Ώρα Καλή Στη Πλώρη Σας Κι Αέρα Στα Πανιά Σας...

Και σίγουρα θα τα χρειαστούν και τα δύο οι 24 συμμετέχοντες στον υπερατλαντικό αγώνα Artemis Transat που ξεκίνησε σήμερα πανηγυρικά στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά του Plymouth.

Ο συγκεκριμένος αγώνας "αναστάτωσε" την όψη του λιμανιού του Plymouth τη τελευταία εβδομάδα καθώς οι ομάδες και τα σκάφη τους συγκεντρώθηκαν στο μικρό "χωριό" που δημιουργήθηκε έιδικά για να στεγάσει τους συντελεστές του αγώνα. Μερικές φωτογραφίες και σχόλια είχε παρουσιάσει πριν απο λίγες μέρες και ο Α.Δ και για τις τελευταίες εξελίξεις μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και στο επίσημο website του Artemis Transat απο όπου μπορείτε να παρακολουθήσετε και το που ακριβώς βρίσκοντε τα πλοία αυτή τη στιγμή.

Η γιορτινή ατμόσφαιρα που περιέβαλε τον αγώνα ήταν μια καλή αρχή της σειράς εκδηλώσεων που οργανώνοντε φέτος εδώ στο Plymouth. Απο το Jazz & Blues Festival, πολλές συναυλίες του οποίου πραγματοποιήθηκαν δίπλα στα ιστιοφόρα του Artemis Transat, την ετήσια συγκέντρωση των μοτοσυκλετιστών (και όχι των αγροφυλάκων :-) ), το ετήσιο πρωτάθλημα πυροτεχνημάτων (μια μαγική βραδυά) και φυσικά τον αγώνα του πρωταθλήματος formula με ταχύπλοα σκάφη υψηλών επιδόσεων!!!

Μικρότερες εκδηλώσεις, ομιλίες και δραστηριότητες οργανώνωνται επίσης απο άλλους φορείς. Απο αυτές ξεχώρισα τη παρουσίαση του βίβλιου με το τίτλο "DUST" του συγγραφέα Lau Thiam Kok. Μια παρουσίαση εντελώς διαφορετική απο τις άλλες αφού χίλια περίπου αντίτυπα του βιβλίου θα "ξεχαστούν" σκόπιμα σε διάφορα σημεία της πόλης όπως παγκάκια, pubs και καφετέριες! Αυτή το event μου θύμισε μια δραστηριότητα παρόμοια με το Geocaching, για το οποίο είχα γράψει πρίν απο καιρό. Συμμετέχοντας στο "bookcrossing" είναι σα να πετάς ένα μπουκάλι με ένα μήνυμα στη θάλασσα. Μόνο που η θάλασσα είναι ο κόσμος ολόκληρος και μπουκάλι ένα αγαπημένο σας βιβλίο! Αφού κάνετε register το βιβλίο στο site του bookcrossing το αφήνετε σε ένα παγκάκι ή μια καφετέρια ή το θάλαμο αναμονής του γιατρού σας (!) ή μέσα στο λεοφορείο ή το Μετρό. Ο επόμενος "bookcrosser" που θα το βρεί θα σημειώσει μέσω του site που το βρήκε και ίσως το διαβάσει και ο ίδιος. Εκείνος με τη σειρά του θα το αφήσει κάπου άλλου όπου θα το βρεί κάποιος άλλος και 'ού το καθ' εξής.
Είναι μια εξαιρετική δραστηριότητα και μια ευχάριστη έκπληξη να βλέπουμε ένα συγγραφέα να χρησιμοποιεί αυτό τον όμορφο τρόπο για να προωθήσει το έργο του.

Άλλο ένα μικρότερης εμβέλειας (για τη τοπική διοργάνωση) γεγονός είναι η προβολή της ταινίας (και η αναπόφευκτα βαρετή ομιλία που θα τη συνοδεύει...ελπίζω να βγώ ψεύτης :-/ ) "Persepolis" της Marianne Satrapi. Η ταινία ξεκίνησε τη ζωή της σαν comic (ένα έτοιμο storyboard ;-) ) που έκανε την εμφάνιση του στα ράφια των βιβλιοπωλείων το περασμένο χρόνο. Στο comic αυτό η Marianne Satrapi διηγείται την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού (της ίδιας) που μεγαλώνει στο Iran κατά την Ισλαμική Επανάσταση με τους συγκαταβατικούς γονείς και την πολύ αυστηρή και συντηρητική γιαγιά της! Συνήθως η μεταφορά μιας ιστορίας στη μεγάλη οθόνη δεν είναι όσο καλή είναι η πρωταρχική παρουσίαση της ίδιας ιστορίας αλλά απ' ότι διαβάζω έχει ήδη τιμηθεί με το βραβείο των κριτών στο φεστιβάλ του Kannes.


Τέλος, παρά το γιορτινό χαρακτήρα της ημέρας δε μπορούσα να μη σκεφτώ οτι σαν σήμερα έφυγαν απο τη ζωή ο Bob Marley (11 Μαϊου 1981) και ο Douglas Adams (11 Μαίου 2001) (δύο ακόμα λόγοι για να "αναμένουμε την ανάσταση" ;-) )

Στον Douglas Adams έχω αναφερθεί σε πολλά post στο παρελθόν (εδώ και εδώ) κυρίως με αφορμή το συγγραφικό του έργο. Το Hitchhikers Guide To The Galaxy το διάβασα πρώτη φορά το 2001 στην [πολύ καλή] Ελληνική του μετάφραση. Το είχα βρεί τότε στο σπίτι του ΜΠΛ ανάμεσα σε κάτι CD των Massive Attack και του Manu Chao, την κυριακάτικη της προπερασμένης εβδομάδας, ένα τασάκι και ένα μισοτελειωμένο καφέ. Το δανείστικα με συνοπτικές διαδικασίες αφού είχα διαβάσει τις 5 πρώτες γραμμές και διάβασα μέχρι τέλους και τα πέντε βιβλία της τριλογίας (!!! Κι όμως συμβαίνει).

Είναι τα μόνα βιβλία που διαβάζοντας τα έκλαιγα απο τα γέλια μόνος μου μέσα στο λεοφωρείο, στον ηλεκτρικό, στο σπίτι μου και ο κόσμος με κοιτούσε και έψαχνε να βρεί που είναι το Hands Free. Όταν τελείωσα το τρίτο βιβλίο αναρρωτήθηκα τι μπορεί να κάνει ο Douglas Adams τότε;

Είχε πεθάνει ακριβώς τρείς μήνες πρίν, στο γυμναστήριο απο κάποιο καρδιακό πρόβλημα που δεν γνώριζε οτι είχε. Ο Douglas Adams ήταν βέβαια κάτι παραπάνω απο συγγραφέας χιουμοριστικών βιβλίων. Ήταν ένας οραματιστής με πάρα πολλές γνώσεις και μια απίστευτη ικανότητα να τις μεταφέρει με ένα μοναδικό τρόπο. Είχε αποφοιτήσει απο το Cambridge και διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με μεγάλες προσωπικότητες της Φυσικής, των τεχνών και της τεχνολογίας και πολλές φορές ήταν καλεσμένος ομιλήτής σε πανεπιστήμια για θέματα που είχε παρουσιάσει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στα βιβλία του.

Ευτυχώς το Youtube είναι γεμάτο με σχετικά video απο τα οποία ξεχώρισα αυτό:

Όσο αφορά το Bob Marley...θα ήθελα μόνο να σημειώσω οτι Reggae (και τα συναφή μουσικά είδη) δεν είναι μόνο δύο μπύρες στη παραλία, ηλιοβασιλέματα, "δουλειές με φούντες" και "κανένα πρόβλημα", αλλά (τουλάχιστον απ' όσο έχω καταλάβει μέχρι τώρα) η μουσική έκφραση ενός λαού με πλούσιο πολιτισμό και τη δική του ιστορία και δοκιμασίες.

Απο την [και πάλι] ευτυχή πληθώρα των σχετικών video στο youtube ξεχώρισα αυτό:

(Έχει ενδιαφέρον να ρίξετε μια ματιά στους "στίχους" του τραγουδιού)