Abord De L' M/S Viking Mariela

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι τίτλοι των post σε αυτό εδώ το blog αντηχούν το έργο του Νίκου Καββαδία. Abord de l "ASPASIA", έγραφε εκείνος και για μια γυναίκα "κάτωχρη, απ' τη γνωστή και θλιβερότατη αιτία.". Στη προκειμένη περίπτωση τα πράγματα ήταν λίγο πιο ευχάριστα εν πλώ με το Motor Ship Viking Mariella σε ένα ταξίδι 14 ωρών απο το Helsinki της Φιλανδίας στη Stockholm της Σουηδίας και πίσω.

Αυτό το ταξίδι είχε ξεκινήσει πριν απο λίγο καιρό όταν είχα πληροφορηθεί οτι υπήρχε περίπτωση να συμετάσχουμε σε "ένα συνέδριο κάπου στη Φιλανδία" με το group μας αλλά επειδή οι ημερομηνίες ήταν πολύ κοντά δεν έδωσα σημασία υποθέτοντας οτι δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρουμε να πάμε. Κοντολογίς, η θέση επιβεβαιώθηκε Κυριακή και έφευγα Τρίτη. Το συνέδριο σχετικό με τη τηλεϊατρική θα πραγματοποιούταν επάνω σε ένα πλοίο μεσοπέλαγα!

Aυτό το post όμως δεν έχει να πεί τίποτα για το συνέδριο. Όπως έχω ξαναπεί, αυτό το blog φιλοξενεί ώς επι το πλείστον τις εκτός δουλειάς σκέψεις και δραστηριότητες σε εντελώς ελεύθερη απόδοση. Αυτό το post μιλάει για το [πάντα ευλογημένο] ταξίδι...που απο το Plymouth στο Helsinki είναι περίπου ίδιας διάρκειας με το ταξίδι πρός την Αθήνα αλλά στην αντίθετη κατεύθηνση...Προς μεγαλύτερο πλάτος και μικρότερες θερμοκρασίες.

Απο το αεροπλάνο αντιμετωπίζω ένα τοπίο όπου η θάλασσα διάστικτη απο όλο και περισσότερα μικρά μικρά νησάκια δίνει τόπο στη στεριά. Μια στεριά διάστικτη απο πολλές μικρές λίμνες.
Στο Taxi για το Λιμάνι του Helsinki, το τοπίο είναι γεμάτο δέντρα κι όπου υπάρχει ίσκιος υπάρχει και χιόνι. Ο οδηγός φοράει μια λεπτή μακρυμάνικη μπλούζα και με κοιτάει χαμογελόντας καθώς παλεύω να βγάλω το αδιάβροχο, αντιανεμικό, επενδεδυμένο με fleece μπουφάν μου. Έχω προετοιμαστεί για πολικό ψύχος αλλά το κλίμα φαίνεται παρόμοιο με της Αγγλίας. Ο οδηγός μου λέει οτι ο καιρός αλλάζει στη Φιλανδία. Είναι αρχές Απριλίου και το τελευταίο χιόνι έχει πέσει πρίν απο μια εβδομάδα. Κανονικά έπρεπε να χιονίζει μέχρι το τέλος του Απρίλη αλλά αντι αυτού έχουμε ήλιο και μεγαλύτερες θερμοκρασίες!

Καθώς παρκάρουμε στο λιμάνι η θέα γεμίζει απο τον όγκο του πλοίου. Ο οδηγός με ρωτάει αν θέλω να πληρώσω με κάρτα (!!!) και τον ρωτάω αν η Mariella ήταν όντως Viking. Nομίζει οτι κάνω πλάκα και μάλλον έχω πάρει την απάντηση μου, παίρνω και τις αποσκευές μου και κατευθήνομαι πρός την αποβάθρα.

Viking Mariella...Ένα μεγάλο πλοίο!
(Η συγκεκριμένη φωτογραφία όπως και οι υπόλοιπες του άρθρου προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Καλώς ορίσατε στο Viking Mariella! Εκατόν εβδομήντα επτά (177) μέτρα μήκος, είκοσι εννιά (29) μέτρα πλάτος, έξι κόμα οκτώ (6.8) μέτρα βύθισμα, τριάντα επτά χιλιάδες ωκτακόσιοι (37860) τόνοι εκτόπισμα όταν είναι πλήρως φορτωμένο! Αυτό το πλήρες φορτίο μεταφράζεται σε δύο χιλιάδες πεντακόσιους (2500) επιβάτες και τετρακόσια τριάντα (430) οχήματα όλοι και όλα διατεταγμένα σε δέκα (10) καταστρώματα! Όλος αυτός ο όγκος αναπτύσει μέγιστη ταχύτητα 20.5 κόμβων με τη βοήθεια τεσσάρων μηχανών ενώ δεμένο στο λιμάνι, το πλοίο συγκρατείται απο τέσσερις μαγνητικές "δέστρες" και κάτι κάβους...σα δοκάρια χοντρούς.

Πλοίο ή Ξενοδοχείο;

Αυτό δεν είναι πλοιό είναι ένα μικρό χωριό με καρίνα! Επάνω του χάνεις λίγο την αίσθηση του μέτρου. Μοιάζει με (και μάλλον είναι) ένα τεράστιο ξενοδοχείο με λίγο περίεργη διαρύθμηση κι όταν κοιτάς έξω απο τα μεγάλα παράθυρα του όγδοου καταστρώματος περιμένεις να δείς ένα πάρκο με δέντρα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πεζούς αλλά αντί γι' αυτό βλέπεις τη θάλασσα και τότε όλα βρίσκουν το δρόμο τους. Ακόμα κι αυτός ο μπάσος ρυθμικός ήχος των μηχανών που σε κάνει να νομίζεις οτι βρίσκεσαι έξω απο club Παρασκευή βράδυ (...ή πολύ πρωί).

Αφήνουμε την αποβάθρα κατά τις 17:00 ώρα Φιλανδίας. Κάθομαι σε ένα απο τα καθίσματα του αμφιθεατρικού χώρου του συνδερίου στο όγδοο κατάστρωμα, δεν μπορώ να δώ έξω αλλά νοιώθω τις κινήσεις του πλοίου. Στο διάλειμα έχω χρόνο να τραβήξω μερικές φωτογραφίες του τοπίου καθώς βγαίνουμε απο το λιμάνι πρός την ανοιχτή θάλασσα και περίπου μια ώρα μετά με τη λήξη των εργασιών της πρώτης ημέρας επιστρέφω στο παράθυρο...όσο έχει ακόμα φώς.

Η αποβάθρα στο Helsinki... Αναχώρηση...

Στην έξοδο απο το λιμάνι και για μεγάλη απόσταση υπάρχουν διάσπαρτα αμέτρητα μικρά νησιά και ακατοίκιτες βραχονησίδες που απ' ότι φαίνεται τις διεκδικεί ένα συγκεκριμένο είδος γλάρων. Τα νησιά σχηματίζουν ένα υδάτινο λαβύρινθο όπου κάθε γωνιά του μοιάζει απίστευτα με την άλλη. Σίγουρα θα χανόμουν αν έμπαινα εδώ μέσα αλλά ο καπετάνιος μας φαίνεται να ξέρει καλά ποιό νησάκι να αφήσει αριστερά του και ποιό δεξιά του. Το καλό που του θέλω!

Ένας λαβύρινθος...

...απο μικρά μικρά νησιά

Ο ήλιος αργεί να δύσει. Με όλα αυτά τα φιόρδ γύρω μου και αυτό το παρατεταμένο ηλιοβασίλεμα το μυαλό μου γυρίζει στο "Restaurant Στο Τέλος Του Σύμπαντος" του Douglas Adams και συγκεκριμένα σε εκείνο το μέρος όπου ο χρόνος είναι να σα να αιωρείται πάνω απο την ίδια πανέμορφη στιγμή συνεχώς. Παρασκευή απόγευμα λίγο πριν δύσει ο ήλιος! (Αν δεν έχετε διαβάσει το "Hitchhiker's Guide To The Galaxy" του Douglas Adams σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!).

Ηλιοβασίλεμα...όπως λέμε "Αντί Επιλόγου"

Με ένα τόσο αργό ηλιοβασίλεμα σε μια άλλη εποχή λιγότερο ωριμασμένης διανόησης θα μπορούσα άνετα να βγάλω το συμπέρασμα οτι η γή είναι όντως επίπεδη και οτι ο 'Ηλιος όντως προσγειώνει το φωτεινό του άρμα κάπου πίσω απο τη Σουηδία για να τον μεταφέρει ο Ωκεανός αργά και πάλι προς την Ανατολή.

Το σούρουπο γεμίζει το τοπίο με μια πανέμορφη απόχρωση του μπλέ καθώς συνεχίζουμε τη διαδρομή μας ανάμεσα στα φιόρδ. Απο τη χαμηλή νέφωση και τις σκιές έχεις την αίσθηση πως θα ξεπροβάλει ένα πανάρχαιο πλοίο των Vikings, ένας ξύλινος τάφος τυλιγμένος στη σιωπή και τα κουπιά του να κινούντε αργά σα πένθιμες καμπάνες. Θα περάσει απο μπροστά μας και θα χαθεί μένοντας ίσα ίσα για να μας αναστατώσει και να μας κάνει να αναρρωτιόμαστε για το υπόλοιπο ταξίδι αν το όραμα ήταν αληθινό.

Μπλέ Μαγεία...

Ο ήλιος έχει δύσει απο ώρα αλλά "βλέπουμε" ακόμα την ηχώ του...

Σε λίγη ώρα μας έχει τυλίξει το σκοτάδι παρ' όλο που κοιτόντας έξω μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια έχει αρκετό φώς για να διακρίνω αμυδρά τον ορίζοντα. Ο ήχος απο τις μηχανές συνεχίζει βαρύς και μονότονος και παρ' όλο τον όγκο του πλοιού ξαπλωμένος στη κουκέτα αισθάνομαι αμυδρά τη κίνηση του επάνω στα κύματα. Στην οροφή του δωματίου σχηματίζονται σκιές απο την αντανάκλαση ενός φαναριού που βρίσκεται κοντά στο παράθυρο μου επάνω τους αφρούς που κάνουν τα απόνερα του πλοίου.

Απο το "γεναιόδωρο" φυλιστρίνι μου κοιτάω έξω, τη θάλασσα μέσα στη νύχτα. Βρίσκομαι περίπου 3-4 μέτρα πάνω απο την επιφάνεια και έχω ένα μεγάλο φυλιστρίνι. Το λέω αυτό επειδή ξέρω πως απόψε μαζί μας ταξιδεύουν άνθρωποι στη κατηγορία Economy-2 που έχει δωμάτια χωρίς καθόλου φυλιστρίνια κάτω απο την ίσαλο γραμμή του πλοίου. Δηλαδή, κάτω απο το νερό.

Τελικά δε ξέρω αν είμαι τυχερός που έχω αυτό το φώς εδώ κοντά μου. Τα απόνερα στροβιλήζοντε και πλάθουν τον αφρό σε σχήματα περίεργα. Είναι λίγο σα να κοιτάς τα σύννεφα και βλέπεις ένα πρόβατο, ένα σκύλο, ένα δράκο, μια γιαγιά να καταπίνει μια φάλαινα (!!!). Μόνο που κοιτόντας τους αφρούς, βλέπεις παραμορφωμένες νεκροκεφαλές, φρικιαστικές υδάτινες υπάρξεις, χαμένες ψυχές ανάμεσα στις σκιές, άσπρα άλογα που δεν αφήνουν ίχνη απάνω στον αφρό (έτσι κι αλλιώς) κι ένα κοπάδι κατάμαυρες κάργιες που κηνυγούν μια φιγούρα που μοιάζει με τον Καρυωτάκη και του ουρλιάζουν ΘΑΝΑΤΟΣ!!!! ΘΑΝΑΤΟΣ!!!!. Μοιάζει με ζωολογικό πάρκο, ένα σαφάρι μέσα στη νύχτα για το πιο φρικιαστικό σχήμα που θα αφήσουν τα απόνερα.

Παιχνίδια του μυαλού (ενός τρελού) στα απόνερα...

Στο Bar οι Σκανδιναβοί επιβάτες πίνουν. Όταν αποχωρούν απο το Bar περνάνε απο το μαγαζί του πλοίου και αγοράζουν κάτι να πιούν!...Duty Free. Λόγο μιας ιδιαιτερότητας της περιοχής, υπάρχουν κάποια νησιά ανάμεσα στη Σουηδία και τη Φιλανδία τα οποία ανήκουν μέν στη Φιλανδία, είναι όμως ανεξάρτητα κράτη και, το πιο σημαντικο, δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση!!! Το πλοίο λοιπόν αράζει στη μέση του ταξιδιού περίπου, φορτώνει εμπορεύματα σε συμφέρουσες τιμές και συνεχίζει το ταξίδι του.

Καθώς περιμένουμε δεμένοι σε αυτό τον ενδιάμεσο σταθμό (Mariehnam), προβάλλει αργά μέσα απο το σκοτάδι ένα πολύ μεγάλο επιβατικό πλοίο που κάνει παρόμοιο δρομολόγιο με αυτό της γραμμής Viking αλλά ανήκει στην εταιρία Silja. Εκτελέι μια αριστερόστροφη πιρουέτα και χάνεται απο το φυλιστρίνι μου για να δέσει στη προβλήτα παράλληλα με το Mariella αλλά πιο πίσω.

To Silja Symphony ενώ ετοιμάζεται αργά να εκτελέσει...

...μια πιρουέτα επάνω στο κατάμαυρο νέρο...

...και να δέσει πίσω μας

Στο μαγαζί του πλοίου, τα ποτά στριμώχνονται σε μεταλικά ράφια, (μέχρι absynth βρήκα!) και οι μηχανές με τις δονήσεις που δημιουργούν τα κάνουν να αναριγούν και να ακούγοντε σα πολλά πολλά μικρά γέλια καθώς χτυπάνε μεταξύ τους.


Ο σταθμός μας στη Στοκχόλμη ήταν πολύ σύντομος με κάποιες επισκέψεις σε διάφορους οργανισμούς...
Το πλοίο σαλπάρισε και πάλι το απόγευμα για το Helsinki. Σε αυτό το ταξίδι η πιο γελοία ερώτηση ήταν "Τι ώρα είναι;". Το Helsinki απο το Λονδίνο έχει 2 ώρες διαφορά, αλλά η Στοκχόλμη απο το Helsinki μόνο 1. Όταν ρωτούσες "Τι ώρα είναι;", σε ρωτάγανε "Finnish or Swedish time?"

Με το συνέδριο να έχει λήξει το προηγούμενο βράδυ, στο ταξίδι της επιστροφής βγαίνω στο ηλιόλουστο κατάστρωμα όσο είμαστε ακόμα στην ανοιχτή θάλασσα για λίγο...τουρισμό. Επιτέλους! Συναντώ το ψύχος για το οποίο ήμουν τόσο καλά προετοιμασμένος...αλλά έχω αφήσει το χοντρό μπουφάν μου στη καμπίνα. Μέσα σε μια ώρα και όσο έχω ακόμα τον έλεγχο των άκρων μου (μιλάμε για ένα πολύ κρύο και σταθερό "αεράκι") τραβάω όσο περισσότερες φωτογραφίες μπορώ, μέχρι που το πλοίο πιάνει στην αποβάθρα.

Η αποβίβαση γίνεται απο δύο καταστρώματα σε "φυσούνες" που οδηγούν στην αποβάθρα σε χρόνο μηδέν χωρίς φωνές σπρωξίματα, ατυχήματα, στρίμωγμα. Οι επιβάτες του επόμενου ταξιδιού περιμένουν ήδη στοιχισμένοι σε μια ουρά στο αντίθετο ρεύμα του διαδρόμου για να επιβιβαστούν.

Περιμένοντας στην (απόλυτα στοιχισμένη) ουρά για το Ταξί, διαπιστώνω οτι παρ' όλο που μόλις βγήκα απο το Viking Mariella, εκείνο είναι ακόμα μέσα μου. Μετά απο δύο μέρες στη θάλασσα, πιάνω τον εαυτό μου να αναμένει αυτή την ανεπαίσθητη κίνηση του πλοίου που δεν είναι αρκετά μεγάλη για να της δώσεις σημασία, αλλά που είναι αρκετή για να σε κάνει να χάσεις για λίγο το βήμα σου.