια ομάδα top secret ανθρώπων ασφαλείας οι οποίοι έχουν λιώσει στο γέλιο (αλλά μιλάμε για κόκκινες φάτσες με δάκρυα απο το γέλιο) βλέποντας όλα αυτά τα μικρά άγνωστα ανθρωπάκια να κρατάνε σφιχτά τις καρτούλες επιβίβασης και να προσπαθούν να συμμορφωθούν με τις υποχρεωτικές οδηγίες ασφαλείας και με δύο μόνο χέρια να συγκρατήσουν το παλτό, το laptop, το βιβλίο ΚΑΙ την εφημερίδα (!), τη φωτογραφική μηχανή, τα παπούτσια και τη ζώνη, μέχρι να απελευθερωθεί η επόμενη πλαστική λεκανίτσα και να αρχίσει η τελετή του ξεφορτώματος!

"Έχετε laptop?"
"Ναι..."
"Εδώ παρακαλώ, ξεχωριστή λεκανίτσα...ανοίξτε την οθόνη...Εδώ αδειάστε τις τσέπες σας, κινητό, πορτοφόλι, κλειδιά, ψιλά...Περάστε παρακαλώ"

Άλλοι πάλι, είμαι σίγουρος, γελάνε με τον ήχο που κάνουν τα ψιλά αντικείμενα καθώς κατρακυλάνε απο αναποδογυρισμένα παλτά και τις χαρακτηριστικές κινήσεις που ακολουθούν...σα να ψάχνεις το πορτοφόλι σου, αλλά στο πιο Τσάρλυ Τσάπλιν...Και τέλος σίγουρα υπάρχουν αυτοί που τρελαίνοντε στο γέλιο με τις ατυχείς επιλογές καλτσών που ξεπροβάλουν μέσα απο τα παπούτσια!..."Και τέλος πάντων, τώρα που το είδα δεν μπορώ να αντιστάθω, πές μου σε παρακαλώ που πουλάνε αυτές τις φούξια κάλτσες με τα προβατάκια!!!"

Και εκεί που είχα αρχίσει να μαζεύω τα ψιλά γύρω απο τις φούξια κάλτσες μου και να προσπαθώ να αποφύγω να κοιτάξω τα παράθυρα κατάματα, με πλησιάζει ένα ευγενέστατο παχύ μουστάκι και μου λέει:

"Καλημέρα σας, σας επιλέξαμε τυχαία για έναν πρόσθετο έλεγχο ασφαλείας με τους 'καινούριους' σαρωτές σώματος, έχετε τη καλοσύνη να με ακολουθήσετε;". Παρ' όλο που ήξερα την απάνητηση, είπα έτσι, για το τυπικό του διαλόγου, να ρωτήσω:

"Μπορώ να αρνηθώ για λόγους υγείας και ασφάλειας;"
"Όχι, αν αρνηθείτε να περάσετε απο αυτό τον έλεγχο δεν θα ταξιδέψετε στον προορισμό σας" (χαμόγελο).

Το μόνο που απέμενε λοιπόν ήταν να χαλαρώσω και να το απολάυσω...Και εδώ είναι που άρχισαν να επιβεβαιώνονται οι προηγούμενες υποψίες μου.

Μπήκαμε σε ένα στενό δωματιάκι, χωρισμένο με ένα ψευτοτοίχο μέχρι λίγο πιο πάνω απο τη πόρτα αλλά όχι ώς την οροφή. Είμασταν τρείς. Εγώ, το ευγενέστατο μουστάκι και ο μυστηριώδης συνεργάτης του πίσω απο αυτό τον τοίχο. Ο "καινούριος σαρωτής σώματος" έπιανε τον περισσότερο χώρο και το μόνο που φαινόταν απο αυτό ήταν μια κρέμ μεγάλη διπλή ντουλάπα με μια μαύρη επιφάνεια μπροστά στην οποία στέκεται το... υποκείμενο. Και το θέμα εδώ φυσικά είναι...ΠΩΣ στέκεται.

Η στάση που παίρνει κανείς λοιπόν είναι, πιθανότατα, μελετημένη ώστε κάθε σημείο του σώματος να προβάλεται ολόκληρο επάνω σε ένα επίπεδο. Τα πόδια είναι ελαφρώς ανοιχτά και τα πέλματα παράλληλα αλλά δείχνοντας πρός μια κατεύθηνση έξω και δεξιά. Τα χέρια είναι ψηλά (...όπως λέμε "Ακίνητος!", αλλά ελαφρά λυγισμένα) και το πρόσωπο είναι στραμένο ελαφρά πρός τα δεξιά.

Μόλις τελειώσαμε με τη μια όψη, ο μυστηριώδης συνεργάτης είπε κάτι στο ευγενέστατο μουστάκι (ακατάληπτο σε εμένα, μάλλον σε top secret γλώσσα πρέπει να ήταν) και εκείνο στη συνέχεια μου εξήγησε με απλά λόγια (!) οτι πρέπει να γυρίσω στην ίδια στάση για να με πάρει και απο την άλλη...

Με το σατανά ξεκάθαρα πίσω μου τώρα και πάλι στεκούμενος σαν σε στόπ καρέ απο χορογραφία του Σειληνού δε μπορούσα παρά να χαμογελάω με το πόσο ηλίθιος φαινόμουν (περισσότερο απο το συνηθισμένο δηλαδή) καθώς καθρεφτιζόμουν στην απέναντι επιφάνεια.
Όπως είχαν τα πράγματα, θα μπορούσαν να με έχουν στήσει και σαν τον Ποσειδώνα του Αρτεμισίου και να έχουν ρίξει πίσω απο το παραβάν το απίστευτο γέλιο!
("Και απο την άλλη παρακαλώ τώρα...Στα τέσσερα σαν σκύλος...Γαβγίστε λίγο....Λίγο πιο δυνατά...Κουνήστε λίγο την ουρά σας! Περισσότερο πάθος!!!! Πιο πολύ πάθος!!!!!")

Η όλη διαδικασία δεν κράτησε ούτε 5 λεπτά. Στο τέλος το ευγενέστατο μουστάκι με ευχαρίστησε, με βοήθησε να βάλω το παλτό μου και μου έδωσε ετούτο εδώ το φυλάδιο:

Ευχαριστούμε Για Τη Συνεργασία Σας...
Τι στο καλό; Ο Robocop το έγραψε;

Καθώς περπατούσαμε πίσω πρός τη κύρια αίθουσα ελέγχου, μου είπε επίσης οτι αυτός ο έλεγχος (και συνεπώς και η μυθική "Στάση Του Scanner") θα γίνει σύντομα πιο συστηματικός...Τι κι αν κάποιοι άνθρωποι (και οργανισμοί) έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για τη "βιαστική" χρήση αυτών των μηχανημάτων και τι κι αν κάποιοι άλλοι έχουν πεί, πώς το scanner μπορεί να δείξει στο χειριστή του το ανθρώπινο σώμα σαν να ήταν ένα γυμνό ανάγλυφο μπροστά του...και άρα, τι διαφορά έχει αυτό απο το να γδυνόμαστε κυριολεκτικά μέσα σε ένα στενό υποφωτισμένο δωματιάκι μπροστά στα μάτια ειδικευμένου και ειδικά επιλεγμένου προσωπικού;

"Είναι για την ασφάλεια σας κύριε μου!!!...Άλλωστε είμαι σίγουρος οτι δεν έχετε τίποτα να κρύψετε...(ή μήπως έχετε;!;!;!)...Ελάτε τώρα, αφήστε τις ντροπές, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, πατήστε το Play πίσω σας, ας κάνουμε τον έλεγχο λίγο πιο ευχάριστο για όλους μας!"