Τα Ετερώνυμα...

Το Plymouth είναι μια ήσυχη μικρή πόλη της Νοτιοδυτικής Αγγλίας. Είναι τόσο ήσυχη που όταν είχα πρωτο-έρθει, δυσκολευόμουν να κοιμηθώ τα βράδια απο την ησυχία (true story). Και αυτή η κατάσταση, επικρατεί το χειμώνα. Το καλοκαίρι, που φεύγουν οι φοιτητές, η ζωή είναι πιο ήσυχη.

Όταν φεύγουν οι φοιτητές, έρχονται οι παραθεριστές. Συνήθως, οικογένειες και συνταξιούχοι που πίνουν τσάϊ, διαβάζουν Εστία και πίνουν τσάϊ (...όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά). Έτσι, υπο κανονικές συνθήκες, η παρουσία άνω των δύο αστυνομικών που κάνουν χαμογελαστοί την περιπολία τους, θεωρείται Πολίς Μπρουτάλιτη!

Φανταστείτε λοιπόν, την έκπληξη των κατοίκων, όταν σήμερα το πρωί αντίκρυσαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στο κέντρο της πόλης!

Οι αστυνομικοί διακρίνονται εδώ σε μικρές ομάδες με τα κίτρινα φωσφοριζέ πανωφόρια. Δύο ομάδες απο τη μια μεριά του δρόμου και δύο απο την άλλη. Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή.

Και δεν ήταν μόνο οι πεζοί αστυνομικοί, αλλά και οι έφιπποι...να εδώ δύο:

Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Αξίζει να παρατηρήσετε σε αυτή τη δεύτερη φωτογραφία: α) Τον κύριο ο οποίος (μαζί με έμενα και άλλους έκπληκτους γύρω μας), τραβάει φωτογραφία τα άλογα (τέτοια έκπληξη)
β) Την κωδική ονομασία του οργάνου της τάξης, τυπωμένη με καθαρά και μεγάλα γράμματα επάνω στο πανωφόρι του.

Μετά την πρώτη έκπληξη και πριν επανέρθουμε στους φυσικούς ρυθμούς της Σαββατιάτικης ρουτίνας, έκανε την εμφάνιση της...ισχυρότερη αστυνομική δύναμη (!!!)

Ισχυρότερες αστυνομικές δυνάμεις.

Αξίζει να παρατηρήσετε σε αυτή τη φωτογραφία: α) Τις 6 κλούβες που παρκάρουν στη πλατεία, β) Τα δύο όργανα που με κοιτάνε που τα φωτογραφίζω.

Εκείνη τη στιγμή, άρχισα να αναρρωτιέμαι τι συμβαίνει, τι έχει συμβεί ή τι πρόκειται να συμβεί (;!;!)

Τελικά, στρίβει έξω, οτι μέσα στη ντάλα του Αγγλικού καλοκαιριού (του ποιού;) αποφάσισαν να οργανώσουν πορεία τα μέλη της οργάνωσης "Unite Against Fascism" (ακρο-αριστερή οργάνωση) και τα μέλη της οργάνωσης "English Defence League" (ακρο-δεξιά οργάνωση)...την ίδια μέρα!

Και απ' οτι διαβάζω στο άρθρο της Wikipedia για την EDL, δεν είναι η πρώτη φορά που έχει συμβεί αυτό και μάλλον αυτή η εμπειρία δικαιολογεί πλήρως τις...δυνάμεις.

Τα μέλη της EDL, δεν τα είδα, αλλά καθώς προχωρούσα πρός το κέντρο της πόλης, είδα τα μέλη της UAF...Να 'τα:

Το μέτωπο της πορείας της UAF

Αξίζει να παρατηρήσετε σε αυτή τη φωτογραφία: α) Οι αστυνομικοί, δείχνουν στο μέτωπο της πορείας πρός τα πού να στρίψει. β) Στα δεξιά της εικόνας διακρίνεται ξεκάθαρα ένας αστυνομικός να μιλάει στον ασύρματο και ακριβώς απο πάνω και δεξιά είναι ένας νεαρός με φοσφοριζέ κίτρινο - κόκκινο πανωφόρι. Αυτού του νεαρού το πανωφόρι γράφει "Police & Public Communication" (!!!!) γ) Υπάρχουν διάφοροι περαστικοί οι οποίοι δεν έχουν πολυ-καταλάβει τι γίνεται και χαζεύουν απλά τον κόσμο να περνάει για να συνεχίσουν τη βόλτα τους.

Μετά απο λίγο, πέρασε και η ουρά της πορείας...Να 'τη:

The (back) end...

Αξίζει να παρατηρήσετε σε αυτή τη φωτογραφία: α) Τις κάμερες στη γωνία του κτηρίου στα αριστερά, απο τις οποίες, η μία βλέπει την πορεία που έρχεται και η άλλη κοιτάει πρός την πλατεία. Αυτές είναι οι αόρατες αστυνομικές δυνάμεις! Για την κάμερα με το μεγάφωνο απο πάνω, τα έχουμε ξαναπεί. β) Την αστυνομία που υπάρχει στο πίσω μέρος της πορείας. γ) Τον κύριο που παίζει φλάουτο (!) μπροστά απο τη κολώνα με τις διαφημίσεις, κοντά στα δέντρα δ) Το ηλικιωμένο ζευγάρι στα αριστερά που διασχίζει τη πορεία κρατημένο χέρι-χέρι (και μετά μου λές για το φιλί στο Βανκούβερ!) δ) Όλο τον υπόλοιπο κόσμο που δεν ακολουθεί την πορεία.

Σύμφωνα με το BBC, στην πορεία της UAF, συμμετείχαν 400 άνθρωποι ενώ στη πορεία της EDL συμμετείχαν περίπου 100. Περισσότερες λεπτομέρειες και σχόλια απο τις πορείες και κάτι μικροσυμβάντα υπάρχουν και εδώ.

Αυτή δεν ήταν η μόνη πορεία που έχει τύχει να παρακολουθήσω στο Plymouth. Η προηγούμενη ήταν πρίν απο μερικά χρόνια και είχε οργανωθεί απο εργαζόμενους στο αγγλικό Ε.Σ.Υ (National Health System, NHS). Εκείνη η πορεία (περίπου 300 άνθρωποι) είχε γίνει σε κεντρικό δρόμο του Plymouth. Μπροστά πήγαιναν δυο πεζοί αστυνομικοί και ένα αυτοκίνητο που έκοβε τη κυκλοφορία στις διασταυρώσεις, πίσω τους ερχόταν η πορεία, πίσω της ήταν άλλοι 2-3 αστυνομικοί και απο πίσω ερχόταν κανονικά η κυκλοφορία(!)

Μυστήρια πράγματα...

Σημειώσεις:
*) Για την αστυνομία στη περιοχή έχω ξαναγράψει εδώ και εδώ.

...Που 'Ρθαν Τώρα

Αν αναρρωτιέστε, ποιοί ήρθαν; και γιατί τώρα; τότε πιθανότατα δεν έχετε διαβάσει το πρώτο μέρος αυτού του άθρου

Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο (πρός το παρόν τουλάχιστον :-) ) ,μέρος σχετικά με τη συμπεριφορά των τοπικών αρχών όπως την έχω καταλάβει μέσα απο διάφορα περιστατικά που μου έχουν συμβεί εδώ τα τελευταία 6 χρόνια.

Do You Carry A Knife Sir? (2008)
Το σεμινάριο σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις της υπερβολικής ταχύτητας που αναφέρω σε προηγούμενη ενότητα, έγινε σε εργάσιμη μέρα και μπορούσε να γίνει μόνο στο κοντινότερο κέντρο της DVLA μέσα στο νομό όπου έγινε η παράβαση (συγκεκριμένα στο Somerset)...Αυτό είναι περίπου μιάμιση ώρα με το τραίνο απο το Plymouth. Στην επιστροφή, κατά τις 19:00 το απόγευμα, υπήρχε αστυνομία στην έξοδο των αποβάθρων και κάνανε σωματικό έλεγχο για μαχαίρια.

Το μαχαίρωμα είναι στατιστικά απο τους πιο συχνούς τρόπους επίθεσης στην Αγγλία. Την ώρα που περνάω το εισητήριο στις πόρτες για να ανοίξουν, με πλησιάζει ένας αστυνομικός και μου λέει (απ' όσο θυμάμαι):
-Καλησπέρα σας, κάνουμε σωματικό έλεγχο για μαχαίρια παρακαλώ περάστε απο εδώ.
(Σε αυτή τη περίπτωση δεν είχα επιλογές...)
Αδειάστε τις τσέπες σας....βγάλτε το σακάκι...Έχετε κάτι άλλο επάνω σας; (όχι). Ονομάζομαι "τάδε" και αυτός ο έλεγχος είναι μέρος των ενεργειών της αστυνομίας να καταπολεμήσει τα εγκλήματα με μαχαίρια (knife crimes) που γίνοντε στη περιοχή. Θα πρέπει να σας κάνω σωματικό έλεγχο, έχετε καμία αντίρηση;
-Όχι..
Με ψάχνει...Βγάζει μια διπλότυπη φόρμα και αρχίζει να συμπληρώνει. Το όνομα του, το δικό μου, ημερομηνία, ώρα, τον σωματικό έλεγχο, τα αποτελέσματα της έρευνας, το υπογράφει κρατάει αυτός ένα αντίτυπο και μου δίνει κι εμένα ένα. Νάτο:

(Το αντίτυπο της αναφοράς της σωματικής έρευνας που έλαβα απο τον αστυνομικό. Το αρχικό χρώμα του ήταν ρόζ αλλά το έχασε όταν το πέρασα απο ένα Threshold για να ξεφορτωθώ γρήγορα τις χειρόγραφες σημειώσεις)

-Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία σας. Έχετε κάποια ερώτηση;
Εμένα το μόνο που μου ερχόταν να τον ρωτήσω ήταν....ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ;;;;

Did you get a good view of them? (2004)
Το πρώτο σπίτι που μείναμε όταν ήρθα εδώ ήταν ένα διόροφο συγκρότημα με πολλά μικρά διαμερίσματα. Τα παιδιά που μένανε στα γειτονικά σπίτια και είχαν τις παρέες τους, όταν περνάγανε έξω απο το σπίτι, χτυπάγανε τα παράθυρα στα ισόγεια διαμερίσματα. Όταν το ακούς απο μέσα είναι λίγο τρομακτικό τις πρώτες φορές αλλά τελικά συνηθίζεις. Άλλες φορές τα χτυπάγανε και τρέχανε γελόντας, άλλες πάλι φορές τα χτυπάγανε και απλά περνούσαν. Αυτό γινόταν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αλλά και της νύχτας. Κανα δυό φορές τους είχαν κυνηγήσει κάποιοι ένοικοι (Έλληνες κι εκείνοι) αλλά κατα κάποιο τρόπο είχε εξελιχθεί σε παιχνίδι γιατί κι αυτοί πατάγανε τα γέλια στο τέλος.

(Kadett στα κάρβουνα. Σε αυτή τη φωτογραφία διακρίνοντε τα κολωνάκια (στο βάθος δεξιά) που χρησιμοποιούντε για να προστατεύουν τη θέση στάθμευσης. Παρατηρείστε οτι το ένα απο αυτά είναι διαφορετικό απο τα άλλα γιατί έχει αλλαχτεί πρόσφατα μετά τα συμβάντα που εξηγούντε στο κείμενο.
Για το πυρπολημένο Kadett διαβάστε στην επόμενη ενότητα)

Ένα απόγευμα, περνάνε τα παιδιά απ έξω αλλά μάλλον τους τη φυλάγανε οι γείτονες απο μέσα, οπότε τους "πιάσανε στα πράσα" χτυπόντας τα παράθυρα, και αρχήσανε να λογομαχούν. Δεν έδωσα σημασία. Ούτε όταν τα παιδιά αρχήσανε να κλωτσάνε μια μπάλα ποδοσφαίρου πρός τα παράθυρα. Σιγά σιγά όμως οι φωνές γίνονταν πιο έντονες.

Στην Αγγλία, μερικές θέσεις στάθμευσης που είναι χρεωμένες σε κάποιο αυτοκίνητο έχουν ένα μεταλικό κολωνάκι με μια κλειδωνιά το οποίο όταν φεύγει το αυτοκίνητο μπορεί ο ιδιοκτήτης να το σηκώσει ώστε να μη μπορεί κάποιος άλλος να παρκάρει σε αυτό το σημείο. Αυτό το κολωνάκι είναι μια κοίλη σωλήνα με διάμετρο 40-50mm και μήκος περίπου 700mm. Ασφαλίζει όρθιο με ένα χοντρό μεταλικό πύρο, επίσης κοίλο με διάμετρο περίπου 20mm και μήκος περίπου 150mm, που στο ένα άκρο του έχει μια τρύπα για λουκέτο.

Με κάποιο τρόπο λοιπόν, τα παιδιά ξηλώσανε το κολωνάκι απο τη βάση του και το πετάξανε στο κάτω παράθυρο σπάζοντας το εξωτερικό τζάμι. Ο δε μεταλικός πύρος βρήκε το δρόμο του πρός τα επάνω, μέσα απο το παράθυρο μας (στο πρώτο όροφο), και πάνω στα "μάτια" της κουζίνας. Εκείνη τη στιγμή κάλεσα την αστυνομία γιατί τα πράγματα δεν έδειχναν να ηρεμούν.

Το περιπολικό ήρθε μέσα σε 5-7 λεπτά χωρίς σειρήνες και ενώ εγώ ακόμα μίλαγα στο τηλέφωνο απαντόντας σε ερωτήσεις "Υπάρχουν θύματα;", "Η επίθεση βρίσκεται σε εξέλιξη;", "Πόσο μεγάλη είναι η ομάδα που δημιουργεί προβλήματα;". Μόλις είδανε το αυτοκίνητο τα παιδιά γίνανε καπνός. Οι αστυνομικοί είδαν τη ζημιά, και αρχήσανε τις ερωτήσεις απο εμάς επειδή τους είχαμε καλέσει. Τους έδειξα τον πύρο και ένα άλλο μεταλικό κομμάτι που είχανε πετάξει στο μεταξυ απο το παράθυρο και απόρησαν κι εκείνοι "πώς ήρθε αυτό το πράγμα εδώ πάνω;"

Στο τέλος αφού είχαμε πεί και ξαναπεί τα ίδια πράγματα περίπου 2-3 φορές και αφού ξεκαθαρίσαμε οτι δεν είδαμε ποιός ακριβώς δημιούργησε τον καβγά, ο ένας απο αυτούς μου έδωσε μια κάρτα (Devon & Cornwall Constabulary) με ένα αριθμό κινητού και μου είπε οτι αν ξανάδημιουργηθεί παρόμοιο πρόβλημα να τηλεφωνήσω κατ' ευθείαν σε αυτό το νούμερο (!!!!).
Φεύγοντας, σταματήσανε σε διάφορα διπλανά σπίτια και μάλλον έκαναν και εκεί ερωτήσεις.

Fire!!! (2004)
Μετά απο περίπου 1 μήνα απο το παραπάνω συμβάν, μια Παρασκευή απόγευμα, σταμάτησε κάτω απο το παράθυρο μας ένα λευκό παλιό Opel Kadett. Την επόμενη ημέρα, Σαββάτο απόγευμα και ενώ είχε πέσει ο ήλιος απο νωρίς, ακούσαμε ένα υπόκωφο θόρυβο, σαν να σπάει λάμπα αλλά και πάλι δεν δώσαμε σημασία.

Αυτό ίσως φανεί παράξενο, να γίνοντε όλα αυτά και να μη δίνεις σημασία, αλλά μετά απο λίγο συνηθίζεις τέτοιους ήχους. Το Σαββάτο το βράδυ για παράδειγμα κατά τις 2-3 μπορεί να επιστρέφανε απο club παρέες και να χτυπάγανε τα τζάμια ή να τραγουδάνε φωνάζοντας στο δρόμο, ή κάποιος να είχε μαζί του ένα μπουκάλι μπύρας και να αποφάσισε να το σπάσει φωνάζοντας "I grodan to borwuan goz daing, damn it!!! (χίκ)". Κανα δυό φορές είχαν περάσει τρέχοντας και φωνάζοντας κάτι παρέες, μόνο που τρέχανε και ποδοπατούσανε πάνω απο τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Οπότε ένας υπόκωφος θόρυβος σα να σπάει λάμπα ακούστηκε εντελώς αθώος.

Τελικά δεν ήταν λάμπα, ήταν μάλλον το παράθυρο του Kadett γιατί κάποιος το είχε φουντώσει...Μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται και να κατέβουμε κάτω είχε έρθει και η πυροσβεστική. Το σβήσανε και μετά απο κανα δυό μέρες πέρασε ένας γερανός της αστυνομίας και το μάζεψε.

Μετά απο 2-3 μήνες απο τα παραπάνω γεγονότα εγκαταστάθηκε στον προαύλιο χώρο των συγκροτημάτων μια κάμερα.


Το Plymouth είναι μια περιοχή με αυξημένη εγκληματικότητα. Αυτό σημαίνει οτι ανήκει στις περιοχές που έχουν 80-100 αδικήματα ανα 1000 κατοίκους ανα έτος, σύμφωνα με την ετήσια στατιστική που παράγεται απο το Home Office (Υπουργείου Εσωτερικού (;))

Παρ' όλα αυτά τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην πόλη έχει βελτοιωθεί. Όχι μόνο με τη νέα διαμόρφωση αλλά και με έντονη αστυνόμευση (είναι ενδεικτικό οτι το Σαββάτο το βράδυ υπάρχει ήδη αστυνομία σε συγκεκριμένα σημεία και μαγαζιά απο νωρίς), κάμερες με μεγάφωνα και συχνές περιπολίες σε όλη τη πόλη...Προφανώς το θέμα έχει απασχολήσει πολύ τις τοπικές αρχές αφού το έργο της αστυνομίας (μαζί και της δημοτικής αστυνομίας) διαφημίζεται διακριτικά στις "μαρκίζες" των τοπικών λεωφορείων ("Αποστολή μας είναι η μείωση της εγκληματικότητας στο κέντρο της πόλης")

Εδώ θα ήθελά να προτείνω μια επίσκεψη απο το blog της Disilussa, που κατοικεί στη πρωτεύουσα (London) και που συμπτωματικά στο τελευταίο της post, ασχολείται κι εκείνη με διάφορες τοπικές παραξενιές που έχουν να κάνουν με το νόμο και την τάξη :-)

Σίγουρα, η αστυνομία δεν είναι τέλεια εδώ, που και που ακούγοντε διάφορες περιπτώσεις για κατάχρηση εξουσίας, όμως η αντιμετώπιση που είχα στα συγκεκριμένα περιστατικά μου άφησε μια πολύ θετική εντύπωση.

Τούτοι Οι Μπάτσοι...

Με αφορμή ένα πρόσφατο γεγονός, αποφάσισα να καταγράψω τις "αναμετρήσεις" μου με το Νόμο (Με κεφαλαίο Ν και πολύ reverb) στα τελευταία 6 χρόνια που βρίσκομαι εδώ.

Τα γεγονότα, ένα παρ' ολίγον τροχαίο, μια παρ' ολίγον "κλοπή", μια κλήση για υπερβολική ταχύτητα, ένας σωματικός έλεγχος για μαχαίρια, μια..."διαμάχη" και ένα πυρπολημένο αυτοκίνητο, αναφέροντε σε ξεχωριστές παραγράφους με τις σχετικές λεπτομέρειες. Λόγω της έκτασης τους αποφάσισα να τα παραθέσω σε δύο μέρη.

Όσοι είχατε διαβάσει το προηγούμενο post απο την αεροπορική εκδήλωση στο Yeovilton θα θυμάστε οτι είχα αναφέρει ένα μικρό ατύχημα που είχαμε...

Roadside...(2009)
Στο δρόμο για το Yeovilton λοιπόν, μείναμε απο συμπλεκτή, σε ένα αυτοκίνητο που είχε στο μετρητή του περίπου 20k χιλιόμετρα. Συνέβη ενώ διανύαμε ένα ανηφορικό κομμάτι της εθνικής οδού A38 και ενώ άλλαζα απο πέμπτη σε τέταρτη για να προσπεράσω. Η πέμπτη βγήκε, αλλά ούτε η τέταρτη μπήκε, ούτε και το πετάλι (ή μήπως ποδωστήριο; :-) ) γύρισε στη θέση του. Αρχίσαμε να χάνουμε ταχύτητα σχετικά γρήγορα και όταν άναψα τα alarm για να βγώ στην άκρη δεν το εκτίμησε κανένας! Το κομμάτι του δρόμου που "μείναμε" δεν είχε κανένα χώρο στάθμευσης και παρ όλο που το είχα ανεβάσει στο πεζοδρόμιο (με πρώτη απο στάση και χρησιμοποιώντας ουσιαστικά τη μίζα) δεν ένιωθα οτι ήταν ασφαλές σημείο οπότε το άφησα με τα alarm και βγήκαμε έξω.

("Τραβηχτείτε μαζί μας"...Το χειρότερο θέαμα που μπορεί να δεί κανείς απο τη θέση του οδηγού, μετά τον ίδιο το Χάρο ίσως, καθ' όδόν πρός ένα προορισμό.
Όλο το πρόγραμμα της ημέρας πήρε το δικό του δρόμο :-( Το φορτηγάκι της ΑΑ μας ρυμούλκησε κυριολεκτικά, το μόνο που έκανα ήταν να οδηγώ το αυτοκίνητο και να βγάζω φλάς (ή μήπως ενδείκτες κατεύθηνσης;) ανάλογα με το τι έκανε ο οδηγός.
Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Μέσα σε 10 λεπτά απο την ώρα που σταματήσαμε στη μέση του Βρετανικού πουθενά, ήρθε ένα περιπολικό της τροχαίας. Ο τροχαίος μας χαιρέτησε, μας ρώτησε αν είμαστε εντάξει, σιγουρεύτηκε οτι το αυτοκίνητο ήταν σε ασφαλή τοποθεσία και μας ρώτησε αν καλέσαμε την οδική βοήθεια. Εκείνη την ώρα οτι είχα πάρει τηλέφωνο (1 λεπτό πρίν) στην ΑΑ (απλή συνωνυμία με την εταιρία οδικής βοήθειας) η οποία μας είχε δώσει 10 λεπτά μέχρι να έρθει ο τεχνικός. Στη συνέχεια αυτά τα 10 λεπτά έγιναν 1 ώρα και 30 λεπτά. (σταματημένοι...στην άκρη του δρόμου...και να ξέρω οτι στο Yeovilton θα πετάξουν τα Red Arrows και το Vulcan! Ράκος :-( ).

Σε όλη αυτή τη διάρκεια ο τροχαίος παρέμεινε μαζί μας και μας βοήθησε να κανονίσουμε να πάρουμε ένα άλλο αυτοκίνητο απο το κοντινότερο υποκατάστημα της εταιρίας ενοικίασης παρ' όλο που η οδική βοήθεια μας είχε πληροφορήσει (τυπικά) οτι θα επιχειρούσε πρώτα να φτιάξει το αυτοκίνητο επι τόπου και αν δεν μπορούσαν θα μας έδιναν άλλο. Μας βοήθησε επίσης πολύ με τη περιοχή. Ενώ είχα αναφέρει στο αρχικό τηλεφώνημα με την οδική βοήθεια το σημείο ώς "επάνω στον Α38 με κατεύθηνση πρός Exeter λίγο μετά τη διαστάυρωση με το Ashburton", σε επόμενο τηλεφώνημα του τεχνικού για να καταλάβει ακριβώς που είμαστε, ο τροχαίος είπε απλά "Πές του στο Linhay". Σα να λέμε, "Πές τους στο Κουρέντι", Χαλκιδαϊκό τοπονύμιο, που δεν είναι απαραίτητο οτι θα το ήξερε κάποιος ξένος με τον τόπο.

Η οδική βοήθεια με τη σειρά της έχοντας "πιάσει" το κινητό απο το οποίο τους καλέσαμε μας έστειλαν (μέσα σε αυτή τη μια ώρα και τριάντα λεπτά) 4-5 SMS με το που είναι και τι κάνει ο τεχνικός.

Για κακή μας τύχη εκείνη την ώρα είχε γίνει και άλλο ένα συμβάν στην ίδια περιοχή και ο τεχνικός της ΑΑ έπρεπε να ρυμουλκύσει εκείνο το αυτοκίνητο πρώτα. Όταν ήρθε τελικά, συνειδητοποίησε γρήγορα οτι δεν υπήρχε περίπτωση επιτόπιας επισκευής και μας ρυμούκλησε μέχρι το πλησιέστερο γράφειο της εταιρίας ενοικίασης. Ο τεχνικός δεν ήταν σίγουρος που ακριβώς είναι το γραφείο οπότε προσφέρθηκε να μας καθοδηγήσει μέχρι εκεί ο τροχαίος.

Σε παλιότερο περιστατικό (πολύ σύντομο για να του αφιερώσω ολόκληρη παράγραφο), με σταμάτησαν, πάλι πάνω στον Α38, επειδή οδηγούσα για ώρα στη μεσαία λωρίδα. Ο τροχαίος με πληροφόρησε πολύ φιλικά οτι παρατήρησε οτι χρησιμοποιούσα τη μεσαία λωρίδα για πορεία και όχι για προσπέραση και μου συνέστησε να προτιμώ την αριστερή λωρίδα για πορεία όπου είναι δυνατόν.

Εκτίμησα πολύ τη συμπεριφορά της τροχαίας και στα δύο περιστατικά.

Is That Your Bike? (2009)
Εδώ και λίγο καιρό έχω γίνει ποδηλατής χωρίς αιτία. Σε μια απο τις βόλτες στοn παραλιακό δρόμο του Plymouth....βρήκε να βγεί η αλυσίδα! Όχι απλά βγήκε, αλλά πήγε και σφήνωσε ανάμεσα στο γρανάζι της 6ης και το σασι! Έκανα μια προσπάθεια να τη τραβήξω με τα χέρια αλλά είχε σφηνώσει για τα καλά.

Αυτό ήταν το πρώτο λάθος γιατί τα χέρια μου γεμήσανε λάδια και μετά γλυστράγανε. Χωρίς να έχω άλλα εργαλεία μαζί μου πέρασα το συρματόσχοινο της κλειδωνιάς απο την αλυσίδα, την έδεσα σε ένα κάγκελο και μετά προσπάθησα να τραβήξω με όλο το ποδήλατο το οποίο μπορούσα να πιάσω με καλύτερη λαβή απ' ότι την αλυσίδα που μου έκοβε και τα χέρια.

Αυτό ήταν και το δεύτερο λάθος. Η αλυσίδα ξεσφήνωσε και τη πέρασα στο γρανάζι αλλά δεν είχα κάνει 5 βήματα όταν σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου ένα περιπολικό.

-Καλησπέρα σας
-Καλησπέρα σας κι εσάς
-Δικό σας είναι το ποδήλατο;
-Δικό μας είναι. Βγήκε η αλυσίδα και προσπαθούσα να τη βάλ...
-Μπορείτε να ανοίξετε τη κλειδωνιά; (Η οποία είναι με συνδιασμό). Την ανοίγω τέλος πάντων.
-Ευχαριστούμε πολύ για τη συνεργασία. Ένας ανησυχημένος πολίτης (a concerned member of the public (!!!!!)) μας ειδοποίησε για κάποιον που φαινόταν να έχει "προβλήματα με ένα ποδήλατο" αλλά απο τη στιγμή που μπορείτε να ανοίξετε την κλειδωνιά του ποδηλάτου εμείς είμαστε ικανοποιημένοι. Καληνύχτα σας.
-Στο καλό...


It's 30 For A Reason. (2008)
Συνέβει ενώ οδηγούσα κάπου στο Bristol. Σε δρόμο με ανώτατο όριο τα 30 μίλια, έτρεχα με 37 και με τσάκωσε μια κάμερα. Τα μαντάτα με βρήκανε ημέρα Σάββατο (περίπου μια εβδομάδα μετά) πρίν κάν να έχω πιεί μια γουλιά απο τον πρώτο καφέ. Πρώτα ένα γράμμα απο την εταιρία ενοικίασης η οποία με πληροφορούσε οτι με είχε χρεώσει 30 λίρες για...διαδικαστικά έξοδα (non refundable...αυτό έλειπε!) και μετά ένα γράμμα απο τη DVLA η οποία με πληροφορούσε για το που ακριβώς παρανόμησα και μου έδινε τις επιλογές μου:

• 3 βαθμοί στο Point System ή
• 60 λίρες πρόστιμο ή
• παρακολούθηση ένος 5ωρου (αν θυμάμαι καλά) "δωρεάν" σεμιναρίου για τις "δυσμενείς επιπτώσεις της γρήγορης οδήγησης".

Τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί το σεμινάριο έπρεπε να γίνει σε εργάσιμη ημέρα και στο πλησιέστερο παράρτημα της DVLA μέσα στο νομό όπου έγινε η παράβαση....Δηλαδή 1.5 ώρα διαδρομή απο εδώ......με τραίνο.

Πήρα τη τρίτη επιλογή καθώς δεν ήθελα πόντους στο δίπλωμα μου αλλά ήμουν και περίεργος να δώ τι θα κάναμε σε αυτό το σεμινάριο. Τελικά αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο.

Μεταξύ άλλων, μας υπενθύμησαν (καμιά δεκαριά παραβάτες όλοι μαζί) οτι όπου υπάρχει κάμερα έχουν γίνει τουλάχιστον 8 θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα σε διάστημα δύο ετών στα οποία η κύρια αιτία ήταν η υπερβολική ταχύτητα. Μάθαμε επίσης οτι αν η κάμερα μας έπιανε με 40 μίλια την ώρα (σε περιοχή με όριο 30) τότε δεν θα είχαμε καμία απολύτως επιλογή εκτός απο αυτή του δικαστηρίου. Εμείς οι..."ολίγον παραβάτες" πληροφορηθήκαμε οτι ανήκουμε σε μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι δεν παρανομούν συνειδειτά αλλά κάποια στιγμή ξέφεύγει η προσοχή τους και υπερβαίνουν το όριο, γι αυτό άλλωστε τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία(*)

Αυτό ακριβώς έπαθα κι εγώ σε μια...ανισόρροπη Γόρδια διάβαση στο Bristol όταν πέρασα γρήγορα μπροστά απο το άγρυπνο μάτι του νόμου και αυτό γιατί είχα το νού μου στο GPS για το σε ποιά λουρίδα θα πρέπει να τοποθετηθώ για την επόμενη στροφή. Αυτό ακριβώς είναι και η κυρίαρχη αιτία απόσπασης της προσοχής σύμφωνα με τις σχετικές στατιστικές όπως έμαθα στο σεμινάριο :-/

Στη συνέχεια κάναμε επανάληψη στα όρια της ταχύτητας ανα κατηγορία δρόμου και τις δυσμενείς επιπτώσεις της γρήγορης οδήγησης με τα ανάλογα video και μας συστήθηκε και μια τεχνική για να βελτιώσουμε την αντίληψη της κατάστασης γύρω μας (Situational Awareness).

Σύμφωνα με αυτή τη τεχνική, που θέλει κάποια προσπάθεια μέχρι να τη συνηθίσεις, ξεκινάς να "ανιχνεύεις για κινδύνους" απο μακριά, έξω απο το αυτοκίνητο, συνεχίζεις παρατηρώντας πιο κοντά, ίσως τα σήματα ή αν προσεγγίζεις σε κάποια διάβαση, έρχεσαι μέσα στο αυτοκίνητο και παρατηρείς τα όργανα και καταλήγεις κοιτώντας τους καθρέφτες για να ξέρεις τι συμβαίνει γύρω και πίσω σου. Η διαδικασία είναι καλό να επαναλαμβάνεται ανα τακτά διαστήματα.

Για να μας πείσουν για τη καταλληλότητα της τεχνικής μας πέρασαν απο την εξής δοκιμασία. Μας έδειχναν φωτογραφίες απο πραγματικούς δρόμους και καταστάσεις για 1-1.5 δευτερόλεπτο το πολύ και μετά μας ρώταγαν "ποιός ήταν ο πιο σημαντικός κίνδυνος σε αυτή τη κατάσταση;". Ο χρόνος αυτός είναι παρόμοιος με τον χρόνο που έχεις για να αντιδράσεις στη πραγματικότητα.

Ομολογώ οτι σε κάποιες απο τις εικόνες μας ξέφυγαν κάποιες "λεπτομέρειες" (θυμάμαι χαρακτηριστικά μια γιαγιούλα με σκούρο αδιάβροχο, τη φωτεινή σηματοδότηση σιδηροδρομικής γραμμής και ένα όριο ταχύτητας)....εκεί όμως είναι που σε "ξυπνάει" η δοκιμασία και σε κάνει να σκεφτείς "Τι θα γινόταν αν δεν είχες το νού σου στη πραγματικότητα;;;".

Φεύγοντας απο το κέντρο κάλεσα ένα taxi το οποίο όμως άργησε λίγο (15 λεπτά). Στο μεταξύ βγήκε ο ένας απο τους "εξεταστές" μας, μου έγνεψε γειά (με το γνωστό συγκρατημένο χαμογελοσφίξημο), μπήκε μέσα σε ένα μπλέ Mazda MX5, χαμηλωμένο, με φαρδιά ελαστικά χαμηλού προφίλ, αλουμινένιες ζάντες, ρολόγια για 36 παραμέτρους, εξάτμηση "μπουρί" και μπλέ bucket καθίσματα sparco και έφυγε...με 30 μίλια την ώρα.


Η συνέχεια στο επόμενο...


(*): Αν όμως σε ξανα-πιάσει κάμερα μέσα σε 2 χρόνια απο τη τελευταία φορά που παρακολούθησες το σεμινάριο, δεν σου δίνεται η επιλογή του σεμιναρίου αλλά μόνο το πρόστιμο είτε χρηματικό είτε μέσω του Point System.