Τα γεγονότα, ένα παρ' ολίγον τροχαίο, μια παρ' ολίγον "κλοπή", μια κλήση για υπερβολική ταχύτητα, ένας σωματικός έλεγχος για μαχαίρια, μια..."διαμάχη" και ένα πυρπολημένο αυτοκίνητο, αναφέροντε σε ξεχωριστές παραγράφους με τις σχετικές λεπτομέρειες. Λόγω της έκτασης τους αποφάσισα να τα παραθέσω σε δύο μέρη.
Όσοι είχατε διαβάσει το προηγούμενο post απο την αεροπορική εκδήλωση στο Yeovilton θα θυμάστε οτι είχα αναφέρει ένα μικρό ατύχημα που είχαμε...
Roadside...(2009)
Στο δρόμο για το Yeovilton λοιπόν, μείναμε απο συμπλεκτή, σε ένα αυτοκίνητο που είχε στο μετρητή του περίπου 20k χιλιόμετρα. Συνέβη ενώ διανύαμε ένα ανηφορικό κομμάτι της εθνικής οδού A38 και ενώ άλλαζα απο πέμπτη σε τέταρτη για να προσπεράσω. Η πέμπτη βγήκε, αλλά ούτε η τέταρτη μπήκε, ούτε και το πετάλι (ή μήπως ποδωστήριο; :-) ) γύρισε στη θέση του. Αρχίσαμε να χάνουμε ταχύτητα σχετικά γρήγορα και όταν άναψα τα alarm για να βγώ στην άκρη δεν το εκτίμησε κανένας! Το κομμάτι του δρόμου που "μείναμε" δεν είχε κανένα χώρο στάθμευσης και παρ όλο που το είχα ανεβάσει στο πεζοδρόμιο (με πρώτη απο στάση και χρησιμοποιώντας ουσιαστικά τη μίζα) δεν ένιωθα οτι ήταν ασφαλές σημείο οπότε το άφησα με τα alarm και βγήκαμε έξω.
("Τραβηχτείτε μαζί μας"...Το χειρότερο θέαμα που μπορεί να δεί κανείς απο τη θέση του οδηγού, μετά τον ίδιο το Χάρο ίσως, καθ' όδόν πρός ένα προορισμό.Όλο το πρόγραμμα της ημέρας πήρε το δικό του δρόμο :-( Το φορτηγάκι της ΑΑ μας ρυμούλκησε κυριολεκτικά, το μόνο που έκανα ήταν να οδηγώ το αυτοκίνητο και να βγάζω φλάς (ή μήπως ενδείκτες κατεύθηνσης;) ανάλογα με το τι έκανε ο οδηγός.
Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)
Μέσα σε 10 λεπτά απο την ώρα που σταματήσαμε στη μέση του Βρετανικού πουθενά, ήρθε ένα περιπολικό της τροχαίας. Ο τροχαίος μας χαιρέτησε, μας ρώτησε αν είμαστε εντάξει, σιγουρεύτηκε οτι το αυτοκίνητο ήταν σε ασφαλή τοποθεσία και μας ρώτησε αν καλέσαμε την οδική βοήθεια. Εκείνη την ώρα οτι είχα πάρει τηλέφωνο (1 λεπτό πρίν) στην ΑΑ (απλή συνωνυμία με την εταιρία οδικής βοήθειας) η οποία μας είχε δώσει 10 λεπτά μέχρι να έρθει ο τεχνικός. Στη συνέχεια αυτά τα 10 λεπτά έγιναν 1 ώρα και 30 λεπτά. (σταματημένοι...στην άκρη του δρόμου...και να ξέρω οτι στο Yeovilton θα πετάξουν τα Red Arrows και το Vulcan! Ράκος :-( ).
Σε όλη αυτή τη διάρκεια ο τροχαίος παρέμεινε μαζί μας και μας βοήθησε να κανονίσουμε να πάρουμε ένα άλλο αυτοκίνητο απο το κοντινότερο υποκατάστημα της εταιρίας ενοικίασης παρ' όλο που η οδική βοήθεια μας είχε πληροφορήσει (τυπικά) οτι θα επιχειρούσε πρώτα να φτιάξει το αυτοκίνητο επι τόπου και αν δεν μπορούσαν θα μας έδιναν άλλο. Μας βοήθησε επίσης πολύ με τη περιοχή. Ενώ είχα αναφέρει στο αρχικό τηλεφώνημα με την οδική βοήθεια το σημείο ώς "επάνω στον Α38 με κατεύθηνση πρός Exeter λίγο μετά τη διαστάυρωση με το Ashburton", σε επόμενο τηλεφώνημα του τεχνικού για να καταλάβει ακριβώς που είμαστε, ο τροχαίος είπε απλά "Πές του στο Linhay". Σα να λέμε, "Πές τους στο Κουρέντι", Χαλκιδαϊκό τοπονύμιο, που δεν είναι απαραίτητο οτι θα το ήξερε κάποιος ξένος με τον τόπο.
Η οδική βοήθεια με τη σειρά της έχοντας "πιάσει" το κινητό απο το οποίο τους καλέσαμε μας έστειλαν (μέσα σε αυτή τη μια ώρα και τριάντα λεπτά) 4-5 SMS με το που είναι και τι κάνει ο τεχνικός.
Για κακή μας τύχη εκείνη την ώρα είχε γίνει και άλλο ένα συμβάν στην ίδια περιοχή και ο τεχνικός της ΑΑ έπρεπε να ρυμουλκύσει εκείνο το αυτοκίνητο πρώτα. Όταν ήρθε τελικά, συνειδητοποίησε γρήγορα οτι δεν υπήρχε περίπτωση επιτόπιας επισκευής και μας ρυμούκλησε μέχρι το πλησιέστερο γράφειο της εταιρίας ενοικίασης. Ο τεχνικός δεν ήταν σίγουρος που ακριβώς είναι το γραφείο οπότε προσφέρθηκε να μας καθοδηγήσει μέχρι εκεί ο τροχαίος.
Σε παλιότερο περιστατικό (πολύ σύντομο για να του αφιερώσω ολόκληρη παράγραφο), με σταμάτησαν, πάλι πάνω στον Α38, επειδή οδηγούσα για ώρα στη μεσαία λωρίδα. Ο τροχαίος με πληροφόρησε πολύ φιλικά οτι παρατήρησε οτι χρησιμοποιούσα τη μεσαία λωρίδα για πορεία και όχι για προσπέραση και μου συνέστησε να προτιμώ την αριστερή λωρίδα για πορεία όπου είναι δυνατόν.
Εκτίμησα πολύ τη συμπεριφορά της τροχαίας και στα δύο περιστατικά.
Is That Your Bike? (2009)
Εδώ και λίγο καιρό έχω γίνει ποδηλατής χωρίς αιτία. Σε μια απο τις βόλτες στοn παραλιακό δρόμο του Plymouth....βρήκε να βγεί η αλυσίδα! Όχι απλά βγήκε, αλλά πήγε και σφήνωσε ανάμεσα στο γρανάζι της 6ης και το σασι! Έκανα μια προσπάθεια να τη τραβήξω με τα χέρια αλλά είχε σφηνώσει για τα καλά.
Αυτό ήταν το πρώτο λάθος γιατί τα χέρια μου γεμήσανε λάδια και μετά γλυστράγανε. Χωρίς να έχω άλλα εργαλεία μαζί μου πέρασα το συρματόσχοινο της κλειδωνιάς απο την αλυσίδα, την έδεσα σε ένα κάγκελο και μετά προσπάθησα να τραβήξω με όλο το ποδήλατο το οποίο μπορούσα να πιάσω με καλύτερη λαβή απ' ότι την αλυσίδα που μου έκοβε και τα χέρια.
Αυτό ήταν και το δεύτερο λάθος. Η αλυσίδα ξεσφήνωσε και τη πέρασα στο γρανάζι αλλά δεν είχα κάνει 5 βήματα όταν σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου ένα περιπολικό.
-Καλησπέρα σας
-Καλησπέρα σας κι εσάς
-Δικό σας είναι το ποδήλατο;
-Δικό μας είναι. Βγήκε η αλυσίδα και προσπαθούσα να τη βάλ...
-Μπορείτε να ανοίξετε τη κλειδωνιά; (Η οποία είναι με συνδιασμό). Την ανοίγω τέλος πάντων.
-Ευχαριστούμε πολύ για τη συνεργασία. Ένας ανησυχημένος πολίτης (a concerned member of the public (!!!!!)) μας ειδοποίησε για κάποιον που φαινόταν να έχει "προβλήματα με ένα ποδήλατο" αλλά απο τη στιγμή που μπορείτε να ανοίξετε την κλειδωνιά του ποδηλάτου εμείς είμαστε ικανοποιημένοι. Καληνύχτα σας.
-Στο καλό...
It's 30 For A Reason. (2008)
Συνέβει ενώ οδηγούσα κάπου στο Bristol. Σε δρόμο με ανώτατο όριο τα 30 μίλια, έτρεχα με 37 και με τσάκωσε μια κάμερα. Τα μαντάτα με βρήκανε ημέρα Σάββατο (περίπου μια εβδομάδα μετά) πρίν κάν να έχω πιεί μια γουλιά απο τον πρώτο καφέ. Πρώτα ένα γράμμα απο την εταιρία ενοικίασης η οποία με πληροφορούσε οτι με είχε χρεώσει 30 λίρες για...διαδικαστικά έξοδα (non refundable...αυτό έλειπε!) και μετά ένα γράμμα απο τη DVLA η οποία με πληροφορούσε για το που ακριβώς παρανόμησα και μου έδινε τις επιλογές μου:
- 3 βαθμοί στο Point System ή
- 60 λίρες πρόστιμο ή
- παρακολούθηση ένος 5ωρου (αν θυμάμαι καλά) "δωρεάν" σεμιναρίου για τις "δυσμενείς επιπτώσεις της γρήγορης οδήγησης".
Πήρα τη τρίτη επιλογή καθώς δεν ήθελα πόντους στο δίπλωμα μου αλλά ήμουν και περίεργος να δώ τι θα κάναμε σε αυτό το σεμινάριο. Τελικά αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο.
Μεταξύ άλλων, μας υπενθύμησαν (καμιά δεκαριά παραβάτες όλοι μαζί) οτι όπου υπάρχει κάμερα έχουν γίνει τουλάχιστον 8 θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα σε διάστημα δύο ετών στα οποία η κύρια αιτία ήταν η υπερβολική ταχύτητα. Μάθαμε επίσης οτι αν η κάμερα μας έπιανε με 40 μίλια την ώρα (σε περιοχή με όριο 30) τότε δεν θα είχαμε καμία απολύτως επιλογή εκτός απο αυτή του δικαστηρίου. Εμείς οι..."ολίγον παραβάτες" πληροφορηθήκαμε οτι ανήκουμε σε μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι δεν παρανομούν συνειδειτά αλλά κάποια στιγμή ξέφεύγει η προσοχή τους και υπερβαίνουν το όριο, γι αυτό άλλωστε τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία(*)
Αυτό ακριβώς έπαθα κι εγώ σε μια...ανισόρροπη Γόρδια διάβαση στο Bristol όταν πέρασα γρήγορα μπροστά απο το άγρυπνο μάτι του νόμου και αυτό γιατί είχα το νού μου στο GPS για το σε ποιά λουρίδα θα πρέπει να τοποθετηθώ για την επόμενη στροφή. Αυτό ακριβώς είναι και η κυρίαρχη αιτία απόσπασης της προσοχής σύμφωνα με τις σχετικές στατιστικές όπως έμαθα στο σεμινάριο :-/
Στη συνέχεια κάναμε επανάληψη στα όρια της ταχύτητας ανα κατηγορία δρόμου και τις δυσμενείς επιπτώσεις της γρήγορης οδήγησης με τα ανάλογα video και μας συστήθηκε και μια τεχνική για να βελτιώσουμε την αντίληψη της κατάστασης γύρω μας (Situational Awareness).
Σύμφωνα με αυτή τη τεχνική, που θέλει κάποια προσπάθεια μέχρι να τη συνηθίσεις, ξεκινάς να "ανιχνεύεις για κινδύνους" απο μακριά, έξω απο το αυτοκίνητο, συνεχίζεις παρατηρώντας πιο κοντά, ίσως τα σήματα ή αν προσεγγίζεις σε κάποια διάβαση, έρχεσαι μέσα στο αυτοκίνητο και παρατηρείς τα όργανα και καταλήγεις κοιτώντας τους καθρέφτες για να ξέρεις τι συμβαίνει γύρω και πίσω σου. Η διαδικασία είναι καλό να επαναλαμβάνεται ανα τακτά διαστήματα.
Για να μας πείσουν για τη καταλληλότητα της τεχνικής μας πέρασαν απο την εξής δοκιμασία. Μας έδειχναν φωτογραφίες απο πραγματικούς δρόμους και καταστάσεις για 1-1.5 δευτερόλεπτο το πολύ και μετά μας ρώταγαν "ποιός ήταν ο πιο σημαντικός κίνδυνος σε αυτή τη κατάσταση;". Ο χρόνος αυτός είναι παρόμοιος με τον χρόνο που έχεις για να αντιδράσεις στη πραγματικότητα.
Ομολογώ οτι σε κάποιες απο τις εικόνες μας ξέφυγαν κάποιες "λεπτομέρειες" (θυμάμαι χαρακτηριστικά μια γιαγιούλα με σκούρο αδιάβροχο, τη φωτεινή σηματοδότηση σιδηροδρομικής γραμμής και ένα όριο ταχύτητας)....εκεί όμως είναι που σε "ξυπνάει" η δοκιμασία και σε κάνει να σκεφτείς "Τι θα γινόταν αν δεν είχες το νού σου στη πραγματικότητα;;;".
Φεύγοντας απο το κέντρο κάλεσα ένα taxi το οποίο όμως άργησε λίγο (15 λεπτά). Στο μεταξύ βγήκε ο ένας απο τους "εξεταστές" μας, μου έγνεψε γειά (με το γνωστό συγκρατημένο χαμογελοσφίξημο), μπήκε μέσα σε ένα μπλέ Mazda MX5, χαμηλωμένο, με φαρδιά ελαστικά χαμηλού προφίλ, αλουμινένιες ζάντες, ρολόγια για 36 παραμέτρους, εξάτμηση "μπουρί" και μπλέ bucket καθίσματα sparco και έφυγε...με 30 μίλια την ώρα.
Η συνέχεια στο επόμενο...
(*): Αν όμως σε ξανα-πιάσει κάμερα μέσα σε 2 χρόνια απο τη τελευταία φορά που παρακολούθησες το σεμινάριο, δεν σου δίνεται η επιλογή του σεμιναρίου αλλά μόνο το πρόστιμο είτε χρηματικό είτε μέσω του Point System.
