O "Γιάννης ο Σάπιος" διαφημίζει...βούτυρο (έχει επίσης γυρίσει και κάτι ενδιαφέροντα ντοκυμαντέρ με το Discovery Channel(!) Είναι καλό παιδί κατα βάθος)
Καθώς η δουλειά αυτό το καιρό με αφήνει ξερό στη πολυθρόνα χωρίς ίχνος διάθεσης να κάνω το παραμικρό, σκέφτομαι να συνεχίσω την...εικαστική πορεία που φαίνεται να ξεκίνησε το post "For Love Of A Boat".
Το Kουτί Mε Tις Tρελές ξεκίνησε με αφορμή ένα...κουτί (!) γεμάτο αταξινόμητες φωτογραφίες αλλά στη πορεία δεν μπορούσα παρα να προσθέσω και κάποιες εικόνες άσχετες με το αρχικό υλικό, όπως περνούσαν μπροστά απο το φακό της μηχανής ή του κινητού μου.
Έχω πολύ καιρό να ανεβάσω κάτι απο το κουτί αλλά στο μεταξύ, ευτυχώς, η πραγματικότητα συνεχίζει το έργο της κι έτσι κάπως καταλαβαίνεις οτι δε ζείς σε κάποιο εξομοιωτή (ακόμα).
"The reason why truth is so much stranger than fiction is that there is no requirement for it to be consistent"
Έτσι (φαίνεται να) μίλησε ο Mark Twain...και καθώς το δείγμα μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ φαίνεται να επιβεβαιώνεται αυτή η πρόταση.
Και ξεκινάμε με αυτή εδώ τη φωτογραφία απο τις δημόσιες τουαλέτες στο κέντρο του Plymouth:
(Η είσοδος στις δημόσιες τουαλέτες στο κέντρο της πόλης του Plymouth και τα σχετικά βραβεία...Όλες οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται σε αυτό το άρθρο προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή)
'Καλώς ήλθατε στις διακεκριμένες δημόσιες τουαλέτες του Plymouth'. Η διάκριση ήταν διπλή με το βραβείο "Καμπινές Tης Xρονιάς" για τα δύο συνεχόμενα έτη 1997, 1998. Κοντοστάθηκα μπροστά στη ταμπέλα, λίγο απο αμηχανία, λίγο επειδή ήθελα να τραβήξω τη φωτογραφία χωρίς καμία απορημένη ή στραβωμένη φάτσα να κοιτάει το φακό. Σκεφτόμουν, 'Για φαντάσου δουλειά τώρα κι αυτή, να είσαι λέει καμπινεδογνώστης και να γυρνάς όλες τις τουαλέτες της Αγγλίας ψάχνωντας για εκείνη τη μια που θα σε κάνει να νιώσεις...ο "χρήστης τουαλέτας" της χρονιάς!'. Το επάγγελμα για το οποίο ο υποχονδρισμός σημαίνει High Standards, και "πρέπει να το έχεις μέσα σου ρε φίλε αν θέλεις να πετύχεις σε αυτή τη δουλειά" (!).
Και μάλιστα οι καλύτερες δημόσιες τουαλέτες της χρονιάς 2008 είναι στο Δήμο Highland (Δ. H) στο Inverness της Σκωτίας! Και πολύ χάρηκα όταν το έμαθα αυτό γιατί θυμάμαι καθαρά τη "χειρότερη τουαλέτα της Σκωτίας" μέσα στην οποία είχε βουτήξει ο Mark Renton (Ewan McGregor) στο Trainspotting:
Οι δημόσιες τουαλέτες του Plymouth μπορεί να μην έχουν λάβει άλλο βραβείο απο το 1998 όμως οι τοίχοι είναι καθαροί, ο χώρος δεν μυρίζει, οι πόρτες είναι στη θέση τους (ολόκληρες) και απo oτι παρατήρησα δεν φοβάται κανένας να κατέβει στον υπόγειο χώρο που στεγάζονται. Πάνω απο τους νιπτήρες υπάρχει μια επιγραφή: "Παρακαλούμε αν πρόκειται να πετάξετε υποδερμικές βελόνες στα σκουπίδια επικοινωνήστε με κάποιο μέλος του προσωπικού για τη δική σας υγεία και ασφάλεια"
Και περνάμε (εντελώς συμπτωματικά) στα Pasties. Ο νομός Devon (στον οποίο και βρίσκεται το Plymouth) είναι τόσο διάσημος για τις πιτές του όσο είναι η Θεσσαλονική για τις Μπουγάτσες της. Απο αυτό εδώ το μαγαζί λοιπόν μπορείτε να στείλετε μια πιτούλα στους φίλους, συγγενείς ή συντρόφους σας μέσω ταχυδρομείου...Pasty By The Post (!)
(Πιτούλα Par Avion, From Devon With Love!)
Μας ξέφυγε αυτή η πρωτoτυπία στην Ελλάδα και τώρα αν θέλουμε να φανούμε πραγματικά καινοτόμοι θα πρέπει να κάνουμε άλματα. Τώρα 'Μπουγάτσα με SMS' θα είναι; 'Βαλιστική Μπουγάτσα'; 'Μπουγάτσα Origami';... Όπως και να έχει το Μπουγατσόσημο προβλέπεται...τσιμπημένο.
"Το marketing είναι μεγάλη υπόθεση" μου είπε μια φορά ο ιδιοκτήτης ενός γραφείου τελετών σε μια συζήτηση και είχε μεγάλο δίκιο. Να εδώ ένα υπόδειγμα:
(Αγγελία στο παράθυρο ενός τοπικού Super Market στο κέντρο της πόλης...)
Πλήρης χαλάρωση του Νού και του Σώματος (Δίνεις λύση στο πρόβλημα της γρήγορης και κουραστικής ζωής που βασανίζει το κοινό σου) ΑΡΣΕΝΙΚΟΣ μασέρ ΜΟΝΟ για ΚΥΡΙΕΣ (Σε μια φράση αναφέρεις το προϊόν και το Target Group) Πλήρες μασάΖΖ ακολουθούμενο απο χαρτομαντία Tarrot (*) (Σε μια φράση έχεις περιγράψει πλήρως τις προσφερόμενες υπηρεσίες) Αφήστε τον εαυτό σας να ΑΠΟΛΑΥΣΕΙ τη ΦΡΟΝΤΙΔΑ μας σε ένα ήρεμο περιβάλλον, ή κανονίστε να σας επισκευθούμε στο δικό σας χώρο για τη τέλεια χαλάρωση του Νού και του Σώματος σας (Και με αυτή τη φραση έχεις κατακτήσει πλέον και τους πολύτιμους αναποφάσιστους) *(Η Χαρτομαντία Tarrot είναι προαιρετική) (Γιατί κάθε εταιρία που σέβεται τον εαυτό της έχει Terms And Conditions)
Σχεδόν ένα χρόνο πρίν, μιλάγαμε εδώ (κι εδώ) σχετικά με κάποια πολιτικά συνθήματα γραμμένα (ή μάλλον χαραγμένα) στα Ελληνικά που είχα διακρίνει επάνω στη Μεγάλη Πυραμίδα, στην Αίγυπτο απο μια παλιά φωτογραφία.
Ανατρέχοντας στη συλλογή μου, με αφορμή το προηγούμενο άρθρο, βρήκα τα σημάδια ενός άλλου Έλληνα, αυτή τη φορά σε ένα λιγότερο διάσημο καπάκι, κάποιας υπόγειας υποδομής στο Λονδίνο (!)
Πρέπει να υπάρχει κάποια βαθύτερη ανάγκη, κάποιο ένστικτο, που να κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να αφήσουν το σημάδι τους, απο τις ζωγραφιές προϊστορικών ανθρώπων μέχρι το graffiti. Κάτι που να σε κάνει να λές, "αυτό το δέντρο, αυτός ο τοίχος, αυτό το παγκάκι, αυτό το υγρό κομμάτι τσιμέντο, αυτή η πυραμίδα (!)....είναι τόσο βαρετά και ημιτελή" και να τα συμπληρώνεις μετά με κάτι σαν "ΑΕΚΑΡΑ ΡΕ!!!"...ή "Μαρία...Γιατί ρε γαμμώτο;" ή κάτι που βλέπω όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία..."Απαγορεύεται η αφισ" καλυμένο απο δεκάδες στρώματα αφισών. (Legalise αφισ, επιτέλους!!!!)
Κάτι που να έκανε τα μάτια του συμπατριώτη ΠΙΤΣΗ να αστράψουν όταν είδε το φρέσκο τσιμέντο στη διασταύρωση Kingsway & Remnant Street στο κέντρο του Λονδίνου και να είπε..."Να επιτέλους το μέσο που έψαχνα να εκφραστώ!!!"
(Η διασταύρωση Kingstreet & Remnant κρύβει μια έκπληξη για τους Ελληνομαθείς. Αυτή καθώς και όλες οι φωτογραφίες του άρθρου όπου δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)
(Κάδρο, Ταφόπλακα, Καπάκι...Πίτσης, Σφραγίζει τη ποιότητα!)
Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν το είδα εκείνη τη μέρα στο Λονδίνο! Σταμάτησα και κοιτούσα τους χαρακτήρες ένα-ένα, μήπως και μου φάνηκε οτι ήταν Ελληνικά....αλλά όχι, εκτός απο τα I,T και Η που θα μπορούσαν να είναι και λατινικοί χαρακτήρες υπήρχαν και το Π και το Σ και μάλιστα δύο φορές (!).
Μήν είναι ο Πίτσης, Έλληνας χτίστης που δουλεύει στο "Δημο Camden Town" (Δ K.C) και υπογράφει έτσι όλα του τα δημιουργήματα;
Μην ήταν ο Πίτσης, ένας άνθρωπος ακόμα πιο εκκεντρικός απο το συγχωρεμένο τον Ηλία Πετρόπουλο και ετούτο εδώ που βλέπουμε δεν είναι καπάκι αλλά...ταφόπλακα;;; (Α ρε Πίτση, έφυγες νωρίς!)
Μην ήταν γιάπης που τα έχασε όλα στο χρηματιστήριο και μετά μάρκαρε το πόστο που καθόταν και πούλαγε Big Issue? (Biiig Issue ladies and gents....Biiig Issue....help a Greek on his knees).
Μην είναι ένας πρωτοπόρος, σαν τον Taki183, τον ΕλληνοΑμερικάνο ο οποίος λέγεται οτι ήταν απο τους πρώτους που έκαναν tagging στους δρόμους της New York City, στις αρχές των εβδομήνταζ;;;
Όποιος γνωρίζει περισσότερα περί ΠΙΤΣΗ (!) ας μιλήσει τώρα...
Πρίν απο λίγες ημέρες, έγραψα ένα post στα Αγγλικά σχετικά με μια φωτογραφική συλλογή με βάρκες, yacht και παλιότερα ξύλινα σκάφη. Παρ' όλα αυτά, ένοιωσα οτι εκείνο το post ήταν λίγο παράταιρο σε αυτό το blog, για διάφορους λόγους, και τελικά το κατέβασα.
Ετσι αποφάσισα αντί να παρουσιάσω αυτή τη συλλογή σε μικρά αποσπάσματα, να της δώσω το χώρο που της αξίζει και να κάνω εδώ μια απλή αναφορά. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το photoset, "For Love Of A Boat" στο flickr.com
Μέχρι αυτή τη στιγμή απαριθμεί περίπου 90 φωτογραφίες που είχα πρόχειρες και πρόκειται να προστεθούν περίπου άλλες τόσες απο το αρχείο των film.
Σε κάποιες απο αυτές με τράβηξε μια λεπτομέρεια, σε άλλες απλά η φόρμα του σκάφους. Για κάποιες φωτογραφίες, δεν έχω λόγο, απλά όλα δένανε μαζί όμορφα. Μέχρι το καιρό που έπαιρνα τη μηχανή επίτηδες και πήγαινα σε ένα ναυπηγείο (ή καρνάγιο) είχα αρχήσει να καταλαβαίνω 1-2 πράγματα περισσότερα για το τι βλέπω...
Να εδώ μερικά δείγματα:
("Margarita Frogel" στη Βασσιλική της Λευκάδας. Το σκάφος είχε σημαία Αυστραλίας)
Το "Margarita Frogel" ήταν απλά μεγαλειώδες...Εκείνο το βράδυ το πλήρωμα ετοίμαζε δείπνο για περίπου 12 άτομα σε ένα τραπέζι, απάνω στο κατάστρωμα, πίσω απο τις καμπίνες και κάτω ακριβώς απο το πίσω πανί (Κάτω απο το boom του πίσω πανιού)....Γιατί με ένα τέτοιο, θές και πλήρωμα για να πάς διακοπές :-D
(Βαρκαλάς στο Νιδρί της Λευκάδας)
Να εδώ ένας Βαρκαλάς στη Λευκάδα...Μια μεγάλη, κυριολεκτικά, βάρκα...Κι απο πού "μεγάλωσε";
(Sweet Dreams Are Made Of Theese, Who Am I To Disagree, I Travel The World and The Seven Seas, Everybody's Looking For Something :-D )
...απο εδώ. Τρία μοντέλα, σε ένα ναυπηγείο στη Χαλκίδα και μια πρωτογεννής μορφή... "συμπίεσης". Το μόνο που χρειάζεται είναι το μισό μοντέλο καθώς είναι συμμετρικό κατά το διαμήκη άξονα (όταν το σκάφος τελειώσει βέβαια δεν θα είναι τόσο τέλεια συμμετρικό)...
(Σχεδόν έτοιμο, βάρκα υπο κατασκευή σε ναυπηγείο στη Χαλκίδα)
Η επικρατέστερη τεχνική κατασκευής σήμερα είναι πρώτα να φτιάχνεις το σκελετό (σκαρί) και μετά να τον επενδύεις (πέτσωμα). Δεν ήταν πάντα έτσι, υπήρξε μια εποχή (αρχαία) που τα σκάφη κατασκευάζονταν "απο εξώ πρός τα μέσα". Πρώτα το κέλυφος και μετά τα δοκάρια που θα του δώσουν το σχήμα του. Μάλιστα σε κάποια μέρη, αυτή η τεχνική διατηρείται ακόμα. (**)
(Δεν φτάνει να "πηγαίνει" μόνο, πρέπει να είναι κι όμορφο. Έχω διαβάσει πώς στην αεροπορία υπάρχει ένα γνωμικό (αμερικάνικο μάλλον) το οποίο λέει οτι "Αν το αεροπλάνο είναι όμορφο, θα πετάει και καλά" νομίζω οτι ισχύει για όλα τα πράγματα απο τη στιγμή που η ομορφιά είναι θέμα αναλογιών.)
Δεν είναι μόνο η τεχνική και η τεχνολογία απάνω σε αυτά τα σκάφη, είναι και η τέχνη τους. Οι λέξεις αυτές στη δική μας γλώσσα έχουν κοίνη ρίζα. Αυτό το πηδάλιο (λαγουδέρα) δεν ήταν ανάγκη να είναι σχηματισμένο έτσι, σαν κύμα, θα μπορούσε να είναι ένα ίσο κομμάτι ξύλο. Αυτό είναι το αξιόλογο (για έμενα τουλάχιστον) για τους ανθρώπους που δεν είχαν καμία "θεωρητική" ιδέα για υδροδυναμική, εξισώσεις Navier-Stokes, παραγώγιση, ολοκλήρωση, πόσο μάλλον για φόρμα, σύνθεση, αντίθεση....καλά-καλά, κάποιοι απο αυτούς ίσως να μην είχαν βγάλει κάν το δημοτικό. Κι όμως, στη πορεία ανέπτυξαν εργαλεία για να δουλεύουν και ορολογία για να συνεννοούντε και άφησαν πίσω τους όμορφα δείγματα της τέχνης τους. Η τουλάχιστον, άφησαν τη δική τους άποψη για το πώς θα πρέπει να στέκεται ένα σκάφος μέσα στο νέρο. (**)
(Τρεχαντήρι σε ναυπηγείο στη Χαλκίδα)
Να εδώ κι άλλη μια λεπτομέρεια. Κάποια τρεχαντήρια σαν αυτό, έχουν στη πλώρη τους κάτι μικρά ξύλινα σκαλοπάτια απο τα οποία μπορεί να πιαστεί κανείς και να ανέβει στο σκάφος. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα σκαλοπάτια ή κάποιο άλλο πάτημα (μια σκάλα για παράδειγμα), είναι σχεδόν αδύνατο να ξανα-ανέβεις στο σκάφος όταν είσαι μέσα στη θάλασσα και το κοιτάς "απο κάτω". Τα χέρια δεν φτάνουν τη κουπαστή και δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημείο για να πατήσεις.
Η ταινία "Open Water 2: Adrift" ήταν βασισμένη σε αυτή ακριβώς τη "λεπτομέρεια". Μια παρέα παίρνει ένα yacht, ανοίγονται, πέρα απο τη θέα της στεριάς και αποφασίζουν να βουτήξουν στο νέρο ξεχνόντας να ρίξουν τη μικρή σκάλα. Έτσι βρίσκονται μέσα στη θάλασσα χωρίς να μπορούν να βρούν ένα σημείο για να ανέβουν και πάλι μέσα στο σκάφος όπου έχει αρχήσει να κλαίει και το βρέφος που είχε πάρει μαζί του ένα απο τα ζευγάρια της παρέας (!). Σα να μην έφταναν όλα αυτα, νυχτώνει και πιάνει κακοκαιρία (!!).....Το σενάριο φυσικά είναι λίγο "τραβηγμένο" αλλά ο κίνδυνος υπαρκτός :-)
(Ψαρόβαρκα στο Galway της Ιρλανδίας)
Στη συλλογή υπάρχουν και σκάφη εκτός Ελλάδας (και θα προστεθούν προσεχώς και άλλα). Να εδώ μια απο τις φωτογραφίες μιας Ιρλανδικής ξύλινης ψαρόβαρκας στην οποία μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η μεγάλη κλήση που είχε στο πηδάλιο της.
(Ιστιοφόρο στο Plymouth - UK, κατά την έναρξη του αγώνα Artemis Transat)
Να εδώ και ένα ιστιοφόρο κατά την έναρξη του αγώνα Artemis- Transat πρίν απο δύο χρόνια περίπου στο Plymouth. Καμαρωτό και με τα "φτερά" του πλήρως ανεπτυγμένα. Αυτά τα "φτερά" των ιστιοφόρων ήταν για εμένα το κοινό σημείο για να περάσω στα φτερά των αεροπλάνων.
(In My Solitude...)
Να και μια φωτογραφία, απο αυτές που δεν ξέρω γιατί τις τράβηξα:
Σχόλια και κριτική ευπρόσδεκτα εδώ (έτσι κι αλλιώς) αλλά και στο Flickr.
*) Ένα απο τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει επάνω σε αυτό το θέμα είναι το "Ναυτική Τεχνολογία Στην Αρχαία Ελλάδα" του κ. Χρήστου Λάζου. Μη τρομάζετε απο τον τίτλο, δεν έχει καμία σχέση με αρχαιολαγνία. Το κείμενο έχει πολύ καλές αναφορές σε διάφορα άλλα βιβλία και συγγράματα και δεν μιλάει μόνο για σκάφη της αρχαίας Ελλάδας. Και φυσικά το "Ιστιοπλοϊα και Ναυτική Τέχνη" του Πανελλήνιου Ομίλου Ιστιοπλοϊας, το οποίο όμως έχει πιο εξειδικευμένο περιεχόμενο...Απ' οτι βλέπω τώρα έχει φτάσει στη Γ έκδοση και συνοδεύεται απο CD....Πρόοδος!
Η θεματική συλλογή 'Χωρίς Λόγια' ξεκίνησε με αφορμή διάφορα προϊόντα που έβλεπα συνήθως στα ράφια των Super Market και με άφηναν πραγματικά άφωνο σαν ιδέα ή σχεδίαση.
Παρ' όλα αυτά, σε αυτό το post παρουσιάζω ένα comic ή καλύτερα, όπως θέλουν να αποκαλούντε σήμερα, ένα 'Σύντομο Εικονογραφημένο Μυθιστόρημα'. Φρέσκια σοδειά απο τη σημερινή βόλτα στα βιβλιοπωλεία. Ευτυχώς, σε αυτή τη περίπτωση ή έκπληξη ήταν ευχάριστη σε σχέση με τα προηγούμενα post...έτσι για να διατηρείται μια ισορροπία :-)
(Εκτός απο τον τίτλο και το όνομα του συγγραφέα, το εξώφυλλο δεν διατηρεί κάποια προφανή σχέση με τα παιχνίδια και ειδικά εκείνο το πρώτο Prince Of Persia...Αυτό έγινε σκόπιμα, περισσότερες λεπτομέρειες στο κείμενο που ακολουθεί. Η συγκεκριμένη καθώς και όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή, προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)
Ίσως η "αντίδραση" μου να μην είναι και τόσο επίκαιρη αφού το comic κυκλοφορεί ήδη στην αγορά απο τον Αύγουστο του 2008. Παρ' όλα αυτά, βλέποντας τον τίτλο στο ράφι δε μπορούσα παρά να σκάσω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά καθώς θυμήθηκα τις ατέλειωτες ώρες που είχα περάσει καρφωμένος μπροστά στην οθόνη προσπαθώντας να αναδυθώ απο τα μπουντρούμια πρός το παλάτι, να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, το μαγικό καθρεύτη και τελικά να σώσω τη Πριγκήπισα και μαζί της τη Persia ολόκληρη (!)
Όλα αυτά φυσικά μέσα απο ένα μικρό δωμάτιο σε μια γωνιά της Χαλκίδας, τουλάχιστον 2500 χιλιόμετρα μακριά στο χώρο και τουλάχιστον 1000 χρόνια μετά στο χρόνο απο τους μύθους των Xιλίων και Mίας Nυκτών που κατα κάποιο τρόπο ενέπνευσαν τον Jordan Mechner και το σενάριο του παιχνιδιού.
Το μηχάνημα που έκανε δυνατή αυτή την αναδίπλωση του χώρου και του χρόνου τότε (στις αρχές της δεκαετίας του 90) ήταν ένας Intel 80386 DX (στα 40MHz, ο γνωστός τότε και ώς "διπλοχρονιζόμενος" στη πιάτσα :-D ), με 2 MB μνήμης, σκληρό δίσκο χωρητικότητας 40MB και καρτά γραφικών Trident με 256KB μνήμης (*). Το λειτουργικό σύστημα που καθόταν ανάμεσα σε εμένα και όλο αυτό το...διαστημικό υλικό ήταν το Microsoft Disk Operating System (MSDOS) στην νέα και ανανεωμένη έκδοση 5.0!
C:\>_ C:\> cd games\prince (CR) C:\games\prince> prince (CR)
Μόνο που στη δική μου περίπτωση το παράθυρο στη Περσική καθημερινότητα ήταν μόλις 14 ιντσών (Φινεστρίνι) και μπορούσε να αναπαράγει το πολύ 256 αποχρώσεις του Γκρί (σε μια ανάλυση ίδια σε διαστάσεις με αυτή που έχουν τα σημερινά κινητά (Mode-X 320x240x8 ...έ ρε γλέντια τότε στη Pascal με το direct memory access της VGA :-D :-D :-D )). Επίσης ο ήχος ερχόταν απο το ταπεινό και μονοφωνικό μεγαφωνάκι του υπολογιστή. (High Fidelity? What is this?)
Κι όμως η κίνηση των χαρακτήρων και τα (δισδιάστατα) γραφικά του παιχνιδιού, μου φαίνονταν πάρα (μα πάρα) πολύ ρεαλιστικά! Αυτό ίσως έχει να κάνει με το οτι πρίν τον 386, είχα ένα ATARI 2600 με το οποίο έπειθα τότε τον εαυτό μου οτι αυτές οι 5 άσπρες τελείες σε φούξια background είναι ένα...αεροπλάνο (!).
(Τυπική ποιότητα γραφικών απο ATARI 2600 :-D. Το Screenshot προέρχεται απο το [νοσταλγικό] Screenshot Archive)
Παρόμοια συναισθήματα ίσως νοιώσει η σημερινή γεννιά, μεγαλωμένη με απίστευτα ρεαλιστικά γραφικά, όταν με το καλό γίνουν mainstream τα Augmented Reality παιχνίδια και θολώσει ακόμα περισσότερο η γραμμή ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό / εικονικό.
Όπως και στη πραγματικότητα έτσι και στο αρχικό Prince Of Persia, ο χαρακτήρας είχε μια και μόνη "ζωή". Είχες μια και μόνη ευκαιρία για να περάσεις (κατα προτίμηση επιτυχώς) μέσα απο τα 14 επίπεδα του παιχνιδιού...χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να "σώσεις" την όποια πρόοδο σου και να ξανα-ξεκινήσεις απο εκεί που σταμάτησες.
Απο τότε περάσανε καμιά 20αριά χρόνια...Ένα Σαββατοκύριακο, συνάντησα ξανά τον Prince Of Persia. Κερνούσε ούζα και κονιάκ στο τοπικό Game και τα καλά του φόραγε, σα να 'τανε γιορτή.
Τρόμαξα να τον γνωρίσω, ήταν τώρα τρισδιάστατος, ένα παλικάρι ίσα με εκεί πάνω, νέος, γεροδεμένος, με κάτι γιαταγάνια που κόβανε απο την όψη και μόνο. Ο ήχος ήταν κι αυτός τρισδιάστατος, η Persia ολοζώντανη μπροστά σου και για να απολαύσεις όλη αυτή την εμπειρία έπρεπε να συνηθίσεις ένα χειριστήριο που είχε απάνω του 2 αναλογικά joystick, και τουλάχιστον 12 διακόπτες (!). Όταν είσαι 15 χρονών με άπειρο χρόνο στη διάθεση σου φυσικά, αυτά είναι....παιχνιδάκι.
Λίγο αργότερα να πάλι άλλος ένας τίτλος και λίγο πιο μετά κι άλλος και απ' οτι μαθαίνω τώρα ο Πρίγκηπας ετοιμάζεται να μας διασκεδάσει πλέον και απο τη μεγάλη οθόνη (ανυπομονώ!!! :-D )
Όλα αυτά αντιπροσώπευε, για εμένα, αυτή η εκονογραφημένη ιστορία που εκτυλίσεται σε 190 καλοσχεδιασμένες σελίδες που κοστίζουν μόλις £11 λίρες (περίπου €12.5)....Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα αφού η ιστορία που παρουσιάζεται στο comic αναφέρεται στα γεγονότα πρίν τις ιστορίες που τροφοδότησαν τα παιχνίδια.
Όπως γράφει και ο ίδιος ο Mechner:
"...when artists LeUyen Pham and Alex Puvilland came on board with their rich backgrounds in children's illustration and Freamworks feature animation, we were more certain than ever that a graphic novel about the princes' adventures could be something special.
The question was, which prince?
The plucky Aladdin-like street urchin of the first game? The orphan-with-a-mythic-destiny of "The Shadow And The Flame?" The guilt-ridden young warrior of "Sands of Time?" The battle-hardened fugitive he became in "Warrior Within" and "The Two Thrones?" Or the prince of "The Sands Of Time (The Movie)" - or rather of the screenplay, which will have been rewritten many times over by the time cameras roll?
Which on is the true Prince of Persia? All of them. And none of them.
Our search for a writer who could encompass this paradox led us to the mysterious and reclusive A.B. Sina.
When A.B asked us what we expected him to write, we said we weren't sure, exactly, but the connection to the video games should be deep below the surface, not evident at first glance. We didn't want an adaptation of any of hte games or of the movie, but a new story that would tap into the deep wellspring of Persian myth, legend and history from whence the pince had risen."
Κάπως έτσι λοιπόν το παραμύθι του Πέρση Πρίγκηπα, με τις ρίζες του στις ιστορίες της Scheherazade και τις διάφορες μετεμψυχώσεις του ανάλογα με τις τεχνολογικές δυνατότητες της κάθε εποχής, θα μείνει μαζί μας για αρκετά χρόνια ακόμα...
Κάπως έτσι...μια φορά κι ένα καιρό σε ένα βασίλειο κάπου μακριά...
(Δύο φωτογραφίες ενδεικτικές για το περιεχόμενο του comic...Οι πανταχού παρόντες σκελετοί και μια φράση ενδεικτική του πρώτου παιχνιδιού...I know all the wells and tunnels....Damn right! :-D )
(1): Αυτό το θρυλικό μηχάνημα, υπάρχει ακόμα :-D...Στα μέσα της δεκαετίας του 90 του προσέθεσα τον μαθηματικό συνεπεξεργαστή (80387) και άλλα 2MB μνήμης μαζί με ένα σκληρό δίσκο στα 80MB καθώς επίσης και μια Sound Blaster 16 Value (!!!!)....Μιλάμε για Workstation τώρα όχι αστεία :-D :-D :-D Η μόνη διαφορά είναι οτι σήμερα τρέχει Slackware (έκδοση 3 αν θυμάμαι καλά) παρά το DOS 6.22 (Με το stacker για συμπίεση δίσκου!!! :-) )που έφτασε κάποια στιγμή να τρέχει.
(2): Εκείνη η πρώτη έκδοση του παιχνιδιού είναι πλέον διαθέσιμη ελεύθερα (και νόμιμα αν δεν κάνω λάθος) απο διάφορα websites και μπορείτε να την απολαύσετε σε ένα οποιοδήποτε emulation...κουτί (Bochs, dosbox, Virtualbox, Qemu, κού λού πού)
Αυτό το καιρό όσο αφορά τα επόμενα κείμενα σε ετούτο εδώ το blog, είχα τη προσοχή μου στραμένη αλλού, σε αεροπλάνα και βαπόρια.
Δεν μπορώ όμως να μη γράψω ένα δύο πράγματα με αφορμή δύο πολύ σχετικά κείμενα που διάβασα πρόσφατα σε δύο άσχετα μεταξύ τους blogs.
Στις αρχές του Αύγουστου, έγραφε ο κύριος Army Aviator στο blog του σχετικά με τα εμπόδια στην επικοινωνία και το πως μπορούν να οδηγήσουν σε σφάλματα στη συντήρηση των αεροσκαφών με δυσάρεστα αποτελέσματα. Το άρθρο συνοδευόταν απο μια πολύ καλή απόδοση στα Ελληνικά, απο τον κύριο Στέφανο Άτσαλο, μιας μελέτης της Αμερικανικής Federal Aviation Agency (FAA) με τον πρωτότυπο τίτλο "Do Language Barriers Result In Aviation Maintenance Errors?". Μια σημαντική λεπτομέρεια εδώ είναι οτι το κείμενο είναι μεταφρασμένο στα Ελληνικά απο κάποιον που καταλαβαίνει τι είναι αυτό που διαβάζει στα Αγγλικά.
Σήμερα, σχεδόν ένα μήνα μετά, διάβαζα μια σημείωση στο blog του κύριου Τιπούκειτου σχετικά με την Ελληνική απόδοση της έκφρασης "Tax Haven" ώς "Φορολογικός Παράδεισος". Μια έκφραση που την έχω διαβάσει αρκετές φορές αγνωόντας οτι πρόκειται για μεταφορά, καθώς φαίνεται, απο αντίστοιχη Αγγλική έκφραση. Ο ίδιος είχε γράψει πρίν απο καιρό ένα πολύ ωραίο κείμενο ακριβώς πάνω σε αυτό το θέμα των 'Γαλλισμών' (...νιάου) της Ελληνικής παραθέτοντας μια σειρά απο στερότυπες εκφράσεις που έχουν εξ-ελληνιστεί απο τα Γαλλικά(*) Το τελευταίο του κείμενο κλείνει με την εξής ερώτηση:
'Αναρωτιόμουνα αν υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι τεχνικοί όροι ή εκφράσεις στα ελληνικά που προέκυψαν από παρανόηση αντίστοιχων ξένων όρων ή εκφράσεων.'
Και τα δύο κείμενα μου έφεραν στο μυαλό ένα σωρό μαλ...παραδείγματα (malexamples όπως malfunction) που έχουν πέσει μπροστά μου κατα καιρούς και που λυπάμαι που τελικά δεν κράτησα μια λεπτομερή λίστα.
Να λοιπόν εδώ μια παρανόηση που έυχομαι να μην έχει επικρατήσει:
Στην Aγγλική τεχνική ορολογία χρησιμοποιείται συχνά ο όρος bus. Η πιο ήπια Ελληνική απόδοση είναι δίαυλος. Ένα bus είναι συνήθως μια συστοιχεία αγωγών. Ανάλογα με το τι μεταφέρουν αυτοί οι αγωγοί, παίρνει και το ανάλογο όνομα το bus. Κάπως έτσι λοιπόν, διάβαζαν κάτι φοιτητές μια φορά κι ένα καιρό:
"Η Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας (ΚΜΕ) επικοινωνεί με τις περιφερειακές μονάδες μέσω του Λεωφορείου Δεδομένων, του Λεωφορείου Διευθήνσεων και του Λεωφορείου Ελέγχου"
'Κουφάθηκαν τα σύρματα' που έλεγε και ο Χάρρυ Κλύν κάποτε. Οι αγωγοί του Address Bus αριθμούντε ώς Α0, Α1, Α2....Α15 (σε μια 16bit αρχιτεκτονική). Το 'τραγικό' της υπόθεσης ήταν οτι το Α15 έκανε (και κάνει) τη διαδρομή Ζήνωνος - 'Παλατάκι'.
Τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω; Αποδόσεις κειμένων κατα λέξη σε σημείο που να νοιώθεις πιο άνετα να το 'γυρίσεις' στα Αγγλικά για να καταλάβεις το νόημα της φράσης. Και ενώ το κείμενο ρέει σε μια μορφή νέων Ελληνικών, ξαφνικά έρχεται ένα επίσωτρο (απο το wire ή Radial Tyre αν θυμάμαι καλά) ή ένας ένσφαιρος τριβέας (απο το Ball Bearing άλλες φορές μεταφρασμένο και ώς κυλιόμενο έδρανο, κοινώς γνωστό ώς ρουλεμάν (**) ), ή ένας βραχυκυκλωμένος κλωβός (απο το Squirel Cage Rotor ...Ο σκίουρος τους ξέφυγε)...
Κάποιες απο αυτές τις εκφράσεις είναι καθαρό σημάδι οτι ο μεταφραστής δεν ήξερε καθόλου τι περιγράφει ή δεν ασχολήθηκε να αποδώσει με δικό του τρόπο το νόημα αυτών που διαβάζει και εμπιστεύτηκε τυφλά την απόδοση κάποιου (πολύ παλιού;) λεξικού. Στη καλύτερη των περιπτώσεων, ο 'συγγραφέας' έκανε και μια αναφορά πρός το πρωτότυπο απο το οποίο έβγαινε πραγματικά νόημα.
Αυτά τα φαινόμενα δεν ήταν πολλά ήταν όμως αρκετά για να είναι ενοχλητικά και να σε κάνουν πραγματικά να απορείς. Το θέμα δεν είναι η ενόχληση του να ψάξεις σε ένα λεξικό ή να ρωτήσεις κάποιον (και ποιόν;;;). Αν ήμασταν επάνω σε ένα νησί και μιλάγαμε όλοι την ίδια τεχνική σουαχίλι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Όμως κάποια στιγμή θα χρειαστεί να επικοινωνήσεις με κάποιον άλλο και αν δεν μοιράζεστε την ίδια ορολογία και κατανόηση τα αποτελέσματα θα είναι μάλλον δυσάρεστα.
Και σε αυτό το θέμα, για κάποιον που δεν έχει κάποια προηγούμενη τεχνική κατάρτηση υπάρχουν τουλάχιστον δύο αν όχι τρείς διαβαθμίσεις της ορολογίας:
Η 'ορθή' ορολογία που διδάσκεται,
Η ορολογία 'της πιάτσας' (η οποία και επικρατεί ουσιαστικά) και
Η ξενόγλωσση ορολογία (ευτυχώς βέβαια τις περισσότερες φορές η δεύτερη και η τρίτη κατηγορία συμπίπτουν).
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι η 'ορθή' Τρίοδος Λυχνία η οποία στη 'πιάτσα' είναι γνωστή ώς Λάμπα ενώ στα Αγγλικά (απο όπου και ξεκίνησε σαν όρος) είναι Triode Valve...Εδώ, αξίζει να το πάμε και ένα βήμα παραπέρα γιατί τα Αγγλικά έρχοντε σε δύο γεύσεις, τα Βρετανικά και τα Αμερικάνικα. Ενώ λοιπόν η λυχνία στα Βρετανικά Αγγλικά είναι Triode Valve, στα (απολύτως πρακτικά) Αμερικάνικα Αγγλικά είναι...Vacum Tube!
Κάποια πράγματα δεν εφευρέθηκαν μέσα απο τον Ελληνικό πολιτισμό (κουλτούρα) και γι’ αυτό η ορολογία ίσως φαίνεται (παρά) ξένη για εμάς αλλά είναι απόλυτα κατανοητή στους εφευρέτες της. Ας τη χρησιμοποιήσουμε σωστά και αυτούσια, στο κάτω-κάτω είναι μια απλή ετικέτα σε ένα νόημα, αυτό είναι που έχει σημασία. Χωρίς να είμαι ειδικός (με τον τρόπο που είναι ο κύριος Τιπουκείτος ή ο κύριος Σαραντάκος ας πούμε) έχω την αίσθηση οτι η Ελληνική γλώσσα δεν θα κινδυνεύσει απο κάτι τέτοιο.
Θα το 'τραβήξω' μάλιστα λίγο πιο πέρα, λέγοντας οτι ίσως κάτι τέτοιο να λειτουργήσει και σαν κίνητρο για να δημιουργηθούν νέα πράγματα με "λογική" Ελληνική ορολογία πρός εξαγωγή όπως είναι για παράδειγμα (και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά) ο Frappe. (...μη ψάχνετε, κι αυτό δάνειο είναι απο τα Γαλλικά)
(*): Γιατί όμως τέτοια προτίμηση στα Γαλλικά; (**): Το ρουλεμάν είναι πιθανότατα γνωστό στα Ελληνικά ώς Ρουλεμάν απο την εταιρία Rollman που τα κατασκευάζει, αντίστοιχο παράδειγμα είναι τα Περονοφόρα Ανυψωτικά Οχήματα Clark (κοινώς γνωστά ώς Κλάκ) αλλά και τα Ταχύπλοα Σκάφη Chris Craft και τα λεωφορεία Pullman
Αν αναρρωτιέστε, ποιοί ήρθαν; και γιατί τώρα; τότε πιθανότατα δεν έχετε διαβάσει το πρώτο μέρος αυτού του άθρου
Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο (πρός το παρόν τουλάχιστον :-) ) ,μέρος σχετικά με τη συμπεριφορά των τοπικών αρχών όπως την έχω καταλάβει μέσα απο διάφορα περιστατικά που μου έχουν συμβεί εδώ τα τελευταία 6 χρόνια.
Do You Carry A Knife Sir? (2008) Το σεμινάριο σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις της υπερβολικής ταχύτητας που αναφέρω σε προηγούμενη ενότητα, έγινε σε εργάσιμη μέρα και μπορούσε να γίνει μόνο στο κοντινότερο κέντρο της DVLA μέσα στο νομό όπου έγινε η παράβαση (συγκεκριμένα στο Somerset)...Αυτό είναι περίπου μιάμιση ώρα με το τραίνο απο το Plymouth. Στην επιστροφή, κατά τις 19:00 το απόγευμα, υπήρχε αστυνομία στην έξοδο των αποβάθρων και κάνανε σωματικό έλεγχο για μαχαίρια.
Το μαχαίρωμα είναι στατιστικά απο τους πιο συχνούς τρόπους επίθεσης στην Αγγλία. Την ώρα που περνάω το εισητήριο στις πόρτες για να ανοίξουν, με πλησιάζει ένας αστυνομικός και μου λέει (απ' όσο θυμάμαι): -Καλησπέρα σας, κάνουμε σωματικό έλεγχο για μαχαίρια παρακαλώ περάστε απο εδώ. (Σε αυτή τη περίπτωση δεν είχα επιλογές...) Αδειάστε τις τσέπες σας....βγάλτε το σακάκι...Έχετε κάτι άλλο επάνω σας; (όχι). Ονομάζομαι "τάδε" και αυτός ο έλεγχος είναι μέρος των ενεργειών της αστυνομίας να καταπολεμήσει τα εγκλήματα με μαχαίρια (knife crimes) που γίνοντε στη περιοχή. Θα πρέπει να σας κάνω σωματικό έλεγχο, έχετε καμία αντίρηση; -Όχι.. Με ψάχνει...Βγάζει μια διπλότυπη φόρμα και αρχίζει να συμπληρώνει. Το όνομα του, το δικό μου, ημερομηνία, ώρα, τον σωματικό έλεγχο, τα αποτελέσματα της έρευνας, το υπογράφει κρατάει αυτός ένα αντίτυπο και μου δίνει κι εμένα ένα. Νάτο:
(Το αντίτυπο της αναφοράς της σωματικής έρευνας που έλαβα απο τον αστυνομικό. Το αρχικό χρώμα του ήταν ρόζ αλλά το έχασε όταν το πέρασα απο ένα Threshold για να ξεφορτωθώ γρήγορα τις χειρόγραφες σημειώσεις)
-Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία σας. Έχετε κάποια ερώτηση; Εμένα το μόνο που μου ερχόταν να τον ρωτήσω ήταν....ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ;;;;
Did you get a good view of them? (2004) Το πρώτο σπίτι που μείναμε όταν ήρθα εδώ ήταν ένα διόροφο συγκρότημα με πολλά μικρά διαμερίσματα. Τα παιδιά που μένανε στα γειτονικά σπίτια και είχαν τις παρέες τους, όταν περνάγανε έξω απο το σπίτι, χτυπάγανε τα παράθυρα στα ισόγεια διαμερίσματα. Όταν το ακούς απο μέσα είναι λίγο τρομακτικό τις πρώτες φορές αλλά τελικά συνηθίζεις. Άλλες φορές τα χτυπάγανε και τρέχανε γελόντας, άλλες πάλι φορές τα χτυπάγανε και απλά περνούσαν. Αυτό γινόταν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αλλά και της νύχτας. Κανα δυό φορές τους είχαν κυνηγήσει κάποιοι ένοικοι (Έλληνες κι εκείνοι) αλλά κατα κάποιο τρόπο είχε εξελιχθεί σε παιχνίδι γιατί κι αυτοί πατάγανε τα γέλια στο τέλος.
(Kadett στα κάρβουνα.Σε αυτή τη φωτογραφία διακρίνοντε τα κολωνάκια (στο βάθος δεξιά) που χρησιμοποιούντε για να προστατεύουν τη θέση στάθμευσης. Παρατηρείστε οτι το ένα απο αυτά είναι διαφορετικό απο τα άλλα γιατί έχει αλλαχτεί πρόσφατα μετά τα συμβάντα που εξηγούντε στο κείμενο. Για το πυρπολημένο Kadett διαβάστε στην επόμενη ενότητα)
Ένα απόγευμα, περνάνε τα παιδιά απ έξω αλλά μάλλον τους τη φυλάγανε οι γείτονες απο μέσα, οπότε τους "πιάσανε στα πράσα" χτυπόντας τα παράθυρα, και αρχήσανε να λογομαχούν. Δεν έδωσα σημασία. Ούτε όταν τα παιδιά αρχήσανε να κλωτσάνε μια μπάλα ποδοσφαίρου πρός τα παράθυρα. Σιγά σιγά όμως οι φωνές γίνονταν πιο έντονες.
Στην Αγγλία, μερικές θέσεις στάθμευσης που είναι χρεωμένες σε κάποιο αυτοκίνητο έχουν ένα μεταλικό κολωνάκι με μια κλειδωνιά το οποίο όταν φεύγει το αυτοκίνητο μπορεί ο ιδιοκτήτης να το σηκώσει ώστε να μη μπορεί κάποιος άλλος να παρκάρει σε αυτό το σημείο. Αυτό το κολωνάκι είναι μια κοίλη σωλήνα με διάμετρο 40-50mm και μήκος περίπου 700mm. Ασφαλίζει όρθιο με ένα χοντρό μεταλικό πύρο, επίσης κοίλο με διάμετρο περίπου 20mm και μήκος περίπου 150mm, που στο ένα άκρο του έχει μια τρύπα για λουκέτο.
Με κάποιο τρόπο λοιπόν, τα παιδιά ξηλώσανε το κολωνάκι απο τη βάση του και το πετάξανε στο κάτω παράθυρο σπάζοντας το εξωτερικό τζάμι. Ο δε μεταλικός πύρος βρήκε το δρόμο του πρός τα επάνω, μέσα απο το παράθυρο μας (στο πρώτο όροφο), και πάνω στα "μάτια" της κουζίνας. Εκείνη τη στιγμή κάλεσα την αστυνομία γιατί τα πράγματα δεν έδειχναν να ηρεμούν.
Το περιπολικό ήρθε μέσα σε 5-7 λεπτά χωρίς σειρήνες και ενώ εγώ ακόμα μίλαγα στο τηλέφωνο απαντόντας σε ερωτήσεις "Υπάρχουν θύματα;", "Η επίθεση βρίσκεται σε εξέλιξη;", "Πόσο μεγάλη είναι η ομάδα που δημιουργεί προβλήματα;". Μόλις είδανε το αυτοκίνητο τα παιδιά γίνανε καπνός. Οι αστυνομικοί είδαν τη ζημιά, και αρχήσανε τις ερωτήσεις απο εμάς επειδή τους είχαμε καλέσει. Τους έδειξα τον πύρο και ένα άλλο μεταλικό κομμάτι που είχανε πετάξει στο μεταξυ απο το παράθυρο και απόρησαν κι εκείνοι "πώς ήρθε αυτό το πράγμα εδώ πάνω;"
Στο τέλος αφού είχαμε πεί και ξαναπεί τα ίδια πράγματα περίπου 2-3 φορές και αφού ξεκαθαρίσαμε οτι δεν είδαμε ποιός ακριβώς δημιούργησε τον καβγά, ο ένας απο αυτούς μου έδωσε μια κάρτα (Devon & Cornwall Constabulary) με ένα αριθμό κινητού και μου είπε οτι αν ξανάδημιουργηθεί παρόμοιο πρόβλημα να τηλεφωνήσω κατ' ευθείαν σε αυτό το νούμερο (!!!!). Φεύγοντας, σταματήσανε σε διάφορα διπλανά σπίτια και μάλλον έκαναν και εκεί ερωτήσεις.
Fire!!! (2004) Μετά απο περίπου 1 μήνα απο το παραπάνω συμβάν, μια Παρασκευή απόγευμα, σταμάτησε κάτω απο το παράθυρο μας ένα λευκό παλιό Opel Kadett. Την επόμενη ημέρα, Σαββάτο απόγευμα και ενώ είχε πέσει ο ήλιος απο νωρίς, ακούσαμε ένα υπόκωφο θόρυβο, σαν να σπάει λάμπα αλλά και πάλι δεν δώσαμε σημασία.
Αυτό ίσως φανεί παράξενο, να γίνοντε όλα αυτά και να μη δίνεις σημασία, αλλά μετά απο λίγο συνηθίζεις τέτοιους ήχους. Το Σαββάτο το βράδυ για παράδειγμα κατά τις 2-3 μπορεί να επιστρέφανε απο club παρέες και να χτυπάγανε τα τζάμια ή να τραγουδάνε φωνάζοντας στο δρόμο, ή κάποιος να είχε μαζί του ένα μπουκάλι μπύρας και να αποφάσισε να το σπάσει φωνάζοντας "I grodan to borwuan goz daing, damn it!!! (χίκ)". Κανα δυό φορές είχαν περάσει τρέχοντας και φωνάζοντας κάτι παρέες, μόνο που τρέχανε και ποδοπατούσανε πάνω απο τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Οπότε ένας υπόκωφος θόρυβος σα να σπάει λάμπα ακούστηκε εντελώς αθώος.
Τελικά δεν ήταν λάμπα, ήταν μάλλον το παράθυρο του Kadett γιατί κάποιος το είχε φουντώσει...Μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται και να κατέβουμε κάτω είχε έρθει και η πυροσβεστική. Το σβήσανε και μετά απο κανα δυό μέρες πέρασε ένας γερανός της αστυνομίας και το μάζεψε.
Μετά απο 2-3 μήνες απο τα παραπάνω γεγονότα εγκαταστάθηκε στον προαύλιο χώρο των συγκροτημάτων μια κάμερα.
Το Plymouth είναι μια περιοχή με αυξημένη εγκληματικότητα. Αυτό σημαίνει οτι ανήκει στις περιοχές που έχουν 80-100 αδικήματα ανα 1000 κατοίκους ανα έτος, σύμφωνα με την ετήσια στατιστική που παράγεται απο το Home Office (Υπουργείου Εσωτερικού (;))
Παρ' όλα αυτά τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην πόλη έχει βελτοιωθεί. Όχι μόνο με τη νέα διαμόρφωση αλλά και με έντονη αστυνόμευση (είναι ενδεικτικό οτι το Σαββάτο το βράδυ υπάρχει ήδη αστυνομία σε συγκεκριμένα σημεία και μαγαζιά απο νωρίς), κάμερες με μεγάφωνα και συχνές περιπολίες σε όλη τη πόλη...Προφανώς το θέμα έχει απασχολήσει πολύ τις τοπικές αρχές αφού το έργο της αστυνομίας (μαζί και της δημοτικής αστυνομίας) διαφημίζεται διακριτικά στις "μαρκίζες" των τοπικών λεωφορείων ("Αποστολή μας είναι η μείωση της εγκληματικότητας στο κέντρο της πόλης")
Εδώ θα ήθελά να προτείνω μια επίσκεψη απο το blog της Disilussa, που κατοικεί στη πρωτεύουσα (London) και που συμπτωματικά στο τελευταίο της post, ασχολείται κι εκείνη με διάφορες τοπικές παραξενιές που έχουν να κάνουν με το νόμο και την τάξη :-)
Σίγουρα, η αστυνομία δεν είναι τέλεια εδώ, που και που ακούγοντε διάφορες περιπτώσεις για κατάχρηση εξουσίας, όμως η αντιμετώπιση που είχα στα συγκεκριμένα περιστατικά μου άφησε μια πολύ θετική εντύπωση.
Με αφορμή ένα πρόσφατο γεγονός, αποφάσισα να καταγράψω τις "αναμετρήσεις" μου με το Νόμο (Με κεφαλαίο Ν και πολύ reverb) στα τελευταία 6 χρόνια που βρίσκομαι εδώ.
Τα γεγονότα, ένα παρ' ολίγον τροχαίο, μια παρ' ολίγον "κλοπή", μια κλήση για υπερβολική ταχύτητα, ένας σωματικός έλεγχος για μαχαίρια, μια..."διαμάχη" και ένα πυρπολημένο αυτοκίνητο, αναφέροντε σε ξεχωριστές παραγράφους με τις σχετικές λεπτομέρειες. Λόγω της έκτασης τους αποφάσισα να τα παραθέσω σε δύο μέρη.
Όσοι είχατε διαβάσει το προηγούμενο post απο την αεροπορική εκδήλωση στο Yeovilton θα θυμάστε οτι είχα αναφέρει ένα μικρό ατύχημα που είχαμε...
Roadside...(2009) Στο δρόμο για το Yeovilton λοιπόν, μείναμε απο συμπλεκτή, σε ένα αυτοκίνητο που είχε στο μετρητή του περίπου 20k χιλιόμετρα. Συνέβη ενώ διανύαμε ένα ανηφορικό κομμάτι της εθνικής οδού A38 και ενώ άλλαζα απο πέμπτη σε τέταρτη για να προσπεράσω. Η πέμπτη βγήκε, αλλά ούτε η τέταρτη μπήκε, ούτε και το πετάλι (ή μήπως ποδωστήριο; :-) ) γύρισε στη θέση του. Αρχίσαμε να χάνουμε ταχύτητα σχετικά γρήγορα και όταν άναψα τα alarm για να βγώ στην άκρη δεν το εκτίμησε κανένας! Το κομμάτι του δρόμου που "μείναμε" δεν είχε κανένα χώρο στάθμευσης και παρ όλο που το είχα ανεβάσει στο πεζοδρόμιο (με πρώτη απο στάση και χρησιμοποιώντας ουσιαστικά τη μίζα) δεν ένιωθα οτι ήταν ασφαλές σημείο οπότε το άφησα με τα alarm και βγήκαμε έξω.
("Τραβηχτείτε μαζί μας"...Το χειρότερο θέαμα που μπορεί να δεί κανείς απο τη θέση του οδηγού, μετά τον ίδιο το Χάρο ίσως, καθ' όδόν πρός ένα προορισμό. Όλο το πρόγραμμα της ημέρας πήρε το δικό του δρόμο :-( Το φορτηγάκι της ΑΑ μας ρυμούλκησε κυριολεκτικά, το μόνο που έκανα ήταν να οδηγώ το αυτοκίνητο και να βγάζω φλάς (ή μήπως ενδείκτες κατεύθηνσης;) ανάλογα με το τι έκανε ο οδηγός. Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)
Μέσα σε 10 λεπτά απο την ώρα που σταματήσαμε στη μέση του Βρετανικού πουθενά, ήρθε ένα περιπολικό της τροχαίας. Ο τροχαίος μας χαιρέτησε, μας ρώτησε αν είμαστε εντάξει, σιγουρεύτηκε οτι το αυτοκίνητο ήταν σε ασφαλή τοποθεσία και μας ρώτησε αν καλέσαμε την οδική βοήθεια. Εκείνη την ώρα οτι είχα πάρει τηλέφωνο (1 λεπτό πρίν) στην ΑΑ (απλή συνωνυμία με την εταιρία οδικής βοήθειας) η οποία μας είχε δώσει 10 λεπτά μέχρι να έρθει ο τεχνικός. Στη συνέχεια αυτά τα 10 λεπτά έγιναν 1 ώρα και 30 λεπτά. (σταματημένοι...στην άκρη του δρόμου...και να ξέρω οτι στο Yeovilton θα πετάξουν τα Red Arrows και το Vulcan! Ράκος :-( ).
Σε όλη αυτή τη διάρκεια ο τροχαίος παρέμεινε μαζί μας και μας βοήθησε να κανονίσουμε να πάρουμε ένα άλλο αυτοκίνητο απο το κοντινότερο υποκατάστημα της εταιρίας ενοικίασης παρ' όλο που η οδική βοήθεια μας είχε πληροφορήσει (τυπικά) οτι θα επιχειρούσε πρώτα να φτιάξει το αυτοκίνητο επι τόπου και αν δεν μπορούσαν θα μας έδιναν άλλο. Μας βοήθησε επίσης πολύ με τη περιοχή. Ενώ είχα αναφέρει στο αρχικό τηλεφώνημα με την οδική βοήθεια το σημείο ώς "επάνω στον Α38 με κατεύθηνση πρός Exeter λίγο μετά τη διαστάυρωση με το Ashburton", σε επόμενο τηλεφώνημα του τεχνικού για να καταλάβει ακριβώς που είμαστε, ο τροχαίος είπε απλά "Πές του στο Linhay". Σα να λέμε, "Πές τους στο Κουρέντι", Χαλκιδαϊκό τοπονύμιο, που δεν είναι απαραίτητο οτι θα το ήξερε κάποιος ξένος με τον τόπο.
Η οδική βοήθεια με τη σειρά της έχοντας "πιάσει" το κινητό απο το οποίο τους καλέσαμε μας έστειλαν (μέσα σε αυτή τη μια ώρα και τριάντα λεπτά) 4-5 SMS με το που είναι και τι κάνει ο τεχνικός.
Για κακή μας τύχη εκείνη την ώρα είχε γίνει και άλλο ένα συμβάν στην ίδια περιοχή και ο τεχνικός της ΑΑ έπρεπε να ρυμουλκύσει εκείνο το αυτοκίνητο πρώτα. Όταν ήρθε τελικά, συνειδητοποίησε γρήγορα οτι δεν υπήρχε περίπτωση επιτόπιας επισκευής και μας ρυμούκλησε μέχρι το πλησιέστερο γράφειο της εταιρίας ενοικίασης. Ο τεχνικός δεν ήταν σίγουρος που ακριβώς είναι το γραφείο οπότε προσφέρθηκε να μας καθοδηγήσει μέχρι εκεί ο τροχαίος.
Σε παλιότερο περιστατικό (πολύ σύντομο για να του αφιερώσω ολόκληρη παράγραφο), με σταμάτησαν, πάλι πάνω στον Α38, επειδή οδηγούσα για ώρα στη μεσαία λωρίδα. Ο τροχαίος με πληροφόρησε πολύ φιλικά οτι παρατήρησε οτι χρησιμοποιούσα τη μεσαία λωρίδα για πορεία και όχι για προσπέραση και μου συνέστησε να προτιμώ την αριστερή λωρίδα για πορεία όπου είναι δυνατόν.
Εκτίμησα πολύ τη συμπεριφορά της τροχαίας και στα δύο περιστατικά.
Is That Your Bike?(2009) Εδώ και λίγο καιρό έχω γίνει ποδηλατής χωρίς αιτία. Σε μια απο τις βόλτες στοn παραλιακό δρόμο του Plymouth....βρήκε να βγεί η αλυσίδα! Όχι απλά βγήκε, αλλά πήγε και σφήνωσε ανάμεσα στο γρανάζι της 6ης και το σασι! Έκανα μια προσπάθεια να τη τραβήξω με τα χέρια αλλά είχε σφηνώσει για τα καλά.
Αυτό ήταν το πρώτο λάθος γιατί τα χέρια μου γεμήσανε λάδια και μετά γλυστράγανε. Χωρίς να έχω άλλα εργαλεία μαζί μου πέρασα το συρματόσχοινο της κλειδωνιάς απο την αλυσίδα, την έδεσα σε ένα κάγκελο και μετά προσπάθησα να τραβήξω με όλο το ποδήλατο το οποίο μπορούσα να πιάσω με καλύτερη λαβή απ' ότι την αλυσίδα που μου έκοβε και τα χέρια.
Αυτό ήταν και το δεύτερο λάθος. Η αλυσίδα ξεσφήνωσε και τη πέρασα στο γρανάζι αλλά δεν είχα κάνει 5 βήματα όταν σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου ένα περιπολικό.
-Καλησπέρα σας -Καλησπέρα σας κι εσάς -Δικό σας είναι το ποδήλατο; -Δικό μας είναι. Βγήκε η αλυσίδα και προσπαθούσα να τη βάλ... -Μπορείτε να ανοίξετε τη κλειδωνιά; (Η οποία είναι με συνδιασμό). Την ανοίγω τέλος πάντων. -Ευχαριστούμε πολύ για τη συνεργασία. Ένας ανησυχημένος πολίτης (a concerned member of the public (!!!!!)) μας ειδοποίησε για κάποιον που φαινόταν να έχει "προβλήματα με ένα ποδήλατο" αλλά απο τη στιγμή που μπορείτε να ανοίξετε την κλειδωνιά του ποδηλάτου εμείς είμαστε ικανοποιημένοι. Καληνύχτα σας. -Στο καλό...
It's 30 For A Reason. (2008) Συνέβει ενώ οδηγούσα κάπου στο Bristol. Σε δρόμο με ανώτατο όριο τα 30 μίλια, έτρεχα με 37 και με τσάκωσε μια κάμερα. Τα μαντάτα με βρήκανε ημέρα Σάββατο (περίπου μια εβδομάδα μετά) πρίν κάν να έχω πιεί μια γουλιά απο τον πρώτο καφέ. Πρώτα ένα γράμμα απο την εταιρία ενοικίασης η οποία με πληροφορούσε οτι με είχε χρεώσει 30 λίρες για...διαδικαστικά έξοδα (non refundable...αυτό έλειπε!) και μετά ένα γράμμα απο τη DVLA η οποία με πληροφορούσε για το που ακριβώς παρανόμησα και μου έδινε τις επιλογές μου:
3 βαθμοί στο Point System ή
60 λίρες πρόστιμο ή
παρακολούθηση ένος 5ωρου (αν θυμάμαι καλά) "δωρεάν" σεμιναρίου για τις "δυσμενείς επιπτώσεις της γρήγορης οδήγησης".
Τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί το σεμινάριο έπρεπε να γίνει σε εργάσιμη ημέρα και στο πλησιέστερο παράρτημα της DVLA μέσα στο νομό όπου έγινε η παράβαση....Δηλαδή 1.5 ώρα διαδρομή απο εδώ......με τραίνο.
Πήρα τη τρίτη επιλογή καθώς δεν ήθελα πόντους στο δίπλωμα μου αλλά ήμουν και περίεργος να δώ τι θα κάναμε σε αυτό το σεμινάριο. Τελικά αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο.
Μεταξύ άλλων, μας υπενθύμησαν (καμιά δεκαριά παραβάτες όλοι μαζί) οτι όπου υπάρχει κάμερα έχουν γίνει τουλάχιστον 8 θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα σε διάστημα δύο ετών στα οποία η κύρια αιτία ήταν η υπερβολική ταχύτητα. Μάθαμε επίσης οτι αν η κάμερα μας έπιανε με 40 μίλια την ώρα (σε περιοχή με όριο 30) τότε δεν θα είχαμε καμία απολύτως επιλογή εκτός απο αυτή του δικαστηρίου. Εμείς οι..."ολίγον παραβάτες" πληροφορηθήκαμε οτι ανήκουμε σε μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι δεν παρανομούν συνειδειτά αλλά κάποια στιγμή ξέφεύγει η προσοχή τους και υπερβαίνουν το όριο, γι αυτό άλλωστε τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία(*)
Αυτό ακριβώς έπαθα κι εγώ σε μια...ανισόρροπη Γόρδια διάβαση στο Bristol όταν πέρασα γρήγορα μπροστά απο το άγρυπνο μάτι του νόμου και αυτό γιατί είχα το νού μου στο GPS για το σε ποιά λουρίδα θα πρέπει να τοποθετηθώ για την επόμενη στροφή. Αυτό ακριβώς είναι και η κυρίαρχη αιτία απόσπασης της προσοχής σύμφωνα με τις σχετικές στατιστικές όπως έμαθα στο σεμινάριο :-/
Στη συνέχεια κάναμε επανάληψη στα όρια της ταχύτητας ανα κατηγορία δρόμου και τις δυσμενείς επιπτώσεις της γρήγορης οδήγησης με τα ανάλογα video και μας συστήθηκε και μια τεχνική για να βελτιώσουμε την αντίληψη της κατάστασης γύρω μας (Situational Awareness).
Σύμφωνα με αυτή τη τεχνική, που θέλει κάποια προσπάθεια μέχρι να τη συνηθίσεις, ξεκινάς να "ανιχνεύεις για κινδύνους" απο μακριά, έξω απο το αυτοκίνητο, συνεχίζεις παρατηρώντας πιο κοντά, ίσως τα σήματα ή αν προσεγγίζεις σε κάποια διάβαση, έρχεσαι μέσα στο αυτοκίνητο και παρατηρείς τα όργανα και καταλήγεις κοιτώντας τους καθρέφτες για να ξέρεις τι συμβαίνει γύρω και πίσω σου. Η διαδικασία είναι καλό να επαναλαμβάνεται ανα τακτά διαστήματα.
Για να μας πείσουν για τη καταλληλότητα της τεχνικής μας πέρασαν απο την εξής δοκιμασία. Μας έδειχναν φωτογραφίες απο πραγματικούς δρόμους και καταστάσεις για 1-1.5 δευτερόλεπτο το πολύ και μετά μας ρώταγαν "ποιός ήταν ο πιο σημαντικός κίνδυνος σε αυτή τη κατάσταση;". Ο χρόνος αυτός είναι παρόμοιος με τον χρόνο που έχεις για να αντιδράσεις στη πραγματικότητα.
Ομολογώ οτι σε κάποιες απο τις εικόνες μας ξέφυγαν κάποιες "λεπτομέρειες" (θυμάμαι χαρακτηριστικά μια γιαγιούλα με σκούρο αδιάβροχο, τη φωτεινή σηματοδότηση σιδηροδρομικής γραμμής και ένα όριο ταχύτητας)....εκεί όμως είναι που σε "ξυπνάει" η δοκιμασία και σε κάνει να σκεφτείς "Τι θα γινόταν αν δεν είχες το νού σου στη πραγματικότητα;;;".
Φεύγοντας απο το κέντρο κάλεσα ένα taxi το οποίο όμως άργησε λίγο (15 λεπτά). Στο μεταξύ βγήκε ο ένας απο τους "εξεταστές" μας, μου έγνεψε γειά (με το γνωστό συγκρατημένο χαμογελοσφίξημο), μπήκε μέσα σε ένα μπλέ Mazda MX5, χαμηλωμένο, με φαρδιά ελαστικά χαμηλού προφίλ, αλουμινένιες ζάντες, ρολόγια για 36 παραμέτρους, εξάτμηση "μπουρί" και μπλέ bucket καθίσματα sparco και έφυγε...με 30 μίλια την ώρα.
Η συνέχεια στο επόμενο...
(*): Αν όμως σε ξανα-πιάσει κάμερα μέσα σε 2 χρόνια απο τη τελευταία φορά που παρακολούθησες το σεμινάριο, δεν σου δίνεται η επιλογή του σεμιναρίου αλλά μόνο το πρόστιμο είτε χρηματικό είτε μέσω του Point System.
Τον κακό μας τον καιρό (Ιούλιο μήνα) και τη παραλίγο κακιά μας τύχη φέτος!
Το Yeovilton Air Show είναι μια πολύ μεγάλη ετήσια γιορτή της Βρετανικής "ναυτικής" αεροπορίας κατα την οποία το αεροδρόμιο και το [μεγάλο] αεροπορικό μουσείο στο Yeovilton ανοίγουν τις πόρτες τους σε δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες και τους δίνουν πάρα πολλούς λόγους για να ξοδέψουν 8 ώρες χωρίς κάν να το καταλάβουν!
Πόσο μάλλον φέτος που είναι και η επέτειος των 100 χρόνων Βρετανικής "ναυτικής" αεροπορίας που περιλαμβάνει όλα τα ιπτάμενα μέσα (αεροπλάνα, ελικόπτερα και παλιότερα...αερόστατα!) που μπορούν να παρασχεθούν απο πλωτά μέσα όπως ας πούμε αεροπλανοφόρα.
Τέσσερα υπόστεγα γεμάτα στατικές εκθέσεις, μοντελισμό, εξομοιωτές και διάφορες δραστηριότητες για παιδιά και μεγάλους, πάνω απο 30 στατικά εκθέματα, ελικόπτερα και αεροπλάνα, 4 ιδιωτικά ελικόπτερα που έπαιρναν το κοινό για πτήσεις γνωριμίας (πρός £25 κατα άτομο για μια πτήση 30 λεπτών περίπου), Λούνα Πάρκ (!), στατικές εκθέσεις με κλασικά πολιτικά αυτοκίνητα και οχήματα του στρατού που συντηρούντε απο ιδιώτες και φυσικά αεροπορικές επιδείξεις. Το πρόγραμμα των αεροπορικών επιδείξεων αλλάζει κάθε χρόνο, φέτος όμως ήταν γνωστό απο πολύ νωρίς ότι θα έχουμε (μεταξύ άλλων) τα Red Arrows, τα "Γεράκια" της Βασιλικής Ιορδανιανής πολεμικής αεροπορίας, τα Blue Eagles, την Ιταλική ομάδα επιδείξεων Frecce Tricolori και....Το Avro Vulcan!!!
Για τη συγκεκριμένη ημέρα είχαμε κλείσει εισητήρια 4 μήνες πρίν και είχαμε όλη τη καλή πρόθεση να ξοδέψουμε περίπου £220 λίρες για εισητήρια, αυτοκίνητο (£100 για τρείς ημέρες, 3-πορτο 1400cc), καύσιμα και μικροέξοδα. Επίσης έχουμε τη πρόθεση να ξεκινήσουμε απο το Plymouth στις 07:30 το πρωί για να αποφύγουμε τη κίνηση που έχουν οι στενοί δρόμοι γύρω απο το αεροδρόμιο αλλά και για να μπορέσουμε να πιάσουμε θέση στο "κάγκελο" όπου βγαίνουν οι σωστές φωτογραφίες με τα αεροπλάνα χωρίς να έχουν μέσα τις "ασώματες κεφαλές" ή το αντίσχοινο (ή τη σκάλα) των μπροστινών!
Αν αναρρωτιέστε πόσοι ίσως να είχαν κάνει παρόμοιες προετοιμασίες, θα σας απαντούσα "χιλιάδες άνθρωποι" οι οποίοι ήταν και πιο οργανωμένοι απο εμένα που πήγαινα μόνο με ένα φακό 28-300mm και το scanner στη τσέπη και ίσως έρχονταν και απο ποιό μακριά. Πάρτε μια πρώτη γεύση:
(Αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος φακός που είδα φέτος στο show! Πρέπει να είναι στα 600 χιλιοστά και πολύ γρήγορος. Τα πρόσωπα έχουν αφαιρεθεί επειδή δεν έχω ζητήσει την άδεια αυτών των ανθρώπων για να τους φωτογραφήσω.Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)
(Εδώ φαίνοντε και μερικά αντίσχοινα και καρέκλες που φέρνει μαζί ο κόσμος για να απολαύσει το show)
Αυτό (αλλά και τόσα άλλα αεροπορικά shows που γίνοντε κάθε χρόνο σε όλη την Αγγλία) δείχνει αν μη τι άλλο οτι η αεροπορία συνεχίζει να συναρπάζει το κοινό που αποτελείται απο ανθρώπους κάθε ενδιαφέροντος αλλά και κάθε ηλικίας.
Σίγουρα το κόστος των αεροπορικών επιδείξεων είναι πολύ υψηλό αλλά αυτή η "επένδυση" θα "βγεί" αργότερα, όταν θα κολλήσουν το "μικρόβιο" οι αυριανοί μηχανικοί, ηλεκτρονικοί, τεχνολόγοι, εφαρμοστές, πλοηγοί και (το προφανές) πιλότοι και όχι απαραίτητα της στρατιωτικής αεροπορίας.
Είναι η μοναδική εκδήλωση στην οποία δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις παιδί να κλαίει. Ακόμα και αυτά που γκρινιάζουν μόλις ακούσουν τους κινητήρες του Rafale, ή του Typhoon που "κουνάνε το έδαφος" στην απογείωση, τους φεύγουν οι γκρίνιες και μένουν με ανοιχτό το στόμα και γουρλωμένα μάτια λέγοντας πού και πού κανένα "wow!!" και "did you see that???"
Το δικό μου ενδιαφέρον μου για αυτή την εκδήλωση, που είναι και μια εθνική γιορτή για τον λαό που μας φιλοξενεί, είναι καθαρά τεχνικό. Δεν με ενδιαφέρει πόσα βλήματα ανα δευτερόλεπτο μπορεί να ρίξει το ελικόπτερο Apache, έχω δεί τι γίνεται εκεί που καταλήγουν(*).
Με ενδιαφέρει όμως το πώς και το γιατί πετάει; Και όχι τόσο πολύ για τα ελικόπτερα όσο για τα παλιότερα εμβολοφόρα και jet αεροσκάφη ειδικά αυτά που εμφανίστηκαν νωρίς στην εξέλιξη των κινητήρων. Αεροσκάφη όπως τα Gloster,Venom, Sea Vixen ή ακόμα και το Vulcan (και διάφορα άλλα όχι μόνο Βρετανικά αεροσκάφη) φέρουν κυριολεκτικά τα σημάδια της έντονης έρευνας εκείνης της εποχής στα φτερά και τα συστήματα τους. Αυτό ναί...είναι κάποιο επίτευγμα.
Δυστυχώς φέτος, φτάσαμε με καθυστέρηση περίπου 3 ωρών στο αεροδρόμιο εξ αιτίας ενός μικρού ατυχήματος που είχαμε με το αυτοκίνητο στο δρόμο (Περισσότερα στο επόμενο post). Ευτυχώς δεν χτυπήσαμε...Δυστυχώς χάσαμε τα Red Arrows...Ευτυχώς δεν τα χάσαμε επειδή αργήσαμε αλλά επειδή ο καιρός δεν τους επέτρεψε να πετάξουν...Δυστυχώς λόγω μηχανικής βλάβης δεν πέταξε το Vulcan :-( :-( :-(, Ευτυχώς μας το έφεραν κοντά να το δούμε :-D, Δυστυχώς έβρεξε πολύ...Ευτυχώς πρός το τέλος της εκδήλωσης.
Κάπως έτσι συνοψίζεται όλη η συναισθηματική φουρτούνα στην οποία βρεθήκαμε το Σαββάτο...Όπως μου είπε και η Εύη, "ΑΑ δεν σου έμεινε καιρός για να βαρεθείς!" :-D
Τα υπόλοιπα θα σας τα πώ με κάποιες φωτογραφίες και σχόλια για το τι δείχνουν, ώς εξής:
(Και Ο Ουρανός Έβρεχε Ελικόπτερα!Η φωτογραφία που δάνισε τον τίτλο της στο post. Τα ελικόπτερα έχουν την τιμιτική τους στο Yeovilton. Εδώ δύο Lynx κατρακυλάνε [ελεγχόμενα] απο τον ουρανό)
(Augusta Westland AW101 ή αλλιώς Merlin.Αυτό το ελικόπτερο ζυγίζει περίπου 11 τόνους σχεδόν άδειο και πετάει με την ευελιξία σφήκας.)
(Η "αλεπού" πέταξε και πέρσι αλλά κάθε φορά είναι εντυπωσιακή)
(Η αεροβατική ομάδα της Βασιλικής Ιορδανιανής αεροπορίας παρουσίασε το πρόγραμμα της με κάποιες περικοπές λόγω του καιρού. Τα Extra-300 έκαναν φυσικά το..."θαύμα" τους)
(Το ανεμούριο δεν έπεσε πιο χαμηλά απο αυτή τη γωνία. Ο διάδρομος είχε 10 κόμβους πλάγιο άνεμο, με ριπές στους 14 :-/ Τα σύννεφα ήταν στα 1200 πόδια όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο και είχαν κατέβει στα 300 μέχρι το τέλος της εκδήλωσης. Αυτό κράτησε τα Sea Harrier στο έδαφος φέτος και "έκοψε" πολλές φιγούρες απο τις επιδείξεις των ομάδων)
Dassault Rafale σε High Speed Pass....Αυτό πόνεσε!(τα αυτιά μας)
(AH-64 ή αλλιώς Apache σε όλο του το μεγαλείο και με ένα radar που βλέπει τα πάντα γύρω του σε ακτίνα 13 χιλιομέτρων.)
Μια σύνθεση απο τρείς απανωτές λήψεις απο ένα πέρασμα του F-16 της Βελγικής στρατιωτικής αεροπορίας καθώς μπαίνει σε δεξιά στροφή με μετάκαυση)
(Απο τα πιο όμορφα περάσματα του F-16!!! Σε μέγιστη γωνία προσβολής στις 12 μοίρες και με τη χαμηλότερη ταχύτητα που το κρατάει στον αέρα.Έτσι μπορείς να δείς τα πηδάλια ύψους-βάθους (τα μικρά "φτεράκια" της ουράς) να αλλάζουν κλίση ελεγχόμενα απο ένα αυτόματο σύστημα. Και κάπως έτσι ζωντανεύουν μπροστά σου με τον πιο δραματικό τρόπο, δύο τόμοι Σ.Α.Ε (Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου):-D
(Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του show. Avro Vulcan. Δέλταπτέρυγο και χωρίς ουρά (σχεδόν). 37 τόνοι καθαρό βαρός στον αέρα, 4 κινητήρες με συνολική ώση 11 τόνους το πετάνε με χάρη πεταλούδας. Ανυπομονούσα να το δώ να πετάει απο κοντά αλλά μια βλάβη στα φρένα το κράτησε στο έδαφος.......)
(.....όταν οι διοργανωτές του show αποφάσισαν οτι η βλάβη δεν μπορούσε να επισκευαστεί επι τόπου, το ρυμούλκησαν σε ένα χώρο κοντά στο κοινό.Έμοιαζε τότε σαν μια αινώβια εύθραυστη γιαγιά μπαλαρίνα, που τη φέρνουν οι δικοί της απάνω στο καροτσάκι για να τη δούν τα παιδιά....)
(...Αυτό το αεροπλάνο έχει μεγάλη ιστορία και είναι πρός τιμή του Vulcan Trust που εδώ και 3 χρόνια έχει κάνει τα πάντα πάρα τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα για να κρατήσει αυτό το αεροπλάνο ακόμα στον αέρα.)
(Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το show έκλεισε με μια θεαματική πολεμική άσκηση στην οποία συμμετείχαν πολλά ελικόπτερα και θα συμμετείχαν και αεροπλάνα αν ο καιρός το επέτρεπε :-( )
(Να και το Κατερινάκι!!! ή αλλιώς Consolidated PBY Catalina. Πολύ ωραίο υδροπλάνο αεροσκάφος και "σκυλί"...Πετάει ακόμα και σήμερα σαν πυροσβεστικό. Έχει και ο Μίνωας ο Κυριακού ένα το οποίο και συντηρεί σε πτητική κατάσταση. Catalina, είναι το αντίστοιχο του ονόματος "Catherine" (ή "Κατερίνα") στα Ισπανικά.)
(Με κοιτάς που σε κοιτάω;;;Ένα Rafale στη στατική έκθεση ενώ έχει "πέσει για ύπνο")
Η σημερινή ημέρα (21/06) ήταν, για όλους εμάς στο Βόρειο Ημισφαίριο, το Θερινό Ηλιοστάσιο. Η ημερομηνία στην οποία η Γή βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση [1] απο τον Ήλιο καθώς περιγράφει τη τροχιά της γύρω απο αυτόν. Επίσης, λόγο της κλίσης του άξονα της σε σχέση με το επίπεδο αυτής της τροχιάς ήταν σήμερα και η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του χρόνου.
(Η φωτογραφία ίσως να ξεγελά λίγο πρός το σκοτεινό αλλά στις 22:40 που τραβήχτηκε θα μπορούσες να κυκλοφορήσεις άνετα και χωρίς φώτα. Όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται διαφορετική πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή)
(Η ημέρα μπορεί να ήταν μεγάλη αλλά το μάτι του κινητού είναι μκρό και όσο φώς καταφέρνει να περάσει δεν είναι αρκετό για να συγκινήσει το autofocus. Κάτω αριστερά μερικά απο τα συννεφάκια που θα μας κόψουν τη θέα του ήλιου απο αύριο :-/ )
Αυτό ήταν το καλοκαίρι!!! Απο αύριο ξεκινάμε και πάλι με το διαστημόπλοιο "Γή" το ταξίδι μας στο διάστημα πρός το κοντινότερο σημείο της τροχιάς μας, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, στην ιλιγγιώδη ταχύτητα των 29.3 km το δευτερόλεπτο! (Warp 9 Mr Spok!).
Μην ανησυχείτε όμως, η θάλασσα, που καλύπτει τα 2/3 του διαστημόπλοιου μας, θα συνεχίσει να μαζεύει την ενέργεια του Ήλιου και θα παραμείνει ζεστή μέχρι και τον Οκτώβριο (κατα μέσο όρο η διαφορά θερμοκρασίας της θάλασσας ανάμεσα στον Αύγουστο και τον Οκτώβριο - Νοέμβριο είναι περίπου 2-3 βαθμοί......Χειμερινοί κολυμβητές και Bar-Μπούτσαλα)
Παλιότερα, το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο και οι αντίστοιχες ισημερίες -ημερομηνίες στις οποίες η ημέρα έχει την ίδια διάρκεια με τη νύχτα- ήταν μεγάλες γιορτές επειδή σήμαιναν την αλλαγή των εποχών.
Σήμερα, γιορτάζουμε πολύ έντονα μόνο το χειμερινό ηλιοστάσιο...τα Χριστούγεννα και τη χειμερινή ισημερία...το Πάσχα, ενώ λιγότεροι άνθρωποι συγκεντρώνοντε σε μέρη όπως το Stonehendge (και του κάθε λαού τα αντίστοιχα Stonehendges) και γιορτάζουν με το τρόπο τους τη σημερινή μεγάλη -κυριολεκτικά- ημέρα[2].
Ομολογώ πως αυτή τη μεγάλη διάρκεια των καλοκαιρινών ημερών του Βορρά δυσκολεύτηκα λίγο να τη συνηθίσω στην αρχή. Έφτανε η ώρα 22:30 και ακόμα είχε φώς έξω, ένιωθα μια νευρικότητα, ένα περίεργο συναίσθημα κούρασης χωρίς όμως τη διάθεση για ύπνο, μια άβολη κατάσταση.
Ίσως κάπως έτσι νοιώθουν και οι αρκούδες τώρα με τη κλιματική αλλαγή που βλέπουν στο ημερολόγιο τι μήνας είναι αλλά δεν τις κολλάει ύπνος απο τη ζέστη τις έρημες....Άβολη κατάσταση! :-/
Καληνύχτα σας και...καλό χειμώνα (!)
1: Στο αρχικό κείμενο ανέφερα εσφαλμένα οτι στο θερινό ηλιοστάσιο η Γή βρίσκεται στη μικρότερη απόσταση απο τον Ήλιο ενώ ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ευχαριστώ για την υπενθύμηση τον Ανώνυμο αναγνώστη.(Βλέπε σχόλια)
2:Περισσότερες σχετικές συμπτώσεις εορτών αναφέροντε στα άρθρα της Αγγλικής Wikipedia για το ηλιοστάσιο και την ισημερία.
Σήμερα ήταν μια απο εκείνες τις ημέρες για τις οποίες έχει βγεί η έκφραση "Χαρά Θεού!"...Οποιουδήποτε Θεού είχε το μεράκι να μας σκαρώσει αυτό το Σαββατοκύριακο μια τέτοια λιακάδα, στο τέλος μιας έβδομαδας που πέρασε μέσα στη βροχή και την ομίχλη.
Και ακόμα πιο τυχεροί ήταν ίσως οι χιλιάδες μοτοσυκλετιστές που συγκεντρώθηκαν σήμερα στο Plymouth Mega Ride 2009!
(Μια εναέρια άποψη της τοποθεσίας Plymouth - Hoe με τη βοήθεια του Google Earth. Επειδή απο τις φωτογραφίες που ακολουθούν ίσως δεν γίνεται αισθητή η έκταση της εκδήλωσης, έχω τοποθετήσει αυτό το μπλέ πολύγωνο που οριοθετεί την έκταση που καταλάμβαναν τουλάχιστον 3000 δίκυκλα και τρίκυκλα μαζί με τους αναβάτες τους και επισκέπτες.)
Μια φανταστική εκδήλωση με φιλανθρωπικό (πάντα) χαρακτήρα που κατάφερε να γεμίσει τα 10 περίπου τετραγωνικά χιλιόμετρα του Hoe με μοτοσυκλέτες και χαρακτήρες κάθε είδους αλλά και καντίνες, live συγκροτήματα, jugglers, ακροβάτες και περίπτερα καταστημάτων με οτι μπορεί να χρειαστεί ένας μηχανόβιος (Στολές, μπότες, κράνη, δερμάτινα, τσατσάρες για το μούσι, χαϊμαλιά....σιδερολοστούς, κλπ)
Να εδώ και μερικές φωτογραφίες:
(Το Hoe βρίσκεται στη προέκταση ενός μεγάλου πάρκου και έχει θέα όλο το κόλπο του Plymouth. Σε αυτή τη φωτογραφία απο το δυτικό άκρο του Hoe, διακρίνεται εκτός απο το πλήθος και ένα απο τα Brittany Feries που περνάνε απέναντι στη Γαλλία. Αυτή, καθώς και όλες οι φωτογραφίες στις οποίες δεν αναφέρεται η πηγή προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)
(Απο το ίδιο σχεδόν σημείο και κοιτόντας Ανατολικά. Το χειρότερο σημείο για να ξεχάσεις που έχεις παρκάρει!)
(Honda Goldwing)
Μέχρι σήμερα, όταν βλέπω μια Goldwing έχω το ίδιο συναίσθημα όπως τη πρώτη φορά που τη γνώρισα πρίν απο καμιά 10αριά χρόνια τουλάχιστον. Ήταν ένα παλιότερο μοντέλο απο αυτό στη φωτογραφίας. Η πρώτη ανάμνηση που έχω απο αυτή τη μηχανή δεν είναι η κορμοστασιά της, αλλά ο ήχος της. Ήταν απογευματάκι, καλοκαίρι, ο ήλιος οτι είχε αρχήσει να δύει και περπατούσα πρός το σπίτι κάτι φίλων μου.
Απο μακριά ήρθε πρώτα ρυθμικός ο ήχος απο τα "ψιλά" (η μηχανή έχει ηχοσύστημα) και καθώς γύρισα το κεφάλι μου να δώ απο που έρχεται, συνάντησα και τον ήχο της...Σαν ένα κοπάδι απο παρα πολλά πουλιά να περνάνε και η βουή της μηχανής μόλις να ακούγεται. Ο ήχος της δεν προδίδει τον όγκο της. Μέχρι να καλοσκεφτώ τι ακούω, πρόβαλε και η ίδια απο μια ανοιχτή στροφή. Απο τη μεριά που την έβλεπα έμοιαζε να πετάει πίσω απο τα στάχια. Έμεινα να τη χαζεύω καθώς με πλησίαζε. Ο αναβάτης φορούσε ένα μαύρο δερμάτινο και έμοιαζε με κένταυρο καθώς η ανθρώπινη φιγούρα "έσβυνε" μέσα στη φιγούρα της μηχανής με το χρυσοκαφέ χρώμα και τα νίκελ της. Όταν με πέρασε, το κομάτι κατέβηκε 2 τόνους (στο κλειδί του Doppler) και μέσα στο σάστισμα μου "έπιασα" μόνο μια λέξη απο τη πλάτη της. Goldwing! Όνομα και πράγμα! (Η μηχανή που είχα δεί μοιάζει περισσότερο με αυτή)
(Μη μετράς, 6 είναι)
(Harley Davidson Τρίκυκλο και κάργα νίκελ. Ο κύριος με το τζίν μπουφάν που φαίνεται να διορθώνει τα γυαλιά του είναι ο ιδιοκτήτης της. (Ναί είναι περίπου 60 χρονών) )
(Να εδώ και ένα τρίκυκλο με μηχανή απο Morris 1000άρι. Η μπροστινή ανάρτηση θυμίζει λίγο Zundapp λαχαναγοράς, αλλά ευτυχώς οι ομοιότητες σταματάνε εκεί!)
(Ο συμπαθής Τιγράκος σε πρώτο πλάνο και ο τρίτος απο τους ZZ Top σε δεύτερο!!)
(Νομίδω οτι είδα ένα γατάκι!!! Ο ορισμός του custom!!! Όλο το σασσί χειροποίητο. Έμοιαζε με κολάζ απο ανταλακτικά αυτοκινήτων. Το δε τιμόνι ήταν εντελώς ανεξάρτητο απο τον μπροστά τροχό και συνδεόταν μαζί του μόνο με μια ντίζα στην άκρη της οποίας στεκόταν αυτό το άκρο που φαίνεται στη φωτογραφία....Καλοτάξιδο!!!!)
(Το live ήταν απο τους Quad Core, αλλά μου άρεσε πολύ η "σκηνή τους". Το φορτηγό τα είχε όλα έτοιμα απάνω, απλά το παρκάρανε και του δώσανε ρεύμα.)
Περισσότερες φωτογραφίες απο αυτή την ημέρα μπορείτε να βρείτε και σε αυτό το album, αλλά και στο Flickr, όπου περιμένω οτι τις επόμενες ημέρες θα ανέβει πολύ πράγμα!
