Πρίν απο λίγο καιρό, είχαμε μια κουβέντα στου Ηλία για μηχανές...δίτροχες...και με "καλάθι"...μόνο που οι ρόδες είναι η μία δίπλα στην άλλη και σέρνουν το καλάθι...Γίνεται, γίνεται:
Αυτό το εργαλείο στην Ταϊλάνδη ονομάζεται "Ιτέν". Δεν ξέρω πώς ονομάζεται σε άλλα μέρη της Ελλάδας, πάντως στα Αμπέλια του Ληλαντίου πεδίου στην Ευβοία ονομάζεται "ρεμούλκα", τουλάχιστον κατα τη περίοδο του τρύγου. Το λέω αυτό γιατί στη φωτογραφία απεικονίζεται μια απο τις διαμορφώσεις της μηχανής, αυτή του μεταφορικού μέσου. Αυτή δεν είναι η μοναδική διαμόρφωση και χρήση της.
Η ρεμούλκα, αποτελείται απο δύο μέρη. Την "μηχανή" και τη..."ρεμούλκα" (!). Η μηχανή είναι αυτό το πρασινόμαυρο σιδερικό που κάθεται ανάμεσα στις δύο ρόδες στα δεξιά της φωτογραφίας μαζί με τα χειριστήρια ενώ η ρεμούλκα ξεκινάει απο αυτό το κόκκινο δοκάρι που αναχωρεί απο τις μπροστά ρόδες πρός τις πίσω. Να εδώ και μια άλλη άποψη όπου φαίνονται τα χειριστήρια καλύτερα:
Το κομμάτι της ρεμούλκας είναι αυτοσχέδια (Ελληνική) κατασκευή και, τουλάχιστον σε αυτή τη περιοχή, την έκαναν ελασματουργοί (...σιδεράδες) και μηχανικοί. Οι σιδεράδες φτιάχνανε το κέλυφος (...καρότσα) το οποίο μπορει να είναι και ανατρεπόμενο και οι μηχανικοί προσάρμοζαν την ανάρτηση, το διαφορικό με τους τροχούς, το κιβώτιο ταχυτήτων και τα φρένα με την αντλία και το ποδωστήριο τους (...πετάλι)...άντε και το στοιχειώδες ηλεκτρικό κύκλωμα. Όλα αυτά τα μηχανικά μέρη προέρχονταν απο διαφορετικά οχήματα.
Το κομμάτι της μηχανής (στα δεξιά) αποτελείται απο τον κινητήρα, δύο κιβώτια ταχυτήτων το διαφορικό και τα χειριστήρια. Είναι δηλαδή αυτόνομο. Αν αφαιρεθεί η ρεμούλκα, μπορεί κανείς να βάλει εμπρός τη μηχανή, να επιλέξει μια ταχύτητα στο ένα κιβώτιο ταχυτήτων που είναι συνδεδεμένο με το διαφορικό της και να φύγει..."Και τι θα κάνει με μια μηχανή στα χέρια;", καλή ερώτηση και μάλιστα εδώ θα φανεί και η χρησιμότητα του δευτέρου κιβωτίου ταχυτήτων.
Αυτό παίρνει κίνηση απο τη μηχανή και τη μεταφέρει στο πίσω μέρος της σε ένα απλό άξονα που μοιάζει με ένα, μικρό σε διάμετρο αλλά πολύ πλατύ, γρανάζι. Με αυτό τον τρόπο, η μηχανή μπορεί να μεταφέρει κίνηση στο διαφορικό της ρεμούλκας, να γυρίσει μια αντλία για να βγάλει νέρο απο το πηγάδι, να δώσει κίνηση σε ένα πριόνι ή άλλο εργαλείο και πάνω απο όλα, μπορεί να σκάψει ένα χωράφι. Το σκάψιμο του χωραφιού είναι ίσως η πιο συχνή της χρήση και ο προφανής λόγος που τα χειριστήρια είναι τόσο μακριά απο τη μηχανή και με...ιδιαίτερες δυνατότητες. Σε αυτόν τον ίδιο άξονα, προσαρμόζεται η "φρέζα", ένας άξονας γεμάτος ατσάλινα μικρά ελάσματα που καθώς περιστρέφονται σκάβουν το χώμα. Για το σκάψιμο, τα χειριστήρια περιστρέφονται γύρω απο τη μηχανή ώστε να μπορεί κανείς να διαβεί (ενώ σκάβει) απο δύσκολα σημεία μέσα σε ένα χωράφι.
Δυστυχώς, δεν είχα πρόσβαση στη φρέζα της Agria (η οποία είναι θηρίο!) αλλά μπορείτε να δείτε τον mparmpadreas (!) να σκάβει με μια παρόμοια μηχανή στο παρακάτω video:
Η μηχανή σε αυτό το video βέβαια δεν έχει τον γνήσιο κινητήρα (βλέπε πιο κάτω), αλλά κινητήρα Lombardini...(μάλλον ο γνήσιος, παρέδωσε το πνεύμα)
Εδώ τελειώνει η στεγνή περιγραφή της μηχανής και της ρεμούλκας. Η συγκεκριμένη μηχανή της φωτογραφίας όμως, έχει μερικά σημεία που αξίζει (ίσως) να τα δούμε απο κοντά.
Πρόκειται περί σπανίου, τώρα πια, δείγματος εργαλείου, ηλικίας περίπου πενήντα χρονών. Πενήντα γεματών και δουλεμένων χρόνων, όχι απλά ύπαρξης. Η "μηχανή" κατασκευαζόταν απο την Agria, Γερμανικής προελεύσεως, ενώ ο κινητήρας της απο την Ilo (επίσης Γερμανική).
Δίχρονος πετρελαικινητήρας. Σε ελεύθερη λειτουργία (...ρελαντί) μετράς τις στροφές χωρίς όργανο...Μπάτ, μπάτ, μπάτ, μπάτ, μπάτ...Άκου να πάρεις μια ιδέα:
Το θέμα βέβαια είναι, πώς τη βάζεις 'μπρός; Οι παρατηρητικοί ανάμεσα σας μπορεί να έχετε ήδη δεί τον εκκινητή (...μίζα), κάτι σαν πράσινος πυροσβεστήρας κάτω απο αυτό το μαύρο πραγματάκι που μοιάζει με θερμός (και είναι το φίλτρο αέρα) και αυτό το κλουβάκι ακριβώς πίσω απο τη μηχανή όπου κάθεται η μπατάρια. Αυτά είναι πολυτέλειες...Ίσως δεν είναι τυχαίο οτι ακριβώς απάνω απο τη μίζα, είναι η θέση της μανιβέλας...
Θα σου σπάσει τη μέση μέχρι να πάρει μπροστά (ειδικά το χειμώνα), αλλά καθώς ξεκινάει, αυτό το πρώτο αβέβαιο Μπάτ.....Μπάτ...Μπάτ, Μπάτ... είναι σα να περνάει απο μπροστά σου σαν φίλμ, όλη η εξέλιξη της καλιέργειας απο την εποχή του βοδιού (Μπάτ...) μέχρι...τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (Μπάτ, μπάτ, μπάτ, μπάτ...). Φαντάσου να είσαι με 35 βαθμούς μέσα στο αμπέλι και να προσπαθείς να βάλεις μπροστά το Βίσμαρκ!
Υπερβάλω λίγο. Αυτός που ζεί απο τη μηχανή (ο οποιοσδήποτε, "αυτός"), τη βάζει 'μπρός σε χρόνο μηδέν. Να, δές εδώ μια μεγαλύτερη αλλά παρόμοια μηχανή, να πάρεις μια ιδέα:
Και δεν έχει και άλλη επιλογή βέβαια αφού αν δεν την βάλει 'μπρός, δεν θα βγεί απο το αμπέλι, κάτι που μας φέρνει ωραία-ωραία στη ρεμούλκα. Φαντάσου τη τώρα τη "μεγαλόχαρη" γεμάτη σταφύλια, μέσα στο χωράφι. Χωρίς το δικό της διαφορικό και με τους τροχούς σχεδόν χωμένους μέσα στο χώμα, η μηχανή θα έσκαβε το δικό της λάκο και θα έμεναν και τα δύο εκεί. Ενώ τώρα, με τον θαυματουργό δεύτερο άξονα και τη δύναμη της χελώνας (χελώνα-λαγουδάκι...το καλύτερο interface), η ρεμούλκα γίνεται 4x4 και βγαίνει μέχρι το δρόμο.
Τώρα που βγάλαμε τη ρεμούλκα απο το χωράφι, ας της ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά. Όπως φαίνεται και στη πρώτη φωτογραφία, η μηχανή (...ολόκληρη η μηχανή, ολόκληρο αυτό το πρασινόμαυρο σιδερικό) στρίβει σπρώχνοντας τα χειριστήρια δεξιά και αριστερά. Άρα, η απόσταση ανάμεσα στον άξονα και το διαφορικό* αλλάζει. Εκεί λοιπόν υπάρχει ένας τηλεσκοπικός άξονας του οποίου το μήκος μεταβάλεται και καταφέρνει να μεταφέρει την κίνηση ανεξάρτητα απο τη γωνία της μηχανής....Όχι, δεν έχει προστατευτικά "στόπ" και ναί, αν το παρακάνεις θα κόψει τον άξονα.
Ο ίδιος άξονας, ή τέλος πάντων, ένα κομμάτι του, καταλήγει στο κιβώτιο ταχυτήτων της ρεμούλκας και απο εκεί στο πίσω διαφορικό. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα πολύ ευέλικτο σύστημα σχέσεων για κάθε ανάγκη. Για παράδειγμα, για να βγεί η ρεμούλκα απο το χωράφι, ρυθμίζεται ώστε να παίρνουν κίνηση απο τη μηχανή και τα δύο διαφορικά ενώ στο δρόμο μπορεί να επιλεγεί μόνο το πίσω για τις πιο γρήγορες σχέσεις του κιβωτίου της ρεμούλκας. Να δές εδώ πώς βγαίνει απο τη λάσπη να πάρεις μια ιδέα (στο παρακάτω video, παρατήρησε και αυτό το πορτοκαλί πράγμα μπροστά στη μηχανή που μοιάζει με προφυλακτήρα, αυτό είναι αντίβαρο και η μηχανή της φωτογραφίας δεν το φοράει):
Τελική ταχύτητα στο δρόμο...20-30km την ώρα....άδεια...Και γεμάτη τα πάει, αλλά δεν σταματάει με το ίδιο πάθος. Οδική συμπεριφορά....Δεν υπάρχει, αυτό το όχημα δεν είναι φτιαγμένο για δρόμο. Μια και είμαστε στο κεφάλαιο της οδικής συμπεριφοράς, στα Αμπέλια, υπάρχει ένας ακόμα λόγος (εκτός απο τη...δυναμική συμπεριφορά της ρεμούλκας) για να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός. Οι αμπολές! Η αμπολές είναι ένα πολύ μεγάλο δίκτυο απο αυλάκια που μεταφέρουν το νερό απο τον ποταμό Λήλα μέσα στα αμπέλια για πότισμα. Τρέχουν παράλληλα με το δρόμο (ή μάλλον ο δρόμος χαράχτηκε δίπλα τους) και έχουν βάθος 1.0-1.5, σε μερικές περιοχές μπορεί και 2 μέτρα. Σε κάποια σημεία, η αμπολή είναι πιο βάθια απο το πλάτος του δρόμου (!).
Οι (ίδιοι) παρατηρητικοί ανάμεσα σας ίσως να είδατε κάτι περίεργο εκεί πίσω απο το κιβώτιο ταχυτήτων της ρεμούλκας που μοιάζει με σφόνδυλο (...βολάν). Is it a bird? Is it a plane? Μηδέ που είναι bird, μηδέ που είναι και plane, αυτό είναι το χειρόφρενο (!!!). Το σύστημα των φρένων είναι βέβαια υδραυλικό αλλά για κάποιο λόγο (τεχνολογικό;) δεν είναι ΚΑΙ μηχανικό όπως είναι ας πούμε στα σημερινά αυτοκίνητα που σηκώνοντας το χειρόφρενο ενεργοποιεί τα φρένα των πίσω τροχών ένα συρματόσχοινο. Σε αυτή την κατασκευή, σηκώνοντας το χειρόφρενο, ακινητοποιείται με ένα ογκώδες φρένο ολόκληρος ο άξονας! "Και τι το χρειάζεται το χειρόφρενο;".
Πρίν απο χρόνια λοιπόν (...τουλάχιστον μέχρι το 97-98), τα "πατητήρια" του Αγροτικού Συναιτερισμού Αμπελοκτημόνων Χαλκίδας (Α.Σ.Α.Χ.) ήταν απέναντι απο το λιμάνι της Χαλκίδας και πολύχρωμες ρεμούλκες σαν αυτή της φωτογραφίας έκαναν μια ούρα που έφτανε μέχρι την είσοδο της σχολής Πεζικού (20-25 μέτρα μπορεί και πάραπάνω) περιμένοντας να ξεφορτώσουν τα σταφύλια.
Περνούσαν επάνω απο μια ζυγαριά (...πλάστιγγα), τα ζυγίζανε και μετά έρχονταν σιγά-σιγά απάνω απο μια μεγάλη κωνική τρύπα, δένανε το χειρόφρενο και σηκώνανε την ανατροπή....άλλοτε με τα χέρια, άλλοτε με κανένα γρύλο (...πολυτέλειες). Τουμπάρανε τα σταφύλια μέσα στη τρύπα και απο εκεί τα έπαιρνε ένας κοχλίας...και τα έκανε κρασί.
Μύριζε όλο το τετράγωνο μούστο και αντηχούσε απο τις μηχανές, τα παραγγέλματα και (παρ' όλη τη κούραση) τα γέλια. Δεν ξέρω αν η τσίκνα απο τις θυσίες έφτανε μέχρι τον Όλυμπο...Η μυρωδιά του μούστου απο τη Χαλκίδα όμως, σίγουρα!
Σημειώσεις:
Σήμερα απο όλη αυτή την εγκατάσταση του ΑΣΑΧ, υπάρχει μόνο ένα (διατηρητέο και καλά) κτήριο. Οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις ισοπεδώθηκαν και έγιναν...Parking (Γιατί έλειπε ένα parking απο τη Χαλκίδα....lol). Στις καινούριες εγκαταστάσεις του ΑΣΑΧ, υπάρχει μια υδραυλική πλατφόρμα που σηκώνει ολόκληρη τη ρεμούλκα για να αδειάσει τα σταφύλια, έχει δεν έχει ανατροπή...Πρόοδος!
Agria Φύση...
(Οι φωτογραφίες προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή)
Αυτό το εργαλείο στην Ταϊλάνδη ονομάζεται "Ιτέν". Δεν ξέρω πώς ονομάζεται σε άλλα μέρη της Ελλάδας, πάντως στα Αμπέλια του Ληλαντίου πεδίου στην Ευβοία ονομάζεται "ρεμούλκα", τουλάχιστον κατα τη περίοδο του τρύγου. Το λέω αυτό γιατί στη φωτογραφία απεικονίζεται μια απο τις διαμορφώσεις της μηχανής, αυτή του μεταφορικού μέσου. Αυτή δεν είναι η μοναδική διαμόρφωση και χρήση της.
Η ρεμούλκα, αποτελείται απο δύο μέρη. Την "μηχανή" και τη..."ρεμούλκα" (!). Η μηχανή είναι αυτό το πρασινόμαυρο σιδερικό που κάθεται ανάμεσα στις δύο ρόδες στα δεξιά της φωτογραφίας μαζί με τα χειριστήρια ενώ η ρεμούλκα ξεκινάει απο αυτό το κόκκινο δοκάρι που αναχωρεί απο τις μπροστά ρόδες πρός τις πίσω. Να εδώ και μια άλλη άποψη όπου φαίνονται τα χειριστήρια καλύτερα:
...Περισσότερη Agria Φύση!
Το κομμάτι της ρεμούλκας είναι αυτοσχέδια (Ελληνική) κατασκευή και, τουλάχιστον σε αυτή τη περιοχή, την έκαναν ελασματουργοί (...σιδεράδες) και μηχανικοί. Οι σιδεράδες φτιάχνανε το κέλυφος (...καρότσα) το οποίο μπορει να είναι και ανατρεπόμενο και οι μηχανικοί προσάρμοζαν την ανάρτηση, το διαφορικό με τους τροχούς, το κιβώτιο ταχυτήτων και τα φρένα με την αντλία και το ποδωστήριο τους (...πετάλι)...άντε και το στοιχειώδες ηλεκτρικό κύκλωμα. Όλα αυτά τα μηχανικά μέρη προέρχονταν απο διαφορετικά οχήματα.
Το κομμάτι της μηχανής (στα δεξιά) αποτελείται απο τον κινητήρα, δύο κιβώτια ταχυτήτων το διαφορικό και τα χειριστήρια. Είναι δηλαδή αυτόνομο. Αν αφαιρεθεί η ρεμούλκα, μπορεί κανείς να βάλει εμπρός τη μηχανή, να επιλέξει μια ταχύτητα στο ένα κιβώτιο ταχυτήτων που είναι συνδεδεμένο με το διαφορικό της και να φύγει..."Και τι θα κάνει με μια μηχανή στα χέρια;", καλή ερώτηση και μάλιστα εδώ θα φανεί και η χρησιμότητα του δευτέρου κιβωτίου ταχυτήτων.
Αυτό παίρνει κίνηση απο τη μηχανή και τη μεταφέρει στο πίσω μέρος της σε ένα απλό άξονα που μοιάζει με ένα, μικρό σε διάμετρο αλλά πολύ πλατύ, γρανάζι. Με αυτό τον τρόπο, η μηχανή μπορεί να μεταφέρει κίνηση στο διαφορικό της ρεμούλκας, να γυρίσει μια αντλία για να βγάλει νέρο απο το πηγάδι, να δώσει κίνηση σε ένα πριόνι ή άλλο εργαλείο και πάνω απο όλα, μπορεί να σκάψει ένα χωράφι. Το σκάψιμο του χωραφιού είναι ίσως η πιο συχνή της χρήση και ο προφανής λόγος που τα χειριστήρια είναι τόσο μακριά απο τη μηχανή και με...ιδιαίτερες δυνατότητες. Σε αυτόν τον ίδιο άξονα, προσαρμόζεται η "φρέζα", ένας άξονας γεμάτος ατσάλινα μικρά ελάσματα που καθώς περιστρέφονται σκάβουν το χώμα. Για το σκάψιμο, τα χειριστήρια περιστρέφονται γύρω απο τη μηχανή ώστε να μπορεί κανείς να διαβεί (ενώ σκάβει) απο δύσκολα σημεία μέσα σε ένα χωράφι.
Δυστυχώς, δεν είχα πρόσβαση στη φρέζα της Agria (η οποία είναι θηρίο!) αλλά μπορείτε να δείτε τον mparmpadreas (!) να σκάβει με μια παρόμοια μηχανή στο παρακάτω video:
Η μηχανή σε αυτό το video βέβαια δεν έχει τον γνήσιο κινητήρα (βλέπε πιο κάτω), αλλά κινητήρα Lombardini...(μάλλον ο γνήσιος, παρέδωσε το πνεύμα)
Εδώ τελειώνει η στεγνή περιγραφή της μηχανής και της ρεμούλκας. Η συγκεκριμένη μηχανή της φωτογραφίας όμως, έχει μερικά σημεία που αξίζει (ίσως) να τα δούμε απο κοντά.
Πρόκειται περί σπανίου, τώρα πια, δείγματος εργαλείου, ηλικίας περίπου πενήντα χρονών. Πενήντα γεματών και δουλεμένων χρόνων, όχι απλά ύπαρξης. Η "μηχανή" κατασκευαζόταν απο την Agria, Γερμανικής προελεύσεως, ενώ ο κινητήρας της απο την Ilo (επίσης Γερμανική).
Δίχρονος πετρελαικινητήρας. Σε ελεύθερη λειτουργία (...ρελαντί) μετράς τις στροφές χωρίς όργανο...Μπάτ, μπάτ, μπάτ, μπάτ, μπάτ...Άκου να πάρεις μια ιδέα:
Είναι τρελοί αυτοί οι Γερμανοί! :-)
Το θέμα βέβαια είναι, πώς τη βάζεις 'μπρός; Οι παρατηρητικοί ανάμεσα σας μπορεί να έχετε ήδη δεί τον εκκινητή (...μίζα), κάτι σαν πράσινος πυροσβεστήρας κάτω απο αυτό το μαύρο πραγματάκι που μοιάζει με θερμός (και είναι το φίλτρο αέρα) και αυτό το κλουβάκι ακριβώς πίσω απο τη μηχανή όπου κάθεται η μπατάρια. Αυτά είναι πολυτέλειες...Ίσως δεν είναι τυχαίο οτι ακριβώς απάνω απο τη μίζα, είναι η θέση της μανιβέλας...
Θα σου σπάσει τη μέση μέχρι να πάρει μπροστά (ειδικά το χειμώνα), αλλά καθώς ξεκινάει, αυτό το πρώτο αβέβαιο Μπάτ.....Μπάτ...Μπάτ, Μπάτ... είναι σα να περνάει απο μπροστά σου σαν φίλμ, όλη η εξέλιξη της καλιέργειας απο την εποχή του βοδιού (Μπάτ...) μέχρι...τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (Μπάτ, μπάτ, μπάτ, μπάτ...). Φαντάσου να είσαι με 35 βαθμούς μέσα στο αμπέλι και να προσπαθείς να βάλεις μπροστά το Βίσμαρκ!
Υπερβάλω λίγο. Αυτός που ζεί απο τη μηχανή (ο οποιοσδήποτε, "αυτός"), τη βάζει 'μπρός σε χρόνο μηδέν. Να, δές εδώ μια μεγαλύτερη αλλά παρόμοια μηχανή, να πάρεις μια ιδέα:
Χμμμ ενδιαφέρουσα...διαμόρφωση (!)
Και δεν έχει και άλλη επιλογή βέβαια αφού αν δεν την βάλει 'μπρός, δεν θα βγεί απο το αμπέλι, κάτι που μας φέρνει ωραία-ωραία στη ρεμούλκα. Φαντάσου τη τώρα τη "μεγαλόχαρη" γεμάτη σταφύλια, μέσα στο χωράφι. Χωρίς το δικό της διαφορικό και με τους τροχούς σχεδόν χωμένους μέσα στο χώμα, η μηχανή θα έσκαβε το δικό της λάκο και θα έμεναν και τα δύο εκεί. Ενώ τώρα, με τον θαυματουργό δεύτερο άξονα και τη δύναμη της χελώνας (χελώνα-λαγουδάκι...το καλύτερο interface), η ρεμούλκα γίνεται 4x4 και βγαίνει μέχρι το δρόμο.
Άρμα, αρμάτων...
Τώρα που βγάλαμε τη ρεμούλκα απο το χωράφι, ας της ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά. Όπως φαίνεται και στη πρώτη φωτογραφία, η μηχανή (...ολόκληρη η μηχανή, ολόκληρο αυτό το πρασινόμαυρο σιδερικό) στρίβει σπρώχνοντας τα χειριστήρια δεξιά και αριστερά. Άρα, η απόσταση ανάμεσα στον άξονα και το διαφορικό* αλλάζει. Εκεί λοιπόν υπάρχει ένας τηλεσκοπικός άξονας του οποίου το μήκος μεταβάλεται και καταφέρνει να μεταφέρει την κίνηση ανεξάρτητα απο τη γωνία της μηχανής....Όχι, δεν έχει προστατευτικά "στόπ" και ναί, αν το παρακάνεις θα κόψει τον άξονα.
Ο ίδιος άξονας, ή τέλος πάντων, ένα κομμάτι του, καταλήγει στο κιβώτιο ταχυτήτων της ρεμούλκας και απο εκεί στο πίσω διαφορικό. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα πολύ ευέλικτο σύστημα σχέσεων για κάθε ανάγκη. Για παράδειγμα, για να βγεί η ρεμούλκα απο το χωράφι, ρυθμίζεται ώστε να παίρνουν κίνηση απο τη μηχανή και τα δύο διαφορικά ενώ στο δρόμο μπορεί να επιλεγεί μόνο το πίσω για τις πιο γρήγορες σχέσεις του κιβωτίου της ρεμούλκας. Να δές εδώ πώς βγαίνει απο τη λάσπη να πάρεις μια ιδέα (στο παρακάτω video, παρατήρησε και αυτό το πορτοκαλί πράγμα μπροστά στη μηχανή που μοιάζει με προφυλακτήρα, αυτό είναι αντίβαρο και η μηχανή της φωτογραφίας δεν το φοράει):
Η ρεμούλκα σε αυτό το video, φαίνεται να είναι υπολογισμένη για τη συγκεκριμένη μηχανή.
Ούτε ανοχές, ούτε πατέντες, ούτε τίποτα....αίσχος!
Τελική ταχύτητα στο δρόμο...20-30km την ώρα....άδεια...Και γεμάτη τα πάει, αλλά δεν σταματάει με το ίδιο πάθος. Οδική συμπεριφορά....Δεν υπάρχει, αυτό το όχημα δεν είναι φτιαγμένο για δρόμο. Μια και είμαστε στο κεφάλαιο της οδικής συμπεριφοράς, στα Αμπέλια, υπάρχει ένας ακόμα λόγος (εκτός απο τη...δυναμική συμπεριφορά της ρεμούλκας) για να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός. Οι αμπολές! Η αμπολές είναι ένα πολύ μεγάλο δίκτυο απο αυλάκια που μεταφέρουν το νερό απο τον ποταμό Λήλα μέσα στα αμπέλια για πότισμα. Τρέχουν παράλληλα με το δρόμο (ή μάλλον ο δρόμος χαράχτηκε δίπλα τους) και έχουν βάθος 1.0-1.5, σε μερικές περιοχές μπορεί και 2 μέτρα. Σε κάποια σημεία, η αμπολή είναι πιο βάθια απο το πλάτος του δρόμου (!).
Οι (ίδιοι) παρατηρητικοί ανάμεσα σας ίσως να είδατε κάτι περίεργο εκεί πίσω απο το κιβώτιο ταχυτήτων της ρεμούλκας που μοιάζει με σφόνδυλο (...βολάν). Is it a bird? Is it a plane? Μηδέ που είναι bird, μηδέ που είναι και plane, αυτό είναι το χειρόφρενο (!!!). Το σύστημα των φρένων είναι βέβαια υδραυλικό αλλά για κάποιο λόγο (τεχνολογικό;) δεν είναι ΚΑΙ μηχανικό όπως είναι ας πούμε στα σημερινά αυτοκίνητα που σηκώνοντας το χειρόφρενο ενεργοποιεί τα φρένα των πίσω τροχών ένα συρματόσχοινο. Σε αυτή την κατασκευή, σηκώνοντας το χειρόφρενο, ακινητοποιείται με ένα ογκώδες φρένο ολόκληρος ο άξονας! "Και τι το χρειάζεται το χειρόφρενο;".
Πρίν απο χρόνια λοιπόν (...τουλάχιστον μέχρι το 97-98), τα "πατητήρια" του Αγροτικού Συναιτερισμού Αμπελοκτημόνων Χαλκίδας (Α.Σ.Α.Χ.) ήταν απέναντι απο το λιμάνι της Χαλκίδας και πολύχρωμες ρεμούλκες σαν αυτή της φωτογραφίας έκαναν μια ούρα που έφτανε μέχρι την είσοδο της σχολής Πεζικού (20-25 μέτρα μπορεί και πάραπάνω) περιμένοντας να ξεφορτώσουν τα σταφύλια.
Περνούσαν επάνω απο μια ζυγαριά (...πλάστιγγα), τα ζυγίζανε και μετά έρχονταν σιγά-σιγά απάνω απο μια μεγάλη κωνική τρύπα, δένανε το χειρόφρενο και σηκώνανε την ανατροπή....άλλοτε με τα χέρια, άλλοτε με κανένα γρύλο (...πολυτέλειες). Τουμπάρανε τα σταφύλια μέσα στη τρύπα και απο εκεί τα έπαιρνε ένας κοχλίας...και τα έκανε κρασί.
Μύριζε όλο το τετράγωνο μούστο και αντηχούσε απο τις μηχανές, τα παραγγέλματα και (παρ' όλη τη κούραση) τα γέλια. Δεν ξέρω αν η τσίκνα απο τις θυσίες έφτανε μέχρι τον Όλυμπο...Η μυρωδιά του μούστου απο τη Χαλκίδα όμως, σίγουρα!
Σημειώσεις:
Σήμερα απο όλη αυτή την εγκατάσταση του ΑΣΑΧ, υπάρχει μόνο ένα (διατηρητέο και καλά) κτήριο. Οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις ισοπεδώθηκαν και έγιναν...Parking (Γιατί έλειπε ένα parking απο τη Χαλκίδα....lol). Στις καινούριες εγκαταστάσεις του ΑΣΑΧ, υπάρχει μια υδραυλική πλατφόρμα που σηκώνει ολόκληρη τη ρεμούλκα για να αδειάσει τα σταφύλια, έχει δεν έχει ανατροπή...Πρόοδος!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου