Όπως και αν γίνει αυτό στο μέλλον, είμαι διατεθιμένος να ενστερνιστώ και να διαδώσω την ιδέα με όποιες δυνάμεις θα έχω διαθέσιμες...
Μέχρι τότε όμως, όταν κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με μια μετακόμιση, πολύ φοβάμαι οτι θα πρέπει να αντιστέκεται στην επιθυμία του εγκεφάλου του να ξεφύγει, καλπάζοντας μέσα σε απέραντα λιβάδια δημιουργικότητας και φαντασίας, διάσπαρτα με ιδέες όπως "Χωρικό Ταγκάρισμα", "Επιλεκτική Αναδίπλωση του Χώρου" και "Optimal Packing" και να αντιμετωπίζει την χαοτική και κλειστοφοβική πραγματικότητα ενός ανάστατου χώρου γεμάτου πρόχειρα πακεταρισμένα έπιπλα, διπλωμένες καρέκλες, σάκους και βαλίτσες με ρούχα και κουτιά με κρυπτικά ονόματα όπως "/bedroom/bedside_L/", "/kitchen/utensils.bin" και το επίκαιρο σε κάθε μετακόμιση: "/lost+found".
Η λέξη μετακόμιση περιγράφει μόνο μέρος μιας επίπονης και χρονοβόρας διαδικασίας όπως άλλωστε και οι υπόλοιπες λέξεις με την ίδια αρχή. Ας τις δούμε μαζί: Μετακόμιση, Μετανάστευση, Μεταμόσχευση, Μεταπολεμική (περίοδος), Μετατροπή, Μετάφραση, Μεταδεδομένα και άλλες. Εξαίρεση, θα ήθελα να πιστεύω, αποτελεί η λέξη Μετάκαυση...για προφανείς λόγους.
Της μετακόμισης έπεται η αναδόμηση ενώ προηγείται (συνήθως) ο ενθουσιασμός.
Καθώς λοιπόν ολοκληρώνεται η διαδικασία της αναδόμησης και ο ενθουσιασμός, σε συνθήκες υψηλής κούρασης, μεταστοιχειώνεται σε ελπίδα (απελευθερώνοντας...12 ηλεκτρόνια), δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω κάποιες τάσεις έτσι τουλάχιστον όπως διαμορφώνονται μετά απο την εμπειρία 4 μετακομίσεων. Τα χτυπήματα έγιναν τρία...Και πάνε κάπως έτσι:
Τελευταίο πλάνο, προηγούμενη κατοικία, δεν μάθαμε ποτέ, τι κρύβει αυτό το συρτάρι...
(Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή)
(Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή)
Εδώ είναι προφανές οτι ο καλλιτέχνης μιλάει για τα αδιέξοδα της ζωής και για εκείνες τις φορές που τα πράγματα δεν προχωράνε σύμφωνα με...το σχέδιο. Το συρτάρι είναι προφανώς Fail...το χάσμα ανάμεσα στα ντουλάπια...άποψη.
Και προχωράμε έτσι στο επόμενο δείγμα:
Τι να πεί κανείς για αυτή τη σκάλα; Τι μπορεί κανείς να προσθέσει σε αυτό το μνημείο στις ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες;
Το μόνο που έχω να προσθέσω εγώ είναι οτι...είναι η δεύτερη φορά που μένουμε σε σπίτι με μη χρηστική εσωτερική σκάλα...Την πρώτη φορά, μετατράπηκε σε βιβλιοθήκη και πιθανότατα την ίδια χρήση θα έχει και ετούτη εδώ που είναι και πιο κομψή και στενή.
Και παρ' όλο που είχα προηγούμενη εμπειρία...ετούτη εδώ η σκάλα, κατάφερε να με εντυπωσιάσει! Είναι μια σκάλα...έμπειρη, όπως δείχνουν τα σκαλοπάτια της:
Σκάλα σκάλα σ' ανεβαίνω, σκάλα θα σε κατεβώ...
(...η ζωή μου αντί για κύκλος, τριγωνάκι σκαληνό - Νίκος Παπάζογλου)
(...η ζωή μου αντί για κύκλος, τριγωνάκι σκαληνό - Νίκος Παπάζογλου)
Νομίζω πως είναι λίγο απίθανο αυτή η λέπτυνση στη μέση του σκαλοπατιού να είναι κατασκευαστική άποψη. Το ξύλο, δεν φαίνεται να είναι πλανισμένο σε εκείνο το σημείο και ο ευκολότερος (και φτηνότερος) τρόπος για να φτιάξεις ένα σκαλοπάτι είναι να τοποθετήσεις απλά τη σανίδα...Οπότε, η πιο πιθανή εξήγηση είναι μάλλον αυτή της...φυσικής φθοράς. Πόσες άραγε διαδρομές να έχει υποστηρίξει αυτή η σκάλα μέχρι να φτάσουν τα σκαλοπατάκια της να απεικονίζουν τη χωρική κατανομή της χρήσης τους;!;
Σε αυτή τη σκάλα, αφιερώνω το τραγούδι "Σκαλί, καλέ μου, σκαλί", όπως το τραγουδάει ο ειδικός επι του θέματος βάρδος...Ο Γιάννης ο Κατέβας.
...και μή χειρότερα...