Revolutionist In Peace...Gill Scott Heron

Τον Gill Scott Heron τον άκουσα για πρώτη φορά πρίν απο χρόνια στον 'Εν Λευκώ'. Δεν θυμάμαι αν ήταν στη βραδινή εκπομπή του συχωρεμένου του Κώστα Γεωργίου (που είναι πολύ πιθανό) ή σε κάποια απο τις ενδιαφέρουσες εκπομπές της (τότε) απογευματινής ζώνης αλλά θυμάμαι οτι το κομμάτι ήταν το Inner City Blues και οτι δεν το είχα προσέξει απο την αρχή αλλά απο το σημείο που ο GSH αρχίζει να απαγγέλει ένα χείμαρο απο εικόνες συνοδευόμενος απο ένα εξ' ίσου ποιητικό σαξόφωνο.

Ευτυχώς, στο τέλος ο εκφωνητής επανέλαβε τον τίτλο και τον καλλιτέχνη και πρόλαβα να το σημειώσω. Όταν βρήκα το "δίσκο" και κοίταξα την ημερομηνία (1981), σκέφτηκα οτι για να είχε αυτός ο τύπος τέτοιο ήχο και προσωπικότητα το 1981, φαντάσου που θα έχει φτάσει σήμερα! Εκεί ήρθε η δεύτερη έκπληξη, γιατί δεν φαινόταν να είχε βγάλει τίποτα εκεί γύρω στο 2000-2001.

Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, γιατί οτι μπορούσα να βρώ απο την παλιότερη ιστορία του ήταν το ένα καλύτερο απο το άλλο...Τραγούδια όπως το The Revolution Will Not Be Televised (There will be no pictures of pigs shooting down [their] brothers in the instant replay...γραμμένο για τελείως διαφορετικές καταστάσεις αλλά τόσο επίκαιρο...η σημείωση μέσα στις αγκύλες είναι δική μου για λόγους..."επικαιροποίησης"), Small Talk at 125th and Lenox, We Almost Lost Detroit (γραμμένο για ένα παρ' ολίγον ατύχημα σε κάποιο πυρηνικό σταθμό στο Detroit το 1966 και με μια σκοτεινή ιστορία: "What would Karen Silkwood say, If she was still alive? That when it comes to people's safety, Money wins out every time."), Home Is Where The Hatred Is (you keep saying, kick it, quit it, kick it, quit it, God, but did you ever try to turn your sick soul inside out so that the world, so that the world can watch you die), Get Out Of The Ghetto Blues και άλλα...Δεν έχουν μόνο δυνατούς στίχους αλλά μεταδίδουν εικόνες και περιστάσεις.

Κράτησα το Message To The Messangers ξεχωριστά, ένα φανταστικό κομμάτι / μήνυμα προς μια πιο φρέσκια γενιά καλλιτεχνών μεγαλωμένων κάτω απο διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες που χρησιμοποίησαν τη τέχνη τους για να μιλήσουν για όπλα, ναρκωτικά και αλαζονία στο νεότερο κοινό τους...

Because if you're gonna be speakin' for a whole generation
And you know enough to try and handle their education
Be sure you know the real deal about past situations
It ain't just repeatin' what you heard on the local TV stations
...Sometimes they tell lies and put 'em in a truthful disguise
But the truth is that's why we said it wouldn't be televised

Ολόκληρο το ποίημα βρίσκεται διαθέσιμο εδώ. Δεν έχει σημασία η ετικέτα της τέχνης (ποτέ δεν έχει έξω απο τον επιχειρηματικό κόσμο), όσο το οτι προσπαθεί να απευθυνθεί σε σκεπτόμενους (ελπίζει κανείς) ανθρώπους και να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν τη θέση τους.

Αργότερα, στην Αγγλία, βρήκα το "The Vulture" και το "The Nigger Factory" (σε ένα βιβλίο), δύο μυθιστορήματα που είχε γράψει ο ίδιος σε νεαρή ηλικία. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν η ροή του λόγου, ο τρόπος που έγραφε και (για άλλη μια φορά) οι εικόνες που μετέδειδε...Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα απο το "The Vulture":

"Smoky and i were cruising down the West Side Highway, caught in a mid stream of rush-hour New York traffic. The real crush was opposite us, where motorists were sardined together trying to escape uptown to the suburbs and to Jersey by way of the George Washington Bridge. Smoky handled the big black Cadillac easily, weaving in and out of traffic like a puppet master with the huge car as a mechanical extension of himself. His eyes, hidden behind thick sunglasses and his hunched posture as he sort of drooped over the steering wheel, displayed his relaxation
[...]
The days seemed to disappear. Before their arrival could be announced, their departure was already a matter of fact. I saw pictures of Santa Claus on a broomstick. George Washington and Abe Lincoln rode in on a one-horse open sleigh. Suddenly before you could say April Fool, spring was back. Small girls appeared with ropes to jump and colourful hula hoops to spin around nothing waists. Little boys popped up with new skates and bicycles to ride. The grass sent up tiny buds, like periscopes, to scout around for Jack Frost and see if he had really gone back north. Before the arrival of the scouts, everything was only an underground rumour."

(Για να δούμε τώρα, σε πόσο καιρό θα γίνουν comics αυτά τα έργα;)

Προσωπικά, αισθάνομαι οτι ψυχαγωγήθηκα απο τη δουλειά του, μέχρι εκεί που μπορώ να την καταλάβω και θα συνιστούσα το έργο του και σε μελοντικές γενιές...μείον, φυσικά, τις...ουσίες. Δυστυχώς, ο Gill Scott Heron, αναμετριόταν με τον εθισμό του στα ναρκωτικά και αυτός ήταν και ο λόγος που εκεί στις αρχές του 2000, δεν είχε δημιουργήσει κάτι νέο.

Δεν ήθελα να κλείσω αυτή τη μικρή αναφορά με κατήφεια και είχα αποφασίσει να βάλω εδώ το "Black Men And Monster Movies", την εισαγωγή σε ένα απο τα live του Gill Scott Heron με τον τίτλο "Genius In Concert" (όλος ο "δίσκος" αυτός είναι φανταστικός) αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει στο youtube.

Αντί αυτού λοιπόν, βρήκα ένα παρόμοιο κομάτι απο κάποια άλλη συναυλία...

So long Gill and thanks for all the poetry....

Το Μεγάλο...

Απο τη συλλογή Το Κουτί Με Τις Τρελές

...Μπέρδεμα (!)


.

Οδική Αγγειογραφία...

Blood on the streets runs a river of sadness.
Blood in the streets, it's up to my thigh.
The river runs down the legs of the city;
The women are crying red rivers of weeping.

Peace Frog - Jim Morison (...and the rest of the Doors Of Perception)

Δουλεύοντας πρόσφατα επάνω σε μια ιδέα με Ελληνικά ανοικτά δεδομένα, έγινε σχετικά πιο εύκολο να απεικονίσω ολόκληρο το οδικό δίκτυο. Είπα λοιπόν να παρουσιάσω αυτή την εικόνα στο δικό της χώρο, ανεξάρτητα απο οτιδήποτε (θα / αν) ακολουθήσει, αφού εκτός απο την εντυπωσιακή της όψη απαντάει και σε μια ερώτηση που θα βρίσκεται στη βάση κάθε ανάλυσης του δικτύου: "Τι έκταση περιγράφεται στο αρχείο 'Οδικό Δίκτυο' ;"

Για να δούμε:

Όλοι (σχεδόν) οι δρόμοι που περιλαμβάνονται στο αρχείο 'Οδικό Δίκτυο' χωρίς τη χρήση καμίας χαρτογραφικής προβολής. Οι δρόμοι περιγράφουν το υπόστρωμα πάνω στο οποίο 'μεγάλωσαν' με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια...αλλά αυτό είναι αναμενόμενο, ή τουλάχιστον πιο αναμενόμενο απο την αντίστοιχη εικόνα που δημιούργησαν μερικές χιλιάδες τυχαία συμβάντα πυρκαγιών. Τα δεδομένα προέρχονται απο το geodata.gov.gr και η απεικόνιση έχει γίνει με ένα μικρό πρόγραμμα που δημιουργήθηκε για το συγκεκριμένο σκοπό σε Python.

Όπως φαίνεται λοιπόν, καλύπτεται σχεδόν ολόκληρη η χώρα και υπάρχουν όντως ελάχιστες καταγραφές απο το Άγιο Όρος.
Δυστυχώς όμως φαίνεται να υπάρχουν σφάλματα όσο αφορά το ύψος όλων των καταγραφών που κυμαίνεται ανάμεσα στα 16 μέτρα (μικρότερη τιμή) και 55 μέτρα (μεγαλύτερη τιμή). Αυτό είναι λίγο 'ύποπτο' για την εγκυρότητα αυτών των υψών απο τη στιγμή που στο αρχείο περιλαμβάνονται τα Γρεβενά που βρίσκονται σε περίπου 600 μέτρα υψόμετρο*

Η πρώτη προσπάθεια απεικόνισης ήταν καθαρά ασπρόμαυρη. Δρόμοι λευκοί, ζωγραφισμένοι με το ίδιο πάχος, σε μαύρο φόντο. Καθώς όμως κοιτούσα απο κοντά τις αμέτρητες διακλαδώσεις των δρόμων, ο παραλληλισμός με το κυκλοφορικό σύστημα ήταν αναπόφευκτος.

Κάπως έτσι προέκυψε αυτή η "Οδική Αγγειογραφία". Το σύνολο δηλαδή των δρόμων που περιγράφονται στο αρχείο "Οδικό Δίκτυο", εκτός απο τις θαλάσσιες ferry διαδρομές, ζωγραφισμένοι με κόκκινο χρώμα και με μια διαβάθμιση στο πάχος τους ανάλογα με την κατηγορία τους ώστε οι εθνικές οδοί να παρουσιάζονται σαν αρτηρίες και οι μικροί δρόμοι των πόλεων να παρουσιάζονται σαν τριχοειδή αγγεία.

Δύο δίκτυα, τόσο όμοια όσο και διαφορετικά. Το κυκλοφορικό σύστημα μεταφέρει το αίμα που εξυπηρετεί μια σειρά απο ζωτικές λειτουργίες για ένα οργανισμό ενώ το Οδικό Δίκτυο μιας χώρας διευκολύνει την κυκλοφορία οχημάτων που συμβάλουν στην ανάπτυξη της..

Σε κάποιους απο αυτούς τους δρόμους βέβαια, το χώμα βάφεται κόκκινο...κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της τροχαίας, πέρυσι (2010), συνέβησαν 1162 θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα στο οδικό δίκτυο που κόστισαν (με ένα πολύπλοκο τρόπο) 1281 ανθρώπους. Κατα μέσο όρο, το κυκλοφορικό σύστημα ενός ενήλικα περιέχει περίπου 5 λίτρα αίμα. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, 1281 * 5 = 6405 λίτρα αίμα(**).

Ένας δρόμος, με πλάτος 6 μέτρα όπου το αίμα θα μπορούσε να τρέξει σε 10 εκατοστά βάθος, θα είχε μήκος 6405 / 6 * 0.1 = 10675 μέτρα...Δέκα χιλιόμετρα... a river of sadness.


*: Περισσότερες πόλεις της Ελλάδας ταξινομημένες καθ' ύψος.
**: Το γρήγορο πέρασμα απο λίτρα σε κυβικά μέτρα γίνεται εδώ παρατηρόντας οτι η πυκνότητα του αίματος είναι πολύ κοντά στη πυκνότητα του νερού, στους 4 βαθμούς κελσίου (και 1 ατμόσφαιρα πίεσης) όπου 1000 λίτρα νερού θα καταλάμβαναν χώρο ενός κυβικού μέτρου.