Ο Κάστορας...

Ο κάστορας, αυτό το συμπαθητικό ημιυδρόβιο ζωάκι, πρέπει σε κάποια στιγμή της εξέλιξης του να σχημάτισε μέσα στο κεφάλι του ένα μοντέλο της δυναμικής συμπεριφοράς των κορμών και μια άποψη για το πως πρέπει να κόβει τα δέντρα ώστε:

1. Να ελαχιστοποιεί την ενέργεια που απαιτείται για να μεταφέρει τους κορμούς εκεί που τους χρειάζεται (ή αλλιώς, να ρίχνει τα δέντρα πιο κοντά πρός το σημείο που τα χρειάζεται)
2. Να μεγιστοποιεί τις πιθανότητες επιβίωσης του (ή αλλιώς, να κόβει τα δέντρα χωρίς να του πέφτουν στο κεφάλι) (*)
   
   

Ο Σκεπτόμενος Κάστορας...
(Η αρχική φωτογραφία προέρχεται απο το σχετικό άρθρο της Wikipedia για τους κάστορες, περισσότερες πληροφορίες για το copyright μπορείτε να βρείτε εδώ)

Απο την άλλη μεριά, ο άνθρωπος, αυτό το...ζώο, έχει μεταξύ άλλων ταξιδέψει στο φεγγάρι (**), παρ' όλα αυτά το να κόψει ένα δέντρο τον μπερδεύει αφάνταστα...

Ο αριθμός σχετικών video στο Youtube στα οποία παραπέμπουν τα παραπάνω είναι ανησυχητικά μεγάλος (!)

Περισσότερα για τους κάστορες μπορείτε να δείτε σε αυτό το video αλλά και στο εξαιρετικό βιβλίο "Built By Animals" (Εκδόσεις Oxford University Press) κάποιου κυρίου Mike Hansell

The World, as Built By Animals (!)
Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή

Απο αυτό το βίβλιο προέρχεται και το εξής απόσπασμα:

At the start of building their dam, beavers place sticks and branches where rocks or boulders are already obstructing the water flow. From this foundation, a low barrier is extended across the whole width of the stream causing a pool to back up behind it. Branches are then dragged through the water and over the top of the dam to be pinned into the stream bed on the downstream side or angled against the dam to form buttresses, with one end in the stream bed and the other against the dam wall. These supports reinforce the dam against the growing pressure of water in the lagoon. On the upstream side, not only are more branches added, increasing the thickness and height of the dam, but boulders from the stream bed are pushed up against the base of the dam while mud and fine debris are used to seal the wall. In this way the height and thickness of the dam increases, but at all stages the top of the dam remains more or less level ensuring that no building effort is wasted. A completed dam may easily extend 50m in length and exceptionally up to 200m, and be 5m in height.

Even this is not quite the extent of the building achievements of beavers, because the lagoon does not simply represent a broad defensive moat but also a larder. Beavers eat tree bark. During the summer they cut down sizeable trees, dismember them and drag the branches into the lagoon through specially constructed canals that radiate from it; there the branches gradually waterlog and sink. In the winter, when the lagoon is frozen over, the beaver family is still secure in its thick walled lodge and, should any of them feel hungry, they only need to dive out through the doorway and under the ice, across which wolves may roam, to retrieve a few branches to chew on

Κάστορας, το Κ με Μ!


(*) Φαντάζομαι οτι στην αρχή, οι (πρωτο)κάστορες κόβανε τα δέντρα χωρίς ιδιαίτερη μαστοριά...αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αρχικά τη δραστική μείωση του πληθυσμού τους...Οι παππούδες κάστορες αποκάλεσαν αυτή την εποχή "Το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα"

(**) Εντάξει, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έφτασαν στο φεγγάρι...

Πράσινη Συγκράτηση...

Δεντράκια Στην Ομίχλη...

(Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Το Φρικάρισμα Του Μεγάλου Αδερφού

Πράσινη Συγκράτηση

Μα τι; Πρόκειται για άλλη μια εκδρομή του ΑΑ στον κόσμο της τέχνης; Μήπως ο κηπουρός ξοδεύει όλο του το χρόνο στο Second Life και αποφάσισε να ελαττώσει τα πολύγωνα στον κήπο γιατί του φαινότανε "βαρύς";!;!;!;!;!

Μηδέ για έργο τέχνης πρόκειται! Μηδέ για σχιζοφρενή κηπουρό!

Απλά, αυτό το μικρό...'παρκάκι' θα γίνει σε λίγο καιρό μια πράσινη ανάμνηση. Που θα τη κρατάνε ζωντανή μόνο τα προηγούμενα πολεοδομικά σχέδια καθώς θα μαζεύουν σκόνη και ποντικοκούραδα, προσεκτικά διπλωμένα και καταχωρημένα σε κάποιο συρτάρι, σε κάποιο φοριαμό, σε κάποιο υπόγειο...Στο μεταξύ, στην ίδια θέση, θα "προσθέτει αξία" με τη παρουσία του ένα....καινούριο κτήριο (!)

Τυχεά μέσα στην ατυχία τους τα δεντάκια πόκειται να μεταφεθούν σε τόπο χλοεό (όπως χλοοτάπιτας)...κάτι που για τα δεντράκια, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, είναι καλό! Και αυτό το...σαβάνωμα (το οποίο και πάλι, για τα δεντράκια είναι ότι καλύτερο) είναι μόνο η αρχή! Σε λίγο καιρό ένας εκσκαφέας θα ξεθρακώσει ευγενικά το χώμα γύρω τους και θα τα μεταφέρει στη καινούρια τους θέση, όπου θα συνεχίσουν χαρούμενα τη ζωή τους χλωροφλιαρόντας, προσφέροντας σκιά στους ανθρώπους και ανακούφιση στους σκύλους.

Ορίστε; Ομίχλη; Ναί είχε λίγο τις τελευταίες δύο μέρες...

Στο βάθος...Plymouth

Εδώ στο Νότο...

Για τον άστατο καιρό του Plymouth έχω γράψει ξανά και ξανά (και ξανά...και ξανά). Η περιοχή εδώ είναι αρκετά υγρή, σκοτεινή και ανεμοδαρμένη καθώς είναι εκτεθειμένη πρός τον Ατλαντικό και τα φαινόμενα του.

Κάθε χρόνο ο Δεκέμβρης και ο Γεννάρης είναι αρκετά ψυχροί αλλά σπάνια χιονίζει (τόσο πολύ ώστε να το στρώσει και να το κρατήσει). Να λοιπόν εδώ μερικές φωτογραφίες απο...τη σπανιότητα των τελευταίων δύο ημερών (!)

(Εχθές το πρωί γλυστρούσαν κάτι παιδιά με αυτά τα μικρά έλκηθρα που είναι σα σάνιδα με το μπροστινό μέρος "κουρμπαρισμένο" πρός τα επάνω. Τη τρίτη φορά, βάλανε απάνω και το σκύλο ο οποίος δεν έδειχνε και τόσο ενθουσιασμένος με το όλο επιχείρημα...Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)

(Στο βάθος...πυκνή χιονόπτωση)

(Ο μεγάλος απών!
Ένας στους τρείς...τη παλεύει!)

(The Day After The Day Before Yesterday)

(Κρυστάλινη Λήψη!)

Το καλύτερο όμως μας το φύλαξε για το τέλος γιατί εχθές σταμάτησε να χιονίζει αλλά το βράδυ έκανε μια κρυστάλινα ξεκάθαρη 'ξαστεριά που κατέβασε τη θερμοκρασία τουmaximum στους -5... (αν και τo BBC σήμερα το πρωί έκανε λόγο για -8 (!)).

Έτσι, τα περισσότερα προβλήματα στη ΝοτιοΔυτική Αγγλία δημιουργήθηκαν απο τον πάγο και όχι τη χιονόπτωση την ίδια. Σύμφωνα με τις προβλέψεις μπορεί η χιονόπτωση να επιστρέψει (για λίγο) τις επόμενες μέρες.

(Φωτογραφία απο το Accuweather.com και περισσότερα φορτωμένα σύννεφα καθ' οδόν! (απο τα δυτικά πρός τα ανατολικά))

Το θερμόμετρο αυτή τη στιγμή δείχνει -4 (έξω) και σκέφτομαι οτι είναι πολύ πιθανό ο Δίας ο ίδιος, αφού πρώτα έπεσε σε αχρηστία στη πατρίδα του να αναζήτησε επιβίωση σταδιακά σε πιο ψυχρά κλίματα και να εργάζεται αυτό το καιρό με μικρά συμβόλαια διαχειριζόμενος προσωπικά τον καιρό του Plymouth, αλλά βγάζοντας υποσυνείδητα το άχτι του για αυτή του τη κατάντια.....Μεταννοείτε!

Πάει Κι Αυτό Το Καλοκαίρι...

Η σημερινή ημέρα (21/06) ήταν, για όλους εμάς στο Βόρειο Ημισφαίριο, το Θερινό Ηλιοστάσιο. Η ημερομηνία στην οποία η Γή βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση [1] απο τον Ήλιο καθώς περιγράφει τη τροχιά της γύρω απο αυτόν. Επίσης, λόγο της κλίσης του άξονα της σε σχέση με το επίπεδο αυτής της τροχιάς ήταν σήμερα και η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του χρόνου.

Εδώ πάνω βέβαια έτσι κι αλλιώς το καλοκαίρι νυχτώνει αργά και σήμερα είναι το αποκορύφωμα!

(Η φωτογραφία ίσως να ξεγελά λίγο πρός το σκοτεινό αλλά στις 22:40 που τραβήχτηκε θα μπορούσες να κυκλοφορήσεις άνετα και χωρίς φώτα.
Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

(Η ημέρα μπορεί να ήταν μεγάλη αλλά το μάτι του κινητού είναι μκρό και όσο φώς καταφέρνει να περάσει δεν είναι αρκετό για να συγκινήσει το autofocus. Κάτω αριστερά μερικά απο τα συννεφάκια που θα μας κόψουν τη θέα του ήλιου απο αύριο :-/ )

Αυτό ήταν το καλοκαίρι!!! Απο αύριο ξεκινάμε και πάλι με το διαστημόπλοιο "Γή" το ταξίδι μας στο διάστημα πρός το κοντινότερο σημείο της τροχιάς μας, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, στην ιλιγγιώδη ταχύτητα των 29.3 km το δευτερόλεπτο! (Warp 9 Mr Spok!).

Μην ανησυχείτε όμως, η θάλασσα, που καλύπτει τα 2/3 του διαστημόπλοιου μας, θα συνεχίσει να μαζεύει την ενέργεια του Ήλιου και θα παραμείνει ζεστή μέχρι και τον Οκτώβριο (κατα μέσο όρο η διαφορά θερμοκρασίας της θάλασσας ανάμεσα στον Αύγουστο και τον Οκτώβριο - Νοέμβριο είναι περίπου 2-3 βαθμοί......Χειμερινοί κολυμβητές και Bar-Μπούτσαλα)

Παλιότερα, το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο και οι αντίστοιχες ισημερίες -ημερομηνίες στις οποίες η ημέρα έχει την ίδια διάρκεια με τη νύχτα- ήταν μεγάλες γιορτές επειδή σήμαιναν την αλλαγή των εποχών.

Σήμερα, γιορτάζουμε πολύ έντονα μόνο το χειμερινό ηλιοστάσιο...τα Χριστούγεννα και τη χειμερινή ισημερία...το Πάσχα, ενώ λιγότεροι άνθρωποι συγκεντρώνοντε σε μέρη όπως το Stonehendge (και του κάθε λαού τα αντίστοιχα Stonehendges) και γιορτάζουν με το τρόπο τους τη σημερινή μεγάλη -κυριολεκτικά- ημέρα[2].

Ομολογώ πως αυτή τη μεγάλη διάρκεια των καλοκαιρινών ημερών του Βορρά δυσκολεύτηκα λίγο να τη συνηθίσω στην αρχή. Έφτανε η ώρα 22:30 και ακόμα είχε φώς έξω, ένιωθα μια νευρικότητα, ένα περίεργο συναίσθημα κούρασης χωρίς όμως τη διάθεση για ύπνο, μια άβολη κατάσταση.

Ίσως κάπως έτσι νοιώθουν και οι αρκούδες τώρα με τη κλιματική αλλαγή που βλέπουν στο ημερολόγιο τι μήνας είναι αλλά δεν τις κολλάει ύπνος απο τη ζέστη τις έρημες....Άβολη κατάσταση! :-/

Καληνύχτα σας και...καλό χειμώνα (!)

1: Στο αρχικό κείμενο ανέφερα εσφαλμένα οτι στο θερινό ηλιοστάσιο η Γή βρίσκεται στη μικρότερη απόσταση απο τον Ήλιο ενώ ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ευχαριστώ για την υπενθύμηση τον Ανώνυμο αναγνώστη. (Βλέπε σχόλια)

2: Περισσότερες σχετικές συμπτώσεις εορτών αναφέροντε στα άρθρα της Αγγλικής Wikipedia για το ηλιοστάσιο και την ισημερία.

Οι Άγκυρες Του Plymouth...

Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα αν κάποιος μου έκανε δώρο μια απο τις άγκυρες ενός αεροπλανοφόρου ή μιας φρεγάτας (σε φυσικό μέγεθος), όμως ο "δήμαρχος" του Plymouth έχει δεχθεί ήδη τουλάχιστον δύο τέτοια δώρα και τα εκθέτει στη πόλη.

Ετούτη εδώ για παράδειγμα...

(Η άγκυρα του HMS Ark Royal. Βαμένη γκρί, φαλτσάρει απίστευτα στη λιακάδα.
Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναγράφεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

...βρίσκεται σε ένα μικρό πάρκο στο κέντρο της πόλης και ήταν δώρο του τότε (1980) Αρχηγού Του Στόλου του Ηνωμένου Βασιλείου (ελπίζω να μεταφράζω σωστά το βαθμό του Fleet Admiral και να μην έχουμε κανένα διπλωματικό επεισόδιο :-D ).

(Η μεταλική πλακέτα στη βάση της άγκυρας)

Απο τη πρώτη φωτογραφία διακρίνεται το μέγεθος της άγκυρας σε σχέση με τον περαστικό κύριο. Το περίγραμα της διαγράφεται ξεκάθαρο ακόμα και στις αεροφωτογραφίες του Google Maps!

Το υπόλοιπο πλοίο στο οποίο ανήκε αυτή η άγκυρα ονομαζόταν HMS Ark Royal. Να το εδώ να αναστατώνει ένα μικρό κομάτι θαλασσινής απεραντοσύνης:

(Το αεροπλανοφόρο Ark Royal, πιθανότατα σε κάποια άσκηση στον Ατλαντικό. Διακρίνοντε οι δύο άγκυρες του. Απ' οτι διαβάζω στο Wikipedia, η άλλη άγκυρα του βρίσκεται στην είσοδο του αεροπορικού μουσείου του ναυτικού στο Yeovilton.
Ανακάλυψα τη φωτογραφία μέσω του Google και προέρχεται απο αυτό το website)

Έγινε παλιοσίδερα (scrapped) κάπου στη Σκωτία το 1980 και η ναυτική βάση στο Plymouth (Devonport) ήταν το τελευταίο λιμάνι στο οποίο μπήκε σαν πλοίο με τις "δικές του δυνάμεις". Ίσως γι' αυτό να κράτησε η πόλη τη μια άγκυρα. Έφυγε απο εδώ για τη τελευταία του κατοικία ρυμουλκόμενο και αποχαρακτηρισμένο. Κι ίσως σήμερα να τρίζει κάθε φορά που περνάει απο μπροστά της κανένα Vauxhall, ή καμιά Jaguar με λίγο απο το μέταλο του πλοίου στο πετσί της.

Το δεύτερο παρόμοιο δωράκι βρίσκεται στο σιδηροδρομικό σταθμό του Plymouth. Ετούτη εδώ η άγκυρα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η προηγούμενη αλλά είναι αρκετά βαριά για να σκάβει στο βυθό και να κρατάει μια φρεγάτα.

(Η άγκυρα του HMS Scylla καλώσορίζει τους επισκέπτες στην έξοδο του σιδηροδρομικού σταθμού του Plymouth. Δεν υπήρξε κάποιος περαστικός πρόχειρος, αλλά μια ιδέα για το μέγεθος δίνουν τα κάγκελα που φτάνουν λίγο πιο πάνω απο τη μέση ενός μέσου ενήλικα)

Την επονομαζόμενη HMS Scylla! Ναί, διαβάζεται ώς "Σ[κ]ύλα" (με το [κ] ανεπαίσθητο) και ναί, υπάρχει και αντίστοιχο πλοίο με το όνομα Charybdis!

Το Scylla ήταν το τελευταίο πολεμικό πλοίο που κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία του Plymouth και στο τέλος της επιχειρησιακής του ζωής είχε "καλύτερη" τύχη απο το HMS Ark Royal.
Το όνομα είναι πολύ δημοφιλές εδώ στη περιοχή αφού τον Μάρτιο του 2004 έγινε καταδυτικό αξιοθέατο με μια σειρά απο ελεγχόμενες εκρήξεις σε μικρή απόσταση απο το κόλπο του Plymouth (Plymouth Sound). Το γεγονός είχε διαφημιστεί πάρα πολύ τότε και είχε μεταδοθεί απ' ευθείας και απο το BBC.

Να εδώ και ένα σχετικό video απο το Youtube:



Μέσα σε περίπου ένα χρόνο, η θάλασσα είχε κάνει το Scylla κατά-δικό της όπως ανακοίνωναν αργότερα ενθουσιασμένοι διάφοροι επιστήμονες. Το κουφάρι του πλοίου, στέκεται σε βάθος 10-25 μέτρων (υψηλότερο σημείο - βαθύτερο σημείο) και εκτός απο αξιοθέατο αποτελεί και μια πλατφόρμα για διάφορα project και φορείς, απο το National Marine Aquarium και το πανεπιστήμιο του Plymouth μέχρι το πανεπιστήμιο του Birmingham που φαίνεται να έχει αναλάβει τη δημιουργία μιας web εφαρμογής που θα προσφέρει (μεταξύ άλλων) εικονικές επισκέψεις (Virtual Scylla) στο πλοίο.

Δυστυχώς η Σκύλα, έχει πάρει μαζί της ώς τώρα και τρείς δύτες σε δύο καταδυτικά ατυχήματα.

Έχει και μια χάρη το όνομα...

Τα Πάντα Ρεί...(Είναι Κανείς Να Απορεί)

Τι κοινό έχουν η Χαλκίδα, το Plymouth - UK και ο κόλπος του Fundy στον Καναδά; Πως συμβιώνεις με μια παλίρροια που ανεβοκατεβάζει την επιφάνεια της θάλασσας 5 μετρα; Που είναι η μεγαλύτερη διακύμανση της παλίρροιας στο κόσμο;

Ας ταξιδέψουμε...

Απο Τη Χαλκίδα...
Είναι αδύνατον να κατάγεσαι απο τη Χαλκίδα και να μην έχεις μια ιδέα για το φυσικό φαινόμενο της παλίρροιας. Εκτός απο τη γνωστή περιοδική μετακίνηση των νερών στα στενά του Ευρίπου, το φαινόμενο της παλίρροιας είναι πολύ έντονο στη περιοχή "Λιανή Άμμος" όπου το νερό άλλωτε έρχεται δίπλα στο δρόμο και άλλωτε αποτραβιέται εκατοντάδες μέτρα μακριά αφήνωντας ακάλυπτη μια τεράστια αμμουδιά.

Λιαννή Άμμος - Χαλκίδα - Εύβοια
Η άμπωτης είναι άκρως εντυπωσιακή σε αυτό το σήμειο καθώς η έκταση που αποκαλύπτεται όταν αποτραβιούντε τα νερά είναι τεράστια!
(Η φωτογραφία προέρχεται απο το blog - Stigmes του Ludovik)

Παλαιά Γέφυρα - Χαλκίδα - Εύβοια
Είκοσι περίπου μέτρα χωρίζουν τη νήσο Εύβοια απο τη στερεά Ελλάδα σε αυτό το σημείο όπου και το πανάρχαιο παλιρροϊκό φαινόμενο είναι πιο έντονο. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη απο τη μεριά της Εύβοιας, τη στιγμή που αναστρέφεται η ροή των νερών και η θάλασσα βρίσκεται σε ηρεμία. Το αγροτικό που μπαίνει στη γέφυρα απο αριστερά προδίδει την εποχή ;-)
(Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή)

Παρ' όλο που το φαινόμενο είναι αρκετά έντονο σε αυτή τη περιοχή λόγο της μορφολογίας του εδάφους, η διαφορά ύψους ανάμεσα στη πλημμυρίδα και την άμπωτη είναι περίπου 70cm (μέγιστη διακύμανση) κάτι που είναι αναμενόμενο επειδή η Μεσόγειος Θάλασσα έχει σχετικά μικρότερης διακύμανσης παλίροιες απο τις περιοχές που βρέχοντε απο ωκεανούς.

Αυτό το post όμως δεν είναι για τη γεννέτειρα (και κοιτίδα για τα πρώτα μου 20-25 χρόνια) Χαλκίδα αλλά για το φιλόξενο Plymouth του Ηνωμένου Βασιλείου. Μια περιοχή όπου η μέγιστη διαφορά ανάμεσα στο ανώτερο και το κατώτερο σημείο της παλίρροιας είναι περίπου 5 μέτρα!

...στο Plymouth...
Το Plymouth είναι μια παραθαλάσια τοποθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου περίπου 200 μίλια (322km) Νότιoδυτικά του Λονδίνου. Βρίσκεται κοντά στην είσοδο του Βρετανικού Kαναλιού (Brittish Channel), τη θαλάσσια λωρίδα ανάμεσα στις Νότιες ακτές της Αγγλίας και τις Βόρειες Ακτές της Γαλλίας και βρέχεται απο τον Ατλαντικό Ωκεανό. Όπως φανερώνει -στους μυημένους- το όνομα του, η πόλη βρίσκεται στις εκβολές (mouth) του ποταμού Plym (δείτε σχετική υποσημείωση στο τέλος του άρθρου).

Η πόλη αυτή είναι απο τις πιο παλιές της Αγγλίας και απο το λιμάνι της έχουν ξεκινήσει πολλές αποστολές της χρυσής εποχής των εξερευνήσεων με τη πιο "διάσημη" την αποστολή μιας ομάδας Πουριτανών ιερέων (γνωστοί και ώς Pilgrim Fathers) που ξεκίνησαν απο το Plymouth το 1620 με σκοπό να ξεκινήσουν μια "νέα ζωή" στο "Νέο Κόσμο", την φρέσκια τότε Αμερική. Η αποστολή ξεκίνησε για τη Virginia αλλά ο άσχημος καιρός και το ακατάλληλο για ανοιχτή θάλασσα σκάφος τους έβγαλε 600-700km εκτός, στο Cape Cod όπου και ιδρύσανε το σημερινό Plymouth - Massachusetts. (Περισσότερα για αυτή την αποστολή μπορείτε να διαβάσετε εδώ)

Το παραθαλάσσιο κομάτι του Plymouth (UK), (με την ονομασία barbican, δηλαδή οχυρό) , είναι διάσπαρτο απο εστιατόρια και pubs όπου δείπνησαν σημαντικοί εξερευνητές και προσωπικότητες της εποχής πριν αναχωρήσουν για τις αποστολές τους όπως ο James Cook και ο λιγότερο γνωστός σε εμάς Sir Francis Drake.

Barbican - Plymouth - UK
Το παραμικρό ιστορικό στοιχείο προβάλεται με κάθε τρόπο σε αυτή τη χώρα. Εδώ μια σημείωση χαραγμένη κάτω απο το παράθυρο άλλης μιας pub μας υπενθυμίζει οτι εδώ δειπνούσε κάποτε και ο James Cook πριν αναχωρήσει για τα μεγάλα εξερευνητικά ταξίδια του.
(Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή και έχει υποστεί μια μικρή επεξεργασία για να αναδειχθούν καλύτερα τα γράμματα)

Προσωπικά όμως, αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση απο το ιστορικό λιμάνι της πόλης ήταν το έντονο φαινόμενο της παλίρροιας και το τι έχουν κάνει οι κάτοικοι για να ζήσουν αρμονικά με το φαινόμενο που έχει τόσο μεγάλη διακύμανση στη περιοχή τους.

...παλίρροια...
Η θεωρία για τις παλίρροιες τίς αποδίδει κυρίως στη βαρυτική έλξη που ασκούν τα ουράνια σώματα στις μεγάλες μάζες νερού του πλανήτη μας όπως ο Ατλαντικός και ο Ειρηνικός Ωκεανός. Τα δύο βασικά ουράνια σώματα που συμμετέχουν σε αυτό το φαινόμενο είναι ο Ήλιος και η Σελήνη. Λόγο της διαφοράς της ταχύτητας με την οποία η Γή και η Σελήνη περιστρέφοντε γύρω απο τον Ήλιο το φαινόμενο της παλίροιας είναι πιο δυνατό την Άνοιξη.

Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς αν επισκευθεί το λιμάνι σε περίοδο άμπωτης είναι η μεγάλη έκταση απο φύκια και άμμο που αφήνει πίσω της η θάλλασα και η ορατή "γραμμή" της παλίροιας. Το ύψος δηλαδή που φτάνει η επιφάνεια του νερού όταν η παλίρροια βρίσκεται στο ανώτερο σημείο της όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες.

Mayflower Steps - Plymouth - UK
Τραβηγμένη στις 16 Δεκεμβρίου 2007, αυτή η φωτογραφία δείχνει τη διαφορά της σταθμής ανάμεσα στη πλημμυρίδα και την άμπωτη σε αυτό το σημείο. Η μικρή εξέδρα που διακρίνεται επάνω δεξιά είναι τα λεγόμενα Mayflower Steps απο όπου αναχώρησαν οι Pilgrim Fathers που αναφέροντε πιο πάνω.
(Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή)

Έτσι λοιπόν αν έρθει ένα σκάφος και δέσει στη προκυμαία κατά την πλημμυρίδα θα πρέπει να αφήσει περιθώριο στο σχοινί του περίπου 4-5 μέτρα, αλλιώς το σκάφος κινδυνεύει να "κρεμαστεί" όταν το νερό υποχωρήσει. Τόσο μεγάλο περιθώριο στο σχοινί σημαίνει ουσιαστικά οτι το σκάφος δεν είναι δεμένο (όταν είναι στο ίδιο ύψος με τη προκυμαία).

Η τοπολογία της περιοχής εδώ είναι τέτοια που επιτρέπει τη λειτουργία ενός Water Taxi που μεταφέρει έναντι £1.5 επιβάτες απο το παλιό λιμάνι στη τοποθεσία Mount Batten. Η ίδια διαδρομή οδικώς (με λεωφορείο) κοστίζει περίπου £2-£2.5 λίρες και 30-45 λεπτά της ώρας αφού ο δρόμος είναι χαραγμένος παράλληλα με το ποταμό Plym και έχει μια γέφυρα σε ένα στενό σημείο του αρκετά μακριά απο το λιμάνι.

Το μέτρο που έχουν πάρει οι "Plymouthιώτες" για να λειτουργεί το water taxi είναι η πλωτή μαρίνα. Τέτοιου είδους μαρίνες υπάρχουν και σε άλλα μέρη του κόσμου, εδώ όμως το φαινόμενο είναι αρκετά έντονο και η χρήση τους επιβάλεται. Η μαρίνα ουσιαστικά επιπλέει επάνω στο νερό και γλυστράει επάνω σε κολώνες οδηγούς πακτωμένες στο βυθό όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες.

Water Taxi - Barbican - Plymouth - UK
Η εξέδρα του water taxi τραβηγμένη μέσα απο το σκάφος σε ένα απο τα δρομολόγια του. Αυτή την ώρα τα νερά είναι αποτραβηγμένα και η εξέδρα έχει ακουμπήσει σχεδόν στο έδαφος. Παρατηρήστε τους πυλώνες επάνω στους οποίους γλυστράει η εξέδρα και το ίχνος της υγρασίας στη προκυμαία που προδίδει που ανεβαίνει το νερό...

Water Taxi - Barbican - Plymouth - UK
Άλλη μια φωτογραφία της εξέδρας, τραβηγμένη το καλοκαίρι του 2004. Αυτή την ώρα τα νερά είναι αποτραβηγμένα και η εξέδρα έχει ακουμπήσει σχεδόν στο έδαφος. Παρατηρήστε τη γωνία που σχηματίζει ο διάδρομος που συνδέει την εξέδρα με τη προκυμαία και συγκρίνετε τη με την φωτογραφία που ακολουθεί...

...Η ίδια εξέδρα τραβηγμένη κατα τη πλημμυρίδα (Δεκέμβριος 2006) και ενώ βρίσκομαι επάνω στην εξέδρα. Ο διάδρομος είναι σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τη προκυμαία!
(Και οι δύο φωτογραφίες προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή)

Ένα άλλο μέτρο "κατά της παλίροιας" είναι η υδατοπαγίδα (ελεύθερη μετάφραση απο την αγγλική λέξη lock). Αυτό είναι μια διάταξη παρόμοια με αυτή που υπάρχει στη διώρυγα του Παναμά με δύο πόρτες και ένα ενδιάμεσο χώρο που γεμίζει με νερό. Για να μπεί ή να βγεί ένα σκάφος απο τη μαρίνα, θα πρέπει να ανοίξουν οι εσωτερικές πόρτες, να μπεί το σκάφος στον ενδιάμεσο χώρο, να κλείσουν οι εσωτερικές πόρτες και να ανοίξουν οι εξωτερικές. Με αυτό το τρόπο η στάθμη του νερού μέσα στο χώρο της μαρίνας διατηρείται σε υψηλό επίπεδο και τα σκάφη μπορούν να κινηθούν. Αν δεν υπήρχε αυτή η υδατοπαγίδα, ο χώρος της μαρίνας θα στέγνωνε και τα σκάφη θα ακουμπούσαν στο βυθό.

Sutton Harbour Water Lock - Plymouth - UK
Η είσοδος στη μαρίνα του Sutton Harbour. Η τοποθεσία αυτή είναι πολύ κοντά στο Water Taxi που απεικονίζεται στις προηγούμενες φωτογραφίες. Στη φωτογραφία διακρίνοντε οι εξωτερικές πόρτες της υδατοπαγίδας (το άνοιγμα, ακριβώς δίπλα στη πινακίδα με τα κόκκινα γράμματα)...

Sutton Harbour Water Lock - Plymouth - UK
...Οι εξωτερικές πόρτες της υδατοπαγίδας ενώ έχουν κλείσει...

Sutton Harbour Water Lock - Plymouth - UK
...Το ενδιάμεσο κομάτι της υδατοπαγίδας και οι εσωτερικές πόρτες (πρός τη μαρίνα) ενώ ξεκινάνε να ανοίγουν.
(Οι παραπάνω φωτογραφίες της υδατοπαγίδας προέρχονται απο το website Waymarking)

Σε πολλές τοποθεσίες στη γύρω περιοχή τα σκάφη όντως ακουμπάνε στο βυθό όταν τα νερά αποτραβιούντε ιδιαίτερα την Άνοιξη που η διακύμανση της παλίροιας είναι πιο έντονη. Επειδή το φαινόμενο είναι τόσο έντονο η γνώση του ωραρίου της παλίροιας και του ύψους της μια δεδομένη ώρα της ημέρας είναι πολύ σημαντική. Διάφορα websites μάλιστα προσφέρουν αυτές τις πληροφορίες δωρεάν αν και η πιο έγκυρη πηγή για τέτοιου είδους δεδομένα είναι πάντα οι πίνακες και οι συνοδευτικές πληροφορίες για κάθε λιμάνι που εκδίδοντε απο τις εθνικές υδρογραφικές υπηρεσίες.

Απο ένα τέτοιο πίνακα παραθέτω ενδεικτικά τις παρακάτω πληροφορίες για το ύψος της παλίροιας στο Plymouth. Λάβετε υπ' όψην σας οτι το ύψος του νερού μετράται απο τη χαμηλότερη δυνατή παλίρροια που έχει παρατηρηθεί στη τοποθεσία. Έτσι λοιπόν μια μέτρηση 0.5 μέτρα σημαίνει 0.5 μέτρα επάνω απο τη χαμηλότερη δυνατή παλίρροια που έχει παρατηρηθεί!

Σαββάτο 9 Φεβρουαρίου Πλημμυρίδα 07:14 στα 5.5 μέτρα, Άμπωτης 13:28 στα 0.7 μέτρα

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου Πλημμυρίδα 09:03 στα 5.3 μέτρα, Άμπωτης 15:30 στα 0.7 μέτρα

(Περισσότερες πληροφορίες για όλα τα λιμάνια του κόσμου (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, όπου τα δεδομένα είναι διαθέσιμα) απο το EasyTide και άλλα σχετικά websites.)

...παντού!
Οι διαφορές είναι μεγάλες (ιδιαίτερα για εμάς που έχουμε συνηθίσει την παλίροια της Μεσογείου), αλλά όχι οι μεγαλύτερες του πλανήτη μας! Σε περίπτωση που αναρρωτιέστε ποιό σημείο του πλανήτη έχει το πιο έντονο φαινόμενο της παλίροιας, αυτό βρίσκεται στο Kόλπο του Fundy στον Καναδά.


Εκεί η μέγιστη διαφορά ανάμεσα στο υψηλότερο και το χαμηλότερο επίπεδο της παλίροιας είναι 11-16 μέτρα!!! Τα παρακάτω video είναι άκρως διαφωτιστικά για εκείνη τη περιοχή:

[Υποσημείωση:]
Όλες οι πόλεις που είναι χτισμένες σε εκβολές ποταμών στην Αγγλία φέρουν τη κατάληξη mouth, για παράδειγμα, Plymouth, Dartmouth, Exmouth, Bournemouth, κλπ. Αντίστοιχα, πόλεις που υπήρξαν σημαντικά λιμάνια στο παρελθόν φέρουν τη κατάληξη quay (προφέρεται όπως το key). Για παράδειγμα, Newquay, Torquay, κλπ.