For Love Of A Boat...(Ξανά;)

Πρίν απο λίγες ημέρες, έγραψα ένα post στα Αγγλικά σχετικά με μια φωτογραφική συλλογή με βάρκες, yacht και παλιότερα ξύλινα σκάφη. Παρ' όλα αυτά, ένοιωσα οτι εκείνο το post ήταν λίγο παράταιρο σε αυτό το blog, για διάφορους λόγους, και τελικά το κατέβασα.

Ετσι αποφάσισα αντί να παρουσιάσω αυτή τη συλλογή σε μικρά αποσπάσματα, να της δώσω το χώρο που της αξίζει και να κάνω εδώ μια απλή αναφορά. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το photoset, "For Love Of A Boat" στο flickr.com

Μέχρι αυτή τη στιγμή απαριθμεί περίπου 90 φωτογραφίες που είχα πρόχειρες και πρόκειται να προστεθούν περίπου άλλες τόσες απο το αρχείο των film.

Σε κάποιες απο αυτές με τράβηξε μια λεπτομέρεια, σε άλλες απλά η φόρμα του σκάφους. Για κάποιες φωτογραφίες, δεν έχω λόγο, απλά όλα δένανε μαζί όμορφα. Μέχρι το καιρό που έπαιρνα τη μηχανή επίτηδες και πήγαινα σε ένα ναυπηγείο (ή καρνάγιο) είχα αρχήσει να καταλαβαίνω 1-2 πράγματα περισσότερα για το τι βλέπω...

Να εδώ μερικά δείγματα:

("Margarita Frogel" στη Βασσιλική της Λευκάδας. Το σκάφος είχε σημαία Αυστραλίας)

Το "Margarita Frogel" ήταν απλά μεγαλειώδες...Εκείνο το βράδυ το πλήρωμα ετοίμαζε δείπνο για περίπου 12 άτομα σε ένα τραπέζι, απάνω στο κατάστρωμα, πίσω απο τις καμπίνες και κάτω ακριβώς απο το πίσω πανί (Κάτω απο το boom του πίσω πανιού)....Γιατί με ένα τέτοιο, θές και πλήρωμα για να πάς διακοπές :-D

(Βαρκαλάς στο Νιδρί της Λευκάδας)

Να εδώ ένας Βαρκαλάς στη Λευκάδα...Μια μεγάλη, κυριολεκτικά, βάρκα...Κι απο πού "μεγάλωσε";

(Sweet Dreams Are Made Of Theese, Who Am I To Disagree, I Travel The World and The Seven Seas, Everybody's Looking For Something :-D )

...απο εδώ. Τρία μοντέλα, σε ένα ναυπηγείο στη Χαλκίδα και μια πρωτογεννής μορφή... "συμπίεσης". Το μόνο που χρειάζεται είναι το μισό μοντέλο καθώς είναι συμμετρικό κατά το διαμήκη άξονα (όταν το σκάφος τελειώσει βέβαια δεν θα είναι τόσο τέλεια συμμετρικό)...

(Σχεδόν έτοιμο, βάρκα υπο κατασκευή σε ναυπηγείο στη Χαλκίδα)

Η επικρατέστερη τεχνική κατασκευής σήμερα είναι πρώτα να φτιάχνεις το σκελετό (σκαρί) και μετά να τον επενδύεις (πέτσωμα). Δεν ήταν πάντα έτσι, υπήρξε μια εποχή (αρχαία) που τα σκάφη κατασκευάζονταν "απο εξώ πρός τα μέσα". Πρώτα το κέλυφος και μετά τα δοκάρια που θα του δώσουν το σχήμα του. Μάλιστα σε κάποια μέρη, αυτή η τεχνική διατηρείται ακόμα. (**)

(Δεν φτάνει να "πηγαίνει" μόνο, πρέπει να είναι κι όμορφο. Έχω διαβάσει πώς στην αεροπορία υπάρχει ένα γνωμικό (αμερικάνικο μάλλον) το οποίο λέει οτι "Αν το αεροπλάνο είναι όμορφο, θα πετάει και καλά" νομίζω οτι ισχύει για όλα τα πράγματα απο τη στιγμή που η ομορφιά είναι θέμα αναλογιών.)

Δεν είναι μόνο η τεχνική και η τεχνολογία απάνω σε αυτά τα σκάφη, είναι και η τέχνη τους. Οι λέξεις αυτές στη δική μας γλώσσα έχουν κοίνη ρίζα. Αυτό το πηδάλιο (λαγουδέρα) δεν ήταν ανάγκη να είναι σχηματισμένο έτσι, σαν κύμα, θα μπορούσε να είναι ένα ίσο κομμάτι ξύλο.
Αυτό είναι το αξιόλογο (για έμενα τουλάχιστον) για τους ανθρώπους που δεν είχαν καμία "θεωρητική" ιδέα για υδροδυναμική, εξισώσεις Navier-Stokes, παραγώγιση, ολοκλήρωση, πόσο μάλλον για φόρμα, σύνθεση, αντίθεση....καλά-καλά, κάποιοι απο αυτούς ίσως να μην είχαν βγάλει κάν το δημοτικό. Κι όμως, στη πορεία ανέπτυξαν εργαλεία για να δουλεύουν και ορολογία για να συνεννοούντε και άφησαν πίσω τους όμορφα δείγματα της τέχνης τους. Η τουλάχιστον, άφησαν τη δική τους άποψη για το πώς θα πρέπει να στέκεται ένα σκάφος μέσα στο νέρο. (**)

(Τρεχαντήρι σε ναυπηγείο στη Χαλκίδα)

Να εδώ κι άλλη μια λεπτομέρεια. Κάποια τρεχαντήρια σαν αυτό, έχουν στη πλώρη τους κάτι μικρά ξύλινα σκαλοπάτια απο τα οποία μπορεί να πιαστεί κανείς και να ανέβει στο σκάφος. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα σκαλοπάτια ή κάποιο άλλο πάτημα (μια σκάλα για παράδειγμα), είναι σχεδόν αδύνατο να ξανα-ανέβεις στο σκάφος όταν είσαι μέσα στη θάλασσα και το κοιτάς "απο κάτω". Τα χέρια δεν φτάνουν τη κουπαστή και δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημείο για να πατήσεις.

Η ταινία "Open Water 2: Adrift" ήταν βασισμένη σε αυτή ακριβώς τη "λεπτομέρεια". Μια παρέα παίρνει ένα yacht, ανοίγονται, πέρα απο τη θέα της στεριάς και αποφασίζουν να βουτήξουν στο νέρο ξεχνόντας να ρίξουν τη μικρή σκάλα. Έτσι βρίσκονται μέσα στη θάλασσα χωρίς να μπορούν να βρούν ένα σημείο για να ανέβουν και πάλι μέσα στο σκάφος όπου έχει αρχήσει να κλαίει και το βρέφος που είχε πάρει μαζί του ένα απο τα ζευγάρια της παρέας (!). Σα να μην έφταναν όλα αυτα, νυχτώνει και πιάνει κακοκαιρία (!!).....Το σενάριο φυσικά είναι λίγο "τραβηγμένο" αλλά ο κίνδυνος υπαρκτός :-)

(Ψαρόβαρκα στο Galway της Ιρλανδίας)

Στη συλλογή υπάρχουν και σκάφη εκτός Ελλάδας (και θα προστεθούν προσεχώς και άλλα). Να εδώ μια απο τις φωτογραφίες μιας Ιρλανδικής ξύλινης ψαρόβαρκας στην οποία μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η μεγάλη κλήση που είχε στο πηδάλιο της.

(Ιστιοφόρο στο Plymouth - UK, κατά την έναρξη του αγώνα Artemis Transat)

Να εδώ και ένα ιστιοφόρο κατά την έναρξη του αγώνα Artemis- Transat πρίν απο δύο χρόνια περίπου στο Plymouth. Καμαρωτό και με τα "φτερά" του πλήρως ανεπτυγμένα. Αυτά τα "φτερά" των ιστιοφόρων ήταν για εμένα το κοινό σημείο για να περάσω στα φτερά των αεροπλάνων.

(In My Solitude...)

Να και μια φωτογραφία, απο αυτές που δεν ξέρω γιατί τις τράβηξα:


Σχόλια και κριτική ευπρόσδεκτα εδώ (έτσι κι αλλιώς) αλλά και στο Flickr.


*) Ένα απο τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει επάνω σε αυτό το θέμα είναι το "Ναυτική Τεχνολογία Στην Αρχαία Ελλάδα" του κ. Χρήστου Λάζου. Μη τρομάζετε απο τον τίτλο, δεν έχει καμία σχέση με αρχαιολαγνία. Το κείμενο έχει πολύ καλές αναφορές σε διάφορα άλλα βιβλία και συγγράματα και δεν μιλάει μόνο για σκάφη της αρχαίας Ελλάδας. Και φυσικά το "Ιστιοπλοϊα και Ναυτική Τέχνη" του Πανελλήνιου Ομίλου Ιστιοπλοϊας, το οποίο όμως έχει πιο εξειδικευμένο περιεχόμενο...Απ' οτι βλέπω τώρα έχει φτάσει στη Γ έκδοση και συνοδεύεται απο CD....Πρόοδος!

Χωρίς Λόγια: Ο Ιρανός Πρίγκηψ!

Η θεματική συλλογή 'Χωρίς Λόγια' ξεκίνησε με αφορμή διάφορα προϊόντα που έβλεπα συνήθως στα ράφια των Super Market και με άφηναν πραγματικά άφωνο σαν ιδέα ή σχεδίαση.

Παρ' όλα αυτά, σε αυτό το post παρουσιάζω ένα comic ή καλύτερα, όπως θέλουν να αποκαλούντε σήμερα, ένα 'Σύντομο Εικονογραφημένο Μυθιστόρημα'. Φρέσκια σοδειά απο τη σημερινή βόλτα στα βιβλιοπωλεία. Ευτυχώς, σε αυτή τη περίπτωση ή έκπληξη ήταν ευχάριστη σε σχέση με τα προηγούμενα post...έτσι για να διατηρείται μια ισορροπία :-)

(Εκτός απο τον τίτλο και το όνομα του συγγραφέα, το εξώφυλλο δεν διατηρεί κάποια προφανή σχέση με τα παιχνίδια και ειδικά εκείνο το πρώτο Prince Of Persia...Αυτό έγινε σκόπιμα, περισσότερες λεπτομέρειες στο κείμενο που ακολουθεί.
Η συγκεκριμένη καθώς και όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή, προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Ίσως η "αντίδραση" μου να μην είναι και τόσο επίκαιρη αφού το comic κυκλοφορεί ήδη στην αγορά απο τον Αύγουστο του 2008. Παρ' όλα αυτά, βλέποντας τον τίτλο στο ράφι δε μπορούσα παρά να σκάσω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά καθώς θυμήθηκα τις ατέλειωτες ώρες που είχα περάσει καρφωμένος μπροστά στην οθόνη προσπαθώντας να αναδυθώ απο τα μπουντρούμια πρός το παλάτι, να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, το μαγικό καθρεύτη και τελικά να σώσω τη Πριγκήπισα και μαζί της τη Persia ολόκληρη (!)

Όλα αυτά φυσικά μέσα απο ένα μικρό δωμάτιο σε μια γωνιά της Χαλκίδας, τουλάχιστον 2500 χιλιόμετρα μακριά στο χώρο και τουλάχιστον 1000 χρόνια μετά στο χρόνο απο τους μύθους των Xιλίων και Mίας Nυκτών που κατα κάποιο τρόπο ενέπνευσαν τον Jordan Mechner και το σενάριο του παιχνιδιού.

Το μηχάνημα που έκανε δυνατή αυτή την αναδίπλωση του χώρου και του χρόνου τότε (στις αρχές της δεκαετίας του 90) ήταν ένας Intel 80386 DX (στα 40MHz, ο γνωστός τότε και ώς "διπλοχρονιζόμενος" στη πιάτσα :-D ), με 2 MB μνήμης, σκληρό δίσκο χωρητικότητας 40MB και καρτά γραφικών Trident με 256KB μνήμης (*). Το λειτουργικό σύστημα που καθόταν ανάμεσα σε εμένα και όλο αυτό το...διαστημικό υλικό ήταν το Microsoft Disk Operating System (MSDOS) στην νέα και ανανεωμένη έκδοση 5.0!

C:\>_
C:\> cd games\prince (CR)
C:\games\prince> prince (CR)



Μόνο που στη δική μου περίπτωση το παράθυρο στη Περσική καθημερινότητα ήταν μόλις 14 ιντσών (Φινεστρίνι) και μπορούσε να αναπαράγει το πολύ 256 αποχρώσεις του Γκρί (σε μια ανάλυση ίδια σε διαστάσεις με αυτή που έχουν τα σημερινά κινητά (Mode-X 320x240x8 ...έ ρε γλέντια τότε στη Pascal με το direct memory access της VGA :-D :-D :-D )). Επίσης ο ήχος ερχόταν απο το ταπεινό και μονοφωνικό μεγαφωνάκι του υπολογιστή. (High Fidelity? What is this?)

Κι όμως η κίνηση των χαρακτήρων και τα (δισδιάστατα) γραφικά του παιχνιδιού, μου φαίνονταν πάρα (μα πάρα) πολύ ρεαλιστικά! Αυτό ίσως έχει να κάνει με το οτι πρίν τον 386, είχα ένα ATARI 2600 με το οποίο έπειθα τότε τον εαυτό μου οτι αυτές οι 5 άσπρες τελείες σε φούξια background είναι ένα...αεροπλάνο (!).

(Τυπική ποιότητα γραφικών απο ATARI 2600 :-D. Το Screenshot προέρχεται απο το [νοσταλγικό] Screenshot Archive)

Παρόμοια συναισθήματα ίσως νοιώσει η σημερινή γεννιά, μεγαλωμένη με απίστευτα ρεαλιστικά γραφικά, όταν με το καλό γίνουν mainstream τα Augmented Reality παιχνίδια και θολώσει ακόμα περισσότερο η γραμμή ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό / εικονικό.

Όπως και στη πραγματικότητα έτσι και στο αρχικό Prince Of Persia, ο χαρακτήρας είχε μια και μόνη "ζωή". Είχες μια και μόνη ευκαιρία για να περάσεις (κατα προτίμηση επιτυχώς) μέσα απο τα 14 επίπεδα του παιχνιδιού...χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να "σώσεις" την όποια πρόοδο σου και να ξανα-ξεκινήσεις απο εκεί που σταμάτησες.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξοδεύω κάτι 7ωρα μπροστά στον υπολογιστή χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνω οτι έχουν περάσει. Αργότερα, ήταν αφορμή για να μαζευόμαστε σε κάποιο σπίτι με φίλους, Pizza και δεκάδες λίτρα Coca Cola, προσπαθόντας να λύσουμε τους γρίφους και στο Prince Of Persia και στα Larry και στο Indiana Jones And The Fate Of Lost Atlantis, Day Of The Tentacle, Beneath a Steel Sky, Alone in the dark, Lands of Lore, Full Throttle (έτσι για να αναφέρω μερικά) και φυσικά, στο απόλυτο...."MYST" (επίσης της Borderbund :-D)

Απο τότε περάσανε καμιά 20αριά χρόνια...Ένα Σαββατοκύριακο, συνάντησα ξανά τον Prince Of Persia. Κερνούσε ούζα και κονιάκ στο τοπικό Game και τα καλά του φόραγε, σα να 'τανε γιορτή.

Τρόμαξα να τον γνωρίσω, ήταν τώρα τρισδιάστατος, ένα παλικάρι ίσα με εκεί πάνω, νέος, γεροδεμένος, με κάτι γιαταγάνια που κόβανε απο την όψη και μόνο. Ο ήχος ήταν κι αυτός τρισδιάστατος, η Persia ολοζώντανη μπροστά σου και για να απολαύσεις όλη αυτή την εμπειρία έπρεπε να συνηθίσεις ένα χειριστήριο που είχε απάνω του 2 αναλογικά joystick, και τουλάχιστον 12 διακόπτες (!). Όταν είσαι 15 χρονών με άπειρο χρόνο στη διάθεση σου φυσικά, αυτά είναι....παιχνιδάκι.

Λίγο αργότερα να πάλι άλλος ένας τίτλος και λίγο πιο μετά κι άλλος και απ' οτι μαθαίνω τώρα ο Πρίγκηπας ετοιμάζεται να μας διασκεδάσει πλέον και απο τη μεγάλη οθόνη (ανυπομονώ!!! :-D )

Όλα αυτά αντιπροσώπευε, για εμένα, αυτή η εκονογραφημένη ιστορία που εκτυλίσεται σε 190 καλοσχεδιασμένες σελίδες που κοστίζουν μόλις £11 λίρες (περίπου €12.5)....Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα αφού η ιστορία που παρουσιάζεται στο comic αναφέρεται στα γεγονότα πρίν τις ιστορίες που τροφοδότησαν τα παιχνίδια.

Όπως γράφει και ο ίδιος ο Mechner:

"...when artists LeUyen Pham and Alex Puvilland came on board with their rich backgrounds in children's illustration and Freamworks feature animation, we were more certain than ever that a graphic novel about the princes' adventures could be something special.

The question was, which prince?

The plucky Aladdin-like street urchin of the first game? The orphan-with-a-mythic-destiny of "The Shadow And The Flame?" The guilt-ridden young warrior of "Sands of Time?" The battle-hardened fugitive he became in "Warrior Within" and "The Two Thrones?" Or the prince of "The Sands Of Time (The Movie)" - or rather of the screenplay, which will have been rewritten many times over by the time cameras roll?

Which on is the true Prince of Persia? All of them. And none of them.

Our search for a writer who could encompass this paradox led us to the mysterious and reclusive A.B. Sina.

When A.B asked us what we expected him to write, we said we weren't sure, exactly, but the connection to the video games should be deep below the surface, not evident at first glance. We didn't want an adaptation of any of hte games or of the movie, but a new story that would tap into the deep wellspring of Persian myth, legend and history from whence the pince had risen."


Κάπως έτσι λοιπόν το παραμύθι του Πέρση Πρίγκηπα, με τις ρίζες του στις ιστορίες της Scheherazade και τις διάφορες μετεμψυχώσεις του ανάλογα με τις τεχνολογικές δυνατότητες της κάθε εποχής, θα μείνει μαζί μας για αρκετά χρόνια ακόμα...

Κάπως έτσι...μια φορά κι ένα καιρό σε ένα βασίλειο κάπου μακριά...

(Δύο φωτογραφίες ενδεικτικές για το περιεχόμενο του comic...Οι πανταχού παρόντες σκελετοί και μια φράση ενδεικτική του πρώτου παιχνιδιού...I know all the wells and tunnels....Damn right! :-D )

(1): Αυτό το θρυλικό μηχάνημα, υπάρχει ακόμα :-D...Στα μέσα της δεκαετίας του 90 του προσέθεσα τον μαθηματικό συνεπεξεργαστή (80387) και άλλα 2MB μνήμης μαζί με ένα σκληρό δίσκο στα 80MB καθώς επίσης και μια Sound Blaster 16 Value (!!!!)....Μιλάμε για Workstation τώρα όχι αστεία :-D :-D :-D Η μόνη διαφορά είναι οτι σήμερα τρέχει Slackware (έκδοση 3 αν θυμάμαι καλά) παρά το DOS 6.22 (Με το stacker για συμπίεση δίσκου!!! :-) )που έφτασε κάποια στιγμή να τρέχει.

(2): Εκείνη η πρώτη έκδοση του παιχνιδιού είναι πλέον διαθέσιμη ελεύθερα (και νόμιμα αν δεν κάνω λάθος) απο διάφορα websites και μπορείτε να την απολαύσετε σε ένα οποιοδήποτε emulation...κουτί (Bochs, dosbox, Virtualbox, Qemu, κού λού πού)

Λεωφορείο Δεδομένων...

Αυτό το καιρό όσο αφορά τα επόμενα κείμενα σε ετούτο εδώ το blog, είχα τη προσοχή μου στραμένη αλλού, σε αεροπλάνα και βαπόρια.

Δεν μπορώ όμως να μη γράψω ένα δύο πράγματα με αφορμή δύο πολύ σχετικά κείμενα που διάβασα πρόσφατα σε δύο άσχετα μεταξύ τους blogs.

Στις αρχές του Αύγουστου, έγραφε ο κύριος Army Aviator στο blog του σχετικά με τα εμπόδια στην επικοινωνία και το πως μπορούν να οδηγήσουν σε σφάλματα στη συντήρηση των αεροσκαφών με δυσάρεστα αποτελέσματα. Το άρθρο συνοδευόταν απο μια πολύ καλή απόδοση στα Ελληνικά, απο τον κύριο Στέφανο Άτσαλο, μιας μελέτης της Αμερικανικής Federal Aviation Agency (FAA) με τον πρωτότυπο τίτλο "Do Language Barriers Result In Aviation Maintenance Errors?". Μια σημαντική λεπτομέρεια εδώ είναι οτι το κείμενο είναι μεταφρασμένο στα Ελληνικά απο κάποιον που καταλαβαίνει τι είναι αυτό που διαβάζει στα Αγγλικά.

Σήμερα, σχεδόν ένα μήνα μετά, διάβαζα μια σημείωση στο blog του κύριου Τιπούκειτου σχετικά με την Ελληνική απόδοση της έκφρασης "Tax Haven" ώς "Φορολογικός Παράδεισος". Μια έκφραση που την έχω διαβάσει αρκετές φορές αγνωόντας οτι πρόκειται για μεταφορά, καθώς φαίνεται, απο αντίστοιχη Αγγλική έκφραση. Ο ίδιος είχε γράψει πρίν απο καιρό ένα πολύ ωραίο κείμενο ακριβώς πάνω σε αυτό το θέμα των 'Γαλλισμών' (...νιάου) της Ελληνικής παραθέτοντας μια σειρά απο στερότυπες εκφράσεις που έχουν εξ-ελληνιστεί απο τα Γαλλικά(*)
Το τελευταίο του κείμενο κλείνει με την εξής ερώτηση:

'Αναρωτιόμουνα αν υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι τεχνικοί όροι ή εκφράσεις στα ελληνικά που προέκυψαν από παρανόηση αντίστοιχων ξένων όρων ή εκφράσεων.'

Και τα δύο κείμενα μου έφεραν στο μυαλό ένα σωρό μαλ...παραδείγματα (malexamples όπως malfunction) που έχουν πέσει μπροστά μου κατα καιρούς και που λυπάμαι που τελικά δεν κράτησα μια λεπτομερή λίστα.

Να λοιπόν εδώ μια παρανόηση που έυχομαι να μην έχει επικρατήσει:

Στην Aγγλική τεχνική ορολογία χρησιμοποιείται συχνά ο όρος bus. Η πιο ήπια Ελληνική απόδοση είναι δίαυλος. Ένα bus είναι συνήθως μια συστοιχεία αγωγών. Ανάλογα με το τι μεταφέρουν αυτοί οι αγωγοί, παίρνει και το ανάλογο όνομα το bus.
Κάπως έτσι λοιπόν, διάβαζαν κάτι φοιτητές μια φορά κι ένα καιρό:

"Η Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας (ΚΜΕ) επικοινωνεί με τις περιφερειακές μονάδες μέσω του Λεωφορείου Δεδομένων, του Λεωφορείου Διευθήνσεων και του Λεωφορείου Ελέγχου"

'Κουφάθηκαν τα σύρματα' που έλεγε και ο Χάρρυ Κλύν κάποτε. Οι αγωγοί του Address Bus αριθμούντε ώς Α0, Α1, Α2....Α15 (σε μια 16bit αρχιτεκτονική). Το 'τραγικό' της υπόθεσης ήταν οτι το Α15 έκανε (και κάνει) τη διαδρομή Ζήνωνος - 'Παλατάκι'.

Τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω; Αποδόσεις κειμένων κατα λέξη σε σημείο που να νοιώθεις πιο άνετα να το 'γυρίσεις' στα Αγγλικά για να καταλάβεις το νόημα της φράσης. Και ενώ το κείμενο ρέει σε μια μορφή νέων Ελληνικών, ξαφνικά έρχεται ένα επίσωτρο (απο το wire ή Radial Tyre αν θυμάμαι καλά) ή ένας ένσφαιρος τριβέας (απο το Ball Bearing άλλες φορές μεταφρασμένο και ώς κυλιόμενο έδρανο, κοινώς γνωστό ώς ρουλεμάν (**) ), ή ένας βραχυκυκλωμένος κλωβός (απο το Squirel Cage Rotor ...Ο σκίουρος τους ξέφυγε)...

Κάποιες απο αυτές τις εκφράσεις είναι καθαρό σημάδι οτι ο μεταφραστής δεν ήξερε καθόλου τι περιγράφει ή δεν ασχολήθηκε να αποδώσει με δικό του τρόπο το νόημα αυτών που διαβάζει και εμπιστεύτηκε τυφλά την απόδοση κάποιου (πολύ παλιού;) λεξικού. Στη καλύτερη των περιπτώσεων, ο 'συγγραφέας' έκανε και μια αναφορά πρός το πρωτότυπο απο το οποίο έβγαινε πραγματικά νόημα.

Αυτά τα φαινόμενα δεν ήταν πολλά ήταν όμως αρκετά για να είναι ενοχλητικά και να σε κάνουν πραγματικά να απορείς. Το θέμα δεν είναι η ενόχληση του να ψάξεις σε ένα λεξικό ή να ρωτήσεις κάποιον (και ποιόν;;;). Αν ήμασταν επάνω σε ένα νησί και μιλάγαμε όλοι την ίδια τεχνική σουαχίλι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Όμως κάποια στιγμή θα χρειαστεί να επικοινωνήσεις με κάποιον άλλο και αν δεν μοιράζεστε την ίδια ορολογία και κατανόηση τα αποτελέσματα θα είναι μάλλον δυσάρεστα.

Και σε αυτό το θέμα, για κάποιον που δεν έχει κάποια προηγούμενη τεχνική κατάρτηση υπάρχουν τουλάχιστον δύο αν όχι τρείς διαβαθμίσεις της ορολογίας:

• Η 'ορθή' ορολογία που διδάσκεται,
• Η ορολογία 'της πιάτσας' (η οποία και επικρατεί ουσιαστικά) και
• Η ξενόγλωσση ορολογία (ευτυχώς βέβαια τις περισσότερες φορές η δεύτερη και η τρίτη κατηγορία συμπίπτουν).

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι η 'ορθή' Τρίοδος Λυχνία η οποία στη 'πιάτσα' είναι γνωστή ώς Λάμπα ενώ στα Αγγλικά (απο όπου και ξεκίνησε σαν όρος) είναι Triode Valve...Εδώ, αξίζει να το πάμε και ένα βήμα παραπέρα γιατί τα Αγγλικά έρχοντε σε δύο γεύσεις, τα Βρετανικά και τα Αμερικάνικα. Ενώ λοιπόν η λυχνία στα Βρετανικά Αγγλικά είναι Triode Valve, στα (απολύτως πρακτικά) Αμερικάνικα Αγγλικά είναι...Vacum Tube!

Κάποια πράγματα δεν εφευρέθηκαν μέσα απο τον Ελληνικό πολιτισμό (κουλτούρα) και γι’ αυτό η ορολογία ίσως φαίνεται (παρά) ξένη για εμάς αλλά είναι απόλυτα κατανοητή στους εφευρέτες της. Ας τη χρησιμοποιήσουμε σωστά και αυτούσια, στο κάτω-κάτω είναι μια απλή ετικέτα σε ένα νόημα, αυτό είναι που έχει σημασία. Χωρίς να είμαι ειδικός (με τον τρόπο που είναι ο κύριος Τιπουκείτος ή ο κύριος Σαραντάκος ας πούμε) έχω την αίσθηση οτι η Ελληνική γλώσσα δεν θα κινδυνεύσει απο κάτι τέτοιο.

Θα το 'τραβήξω' μάλιστα λίγο πιο πέρα, λέγοντας οτι ίσως κάτι τέτοιο να λειτουργήσει και σαν κίνητρο για να δημιουργηθούν νέα πράγματα με "λογική" Ελληνική ορολογία πρός εξαγωγή όπως είναι για παράδειγμα (και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά) ο Frappe.
(...μη ψάχνετε, κι αυτό δάνειο είναι απο τα Γαλλικά)



(*): Γιατί όμως τέτοια προτίμηση στα Γαλλικά;
(**): Το ρουλεμάν είναι πιθανότατα γνωστό στα Ελληνικά ώς Ρουλεμάν απο την εταιρία Rollman που τα κατασκευάζει, αντίστοιχο παράδειγμα είναι τα Περονοφόρα Ανυψωτικά Οχήματα Clark (κοινώς γνωστά ώς Κλάκ) αλλά και τα Ταχύπλοα Σκάφη Chris Craft και τα λεωφορεία Pullman