Έγκλημα & Τιμωρία 1-0

Σε αυτό το κείμενο γράφω ένα δύο πράγματα για τη κλοπή ποδηλάτων στην Αγγλία απο τη πλευρά του θύματος. Η ειρωνία είναι οτι μάζευα τις παρακάτω φωτογραφίες για να γράψω κάποια στιγμή κάτι για τη ποδηλατοκλοπή απο τη πλευρά ενός τυχαίου παρατηρητή...αλλά πότε βγαίνει κάτι όταν το προγραμματίζεις;










They Shoot Old Horses...

Skulls In The Urban Desert

Locked Dead

Rediscovering The Wheel
Τέσσερα έργα 'αφαιρετικής τέχνης' στους δρόμους του Plymouth.
(Οι φωτογραφίες του άρθρου προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)

Στις 11 Σεπτεμβρίου, μας "σήκωσαν" δύο ποδήλατα μέσα απο την αυλή...Μαζί με τις κλειδαριές τους... Αφού άφησαν τη μεταλική και πακτωμένη στο έδαφος σκάλα επάνω στην οποία ήταν κλειδωμένα τα ποδήλατα, πάλι καλά!

Φωτιά στα μονοπάτια με το Trailblazer (!!!).
Το τραγικό ποδήλατο στο φυσικό του περιβάλλον.


Η κλοπή δεν ήταν ευκαιριακή. Η πίσω αυλή βρίσκεται στο τέλος ενός ανηφορικού κλειστού δρόμου και δεν φαίνεται απο τον κεντρικό. Περίμεναν τη κατάλληλη μέρα που θα ήταν και τα δύο ποδήλατα κλειδωμένα εκεί και για να έκοψαν το διαμέτρου 10mm (περίπου) συρματόσχοινο της κλειδωνιάς πρέπει να είχαν μαζί τους και τον κατάλληλο κόφτη.

Ανέφερα το περιστατικό στην αστυνομία όπως άλλωστε μας σύστησαν και οι ντόπιοι γνωστοί μας. Για την αστυνομία τα έχουμε ξαναπεί στα κείμενα "Τούτοι οι μπάτσοι...που 'ρθαν τώρα" και το συγκεκριμένο περιστατικό δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Η αστυνομικός της γειτονιάς μας, πέρασε απο το σπίτι, έριξε μια ματιά στο τόπο του εγκλήματος και μετά μου ζήτησε να περάσω απο το αστυνομικό τμήμα "for a typical statement and some paperwork" το οποίο πήγε κάπως έτσι:

- Πέσατε θύμα κλοπής λοιπόν;
- Ναι, τη Πέμπτη το βράδυ μάλλον...μας βούτηξαν δύο ποδήλατα απο τη πίσω αυλή
- Ήταν ακριβά; Ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά τους;
- Περίπου 200 λίρες...και τα δύο μαζί. Το ένα ήταν "άγνωστη μάρκα 1, τα συναρμολογούμε με το κιλό" και το άλλο "άγνωστη μάρκα 2, κολλάμε και κανένα αυτοκόλητο Shimano απάνω έτσι για το γούστο"
- Γνωρίζετε τους αριθμούς των πλαισίων;
- ....Των ποδηλάτων;
- Ναί, όλα τα ποδήλατα έχουν τον αριθμό πλαισίου χτυπημένο στο κέλυφος του ρουλεμάν στα πεταλιά.
- .....όχι.....δεν τον κράτησα.
- Όταν το αγοράσατε, διασταυρώσατε τη διεύθηνση σας με το συγκεκριμένο ποδήλατο στο μαγαζί? (η διαδικασία είναι κάτι σαν registration των στοιχείων του ποδηλάτου με τη διεύθηνση του αγοραστή που προσφέρεται συνήθως στα καταστήματα)
- ...όχι δεν...δηλαδή...ποδήλατο είναι...ένα απλό ποδήλατο...
- Είχατε αγοράσει κάποιο πρόγραμμα ασφάλειας; (Insurance)
- ...για τα ποδήλατα;;;;;
- ...Ναι (!!)
- ...όχι...να πληρώνω 10-15 λίρες το μήνα ασφάλεια για τα ποδήλατα;;;;
- Τα είχατε συμπεριλάβει στην ασφάλεια του σπιτιού; (Contents Insurance)
- ...όχι....ποδήλατο είναι....ποδήλατο!!!

Σε αυτό το σημείο, σα να είδα ένα συννεφάκι επάνω απο το κεφάλι της αστυνομικού που έγραφε κάτι σαν "Καλά να τα πάθεις!", αλλά δεν είμαι σίγουρος, ήταν φευγαλέο.

Συμπληρώσαμε κάποιες φόρμες με το τι έγινε και πότε, ποιά ήταν η συνολική "οικονομική ζημιά", τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ποδηλάτου (σημάδια, ιδιαίτερα εξαρτήματα που μπορεί να είχε απάνω) και το αν θα ήθελα στη περίπτωση που θα βρεθούν οι κλέφτες να προχωρήσω σε μύνηση.

Στο τέλος με ρώτησε (χαμογελώντας είναι η αλήθεια) αν το περιστατικό μου προξένησε μεγάλη ψυχολογική αναστάτωση και αν θα ήθελα να δώ κάποιο σύμβουλο για αυτό το λόγο (τυπική ερώτηση)... Εγώ είχα μείνει περισσότερο εμβρόντητος με την όλη κατάσταση παρά distressed οπότε αρνήθηκα (επίσης χαμογελώντας....ήταν μια ζέστη στιγμή :-D).

Με πληροφόρησε οτι είχε παρατηρήθεί έξαρση ποδηλατοκλοπών στη γειτονιά μας και οτι η αστυνομία είχε ήδη υπ' όψην της κάποιον ύποπτο που είχαν πιάσει κάποιες κάμερες ασφάλειας να τριγυρνάει γύρω απο κάτι κλειδωμένα ποδήλατα.

Πρίν προλάβω να αναγαλιάσω ήρθε και η (απόλυτα λογική) επισφράγηση: "Ακόμα και αν είμαστε σίγουροι για κάποιον, αν δεν βρούμε το ποδήλατο στη κατοχή του (δηλαδή ή "απάνω του" ή στο σπίτι του), τότε είναι πολύ δύσκολο να τον κατηγορήσουμε για τη κλοπή ακόμα και αν την έχει κάνει αυτός. Απλά θα τον ρωτήσουμε..."Έκλεψες εσύ το τάδε ποδήλατο;", αμα μας πεί "Όχι"...εμείς δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε την απάντηση του.



Φεύγοντας απο το τμήμα σκεφτόμουν, ποιός μπήκε στο κόπο να βουτήξει τα ποδήλατα και γιατί...Η απορία μου, λύθηκε σχετικά γρήγορα και με αναλυτικά στοιχεία.

Σύμφωνα με το bikeoff.org λοιπόν:
  • Η ποδηλατοκλοπή είναι το νούμερο 1 "έγκλημα" (!) στο Ενωμένο Βασίλειο
  • Τα ποδήλατα είναι ο ιδανικός στόχος για ποδηλατοκλέφτες. Μπορείς να τα κρύψεις εύκολα, να τα μεταφέρεις εύκολα, είναι διαθέσιμα παντού, έχουν χρηματική αξία, είναι αντικείμενο αναψυχής και μπορείς πολύ εύκολα να τα πετάξεις οπουδήποτε αμα τα βαρεθείς (!)
  • Η πρωταρχική αιτία για μια ποδηλατοκλοπή είναι......για να κάνει ο κλέφτης μια βόλτα και να το πετάξει(!) Ακολουθούν τα "φρικιά" που κλέβουν ένα συγκεκριμένο είδος ποδηλάτου (για παράδειγμα, τα μονόροδα ατυχών κλόουν), τα άτομα που κλέβουν οτι βρεθεί μπροστά τους και τέλος χρήστες ναρκωτικών για τον προφανή λόγο.
    (Αν μου το ζήταγε ένας να κάνει μια βόλτα θα του το έδινα απο μόνος μου!!!! Γιατί μπήκαμε σε όλο αυτό το κόπο;)
  • Υπάρχουν 180 διαφορετικοί τρόποι για να κλειδώσεις ένα ποδήλατο σε ένα κάγκελο(!)...Απο αυτούς, οι 109 είναι ανασφαλείς(!!), οι 48 είναι ημι-ασφαλείς(!!!) και οι 23 είναι απόλυτα ασφαλείς(!!!!).
    (Τα ποδήλατα μας ήταν κλειδωμένα μέ έναν απο του 48 ημι-ασφαλείς τρόπους. Μια κλειδωνιά μέσα απο τη πίσω ρόδα και το πλαίσιο και γύρω απο το κάγκελο)
  • Ο καλύτερος τρόπος για να κλειδώσεις ένα ποδήλατο είναι με μια κλειδαριά μέσα απο τον μπροστινό τρόχο και το πλαίσιο και μια κλειδαριά μέσα απο τον πίσω τροχό και το πλαίσιο.
    (Αν το βουτήξουν και έτσι να είσαι σίγουρος οτι το έχει κάνει ο McGyver (!) )
  • Αν αφήσεις ένα ποδήλατο ξεκλείδωτο στο Λονδίνο, το έχεις χάσει μέσα σε 15 λεπτά. Στο Bristol μέσα σε 2.5 ώρες
    (Απο σχετικό τηλεοπτικό πρόγραμμα).
Το νού σας!

Η Τελευταία Σταγόνα

Στη πρώτη σύμπτωση χαμογέλασα. Στη δεύτερη, εξεπλάγην, γέλασα, αναρρωτήθηκα. Στη τρίτη παρ' όλα αυτά, υπερίσχυσε η καχυποψία (!)

Κοίταζα αμήχανα μια τη ταμπέλα και μια γύρω μου περιμένοντας το Ζερβό ή τον Benigni να σκάσει μύτη μέσα απο κανένα παρτέρι και να φωνάξει "CUT!!!" Να με πλησιάσει ύστερα με ύφος σοβαρό και περίσκεπτο και να μου πεί. "Ήταν ακριβώς η αντίδραση που ήθελα ΑΑ! Θέλω τώρα να κάνουμε ένα σύντομο πλάνο όπου υποτίθεται οτι κοιτάς τη ταμπέλα αλλά κοιτάς τη κάμερα όπου θέλω περισσότερη έκπληξη! περισσότερο χάσιμο!! πιο πολύ αμηχανία!!! περισσότερη καχυποψία!!!!" Και να αποκριθώ κι εγώ με τη σειρά μου. "Νίκο (Roberto), στη κατάσταση μου τώρα, αυτό που μου ζητάς είναι το μόνο εύκολο" (!)

Τίποτα απο αυτά (φυσικά) δεν έγινε. Ο κόσμος γύρω μου συνέχισε να περπατά βιαστικά μπροστά απο τη ταμπέλα με το βλέμα κάτω ή καρφωμένο στην απέναντι βιτρίνα, εγώ συνέχισα να στέκομαι μπροστά της γελόντας και η ταμπέλα συνέχισε να γράφει:


Μια...Ευτυχής Επιλογή Τίτλου
Η ταμπέλα βρίσκεται (βρισκόταν) στην αρχή της οδού Αβάντων στη Χαλκίδα
(Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή)

Τα συγχαρητήρια μου για την επιλογή του τίτλου στον κύριο Κατσικονούρη αλλά και για το έργο το ίδιο καθώς διαβάζω οτι "Το Γάλα" του, έχει γίνει ανάρπαστο. (*)


Αναρρωτιέμαι αν το έχει υπ όψην του ο κ. ΑΒ Βασιλόπουλος για να φέρει επιτέλους το σύνθημα της εταιρίας στον 21ο αιώνα!



*: κ. Κατσικονούρη, λόγω των περιστάσεων είναι ίσως λίγο δύσκολο να το πιστέψετε αλλά η σημειωμένη έκφραση δεν περιέχει ίχνος ειρωνίας.

Και Το Όνομα Και Τη Χάρη...

Δεν έχω συνέρθει καλά-καλά απο το πρώτο χτύπημα και την επόμενη μέρα κατεβαίνω την όδο Αβάντων.

Οι Άβαντες ήταν οι αρχαίοι Χαλκιδαίοι. Η Αβάντων είναι ένας μακρύς δρόμος γεμάτος εμπορικά μαγαζιά που ιδιαίτερα φέτος τα Χριστούγεννα είχε ένα περίεργο στολισμό με κάτι φωτισμένες αψίδες απο αυτό το μαλιαρό πλαστικό που θέλει να περνάει για κλαδί έλατου...

Αλλά ιδιαίτερα αυτή τη φορά δεν με πείραζε καθόλου, είχα καιρό να κατέβω, είχα χρόνο στη διάθεση μου, είχε 20 ανοιξιάτικους βαθμούς (!), ήταν Χριστούγεννα (!!)...Τι άλλο να ζητήσει κανείς για μια όμορφη βόλτα στη πόλη;

Κάτα κάποιο τρόπο είναι ωραίο να γυρνάς στο τόπο σου σαν τουρίστας. Προσέχεις πράγματα που για τους μόνιμους κάτοικους συμβαίνουν αργά ή περνάνε απαρατήρητα. Καθώς κατεβαίνεις την Αβάντων ας πούμε, αν καταφέρεις να κοιτάξεις ψηλά, ξεφεύγοντας απο τις "παγίδες" των βιτρίνων και αποφεύγοντας τα βαρετά πανομοιότυπα μπαλκόνια, μπορεί να βρείς αυτό εδώ:



...ΚΑΙ Το Όνομα ΚΑΙ Τη Χάρη
(Το γραφείο βρίσκεται επι της οδού Αβάντων στη Χαλκίδα.
Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή)


Ποιά είναι η πιθανότητα να βρείς 2 ανθρώπους, στην ίδια πόλη, που το επίθετο τους να είναι σχετικό με το επάγγελμα που διάλεξαν να αφιερώσουν τη ζωή τους;;;

Θα σας πώ στο επόμενο post γιατί η "μπάρα" μπορεί να πάει λίγο ακόμα πιο ψηλά (!)

Αυτός Ξέρει...

Τα Χριστούγεννα κατέβηκα μετά απο αρκετό καιρό στη Χαλκίδα και τις πρώτες 2-3 μέρες περιδιαβαίνοντας στους δρόμους της πόλης είχα την εντύπωση οτι κάποιος μου κάνει πλάκα με όλες αυτές τις...τυχαίες συμπτώσεις!

Εγώ πάλι απο τη μεριά μου έκανα το μοναδικό πράγμα που μου έχει απομείνει...να τραβάω φωτογραφίες και να απαθανατίζω τη πραγματικότητα πέρα απο κάθε φαντασία...

Ορίστε:

ΤΟ όνομα, στα φωτιστικά!
(Οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)


Μας Φώτισες!
(Το μαγαζί βρίσκεται επι της οδού Στύρων)

Ακόμα και η επωνυμία στη πρόσοψη είναι σκηνοθετημένη να κάνει fade-out στο σκότος...στις λεπτομέρειες φαίνεται ο καλλιτέχνης!

Σαν όνομα υπάρχει πάρα πολλά χρόνια στη Χαλκίδα, σαν συνδιασμός επωνυμίας / επαγγέλματος όμως πρέπει μόλις να συμπληρώνει μια δεκαετία.

Αυτό που μας λείπει τώρα είναι να ανοίξει και ο κ.Μπαφέρος (υπαρκτό πρόσωπο) κατάστημα με..."Είδη Καπνιστού".

Εδώ στο Νότο...

Για τον άστατο καιρό του Plymouth έχω γράψει ξανά και ξανά (και ξανά...και ξανά). Η περιοχή εδώ είναι αρκετά υγρή, σκοτεινή και ανεμοδαρμένη καθώς είναι εκτεθειμένη πρός τον Ατλαντικό και τα φαινόμενα του.

Κάθε χρόνο ο Δεκέμβρης και ο Γεννάρης είναι αρκετά ψυχροί αλλά σπάνια χιονίζει (τόσο πολύ ώστε να το στρώσει και να το κρατήσει). Να λοιπόν εδώ μερικές φωτογραφίες απο...τη σπανιότητα των τελευταίων δύο ημερών (!)


(Εχθές το πρωί γλυστρούσαν κάτι παιδιά με αυτά τα μικρά έλκηθρα που είναι σα σάνιδα με το μπροστινό μέρος "κουρμπαρισμένο" πρός τα επάνω. Τη τρίτη φορά, βάλανε απάνω και το σκύλο ο οποίος δεν έδειχνε και τόσο ενθουσιασμένος με το όλο επιχείρημα...Όλες οι φωτογραφίες προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)


(Στο βάθος...πυκνή χιονόπτωση)


(Ο μεγάλος απών!
Ένας στους τρείς...τη παλεύει!)



(The Day After The Day Before Yesterday)


(Κρυστάλινη Λήψη!)

Το καλύτερο όμως μας το φύλαξε για το τέλος γιατί εχθές σταμάτησε να χιονίζει αλλά το βράδυ έκανε μια κρυστάλινα ξεκάθαρη 'ξαστεριά που κατέβασε τη θερμοκρασία τουmaximum στους -5... (αν και τo BBC σήμερα το πρωί έκανε λόγο για -8 (!)).

Έτσι, τα περισσότερα προβλήματα στη ΝοτιοΔυτική Αγγλία δημιουργήθηκαν απο τον πάγο και όχι τη χιονόπτωση την ίδια. Σύμφωνα με τις προβλέψεις μπορεί η χιονόπτωση να επιστρέψει (για λίγο) τις επόμενες μέρες.

(Φωτογραφία απο το Accuweather.com και περισσότερα φορτωμένα σύννεφα καθ' οδόν! (απο τα δυτικά πρός τα ανατολικά))


Το θερμόμετρο αυτή τη στιγμή δείχνει -4 (έξω) και σκέφτομαι οτι είναι πολύ πιθανό ο Δίας ο ίδιος, αφού πρώτα έπεσε σε αχρηστία στη πατρίδα του να αναζήτησε επιβίωση σταδιακά σε πιο ψυχρά κλίματα και να εργάζεται αυτό το καιρό με μικρά συμβόλαια διαχειριζόμενος προσωπικά τον καιρό του Plymouth, αλλά βγάζοντας υποσυνείδητα το άχτι του για αυτή του τη κατάντια.....Μεταννοείτε!

Ωρέ Που Πάμε!!!

Ο ΑΑ σπάει την αδιάφορα αινιγματική σιωπή του με αφορμή τον Αυτόματο, Ασύρματο, Τηλεκλητήρα Ζεστών Προϊόντων (ΑΑΤΖΠ........γίτσες!)

(Ο Μονόλιθος!
Φωτογραφία απο τη προσωπική μου συλλογή)

Η πρόσφατη επίσκεψη στην Ελλάδα, αν και σύντομη (περίπου 8 μέρες) ήταν γεμάτη μικρές εκπλήξεις (περισσότερα στα επόμενα post). Η αποκορύφωση όμως μας περίμενε στον καφενέ του κεντρικού σταθμού λεωφορείων στο αεροδρόμιο του Heathrow.

Αφήνοντας πίσω μας την Ελληνική Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα των 21 βαθμών κελσίου, προσγειωθήκαμε στην Αγγλική post-christmas πραγματικότητα των 2 βαθμών και του χιονισμένου / παγωμένου τοπίου, τουλάχιστον όπου δεν το έπιανε ο ήλιος (!).

Με αυτές τις συνθήκες ένας ζεστός καφές στο σχεδόν ανοιχτό χώρο αναμονής ήταν αναγκαία πολυτέλεια. Παραγγέλνοντας ομως στο Caffe Nerro, το μοναδικό καφενείο του σταθμού που εκείνη την ώρα έκανε χρύσες δουλειές, αντί να πάρουμε δύο ζεστά ποτήρια πήραμε αυτό το μαύρο gadgetάκι που βλέπετε στη παραπάνω φωτογραφία και "πεταχτήκαμε" απο την ουρά όπως ακριβώς τα μπουκάλια σε μηχάνημα εμφιάλωσης. "Can i help anyone?????"

Στο τραπέζι μας, προσπαθόντας να καταλάβουμε τη σημασία του...μονόλιθου, εκτυλίχθηκε μια σκήνη παρόμοια με αυτή των πιθήκων στο Odyssey 2001 τη στιγμή που ανακλύπτουν την έννοια του εργαλείου και η ζωή τους αλλάζει για πάντα!!! (The Dawn Of Man!).



Στη κορύφωση της σκηνής όμως, δεν πέταξα τη συσκευή πρός τον ουρανό όπου δεκάδες χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Άρης θα έχει κυκλοφοριακό πρόβλημα, οικονομική κρίση, κλιματική αλλαγή και φτηνές, all inclusive, διακοπές στα αρχαιολογικά ερρείπια της Γής γιατί εκείνη τη στιγμή ο παγωμένος μαύρος ακατανόητος μονόλιθος άρχησε να αναβοσβήνει με έντονο κόκκινο χρώμα, να τιτιβίζει και να δονείται μανιασμένος!!!

Με λίγα λόγια, παραγγέλνεις και πληρώνεις στο ταμείο, όπου η συσκευή "προγραμματίζεται" να ανταποκριθεί στη παραγγελία σου, τη παίρνεις και βγαίνεις απο την ουρά. Όταν όλα είναι έτοιμα, ο barista (άκου τώρα ειδικότητα...) πατάει το κουμπί εκπλήρωσης παραγγελίας (!) και στέλνει σήμα στη συσκευή σου οτι όλα είναι έτοιμα και "τέλος πάντων έλα να τα πάρεις!!!"

Και κάπως έτσι, στον 21 αιώνα, αντί να φωνάζει ο καφετζής "Εφτασέεεε(ει)", φωνάζει ο πελάτης "Εφτασάααα(ει)" που είναι και πιο sexy!



top