Plane Spotting Στη Χαλκίδα...

Plane Spotting: Με αυτό τον όρο χαρακτηρίζεται η παρατήρηση και καταγραφή των αριθμών νηολογίου αεροσκαφών όπως ανεμόπλανα, αερόστατα, αερόπλοια, ελικόπτερα, υπερελαφρά και μηχανοκίνητα. Ο σκοπός αυτής της διαδικασίας (ή αυτής της ασχολίας) είναι άγνωστος.

Η Χαλκίδα δεν έχει αεροδρόμιο. Η πιο δημοφιλής εξήγηση για αυτό, είναι οτι η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, Ελ. Βενιζέλ. Παρ' όλα αυτά, η Χαλκίδα έχει...ένα αεροπλάνο. Αυτό:

Ο "Ντακότας" σε διαμόρφωση προσγείωσης και πιθανότατα στη...τελική φάση της προσέγγισης
(Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Για να δικαιώσω τον τίτλο του post θα έλεγα οτι πρόκειται για ένα δικινητήριο αεροσκάφος, χαμηλής πτέρυγας, με ουραίο τρόχο (taildragger). Κατά πάσα πιθανότητα ο τύπος αεροσκάφους στον οποίο είναι βασισμένο αυτό το κατασκεύασμα είναι το θρυλικό Douglas DC-3, η στρατιωτική έκδοση του οποίου αποκαλούταν και DACoTA. Η λέξη αυτή, εξελληνισμένη, αναγράφεται και στις μικρές αντιρίδες των φτερών.

Ο "Ντακότας" απο μια άλλη γωνία. Το μικρό ελικοφόρο δελταπτέρυγο (!) αεροπλάνο στα δεξιά είναι πιο απλής κατασκευής και προστέθηκε απο όσο μπορώ να θυμηθώ, πολύ αργότερα απο τον...βασικό στάρ του κήπου.

Παρ' όλα αυτά, ο δημιουργός του φαίνεται πως είχε τη πρόθεση να προσθέσει άλλο ένα κινητήρα στη μύτη του αεροσκάφους και μάλιστα έχει προσέξει ώστε το πιλοτήριο να βγεί πιο ψηλά και πρός τα πίσω, προφανώς για να εξοικονομήσει το χώρο για τον επιπλέον κινητήρα. Έτσι το αεροπλάνο μοιάζει περισσότερο με ένα άλλο δημοφιλές αεροπλάνο της ίδιας περίπου εποχής, το Junkers Ju-52.

Πιο εντυπωσιακό είναι ίσως το γεγονός οτι αυτή η κατασκευή στέκεται επάνω σε μια τσιμεντένια κολώνα που προφανώς χτίστηκε εκεί επίτηδες σαν βάση, αφού δεν φαίνεται, έτσι μονάχη της καθώς είναι, να περιμένει τον επόμενο όροφο "όταν θα έχουμε λεφτά".

Συνοικία Το Όνειρο...

Όμως κακά τα ψέματα. Πρόκειται για μια βαριά, χοντροκομένη σιδεροκατασκευή, εκτός κλίμακας και με πρόχειρα υλικά. Με ατροφικές πτέρυγες και δυσανάλογη ουρά και κινητήρες...Και αυτό είναι ίσως που του δίνει την όποια αξία του.

Αυτό δεν είναι το μοντέλο ενός αεροπλάνου. Είναι ένα αεροπλάνο, μέσα απο τη μοναδική ματιά του δημιουργού του. Είναι, ένα έργο τέχνης. Λαϊκής τέχνης, Μοντέρνας τέχνης...δεν έχει σημασία. Σημασία έχει οτι ο δημιουργός του, με αυτή την κίνηση, δημιούργησε κάτι που στόλισε (και καθόρισε) μια ολόκληρη γειτονιά και σίγουρα, έκανε κάποιους ανθρώπους να σηκώσουν το κεφάλι τους πρός τον ουρανό.

Το αεροπλάνο αυτό, στέκεται εκεί για πάνω απο 25 χρόνια και έχει σίγουρα δεί και καλύτερες ημέρες. Εγώ το θυμάμαι βαμένο μπέζ, κόκκινο, με διαφορετικές φτερούγες και με τα λαμπιόνια του αναμένα, ειδικά τον Ιούλιο όταν κατηφορίζαμε πρός το παζάρι της Αγίας Παρασκευής που γινόταν (και γίνεται ακόμα) κάθε χρόνο στο περίφημο "Πάρκο Του Λαού", στο τέλος αυτού του δρόμου, στη κατεύθυνση που δείχνει το αεροπλάνο.

Τη τελευταία φορά που επισκεύθηκα τη τοποθεσία, μαζί με τη φωτογραφική μηχανή, ήμουν αποφασισμένος να μάθω περισσότερα. Το σπίτι ήταν σκοτείνο και στα 10-15 λέπτα που έκατσα απ' έξω, τραβώντας μερικές φωτογραφίες, δεν έδειχνε περισσότερα σημάδια ζωής...Έτσι απο οτι μπόρεσα να μάθω απο τους περίοικους...είχα αργήσει.

Το αεροπλάνο το κατασκεύασε ο κύριος Λάζαρος (έτσι το όνομα που φαίνεται στην άτρακτο, αντί αριθμού νηολογίου, είναι του κατασκευαστή του). Η δουλειά του, δεν είχε καμία σχέση με την αεροπορία. Πέθανε πολύ πρόσφατα και μάλλον όχι απο φυσικά αίτια.

Το αεροπλάνο το έφτιαξε "για τη τρέλα του".