Revolutionist In Peace...Gill Scott Heron

Τον Gill Scott Heron τον άκουσα για πρώτη φορά πρίν απο χρόνια στον 'Εν Λευκώ'. Δεν θυμάμαι αν ήταν στη βραδινή εκπομπή του συχωρεμένου του Κώστα Γεωργίου (που είναι πολύ πιθανό) ή σε κάποια απο τις ενδιαφέρουσες εκπομπές της (τότε) απογευματινής ζώνης αλλά θυμάμαι οτι το κομμάτι ήταν το Inner City Blues και οτι δεν το είχα προσέξει απο την αρχή αλλά απο το σημείο που ο GSH αρχίζει να απαγγέλει ένα χείμαρο απο εικόνες συνοδευόμενος απο ένα εξ' ίσου ποιητικό σαξόφωνο.

Ευτυχώς, στο τέλος ο εκφωνητής επανέλαβε τον τίτλο και τον καλλιτέχνη και πρόλαβα να το σημειώσω. Όταν βρήκα το "δίσκο" και κοίταξα την ημερομηνία (1981), σκέφτηκα οτι για να είχε αυτός ο τύπος τέτοιο ήχο και προσωπικότητα το 1981, φαντάσου που θα έχει φτάσει σήμερα! Εκεί ήρθε η δεύτερη έκπληξη, γιατί δεν φαινόταν να είχε βγάλει τίποτα εκεί γύρω στο 2000-2001.

Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, γιατί οτι μπορούσα να βρώ απο την παλιότερη ιστορία του ήταν το ένα καλύτερο απο το άλλο...Τραγούδια όπως το The Revolution Will Not Be Televised (There will be no pictures of pigs shooting down [their] brothers in the instant replay...γραμμένο για τελείως διαφορετικές καταστάσεις αλλά τόσο επίκαιρο...η σημείωση μέσα στις αγκύλες είναι δική μου για λόγους..."επικαιροποίησης"), Small Talk at 125th and Lenox, We Almost Lost Detroit (γραμμένο για ένα παρ' ολίγον ατύχημα σε κάποιο πυρηνικό σταθμό στο Detroit το 1966 και με μια σκοτεινή ιστορία: "What would Karen Silkwood say, If she was still alive? That when it comes to people's safety, Money wins out every time."), Home Is Where The Hatred Is (you keep saying, kick it, quit it, kick it, quit it, God, but did you ever try to turn your sick soul inside out so that the world, so that the world can watch you die), Get Out Of The Ghetto Blues και άλλα...Δεν έχουν μόνο δυνατούς στίχους αλλά μεταδίδουν εικόνες και περιστάσεις.

Κράτησα το Message To The Messangers ξεχωριστά, ένα φανταστικό κομμάτι / μήνυμα προς μια πιο φρέσκια γενιά καλλιτεχνών μεγαλωμένων κάτω απο διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες που χρησιμοποίησαν τη τέχνη τους για να μιλήσουν για όπλα, ναρκωτικά και αλαζονία στο νεότερο κοινό τους...

Because if you're gonna be speakin' for a whole generation
And you know enough to try and handle their education
Be sure you know the real deal about past situations
It ain't just repeatin' what you heard on the local TV stations
...Sometimes they tell lies and put 'em in a truthful disguise
But the truth is that's why we said it wouldn't be televised

Ολόκληρο το ποίημα βρίσκεται διαθέσιμο εδώ. Δεν έχει σημασία η ετικέτα της τέχνης (ποτέ δεν έχει έξω απο τον επιχειρηματικό κόσμο), όσο το οτι προσπαθεί να απευθυνθεί σε σκεπτόμενους (ελπίζει κανείς) ανθρώπους και να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν τη θέση τους.

Αργότερα, στην Αγγλία, βρήκα το "The Vulture" και το "The Nigger Factory" (σε ένα βιβλίο), δύο μυθιστορήματα που είχε γράψει ο ίδιος σε νεαρή ηλικία. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν η ροή του λόγου, ο τρόπος που έγραφε και (για άλλη μια φορά) οι εικόνες που μετέδειδε...Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα απο το "The Vulture":

"Smoky and i were cruising down the West Side Highway, caught in a mid stream of rush-hour New York traffic. The real crush was opposite us, where motorists were sardined together trying to escape uptown to the suburbs and to Jersey by way of the George Washington Bridge. Smoky handled the big black Cadillac easily, weaving in and out of traffic like a puppet master with the huge car as a mechanical extension of himself. His eyes, hidden behind thick sunglasses and his hunched posture as he sort of drooped over the steering wheel, displayed his relaxation
[...]
The days seemed to disappear. Before their arrival could be announced, their departure was already a matter of fact. I saw pictures of Santa Claus on a broomstick. George Washington and Abe Lincoln rode in on a one-horse open sleigh. Suddenly before you could say April Fool, spring was back. Small girls appeared with ropes to jump and colourful hula hoops to spin around nothing waists. Little boys popped up with new skates and bicycles to ride. The grass sent up tiny buds, like periscopes, to scout around for Jack Frost and see if he had really gone back north. Before the arrival of the scouts, everything was only an underground rumour."

(Για να δούμε τώρα, σε πόσο καιρό θα γίνουν comics αυτά τα έργα;)

Προσωπικά, αισθάνομαι οτι ψυχαγωγήθηκα απο τη δουλειά του, μέχρι εκεί που μπορώ να την καταλάβω και θα συνιστούσα το έργο του και σε μελοντικές γενιές...μείον, φυσικά, τις...ουσίες. Δυστυχώς, ο Gill Scott Heron, αναμετριόταν με τον εθισμό του στα ναρκωτικά και αυτός ήταν και ο λόγος που εκεί στις αρχές του 2000, δεν είχε δημιουργήσει κάτι νέο.

Δεν ήθελα να κλείσω αυτή τη μικρή αναφορά με κατήφεια και είχα αποφασίσει να βάλω εδώ το "Black Men And Monster Movies", την εισαγωγή σε ένα απο τα live του Gill Scott Heron με τον τίτλο "Genius In Concert" (όλος ο "δίσκος" αυτός είναι φανταστικός) αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει στο youtube.

Αντί αυτού λοιπόν, βρήκα ένα παρόμοιο κομάτι απο κάποια άλλη συναυλία...

So long Gill and thanks for all the poetry....

Ο Κάστορας...

Ο κάστορας, αυτό το συμπαθητικό ημιυδρόβιο ζωάκι, πρέπει σε κάποια στιγμή της εξέλιξης του να σχημάτισε μέσα στο κεφάλι του ένα μοντέλο της δυναμικής συμπεριφοράς των κορμών και μια άποψη για το πως πρέπει να κόβει τα δέντρα ώστε:

1. Να ελαχιστοποιεί την ενέργεια που απαιτείται για να μεταφέρει τους κορμούς εκεί που τους χρειάζεται (ή αλλιώς, να ρίχνει τα δέντρα πιο κοντά πρός το σημείο που τα χρειάζεται)
2. Να μεγιστοποιεί τις πιθανότητες επιβίωσης του (ή αλλιώς, να κόβει τα δέντρα χωρίς να του πέφτουν στο κεφάλι) (*)
   
   

Ο Σκεπτόμενος Κάστορας...
(Η αρχική φωτογραφία προέρχεται απο το σχετικό άρθρο της Wikipedia για τους κάστορες, περισσότερες πληροφορίες για το copyright μπορείτε να βρείτε εδώ)

Απο την άλλη μεριά, ο άνθρωπος, αυτό το...ζώο, έχει μεταξύ άλλων ταξιδέψει στο φεγγάρι (**), παρ' όλα αυτά το να κόψει ένα δέντρο τον μπερδεύει αφάνταστα...

Ο αριθμός σχετικών video στο Youtube στα οποία παραπέμπουν τα παραπάνω είναι ανησυχητικά μεγάλος (!)

Περισσότερα για τους κάστορες μπορείτε να δείτε σε αυτό το video αλλά και στο εξαιρετικό βιβλίο "Built By Animals" (Εκδόσεις Oxford University Press) κάποιου κυρίου Mike Hansell

The World, as Built By Animals (!)
Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή

Απο αυτό το βίβλιο προέρχεται και το εξής απόσπασμα:

At the start of building their dam, beavers place sticks and branches where rocks or boulders are already obstructing the water flow. From this foundation, a low barrier is extended across the whole width of the stream causing a pool to back up behind it. Branches are then dragged through the water and over the top of the dam to be pinned into the stream bed on the downstream side or angled against the dam to form buttresses, with one end in the stream bed and the other against the dam wall. These supports reinforce the dam against the growing pressure of water in the lagoon. On the upstream side, not only are more branches added, increasing the thickness and height of the dam, but boulders from the stream bed are pushed up against the base of the dam while mud and fine debris are used to seal the wall. In this way the height and thickness of the dam increases, but at all stages the top of the dam remains more or less level ensuring that no building effort is wasted. A completed dam may easily extend 50m in length and exceptionally up to 200m, and be 5m in height.

Even this is not quite the extent of the building achievements of beavers, because the lagoon does not simply represent a broad defensive moat but also a larder. Beavers eat tree bark. During the summer they cut down sizeable trees, dismember them and drag the branches into the lagoon through specially constructed canals that radiate from it; there the branches gradually waterlog and sink. In the winter, when the lagoon is frozen over, the beaver family is still secure in its thick walled lodge and, should any of them feel hungry, they only need to dive out through the doorway and under the ice, across which wolves may roam, to retrieve a few branches to chew on

Κάστορας, το Κ με Μ!


(*) Φαντάζομαι οτι στην αρχή, οι (πρωτο)κάστορες κόβανε τα δέντρα χωρίς ιδιαίτερη μαστοριά...αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αρχικά τη δραστική μείωση του πληθυσμού τους...Οι παππούδες κάστορες αποκάλεσαν αυτή την εποχή "Το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα"

(**) Εντάξει, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έφτασαν στο φεγγάρι...

Χωρίς Λόγια: Ο Ιρανός Πρίγκηψ!

Η θεματική συλλογή 'Χωρίς Λόγια' ξεκίνησε με αφορμή διάφορα προϊόντα που έβλεπα συνήθως στα ράφια των Super Market και με άφηναν πραγματικά άφωνο σαν ιδέα ή σχεδίαση.

Παρ' όλα αυτά, σε αυτό το post παρουσιάζω ένα comic ή καλύτερα, όπως θέλουν να αποκαλούντε σήμερα, ένα 'Σύντομο Εικονογραφημένο Μυθιστόρημα'. Φρέσκια σοδειά απο τη σημερινή βόλτα στα βιβλιοπωλεία. Ευτυχώς, σε αυτή τη περίπτωση ή έκπληξη ήταν ευχάριστη σε σχέση με τα προηγούμενα post...έτσι για να διατηρείται μια ισορροπία :-)

(Εκτός απο τον τίτλο και το όνομα του συγγραφέα, το εξώφυλλο δεν διατηρεί κάποια προφανή σχέση με τα παιχνίδια και ειδικά εκείνο το πρώτο Prince Of Persia...Αυτό έγινε σκόπιμα, περισσότερες λεπτομέρειες στο κείμενο που ακολουθεί.
Η συγκεκριμένη καθώς και όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή, προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Ίσως η "αντίδραση" μου να μην είναι και τόσο επίκαιρη αφού το comic κυκλοφορεί ήδη στην αγορά απο τον Αύγουστο του 2008. Παρ' όλα αυτά, βλέποντας τον τίτλο στο ράφι δε μπορούσα παρά να σκάσω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά καθώς θυμήθηκα τις ατέλειωτες ώρες που είχα περάσει καρφωμένος μπροστά στην οθόνη προσπαθώντας να αναδυθώ απο τα μπουντρούμια πρός το παλάτι, να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, το μαγικό καθρεύτη και τελικά να σώσω τη Πριγκήπισα και μαζί της τη Persia ολόκληρη (!)

Όλα αυτά φυσικά μέσα απο ένα μικρό δωμάτιο σε μια γωνιά της Χαλκίδας, τουλάχιστον 2500 χιλιόμετρα μακριά στο χώρο και τουλάχιστον 1000 χρόνια μετά στο χρόνο απο τους μύθους των Xιλίων και Mίας Nυκτών που κατα κάποιο τρόπο ενέπνευσαν τον Jordan Mechner και το σενάριο του παιχνιδιού.

Το μηχάνημα που έκανε δυνατή αυτή την αναδίπλωση του χώρου και του χρόνου τότε (στις αρχές της δεκαετίας του 90) ήταν ένας Intel 80386 DX (στα 40MHz, ο γνωστός τότε και ώς "διπλοχρονιζόμενος" στη πιάτσα :-D ), με 2 MB μνήμης, σκληρό δίσκο χωρητικότητας 40MB και καρτά γραφικών Trident με 256KB μνήμης (*). Το λειτουργικό σύστημα που καθόταν ανάμεσα σε εμένα και όλο αυτό το...διαστημικό υλικό ήταν το Microsoft Disk Operating System (MSDOS) στην νέα και ανανεωμένη έκδοση 5.0!

C:\>_
C:\> cd games\prince (CR)
C:\games\prince> prince (CR)



Μόνο που στη δική μου περίπτωση το παράθυρο στη Περσική καθημερινότητα ήταν μόλις 14 ιντσών (Φινεστρίνι) και μπορούσε να αναπαράγει το πολύ 256 αποχρώσεις του Γκρί (σε μια ανάλυση ίδια σε διαστάσεις με αυτή που έχουν τα σημερινά κινητά (Mode-X 320x240x8 ...έ ρε γλέντια τότε στη Pascal με το direct memory access της VGA :-D :-D :-D )). Επίσης ο ήχος ερχόταν απο το ταπεινό και μονοφωνικό μεγαφωνάκι του υπολογιστή. (High Fidelity? What is this?)

Κι όμως η κίνηση των χαρακτήρων και τα (δισδιάστατα) γραφικά του παιχνιδιού, μου φαίνονταν πάρα (μα πάρα) πολύ ρεαλιστικά! Αυτό ίσως έχει να κάνει με το οτι πρίν τον 386, είχα ένα ATARI 2600 με το οποίο έπειθα τότε τον εαυτό μου οτι αυτές οι 5 άσπρες τελείες σε φούξια background είναι ένα...αεροπλάνο (!).

(Τυπική ποιότητα γραφικών απο ATARI 2600 :-D. Το Screenshot προέρχεται απο το [νοσταλγικό] Screenshot Archive)

Παρόμοια συναισθήματα ίσως νοιώσει η σημερινή γεννιά, μεγαλωμένη με απίστευτα ρεαλιστικά γραφικά, όταν με το καλό γίνουν mainstream τα Augmented Reality παιχνίδια και θολώσει ακόμα περισσότερο η γραμμή ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό / εικονικό.

Όπως και στη πραγματικότητα έτσι και στο αρχικό Prince Of Persia, ο χαρακτήρας είχε μια και μόνη "ζωή". Είχες μια και μόνη ευκαιρία για να περάσεις (κατα προτίμηση επιτυχώς) μέσα απο τα 14 επίπεδα του παιχνιδιού...χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να "σώσεις" την όποια πρόοδο σου και να ξανα-ξεκινήσεις απο εκεί που σταμάτησες.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξοδεύω κάτι 7ωρα μπροστά στον υπολογιστή χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνω οτι έχουν περάσει. Αργότερα, ήταν αφορμή για να μαζευόμαστε σε κάποιο σπίτι με φίλους, Pizza και δεκάδες λίτρα Coca Cola, προσπαθόντας να λύσουμε τους γρίφους και στο Prince Of Persia και στα Larry και στο Indiana Jones And The Fate Of Lost Atlantis, Day Of The Tentacle, Beneath a Steel Sky, Alone in the dark, Lands of Lore, Full Throttle (έτσι για να αναφέρω μερικά) και φυσικά, στο απόλυτο...."MYST" (επίσης της Borderbund :-D)

Απο τότε περάσανε καμιά 20αριά χρόνια...Ένα Σαββατοκύριακο, συνάντησα ξανά τον Prince Of Persia. Κερνούσε ούζα και κονιάκ στο τοπικό Game και τα καλά του φόραγε, σα να 'τανε γιορτή.

Τρόμαξα να τον γνωρίσω, ήταν τώρα τρισδιάστατος, ένα παλικάρι ίσα με εκεί πάνω, νέος, γεροδεμένος, με κάτι γιαταγάνια που κόβανε απο την όψη και μόνο. Ο ήχος ήταν κι αυτός τρισδιάστατος, η Persia ολοζώντανη μπροστά σου και για να απολαύσεις όλη αυτή την εμπειρία έπρεπε να συνηθίσεις ένα χειριστήριο που είχε απάνω του 2 αναλογικά joystick, και τουλάχιστον 12 διακόπτες (!). Όταν είσαι 15 χρονών με άπειρο χρόνο στη διάθεση σου φυσικά, αυτά είναι....παιχνιδάκι.

Λίγο αργότερα να πάλι άλλος ένας τίτλος και λίγο πιο μετά κι άλλος και απ' οτι μαθαίνω τώρα ο Πρίγκηπας ετοιμάζεται να μας διασκεδάσει πλέον και απο τη μεγάλη οθόνη (ανυπομονώ!!! :-D )

Όλα αυτά αντιπροσώπευε, για εμένα, αυτή η εκονογραφημένη ιστορία που εκτυλίσεται σε 190 καλοσχεδιασμένες σελίδες που κοστίζουν μόλις £11 λίρες (περίπου €12.5)....Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα αφού η ιστορία που παρουσιάζεται στο comic αναφέρεται στα γεγονότα πρίν τις ιστορίες που τροφοδότησαν τα παιχνίδια.

Όπως γράφει και ο ίδιος ο Mechner:

"...when artists LeUyen Pham and Alex Puvilland came on board with their rich backgrounds in children's illustration and Freamworks feature animation, we were more certain than ever that a graphic novel about the princes' adventures could be something special.

The question was, which prince?

The plucky Aladdin-like street urchin of the first game? The orphan-with-a-mythic-destiny of "The Shadow And The Flame?" The guilt-ridden young warrior of "Sands of Time?" The battle-hardened fugitive he became in "Warrior Within" and "The Two Thrones?" Or the prince of "The Sands Of Time (The Movie)" - or rather of the screenplay, which will have been rewritten many times over by the time cameras roll?

Which on is the true Prince of Persia? All of them. And none of them.

Our search for a writer who could encompass this paradox led us to the mysterious and reclusive A.B. Sina.

When A.B asked us what we expected him to write, we said we weren't sure, exactly, but the connection to the video games should be deep below the surface, not evident at first glance. We didn't want an adaptation of any of hte games or of the movie, but a new story that would tap into the deep wellspring of Persian myth, legend and history from whence the pince had risen."


Κάπως έτσι λοιπόν το παραμύθι του Πέρση Πρίγκηπα, με τις ρίζες του στις ιστορίες της Scheherazade και τις διάφορες μετεμψυχώσεις του ανάλογα με τις τεχνολογικές δυνατότητες της κάθε εποχής, θα μείνει μαζί μας για αρκετά χρόνια ακόμα...

Κάπως έτσι...μια φορά κι ένα καιρό σε ένα βασίλειο κάπου μακριά...

(Δύο φωτογραφίες ενδεικτικές για το περιεχόμενο του comic...Οι πανταχού παρόντες σκελετοί και μια φράση ενδεικτική του πρώτου παιχνιδιού...I know all the wells and tunnels....Damn right! :-D )

(1): Αυτό το θρυλικό μηχάνημα, υπάρχει ακόμα :-D...Στα μέσα της δεκαετίας του 90 του προσέθεσα τον μαθηματικό συνεπεξεργαστή (80387) και άλλα 2MB μνήμης μαζί με ένα σκληρό δίσκο στα 80MB καθώς επίσης και μια Sound Blaster 16 Value (!!!!)....Μιλάμε για Workstation τώρα όχι αστεία :-D :-D :-D Η μόνη διαφορά είναι οτι σήμερα τρέχει Slackware (έκδοση 3 αν θυμάμαι καλά) παρά το DOS 6.22 (Με το stacker για συμπίεση δίσκου!!! :-) )που έφτασε κάποια στιγμή να τρέχει.

(2): Εκείνη η πρώτη έκδοση του παιχνιδιού είναι πλέον διαθέσιμη ελεύθερα (και νόμιμα αν δεν κάνω λάθος) απο διάφορα websites και μπορείτε να την απολαύσετε σε ένα οποιοδήποτε emulation...κουτί (Bochs, dosbox, Virtualbox, Qemu, κού λού πού)

Nordenfelt 1 - £9000 Υπό, Την Ελλάδα Του 1885

Back to the future! Φύγαμε το 2007, επιστρέψαμε το 2008...Πίσω στην Αγγλία μετά απο ένα σύντομο διάλειμα στη πατρίδα.

Τη πατρίδα με τις ομορφιές της, τους ανθρώπους της αλλά και τις ιδιαιτερότητες της που καθώς φαίνεται θα τροφοδοτήσουν τουλάχιστον κανα δυό ακόμα post σε αυτό εδώ το blog ένα απο τα οποία θα είναι σίγουρα στην ενότητα "Το κουτί με τις τρελές" καθώς βγαίνοντας στο δρόμο γύρω γύρω στην Ελλάδα (και συγκεκριμένα προς τα Ιωάννινα) εντοπίσαμε εκτός απο πανέμορφα τοπία και μια απίστευτη ποικιλία χαρακτήρων, συνθημάτων σε τοίχους, οδικής συμπεριφοράς και άλλα τέτοια...του δρόμου.


Στις διακοπές είχα λίγο χρόνο να ξανα-ξεφυλίσω κάποια παλιά βιβλία και σημειώσεις και αυτή η πρόσφατη ανακαίνιση -όπως κάθε είδους ανακαινίσεις- απέδωσε καρπούς!

Πρίν απο περίπου 2-3 χρόνια είχα διαβάσει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με το τίτλο "Submarines, War Beneath The Waves, From 1776 To The Present Day" του δημοφιλούς οίκου τεχνικών εκδόσεων Jane's το οποίο εξιστορεί την εξέλιξη των υποβρυχίων απο... ανεστραμένους κουβάδες σε υπερσύγχρονα υποβρύχια οχήματα ικανά να μεταφέρουν πάνω απο 100-150 άτομα προσωπικό και να μείνουν κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας για μήνες.

Παρά το γενικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει η ιστορία των υποβρυχίων, αυτό που μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη ήταν όταν περίπου στη χρονολογία 1885 -σχετικά νωρίς στην ανάπτυξη της υποβρύχιας τεχνολογίας- αναφέρθηκε η Ελλάδα!

Παραθέτω εδώ το ακριβές κείμενο απο το βιβλίο που προανέφερα:

Nordenfelt Boats
Nordenfelt (I) was laid down at Eckensberg, near Stockholm in 1882 and launched in June 1883. It was 64-feet (20 m) long, had a maximum beam of 9-feet (3m) and displaced 60 tons. Unlike Resurgam (διαφορετικός τύπος υποβρυχείου), it had a flattened cigar-shaped pressure hull, fitted with a glass dome amidships on top of a conning tower. Propulsion was by steam, driving a large propeller. It carried a Whitehead torpedo in an externally mounted tube. Despite less than impressive trials off Landskrona in 1885, the Greek Navy bought the boat at the bargain price of £9000. She was shipped by cargo vessel and trials in the Bay of Salamis in March 1886 demonstrated the submarine's operational defects. She was laid up to rot at Pireaus.

Θύμαμαι οτι είχα αναρρωτηθεί τότε μεταξύ αστείου και σοβαρού "Ποιός να ξέρει άραγε τι παρασκήνιο είχε πίσω της αυτή η αγορά" αλλά το ερώτημα έμελε να μείνει αναπάντητο μέχρι τα φετεινά Χριστούγεννα όταν πολύ απλά άρχησα να αναζητώ περισσότερες πληροφορίες για το συγκεκριμένο περιστατικό απο κάποιες σημειώσεις. Ειδού λοιπόν τι ανακάλυψα...

Το υποβρύχιο Nordenfelt χρησιμοποιούσε ατμό για την προώθηση του. Αυτό είναι σημαντικό επειδή σημαίνει οτι μέσα στο σκάφος θα πρέπει να υπήρχε ένα καζάνι με νερό και φωτιά για να το ζεσταίνει και να παράγει τον ατμό. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει οτι το καζάνι θα μπορούσε να λειτουργεί μόνο κατα τη διάρκεια που το υποβρύχιο βρίσκεται στην επιφάνεια της θάλασσας και θα χρησιμοποιούσε την αποθηκευμένη στο καζάνι πίεση για να περιστρεύσει τη προπέλα του και να κινηθεί κάτω απο το νερό. Επίσης σήμαινε οτι οι συνθήκες μέσα στο υποβρύχιο θα ήταν αφόρητες.

Παρ' όλα αυτά, σύμφωνα με την ιστορία, το Nordenfelt ήταν το πρώτο υποβρύχιο που χρησιμοποιούσε ατμό και όχι την ανθρώπινη δύναμη (μέσω μιας μανιβέλας που κατέληγε στην προπέλα) για την προώθηση του, όπως άλλα υποβρύχια της εποχής του.

Για τη πρωτοποριακή αυτή σχεδίαση του Nordenfelt ήταν υπεύθηνος ένας Βρεττανός, ιερέας στο επάγγελμα, με το όνομα George Garett και η οικονομική δύναμη πίσω απο τη κατασκευή του υποβρυχίου, ένας επιχειρηματίας με το όνομα Thorsten Nordenfelt, ο οποίος μάλιστα είχε εντυπωσιαστεί απο τη δουλειά του Garett (O Garret είχε κάνει και άλλες προσπάθειες για υποβρύχια οχήματα πρίν συναντήσει τον Nordenfelt) και αποφάσισε να τον ενισχύσει οικονομικά.

Αυτή την τεχνολογία αιχμής -για εκείνη την εποχή- αγόρασε η Ελλάδα πρός £9000, to 1885 και ενώ κατα την επίδειξη των ικανοτήτων του -σύμφωνα τις διαθέσιμες πηγές- δεν είχε παραμείνει βυθισμένο για πάνω απο 5 λεπτά της ώρας (!).

Το υποβρύχιο αγοράστηκε απο την Βαλκανική αντιπροσωπεία της εταιρίας Nordenfelt. Αυτή την αντιπροσωπεία την είχε μια μεγάλη προσωπικότητα της εποχής ονόματι Βασίλειος Ζαχάρωφ ή Basil Zaharoff. Ο Βασίλειος Ζαχάρωφ είναι και αυτός μια απο τις προσωπικότητες που συναντά κανείς στην Ελληνική ιστορία αλλά δε μπορεί να καταλάβει (απο τα καταγεγραμένα) αν πρόκειται για ευεργέτη ή το εντελώς αντίθετο!

Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πηγές, είχε πυκνές γνωριμίες με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής όπως ο Hiram Maxim και ο Λουδοβίκος ο Β' Πρίγκηπας του Μονακό, απο τον οποίο και αγόρασε (!) το υπο πτώχευση τότε καζίνο και κατάφερε να το κάνει κερδοφόρο (!!!!).

Εδώ αξίζει να σημειωθεί, οτι ακόμα και μετά θάνατον, διατηρεί τις "καλές" του παρέες. Η οδός Ζαχάρωφ συνδέει τη Βασσιλίσης Σοφίας με τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα.

Είχε δική του τράπεζα, δική του εφημερίδα αλλά και πρακτορείο τύπου. Είχε επίσης διακριθεί απο τη Γαλλική κυβέρνηση με το παράσημο του ανώτερου Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής αλλά και η Αγγλία τον είχε τιμήσει χρίζοντας τον Ιππότη του Μεγαλόσταυρου του τάγματος του Bath.

Η οικονομική κυρίως στήριξη που προσέφερε στην Ελλάδα ήταν υπερβολικά μεγάλη (Μεταξύ άλλων, προσέφερε ένα κτήριο του στο Παρίσι για να στεγαστεί η Ελληνική πρεσβεία και στήριξε οικονομικά την αντισεισμική μελέτη αλλά και κατασκευή νέων κατοικιών για σεισμοπαθείς απο κάποιο παλαιότερο σεισμό στη περιοχή της Κορίνθου). Επίσης παρείχε πολύ σημαντική οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα κατα τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (η συνολική "βοήθεια" εκτιμάται στις 50 εκατομμύρια Αγγλικές λίρες) και στη συνέχεια στήριξε τον Βενιζέλο στη Μικρασειατική εκστρατεία (!!!)

Όπου δηλαδή πόλεμος και όλεθρος ο Sir Basil μέσα! Πιθανότατα γι' αυτό το λόγο και σύμφωνα με τις διαθέσιμες ιστορικές πηγές τον αποκαλούσαν "Έμπορο του Θανάτου" και "Μυστήριο Της Ευρώπης".

Πίσω στο υποβρύχιο όμως, απο όπου και ξεκίνησαν όλα. Ο Βασίλειος Ζαχάρωφ φαίνεται να εκμεταλεύτηκε τη δύσκολη πολτικά κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στα Βαλκάνια (όπως είχε εκμεταλευτεί και πλήθος άλλων παρόμοιων καταστάσεων), για να πουλήσει στην Ελλάδα το υποβρύχιο για £9000.

Επειδή όμως ο σκοπός του ήταν το κέρδος, πληροφόρησε την Τουρκική κυβέρνηση οτι η Ελληνική κυβέρνηση αγόρασε ήδη ένα υποβρύχιο και τελικά πούλησε και σε αυτούς ΔΥΟ υποβρύχια στην ίδια τίμη (Μή τυχόν και μείνουν πίσω στον εξοπλισμό). Και δεν σταμάτησε εκεί! Μετά απο αυτές τις δύο αγορές επικοινώνησε με την Ρωσική κυβέρνηση δημιουργόντας την εντύπωση οτι οι χώρες Νότια του Εύξεινου Πόντου υπερξοπλίζονται και κατάφερε να πουλήσει και στη Ρωσσία άλλα δύο υποβρύχια!!! Παρ' όλα αυτά, το ένα απο αυτά βυθίστηκε κοντά στην Ολλανδία ενώ έπλεε προς παράδοση και η κυβέρνηση της Ρωσσίας αρνήθηκε να το πληρώσει!

Η ίδια γκρίζα τακτική όπως και άλλες τακτικές στα όρια του νόμου και πέρα απο αυτά, είχαν ακολουθηθεί απο τον Sir Basil και σε άλλες περιπτώσεις με σκοτεινό παρασκήνιο (ούκ ολίγα περιστατικά αναφέροντε στο σχετικό άρθρο για τον Sir Basil Zacharof στο Wikipedia)

Απο τις διαθέσιμες ιστορικές πηγές ξέρουμε οτι το υποβρύχιο που αγοράστηκε απο την Ελλάδα μεταφέρθηκε με πλοίο απο την Αγγλία και οδηγήθηκε για δοκιμές στον κόλπο της Σαλαμίνας όπου και διαπιστώθηκε η πραγματική αξία της αγοράς! Κάποια άρθρα επίσης αναφέρουν οτι το υποβρύχιο παρέμεινε στο στόλο μέχρι το 1901 ώς εκπαιδευτική πλατφόρμα (!!!) Τελικά παρέμεινε δεμένο κάπου στον Πειραιά και αργότερα (περίπου 15 χρόνια μετά) κόπηκε για παλιοσίδερα...παλιοσίδερα αξίας £9000 του 1885.

Όσο αφορά τα ίδια υποβρύχια που είχε αγοράσει η Τουρκία, δεν είχαν καλύτερη τύχη (τουλάχιστον δεν φαίνεται να έχουν χρησιμοποιηθεί επιχειρησιακά). Παρ' όλα αυτά, το υποβρύχιο Abdülhamid, είναι το πρώτο υποβρύχιο στην ιστορία που απελευθέρωσε τορπίλη ενώ ήταν βυθισμένο κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας.

Κάπως έτσι λοιπόν, είναι η ιστορία πίσω απο την πανάκριβη αγορά ενός σωλήνα 20 μέτρων με τη δυνατότητα να βυθίζεται αλλά την αμφίβολη δυνατότητα να επαναφέρει το πλήρωμα του με ασφάλεια στην επιφάνεια, που πουλήθηκε με "συνοπτικές διαδικασίες" σε μια χώρα προς εκφοβισμό μιας άλλης χώρας που αγόρασε δύο, προς εκφοβισμό μιας τρίτης που αγόρασε κι αυτή άλλα δύο, απο ένα σκοτεινό τύπο που πλούτησε στη πλάτη των προαναφερθέντων κυβερνήσεων και που ήξερε τους πάντες και τα πάντα της εποχής αλλά πέθανε τελικά εντελώς μόνος.



Δύο Λόγια Για Τις Ιστορικές Πηγές:
Το παραπάνω κείμενο συνδιάζει διάφορες πηγές διαθέσιμες κυρίως απο το Internet τις οποίες μπορείτε να επισκευθείτε και να διαβάσετε για να σχηματίσετε τη δική σας άποψη για το γεγονός και τις προσωπικότητες που περιγράφονται σε αυτό το post.
Αυτές οι πηγές έχουν ώς εξής:

Άρθρο του Captain Sam J. Tangredi, USN στο περιοδικό της Ελληνικής Εταιρίας Στρατηγικών Μελετών (Αυτό το άρθρο υπήρξε η πρώτη μου πηγή για τα ονόματα κλειδιά σε αυτή την ιστορία)

Warships Of The World to 1900, Βιβλίο του Lincoln P. Paine, απο τον εκδοτικό οίκο Houghton Mifflin διαθέσιμο και απο Google Books. Το κομάτι που αναφέρεται στην ιστορία του Nordenfelt (I) βρίσκεται στη σελίδα 118 ή ακολουθόντας το παραπάνω link.

The First Submarines: The Beginnings Of Underwater Warfare, Βιβλίο του Richard Compton-Hall, απο τον εκδοτικό οίκο Periscope Publishing διαθέσιμο και απο Google Books. Το κομάτι που αναφέρεται στην ιστορία του Nordenfelt (I) βρίσκεται στη σελίδα 68 ή ακολουθόντας το παραπάνω link. Το συγκεκριμένο βιβλίο περιέχει και σχεδιαγράματα του υποβρυχίου καθώς επίσης και ενδιαφέρουσες περιγραφές των "ικανοτήτων" του υποβρυχίου.

Naval Warfare 1815-1914, Βιβλίο του Lawrence Sondhaus, απο τον εκδοτικό οίκο Routlege (Taylor & Francis Group) διαθέσιμο και απο Google Books. Το κομάτι που αναφέρεται στο Nordenfelt (I) βρίσκεται στη σελίδα 156 ή ακολουθόντας το παραπάνω link.

Άρθρο για τον Βασίλη Ζαχάρωφ στο Ελληνικό Wikipedia (Σύντομο και περιεκτικό, με αναφορές σε άλλα άρθρα αλλά και ένα ντοκυμαντέρ για τον Βασίλη Ζαχάρωφ)

Άρθρο για τον Sir Basil Zacharof στο Wikipedia (Εκτενές και με πάρα πολλές λεπτομέρειες απο τις πρακτικές του Sir Basil)

Άρθρο για τον George Garrett στο Wikipedia, τον σχεδιαστή των υποβρυχίων Nordenfelt αλλά και παλαιότερων τύπων υποβρυχίων.

Άρθρο για τον Thorsten Nordenfelt στο Wikipedia, τον επιχειρηματία που χρηματοδότησε τη κατασκευή του Nordenfelt (I).

Άρθρο για τον Hiram Steven Maxim στο Wikipedia, τον επιχειρηματία του οποίου η εταιρία είχε συγχωνευθεί με την εταιρία του Thorsten Nordenfelt. Ο Steven Maxim είναι μια προσωπικότητα που έχει παίξει ρόλο και στην ανάπτυξη της αεροπορίας (ίσως κάποιο μελοντικό άρθρο στο Καλή Φάση;)

Και το βιβλίο που τα ξεκίνησε όλα...Submarines:War Beneath The Waves from 1776 to present day του εκδοτικού οίκου Jane's. Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για την ιστορία των υποβρυχίων. Το συγκεκριμένο είναι διαθέσιμο προς πώληση απο το Amazon.

Η Στιγμή Που Περνά Και Χάνεται...

Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για τις αρνητικές επιδράσεις των ενεργειών του ανθρώπου στο πολύπλοκο οικολογικό σύστημα που μας περιβάλει (Προηγούμενα σχετικά άρθρα, εδώ και εδώ).

Αυτό το οικολογικό σύστημα διαμορφώθηκε και λειτουργεί επάνω στο πλανήτη Γή εδώ και 4.5 Δισεκατομμύρια χρόνια!!! Ένα τεράστιο χρονικό διάστημα το οποίο ξεφεύγει κατα πολύ απο τα χρονικά περιθώρια που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος με 80 χρόνια μέσο όρο ζωής.

Παρ' όλα αυτά με ένα απλό τέχνασμα μπορούμε να φέρουμε την αδιανόητη κλίμακα του Γεωλογικού Χρόνου (*), σε πιο κατανοητά χρονικά περιθώρια και να καταλάβουμε έτσι το μεγαλείο του Φυσικού περιβάλλοντος και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτό.

Ο Γεωλογικός Χρόνος και οι σχετικές χρονικές περίοδοι

(Φωτογραφία απο το website του ODLIS)

Το παρακάτω κείμενο είναι απο το υπέροχο βιβλίο με τίτλο "An Introduction To The World's Oceans" των αδερφών Duxbury και Duxbury του οποίου έχω την τρίτη έκδοση αλλά έχει φτάσει πλέον στην όγδοη και διατίθεται απο τον εκδοτικό οίκο McGraw Hill.

"Very long time periods of time are incomprehensible to most of us. We often have difficulty coping with time spans of more than ten years - what were you doing exactly ten years ago today? We have nothing withi which to compare the 4.5 billion -4.6 billion-year age of the earth of the 500 million years since the first vertebrates appeared on this planet. In order to place geologic time in a framework which we can understand, let us divide the earth's age by one hundred million. If we do so, then we can consider that Mother Earth is forty-siχ years old, a middle-aged lady in whose past we have a strong and intimate interest. What has happened to her over that fourty six years?

The first seven years of her life leave no record; as she entered her eighth year a few fragments of her history can be read in some rocks of Africa and Greenland. By the time she was 12 years old the first living cells of bacteria-type organisms had appeared. Approximately ten or eleven years later, between ages 22 and 23, oxygen production by living cells began, but it took eight or more years, until about the earth's thirty-first year, to change the atmosphere sufficiently to support the first complex oxygen-requiring cells. The first fossils were laid down only six years ago, in her fortieth year, and by the time she was 41 the first vertebrates had developed. Eight and a half months later the first land plants appeared, quickly followed by an age in which the fish were the dominant life form. By age 43 the first reptiles, including the dinosaurs, had arrived, become abundant at the beginning of her fourty-fourth year, and dissapeared before her fourty-fifth birthday. A little over a year ago plants with flowers began to develop; four months ago the mammals, birds and insects became the dominant animal life forms. Our first human ancestors appeared twenty-five days ago, followed two weeks later by the first identifiable member of the genus Homo. About half an hour ago began the long process we know as recorded civilisation, and only one minute ago the Industrial Revolution began changing the earth and our relationship to her for all time."

Παραμένει καταπληκτικό, όσες φορές κι αν το έχω διαβάσει μέχρι σήμερα...


*Άλλη μια πολύ καλή τοποθεσία για περισσότερες πληροφορίες για το γεωλογικό χρόνο είναι η σελίδα της Σχολής Μηχ. Μεταλείων - Μεταλλουργών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.