Δια-Φήμηση Και Συμμόρφωση...

Πρίν απο λίγο καιρό η Mediterranean Kiwi, είχε γράψει δύο λόγια για μια έκθεση στον προαύλιο χώρο του Γενικού Νοσοκομείου Χανιών.

(Απο τη μια στιγμή στην άλλη...παλιοσίδερα.
Φωτογραφία: Mediterranean Kiwi - One Day In Chania)

Τα εκθέματα ήταν έργα ασθενών του νοσοκομείου (πιθανότατα) και μιας σειράς παραγόντων τους οποίους διαλέγω πρός το παρόν να στριμώξω υπο τον όρο "Τύχη" (Η κακιά η στιγμή, κλπ).

Αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες παραμορφωμένα απο τις δυνάμεις της σύγκρουσης, εκτεθειμένα ίσως με σκοπό να σε κάνουν "να το ξανασκεφτείς" την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο δρόμο, νευριασμένος, με λίγο παραπάνω αλκοόλ στο αίμα ή με διάθεση να θέσεις το επόμενο επίγειο record ταχύτητας. (Το οποίο παίρνει κάτι παραπάνω απο ένα στημένο αυτοκίνητο που νομίζεις οτι το έχεις κάνει αεροπλάνο επειδή ακούγεται πιο...κακό)

Πριν απο χρόνια, ένας δήμαρχος της Αθήνας είχε την ιδέα να στήσει μερικά τέτοια "γλυπτά" στις εισόδους / εξόδους της πόλης με τον ίδιο ίσως σκοπό που έχει κάθε έργο τέχνης. Να σε κάνει να αναρρωτηθείς, να σε κάνει να σκεφτείς, να σου μεταφέρει ένα μήνυμα.

Θυμάμαι εκείνο το καιρό να κοιτάω ένα τέτοιο συντετριμένο αυτοκίνητο στην Λεωφόρο Αθηνών μέσα στο Α15 (Address Bus, και ο νοών νοείτω :-D ). Είχα όλο το χρόνο να το περιεργαστώ καθώς ήμουν παγιδευμένος μέσα σε ένα μποτιλιάρισμα δεύτερου βαθμού* που δεν έδειχνε να τελειώνει σύντομα.

Ήμουν κουρασμένος, ιδρωμένος, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και παρ' όλο που το λεωφορείο κόντευε να σκάσει ήδη απο τις δύο πρώτες στάσεις μέχρι να βγεί στην εθνική ο οδηγός εξακολουθούσε να σταματάει και να φορτώνει κι άλλα....ζώα ζώντα προς σφαγή.

Και παρ' όλο που οι υπόλοιποι οδηγοί γύρω μας είχαν εμφανώς περισσότερο χώρο και μπορούσαν τουλάχιστον να αναπνεύσουν μέσα στα αυτοκίνητα τους, δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση απο εμάς. Άλλοι είχαν παραδωθεί ήδη στη στιγμή (που δεν περνούσε με τίποτα όμως) ενώ άλλοι ήταν στο αμέσως προηγούμενο στάδιο...αυτό της άρνησης...
"Δε μπορεί να μου συμβαίνει αυτό το πράγμα, κοίτα κατάσταση, ξεκίνησα να πάρω το παιδί απο το σχολείο και θα φτάσω στην αποφοίτηση...ΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΓΑ*BEEEEEEEEEEEP"....κι άλλες κόρνες και εκνευρισμός, απογοήτευση, κούραση...

Στο απέναντι ρεύμα, η κυκλοφορία ήταν λιγότερη. Τα αυτοκίνητα περνούσαν μπροστά απο το έκθεμα πιο γρήγορα, μερικοί μόνο έδειχναν να ξαφνιάζοντε...έκαναν να φρενάρουν, να δούν τι έγινε, πώς, γιατί, αλλά γρήγορα καταλάβαιναν γιατί το αμάξι ήταν πάνω στη σκαλωσιά και έφευγαν κατεβάζοντας τρίτη.

Καλή η πρόθεση αλλά δεν ξέρω αν πετυχαίνουν το σκοπό τους οι εκθέσεις με αυτά τα γλυπτά της "κακιάς της ώρας", όταν σε βρίσκουν ήδη στο δρόμο. Ίσως το βλέπεις σαν κάτι ξένο, το παίρνεις σαν δεδομένο κάτι που... "πάει έγινε" και "κρίμα το παλικάρι είχε και δύο παιδιά".

Για φαντάσου όμως:
Έξω βρέχει και φυσάει για τρίτη μέρα, μέσα έχεις ζεστούλα, είσαι με τη πυτζάμα και τη παντοφλίτσα σα να βλέπεις τον Κωνσταντάρα στις παλιές Ελληνικές ταινίες. Πίνεις το... χαμομηλάκι σου (Ι.Β δεν άντεξα!! :-D ) και αράζεις στην αγαπημένη σου θέση κάτω απο τη ζεστή κουβερτούλα σου για να δείς την αγαπημένη σου ταινία.

Στο διάλειμα και ενώ είσαι χαλαρός και ίσως ενθουσιασμένος με τη ταινία βλέπεις αυτό:

ή αυτό:

ή ετούτο:

ή αυτό εδώ:

Αλλά και πιο ήπιες διαφημήσεις όπως ίσως οι δύο παρακάτω:

και:

Τη πρώτη φορά που είδα μια τέτοια διαφήμηση είχα μείνει άφωνος (το λιγότερο) για 5 λεπτά.

Είναι τόσο σύντομες, έντονες και σε βρίσκουν τόσο ανυποψίαστο στην ασφάλεια της άνεσης σου που αντηχούν για ώρα στο μυαλό σου και σε βάζουν (αναπόφευκτα) για λίγο στη θέση του θύματος.

Ένα άλλο στοιχείο αυτής της καμπάνιας είναι οτι οι διαφημήσεις αυτές δεν παίζοντε πολύ σύχνα και εναλλάσοντε γρήγορα με τις υπόλοιπες οπότε δεν σε αφήνουν να συνηθίσεις το θέαμα και την ανταπόκριση που σου δημιουργούν.

Και η οδήγηση δεν είναι το μόνο θέμα που έχει τέτοιου είδους διαφημήσεις στην Αγγλία. Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, η χρήση προφυλακτικού και φυσικά η υψηλή κατανάλωση αλκοόλ είναι μερικά απο τα θέματα για τα οποία έχουν δημιουργηθεί παρόμοιες διαφημήσεις που απευθύνοντε στο κοινό αλλά κυρίως στους εφήβους. Να εδώ μερικές απο αυτές:

Μερικά απο αυτά τα spot ίσως φαντάζουν υπερβολικά, αλλά πραγματικά το θέμα με το αλκοόλ είναι πολύ μεγάλο στην Αγγλία.

Δεν έχω βρεί στατιστικές για το πόσο αποτελεσματικές είναι τελικά αυτές οι διαφημήσεις αλλά δεν νομίζω οτι αφήνουν ένα θεατή ασυγκίνητο, όσα τρακαρισμένα συντρήμια και αν έχει δεί.


* Το πρώτης τάξης μποτιλιάρισμα είναι όταν η κίνηση είναι τόσο πυκνή που τα αυτοκίνητα ακινητοποιούντε. Το δεύτερης τάξης μποτιλιάρισμα το παθαίνεις μέσα στο λεωφορείο, όταν ο κόσμος είναι τόσος πολύς που δεν μπορείς να κουνηθείς καθόλου....Ανώτερης τάξης φρακαρίσματα δεν έχω διαπιστώσει...ακόμα.

**Περισσότερες επιτυχημένες προσπάθειες για να μεταφέρεις ένα μήνυμα, μέρες που είναι (και δε μιλάω για το πνεύμα των Χριστουγέννων! :-/ ), στο blog του Adsurd ο οποίος βλέπει τη διαφήμηση απο...μέσα.

Σφαίρες Αδέσποτες...

Η κατάσταση που επικρατεί αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, ο τρόπος με τον οποίο την πληροφορούμαστε αλλά και ο τρόπος με τον οποίο προβάλοντε αυτές οι ειδήσεις εκτός των συνόρων έχουν δημιουργήσει μια πολύ περίεργη και άσχημη διάθεση.

Απο το Σαββάτο το βράδυ προσπαθούμε να μαθαίνουμε τι έχει γίνει με τηλέφωνα, μέσω του internet απο ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, websites αλλά και τα blogs.

Την ίδια στιγμή που υπάρχει όλος αυτός ο αναβρασμός στη χώρα, κάποιος δημοσιογράφος του BBC μπλέκει το όχι της 28η Οκτωβρίου με τη καταστροφή ενώ η Guardian μιλάει για ερείπια της Ελληνικής δημοκρατίας.

Περνάει η πρώτη μέρα, περνάει η δευτέρη, περνάει η τρίτη και είναι η ίδια φωτιά και περισσότερα συντρίμια και αναρρωτιέται κανείς, ενώ φταίει ο γάϊδαρος, γιατί τη πληρώνει το σαμάρι;

Και να ήταν μόνο οι "νεαροί" που κάνουν ζημιές...Και οι ενήλικες δεν δείχνουν περισσότερα σημάδια σύνεσης...

Έμαθα απο τις ειδήσεις, εχθές ή προχθές, οτι ένας αστυνομικός πυροβόλησε 7 φορές στον αέρα για εκφοβισμό!

Στην απλή κινηματική φυσική του Γυμνασίου διδασκόμαστε τη παραβολική κίνηση που εκτελούν όλα τα βλήματα. Χοντρικά, πυροβολόντας περίπου πρός τα επάνω, η σφαίρα θα φύγει απο την κάνη με καμία 300αριά μέτρα το δευτερόλεπτο πρός τον ουρανό...κάποια στιγμή θα σταματήσει και θα αρχήσει να κινείται πρός τα κάτω...Όταν δε φτάσει στο επίπεδο απο το όποιο βλήθηκε θα έχει αν όχι την ίδια, σίγουρα παρόμοια ταχύτητα (αν δεχτούμε και κάποια τριβή με τον αέρα) και ενέργεια.

Βρισκόμαστε σε ένα αστικό περιβάλλον, γύρω-γύρω, στους δρόμους, στα μπαλκόνια, στις ταράτσες, υπάρχει κόσμος που δεν φοράει (συνήθως) κράνος...Που θα πάνε να πέσουν αυτές οι 7 αδέσποτες; Δεν έχει ακούσει κανείς για τραυματισμούς που συμβαίνουν "μακριά απο το γλέντι" που πέσανε οι πιστολιές;

Μακάρι να μας βγεί σε καλό όλη αυτή η κατάσταση...Όπως λέει και ο Stephen Hawking:

It doesn't have to be like this
All we need to do is make sure we keep talking
Pink Floyd - Keep Talking - Απο το δίσκο Pulse

Ένας Μήνας Στα 3...Mbit

Αυτό το πόστ έχει γραφτεί κατα τμήματα κυριολεκτικά στο δρόμο, όπως ίσως θα άρμοζε σε ένα post που σχολιάζει τη χρήση μιας υπηρεσίας internet εν κινήσει στην Αγγλία.

Πριν απο λίγο καιρό η εταιρία 3 ανακοίνωσε τη διαθεσιμότητα Pay As You Go πακέτων για συνδέσεις internet εν κινήσει και υψηλής ταχύτητας. Πόσο υψηλής; Το πακέτο έχει ονομαστική τιμή 3.6 Mbit απο τα οποία η 3 σας εγγυάται τουλάχιστον 2.8 Mbit....αλλά ακόμα και στο 1Mbit να πέφτει, είναι αρκετό για το δρόμο.

Το εν κινήσει internet είναι κάτι το οποίο δεν μου χρειάζεται άμεσα και...σίγουρα, το post θα μπορούσα να το έχω γράψει και off-line και να το ανεβάσω αργότερα, αλλά, όπως με πολλά πράγματα, σου ανοίγει κάποιες επιλογές και έτσι κι αλλιώς ήμουν περίεργος για την εμπειρία.

Η 3 είναι η μόνη εταιρία αυτή τη στιγμή στην Αγγλία η οποία δίνει προσιτά πακέτα Pay As You Go (δηλαδή χωρίς συμβόλαιο). Έτσι, μπορείς να δοκιμάσεις την υπηρεσία με χαμηλό κόστος και αν οι ανάγκες σου απαιτούν περισσότερο bandwidth να αποφασίσεις αν θα ήθελες να μπείς σε συμβόλαιο.

(Τα περιεχόμενα της συσκευασίας του modem της 3. Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου προέρχοντε απο τη προσωπική μου συλλογή.)

Η πρόσβαση στο δίκτυο γίνεται μέσω ενός κομψού και μικρού USB modem. Το "μικρό" το τονίζω, όχι μόνο επειδή μπορείς να το μεταφέρεις στη τσέπη σαν ένα USB disk αλλά επειδή είναι ένα πραγματικό επίτευγμα της τεχνολογίας των τηλε-επικοινωνιών το να μπορείς να στριμώξεις σε τόσο μικρό χώρο, όλες τις λειτουργίες που χρειάζοντε για να μπορείς να καυχιέσαι για 2Mbit ταχύτητα στο δρόμο.

(Μικρό στο μάτι...και ένα σωρό άλλα λογοπαίγνια)

Η μικρή επιφάνεια της κεραίας, σημαίνει χαμηλότερη ισχύς του λαμβανόμενου σήματος και το γεγονός οτι ο δέκτης κινείται στο χώρο εισάγει μια σειρά απο πολύ δύσκολα προβλήματα στη λήψη. Είναι σα να βρίσκεσαι μέσα σε ένα μεγάλο σπήλαιο και προσπαθείς να συννενοηθείς με κάποιον ο οποίος σου μιλάει πάρα πολύ γρήγορα απο την άλλη μεριά του σπηλαίου. Μπορείς να τον ακούσεις απ' ευθείας αλλά παράλληλα ακούς και μια σειρά απο ανακλάσεις που δε σε αφήνουν να καταλάβεις τι ακριβώς προσπαθεί να σου πεί.

Αν κινείσαι κιόλας η φωνή παραμορφώνεται ακόμα πιο πολύ λόγω του φαινομένου doppler και σα να μην έφταναν όλα αυτά, μέσα στο σπήλαιο υπάρχουν άλλοι Ν χρήστες οι οποίοι (ευτυχώς) μιλάνε σε διαφορετική γλώσσα απο εσένα μαζί με μια παρέα παπαγάλων οι οποίοι διάβαζουν δυνατά την εφημερίδα τους....και όλο αυτό ακούγεται κάπως έτσι:

(Το μήνυμα..."ΑΑ ΤΡΕΧΑ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ")

ΑΑ ΤΡΕΑΑ ΤΡΕΧKRAΑ What?ΤΟ ΑΑ I proba KRA KRA bly wasn't right ΤΡΕΧ was KRA KRA n't right ΣΠΗΛ right KRA KRA ΑΙΣ he was cruisy for bruisy ΠΗΛΑΙΟ KRA ΚΑΠΗΛΑΙΟΤΑΡΡΕΕΙ KRA KRA ΕΕΙ KRA ΕΕΙ

Το κόστος του modem κυμαίνεται απο £40-£50 (περίπου €50-€60 δηλαδή) και 1 GB bandwidth κοστίζει άλλες £10. Τα 3 GB δε, κοστίζουν 15 λίρες...Βρήκα το 1GB υπέρ αρκετό για 1 μήνα, χωρίς υπερβολές με τεράστια video στο youtube και χωρίς την ανάγκη να χρησιμοποιώ αυτή τη σύνδεση κάθε μέρα. Σημειώστε οτι αν δεν χρησιμοποιήσετε το 1GB σε 30 μέρες ο χρόνος δεν μεταφέρεται...οπότε η προσφορά είναι για 1GB που "πρέπει" να καταναλωθεί για να πιάσουν τον τόπο τους οι £10.

Πρίν προχωρήσω στην αγορά, περίμενα λίγο καιρό μέχρι να δώ την αποδοχή των modem και της υπηρεσίας γενικότερα. Δεν διάβασα ούτε μια άσχημη κριτική για την υπηρεσία ΕΚΤΟΣ απο την εμπειρία της Dissilusas στη περιοχή του London την οποία και δεν έχω κανένα λόγο να μη τη πιστέψω.

Η εγκατάσταση είναι εντελώς απροβλημάτιστη. Με το που καταλαβαίνει ο υπολογιστής το modem απάνω στο USB ξεκινάει την εγκατάσταση –απο το ενσωματομένο USB disk το οποίο έχει μέσα και τους drivers. Αν κατα την εγκατάσταση βρεί και updates στους drivers, θα τα κατεβάσει και θα τα εγκαταστήσει και αυτά.

Τώρα, όσο αφορά το Internet εν κινήσει, οι κύριες εφαρμογές για ένα απλό χρήστη (που δεν το χρησιμοποιεί για τη δουλειά του δηλαδή) είναι οι εξής:

1. Το να εκμεταλευτεί κανείς το νεκρό χρόνο ενώ ταξιδεύει με μέσα μαζικής μεταφοράς που επιτρέπουν τη σύνδεση με το internet όπως λεωφορείο, τρένο ή ώς συνεπιβάτης σε αυτοκίνητο. Δυστυχώς έχω την υποψία οτι θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ώστε το internet στα αεροπλάνα να κατρακυλήσει στα επίπεδα του economy :-/
   
   Ένα άλλο κομάτι νεκρού χρόνου είναι αυτό της αναμονής σε αεροδρόμια ή σταθμούς που χρεώνουν τη πρόσβαση στο internet απίστευτα ακριβά! Παράδειγμα: London Heathrow, Τerminal 5, Tmobile, 5 λίρες για μια ώρα πρόσβασης ή απο kiosks με 2 λίρες την ώρα αλλά πρόσβαση μόνο απο ένα "χαζό" browser απο τον οποίο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο εκτός απο το να "βλέπεις".
   
   
2. Το να κάνει κάποια δουλειά, που απαιτεί φυσικά internet, στην αγαπημένη του τοποθεσία που ίσως έχει και κορυφαία θέα, μακριά απο το περιβάλον του γραφείου. Πολλές φορές αυτή η αλλαγή του περιβάλλοντος είναι πραγματικά ευεργετική.
   
   
   
3. Μή συμβατικές εφαρμογές, όπως για παράδειγμα real time video casting ή εν κινήσει ραδιοφωνικούς σταθμούς ή real time route casting με τη βοήθεια και ενός GPS δέκτη.
   

Οι πρώτες δύο εφαρμογές είναι τουλάχιστον πρακτικές. Για παράδειγμα το ταξίδι απο το Plymouth στο London διαρκεί 4 ώρες με το λεωφορείο και 3-3.5 με το τραίνο.

Είναι μια πραγματικά καταπληκτική διαδρομή η οποία περνάει μέσα απο "πίνακες ζωγραφικής" με λιβάδια, αγελάδες, πρόβατα, λιβάδια, πρόβατα, αγελάδες, αγελάδες, πρόβατα, λιβάδια και λιβάδια.....(Καλά τα λιβάδια, αλλά σα τα φαγκώτα τίποτα!!!).

Ύστερα ο Αγγλικός σιδηρόδρομος είναι αρκετά μεγάλος και πολύπλοκος και δεν αποφεύγει τα μικρό πρόβλήματα. Για παράδειγμα, το αποψινό τρένο έχει ήδη μαζέψει μια καθυστέρηση 22 λεπτών και είναι απο τις μικρότερες. Όταν χαλάει μια αμαξοστοιχία (και χαλάνε συχνά) η συνολική καθυστέρηση μπορεί να φτάσει και τις 3 ώρες......αναμονής.....στη καλύτερη περίπτωση μέσα στο τρένο και ενώ έχεις θέση....τη χειρότερη περίπτωση, την έχω καταλάβει καλά με 3 ώρες (και κάτι ψιλά) όρθιο ταξίδι απο το Birmingham στο Plymouth....στο διάδρομο....δίπλα στη τουαλέτα.

Όσο τώρα αφορά τη τρίτη κατηγορία των μη συμβατικών εφαρμογών, το bandwidth της σύνδεσης (upload / download) σε συνδιασμό με διαθέσιμες υπηρεσίες σας επιτρέπει να κάνετε κάποια πράγματα. Επιφυλάσομαι για περισσότερα σε μελοντικό post αλλά στο μεταξύ μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε σχετικές συζητήσεις που είχα με τους Acro και Philos πρίν απο λίγο καιρό.

Η κάλυψη της υπηρεσίας, τουλάχιστον στο δίκτυο της 3 εκτίνεται πρός το παρόν στο μεγαλύτερο μέρος του δικτύου απλής κινητής τηλεφωνίας. Ο σχετικός χάρτης κάλυψης δείχνει τις κυριότερες οδικές και σιδηροδρομικές οδούς καθώς επίσης και όλα τα αστικά και τουριστικά κέντρα καλυμένα. Οι πιθανότητες να μη μπορείς να συνδεθείς είναι σχετικά μικρές, παρ’ όλο που συγκεκριμένα κομάτια της διαδρομής περνάνε απελπιστικά κοντά απο μαύρες τρύπες ή μαύρα μακριά τούνελ, οπότε είναι αδύνατη οποιαδήποτε επικοινωνία.

Η προσωπική μου εμπειρία λοιπόν, απο ένα περίπου μήνα χρήσης, ήταν η καλύτερη και επισκιάστηκε μόνο απο το γεγονός οτι η έλευση του internet εν κινήσει έχει βρεί τουλάχιστον τα λεωφορεία...απροετοίμαστα.

Και αυτό γιατί, στα τρένα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Όταν κλείνεις το εισητήριο μπορείς να επιλέξεις θέση σε τραπέζι, με πρίζα και σε παράθυρο που συνοψίζει όλα τα θετικά στοιχεία για να απολαύσετε τα καλά σημεία της διαδρομής αλλά να κάνετε και τη δουλειά σας.

(Πρώτο τραπέζι...ο σιδηρόδρομος είναι ένα απο τα πιο όμορφα μέσα για να γυρίσετε την Αγγλία)

Δυστυχώς είναι ξεκάθαρο οτι οι θέσεις αεροπορικού τύπου στα τραίνα δεν έχουν σχεδιαστεί λαμβάνοντας υπ όψην τους χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών, αφού το τραπεζάκι είναι σε τέτοια θέση που δεν επιτρέπει την οθόνη του υπολογιστή να ανοίξει τελείως... Με τις σύγχρονες TFT οθόνες, το πρόβλημα του να βλέπεις την οθόνη υπο γωνία, παραμένει αλλά είναι μικρότερο. Εδώ θα πρέπει ίσως να αναφέρω οτι υπάρχει η επιλογή WiFi σε κάποια τραίνα, αλλά μόνο στη πρώτη θέση :-/

Στα λεωφορεία τώρα, η κατάσταση είναι δραματική. Δεν είναι σίγουρο οτι θα βρείτε τραπεζάκι στα καθίσματα σε όλους τους τύπους λεωφορείων και αν θέλετε να βλέπετε σωστά την οθόνη θα πρέπει να κάτσετε πλάγια στο κάθισμα...κάτι όμως που είναι αδύνατον καθώς σε όλη τη διαδρομή θα πρέπει να φοράτε τη ζώνη ασφαλείας.

Η ζώνη ασφαλείας είναι νομική υποχρεώση εκ μέρους του επιβάτη (legal requirement) όπως σας ενημερώνει ο οδηγός και αν δεν τη φορέσετε και σταματήσει το λεωφορείο η τροχαία στο δρόμο, μπορεί να σας επιβάλει πρόστιμο μέχρι και £500.

Η μόνη εναλλακτική λύση σε λεωφορείο είναι τα λεωφορεία δύο ορόφων στα οποία ο πρώτος όροφος έχει τραπέζι. Επίσης στο λεωφορείο, περιοριστικός παράγοντας είναι η διάρκεια της μπαταρίας του φορητού σας, καθώς δεν υπάρχει παροχή ηλεκτρικού ρεύματος όπως στο τρένο.

Το Internet λοιπόν, βγαίνει στο δρόμο με χίλια και μαζί του έποντε ένα σωρό εφαρμογές που σήμερα μας φαίνοντε άχρηστες, υπερφίαλες και πολυτελείς αλλά που σιγά σιγά θα βολευτούν στην καθημερινότητα μας σα να ήταν για πάντα εκεί.

Δώσε Ένα Πτερύγιο Βοηθείας...

Διακόπτουμε τη κανονική ροή άρθρων του blog περί ταξιδίων, ινδιάνικων τοτέμ, σκατζόχοιρων και διαφόρων άλλων θεμάτων για να αναφερθούμε σε μια προσπάθεια που πραγματικά αξίζει προβολής.

Ο Αρχελών, ο γνωστός σύλλογος για τη προστασία της θαλάσσιας χελώνας, συμμετέχει μαζί με άλλους Μη Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς (MKO) στο διαγωνισμό της Eurocharity για ζωτική χρηματοδότηση με την οποία θα στηρίξει το έργο του...

Με τη συγκεκριμένη προσπάθεια ο σύλλογος δεν ζητάει χρηματοδότηση απο το κοινό...ζητάει μόνο την προτίμηση σας με 3 απλά κλίκ απο τη θέση σας.

Η σχετική ανακοίνωση είχε ώς εξής:

"Ο ΑΡΧΕΛΩΝ βρίσκεται στη 13η σειρά και ζητάει τη ψήφο σας για την ενίσχυση του Εθνικού Δικτύου Διάσωσης Θαλασσίων Χελωνών και ειδικότερα για την προσπάθεια ένταξης των επαγγελματιών και ερασιτεχνών αλιέων στο εθνικό Δίκτυο Διάσωσης με σκοπό την ευαισθητοποίηση τους και την αποτελεσματικότερη προστασία των θαλασσίων χελωνών.

Στην περυσινή ψηφοφορία μεταξύ 20 οργανώσεων είχαμε καταλάβει την 2η θέση με 299 ψήφους, με πρώτους του Γιατρούς του Κόσμου με 307 ψήφους. Μόνο 8 ψήφοι μας στέρησαν την πρώτη θέση και την χρηματοδότηση. Φέτος με την υποστήριξή σας, θέλουμε να είμαστε εμείς που θα λάβουμε την τόσο πολύτιμη χρηματοδότηση!.

Ζητάμε από όλους όσους θέλουν να υποστηρίξουν το έργο μας
α) Να μεταβούν στο Site Ψηφοφορίας της Eurocharity
γ) Nα δώσουν μια έγκυρη διεύθυνση email και
δ) Nα ψηφίσουν ΑΡΧΕΛΩΝ (13η θέση) και άλλη μία ΜΚΟ.

Ο διαγωνισμός κλείνει τη Κυριακή -τα μεσάνυχτα- 30/11/08

(Σημείωση: Το Eurocharity θα σας στείλει αμέσως μετά ένα email με ένα link το οποίο θα πρέπει να ακολουθήσετε για να επιβεβαιώσετε τη ψήφο σας. Μόνο τότε έχει καταμετρηθεί επιτυχώς.)

Εγώ προσωπικά σας συνιστώ τον Αρχελών και το MOM, σύλλογο για τη προστασία της Μονάχους-Μονάχους (τη παντέρμη)...

(Άρτει αφιχθέν χελωνάκι... Φωτογραφία της Specklet απο το Flickr)

Κοίτα εδώ φωτογένεια το ερπετό!...Κοίτα όσο προλαβαίνεις, γιατί έτσι όπως πάνε τα πράγματα, μόνο απο photo θα τις γνωρίζουμε.

(Ρε μάνα, πιο μακριά απο τη θάλασσα δε μπορούσες να μας αφήσεις;
Φωτογραφία της Frabuleuse απο το Flickr)

Καθ' οδόν προς τη θάλασσα το μικρό...σε αυτό το στάδιο, αν βγούν απο τα αυγά νύχτα (ή ρυχή αυγή), νομίζουν οτι τα φώτα απο τα μαγαζιά και τα club στη παραλία είναι αστέρια και πάνε προς τα εκεί για να βρούν το νερό....παίρνουν δηλαδή την εντελώς αντίθετη κατεύθηνση....Εκεί όμως βρίσκεται ο ξενυχτισμένος Αρχελώνοεθελοντής ο οποίος του δείχνει τον ίσιο δρόμο...


Ρίξτε μια ματιά στα website, αξίζει το κόπο.


Πηνελόπη, σου το έχω πεί ξανά, μ' αυτά και μ' αυτά, λεφτά δεν μαζεύοντε, πρέπει να κάνετε ένα ημερολόγιο με γυμνές χελώνες ή ένα CD με μουσική ενυδρείου (έστω σκυλάδικα διασκευασμένα για δελφίνια). Προλογίζει ο Αλέξης Κωστάλας! :-D

Κοπεγχάγη...Μουντή Και Παγωμένη

Σχεδόν είκοσι μέρες πέρασαν απο το τελευταίο post.Είκοσι μέρες γεμάτες προθεσμίες,δουλειά...κι ένα ταξίδι.

Στις 3 Νοεμβρίου, μετά τη καθιερωμένη τετράωρη διαδρομή με το λεωφορείο απο το Plymouth στο Λονδίνο, ανέβηκα σε ένα αεροπλάνο με προορισμό τη Κοπεγχάγη.

Παρ' όλο που είχα οργανωθεί, ήδη απο το online check-in, σε καλή θέση, τις μπαταρίες φορτισμένες και τη μηχανή έτοιμη δεν είχα υπολογίσει οτι την ώρα της πτήσης, περίπου στις 18:00 Νοέμβρη μήνα, ο ήλιος θα είχε κάνει ήδη τα πρώτα βήματα πάνω απο τον Ατλαντικό αφήνοντας πίσω του ελάχιστο φώς για φωτογραφίες. Δεν πείραζει..."Προσδεθείτε και απολαύστε το!"

Μακρόσυρτη τροχοδρόμηση στο φορτωμένο Terminal 5, φώτα καμπίνας εκτός, ήχος τεράστιας ηλεκτρικής σκούπας και μέχρι να το καταλάβεις, είσαι στον αέρα, έχει σχεδόν νυχτώσει και είσαι μέσα στα σύννεφα...Ούτε λόγος για φωτογραφίες, εκτός και αν θέλεις να θυμάσαι πώς είναι να πετάς μέσα σε μια μεγάλη μπάλα μαλί της γριάς.

Συνεχίσαμε έτσι για 20-25 λεπτά. Πάνω απο τα σύννεφα, ήταν σα να ταξιδεύεις με λεωφορείο μέσα σε μια αχανή χιονισμένη στέπα που φεγγοκοπάει κάτασπρη πρός όλες τις κατευθύνσεις.

Αυτή η συγγηρία της νυχτερινής πτήσης, συνέβαλε στη πρώτη όμορφη εικόνα που έχω απο την Κοπεγχάγη. Αμέτρητες μικρές κιτρινωπές τελείες οργανωμένες σε μουτζούρες ενωμένες με ευθείες γραμμές...Όπου γραμμή και γέφυρα. Προσγειωθήκαμε σ' ένα νησί.

(Copenhagen By Night. Όλες οι φωτογραφίες σε αυτό το άρθρο είναι απο τη προσωπική μου συλογή.)

(Νυχτερινές Αποχρώσεις)

(Tivoli Gardens...Ένα μεγάλο πάρκο με λογής λογής καλούδια που όμως δεν στάθηκε δυνατό να τα δώ καθώς ήταν κλειστό για τον Χριστουγεννιάτικο στολισμο...)

Τα Taxi στη Κοπεγχάγη δεν είναι καθόλου φθηνά, όπως είχα την ευκαιρία να μάθω κατα τη διαμονή μου εκεί. Δε λένε όμως ποτέ όχι σε μετρητά ακόμα και αν είσαι "τουρίστας" και δεν έχεις ακόμα καταλάβει τη δύναμη της "Δανικής Κορώνας" και δέχοντε, όπως και στη Φιλανδία, κάρτες...κάτι που το βρίσκω πολύ βολικό.

Πρώτη κούρσα, αεροδρόμιο - κέντρο. Ταξιτζής αλοδαπός...(δηλαδή όχι Δανός, ή μάλλον ήταν Δανός αλλά ήταν και Αλβανός....ήταν και Μακεδόνας......Τι να σου πώ τώρα....διάβασε θα καταλάβεις).

-So, where are you coming from?
-Me? I am Albanian Macedonian...
-Hold on, isn't it only the Country Formerly Known As Yugoslavia that wishes to share the use of the name "Macedonia?"
-Yes, it does not matter, we are Macedonians as well...

Γονείς Αλβανοί, γεννημένος και μεγαλωμένος στη Δανία, είχε ζήσει και για ένα μικρό διάστημα στην Αλβανία και μιλούσε αισίως μέχρι τώρα 3 γλώσσες.

-And where are you from?
-I am Greek

Εκεί σκάσαμε και οι δύο απο ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά (προφανώς ο καθ' ένας για δικούς του λόγους).....Τον ρώτησα για τη ζωή στη Κοπεγχάγη και μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο, μου είχε περιγράψει μια πολύ οργανωμένη, ήρεμη και κάπως ακριβή ζωή.

Λίγο πρίν με αφήσει στο ξενοδοχείο, μου έδειξε σ' ένα δρόμο πρός τα κάτω, καθώς είμαστε σταματημένοι στο φανάρι και μου λέει "Be careful down this street at night, a few blocks down is the red light districht"......

Οι ταξιτζήδες και οι περιπτεράδες είναι οι καλύτερες μηχανές αναζήτησης. Σου δίνουν τις πιο χρήσιμες πληροφορίες χωρίς κάν να ρωτήσεις!

Εκείνη η νύχτα είχε φορέσει ένα ελαφρύ ομιχλένιο τούλι που έκανε τα πάντα να φαίνοντε θολά απο το παράθυρο μέχρι που με πήρZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzz................


Κλακέτα στην επόμενη μέρα, Taxi: κέντρο - Μεγάλο Συνεδριακό Κέντρο της Κοπεγχάγης,

(Big Brother In Copenhagen... Αυτές οι ταμπέλες είναι διάσπαρτες μέσα στη Κοπεγχάγη...και πολύ μου άρεσαν)

(Αυτό το κτήριο φαλτσάριζε μέσα στη γενική αρχιτεκτονική της Κοπεγχάγης, αλλά η προοπτική του ταίριαζε στο φακό μου και δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη)

Ταξιτζής απο το Πακιστάν.
-So, where are you coming from?
-I am coming from Pakistan
-Really? I have a colleague from Pakistan...
-And you?
-I am coming from Greece
-Ah! I have two brothers who are working in Greece
-Yes there are many people from Pakistan working in Greece
-Oh, too many, too many!

Ο Wahid (ή μήπως Sahid?) όπως ήταν το όνομα του, ήταν 14 χρόνια στη Κοπεγχάγη και το πιο δύσκολο πράγμα που του είχε τύχει ήταν η γλώσσα. Δυσκολεύτηκε λέει πολύ, καθώς δεν μιλούσε γρί Δανέζικα και έπρεπε να δουλεύει και να πηγαίνει και "σχολείο". Σ' ένα κόκκινο φανάρι τον ρώτησα αν έχει οικογένεια ακόμα στο Πακιστάν. Δε με κοίταξε...Κούνησε το κεφάλι του και μου είπε "...έχω τους γονείς και μια αδερφή μου"

Στο τέλος της ημέρας, αποφάσισα να αποπειραθώ να πάρω το Μετρό για το κέντρο. Λόγω όμως κούρασης και επειδή είχα ξεχάσει το όνομα της γειτονιάς που έμενα και τίποτα στο χάρτη με τις στάσεις δεν ήθελε να μου το θυμίσει (και δεν ήμουν και για περπάτημα βραδιάτικα), κάλεσα Taxi.

Ταξιτζής απο τη Βυρηττό (Βυρήττιος; Βυρηττινέζος; Βυρητάτσι; ιδέα δεν έχω). Ένας τύπος ψηλός, γύρω στα 50, βροντόφωνος και μπάσος...Ο συγχωρεμένος ο Barry White θα του έκανε δεύτερες (!!!!!)

Μπάινω μέσα...Πρώτη, δεύτερα, προλαβαίνουμε το φανάρι στο κίτρινο, κλειστή αριστερή, μέσα στον αυτοκινητόδρομο, βάζει τρίτη και με προλαβαίνει:

-What kind of a conference is this? (Επειδή δεν έχει σημασία να μπούμε σε λεπτομέρειες τον λέω...)
-It is about computer applications in the health domain.
-Ah! Sounds good...My oldest doughter has a degree in biochemistry and she is going for a masters now. The younger one is a teacher....I have a son as well...but he thought he could sleep through the University, he is doing a mechanical engineering degree.

Μιλώντας για τα παιδιά του, καμάρωνε σα Λιβανέζικος.......κοκκοφοίνικας (ή ότι έχουν τέλος πάντων στο Λίβανο με καμάρι).

Η πρώτη φορά που άκουσα ποτέ το Λίβανο ήταν στην Ε.Ρ.Τ. Τότε που λεγόταν Ε.Ρ.Τ. και τα βράδια στις 00:00 έπαιζε τον εθνικό ύμνο και μετά πήγαινε για ύπνο. Ήμουν τότε στο δημοτικό, δεν καταλάβαινα τίποτα εκτός απο το οτι έβλεπα κάτι μισοπεσμένες πολυκατοικίες και άκουγα κάτι κοφτούς ήχους όπλων....Οι δικοί μου τότε, κουνούσαν το κεφάλι τους και έλεγαν "Ακόμα τρώγοντε στο Λίβανο..."

Ρωτάω τον ταξιτζή (δεν συγκράτησα το όνομα του ρε γμτ) πώς είναι τώρα τα πράγματα στο Λίβανο. Τώρα λέει είναι καλά, τότε που φύγαμε εμείς όμως...και μένει έκει. Και πόσα χρόνια έχεις μείνει εδώ δηλαδή; "Τριάντα δύο" (32).Μια ζωή...ολογράφως.

Βραδιά εκλογών...όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα είναι γεμάτα με τους άθλους του McCain στο Vietnam και τους σταθμούς στη καριέρα του Obama. Είμαι κουρασμένος, δεν έχω ύπνο και απλά κοιτάω τις εικόνες να γλυστράνε πάνω στο γυαλί.

Ημέρα επιστροφής. Έχω μερικές ώρες πρίν τη πτήση, για να περιπλανηθώ στη πόλη...Μια πόλη δουλεμένη, παλιά όμορφα κτήρια ανοιχτοί χώροι και ποδήλατα....πολλά ποδήλατα.

Η Κοπεγχάγη ίσως είναι απο τα μέρη που αξίζει μια "τουριστική" επίσκεψη στο μέλλον...μέχρι τότε, να εδώ μερικά ακόμα φευγαλέα στιγμιότυπα:

(Αυτό είναι το parking του σταθμού των τραίνων...Αμέτρητα ποδήλατα...)

(...παντώς τύπου και καιρού...)

(...και με ειδική φωτεινή σηματοδότηση στους ποδηλατόδρομους...το μικρό φαναράκι είναι για τα ποδήλατα και μόνο)

Περισσότερα στιγμιότυπα, μπορείτε να βρείτε εδώ.


UPDATE: Πώς ήταν δυνατόν να το ξεχάσω; Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή στην Κοπεγχάγη αλλά και τη Δανία γενικότερα στο blog της κυρίας Καλιανέζου (a.k.a Αστερόεσσα) που έχει καλύψει το θέμα σε ένα, δύο, τρία πολύ ωραία άρθρα....

Αυγά Και Αλεύρι!!!

Πρίν απο περίπου ένα χρόνο, ο οποίος πέρασε όπως περνούσαν τα Concorde κάποτε τον Ατλαντικό, μιλάγαμε για τον Guy Fawkes και το τοπικό έθιμο του Bonfire.

Απόψε είναι το Halloween, μια πολύ παλιά Κέλτικη γιορτή που σηματοδοτούσε το τέλος του "τρύγου" (και της συγκομιδής γενικότερα) και την προετοιμασία για τον χειμώνα. Οι Κέλτες, όπως και άλλοι λαοί κατά την αρχαιότητα, ήταν παγανιστές και λάτρευαν τη Φύση, μέρος της οποίας είναι και ο θάνατος.

Για κάποιο λόγο λοιπόν, ακριβώς στις 31 Οκτωβρίου...κάθε χρόνο... τα αυστηρά όρια ανάμεσα στο κόσμο των ζωντανών και των νεκρών θολώνουν και οι "νεκροί" περπατάνε ανάμεσα μας συνήθως προκαλώντας προβλήματα.

Ένα απο αυτά τα "προβλήματα" είναι να περπατάς αμέριμνος και να φάς βαλιστικό αυγό, ευτυχώς ή δυστυχώς μελάτο και ένα άλλο είναι να σου έρθει μια χορταστική χούφτα αλεύρι!!!

Ωραίο σαν έθιμο και για μια φορά το χρόνο δε χάθηκε ο κόσμος αλλά καθώς φαίνεται έχει πάρει "ενοχλητικές" διαστάσεις απο τα παιδιά, συνήθως, που μάλλον το παρακάνουν λίγο.

Έτσι φέτος, παρατήρησα στο super market αφίσες σαν και τη παρακάτω:

Η αφίσα "υπογράφεται" απο την τοπική αστυνομική διεύθυνση. Ο περιορισμός αυτός έχει σκοπό τη καταπολέμηση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Η φωτογραφία προέρχεται απο τη προσωπική μου συλλογή.

Με λίγα λόγια, αν είσαι 15-20 χρόνων, φοράς κουκούλα, baggie, αθλητικά, κρατάς skateboard, έχεις τσάντα στον ώμο όπου μέσα κουδουνάνε οι μπίλιες απο τα spray και ασχολείσαι φανατικά με τη μαγειρική........την πάτησες!!!

"Είναι στη διακριτική μας ικανότητα να σου πουλήσουμε Αυγά και Αλεύρι κατά την εορταστική περίοδο!"

Οι κυρίες στο ταμείο ήταν κάπως αμήχανες όταν με είδαν να τραβάω τη φωτογραφία (μάλλον ταιριάζω στο στερεότυπο του "συναγερμού" :-D) και τις ρώτησα ποιά είναι η γνώμη τους για την αστυνόμευση του εθίμου.

Η άποψη τους ήταν οτι "το έθιμο αυτό είναι κατα κάποιο τρόπο εισαγώμενο και δεν γιορταζόταν έτσι πάντα στην Αγγλία" και οτι "είναι πραγματικά αγενές να πετάς αυγά και αλεύρι στους άλλους και να μην το κάνετε ούτε κι εσείς κύριε μου!".....(Και τότε το ξανασκέφτηκα...)

Τώρα το πόσο αποτελεσματικό είναι το μέτρο, αυτό μάλλον χωράει πολύ συζήτηση.

Είδες Το Λευκαντί;

Γράφω αυτό το post με αφορμή άλλη μια απο εκείνες τις εκπλήξεις που φαίνεται να μου την έχουν στημένη στα ράφια των βιβλιοπωλείων, όπως σας είχα ίσως προϊδεάσει σε προηγούμενο post μου.

Ένα Σαββάτο Πρωί...
Το σκηνικό ήταν παρόμοιο με αυτό που περιγράφω και σε εκείνο το προηγούμενο post. Περιδιάβαινα αμέριμνος γύρω-γύρω στα ράφια του βιβλιοπωλείου ψάχνοντας για κάτι ενδιαφέρον και περνόντας απο τον ιστορικό τομέα το μάτι μου έπεσε επάνω σε ένα βιβλίο με τον μαγικό τίτλο Egypt, Greece and Rome: Civilisations Of The Ancient Mediterannean κάποιου κυρίου Charles Freeman. Κόστιζε περίπου £26 λίρες και ούτε λίγο ούτε πολύ μετρούσε απο εξώφυλλο σε εξώφυλλο περίπου 700 σελίδες.

(Το εξώφυλλο του βιβλίου Egypt, Greece and Rome. Φωτογραφία απο το Amazon.co.uk)

Ήξερα τότε πως η θεματολογία και οι λεπτομέρειες αυτού του βιβλίου είναι μακριά απο το γνωστικό μου αντικείμενο, η τιμή του είναι στα όρια του "ακριβού" δεδομένου οτι δεν θα το χρησιμοποιούσα στη δουλειά μου και δεν είχα και τη πολυτέλεια να του αφιερώσω το χρόνο που του αξίζει, με το διδακτορικό στη μέση. Το βιβλίο έπρεπε να μείνει πάσει θυσία στο ράφι!

Το βούτηξα απο τη χοντρή του πλάτη και χωρίς να κοιτάξω κάν τα περιεχόμενα άνοιξα μια τυχαία σελίδα και άρχησα να διαβάζω...

Στην αρχή εξεπλάγην και μόνο με τη σύμπτωση! Στις δύο σελίδες που είχα ανοίξει εντελώς τυχαία αναλυόταν το πως και το γιατί μια ανασκαφή στο Λευκαντί της Εύβοιας είναι ίσως απο τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανασκαφές που έχουν γίνει τα τελευταία 15 χρόνια στον Ελληνικό χώρο.

Ήταν δυνατόν; Ήταν δυνατόν να έχω ζήσει για 25 χρόνια σε απόσταση 20 λεπτών της ώρας με το αυτοκίνητο απο το Λευκαντί, να έχω φίλους και γνωστούς εκεί, να έχω φάει στη παραλία αμέτρητες φορές να έχω πάει σε σπίτια περίπου 10 λεπτά της ώρας περπάτημα απο την ανασκαφή την ίδια(*) και να ταξιδεύω 2500 km μακριά για να μάθω την ύπαρξη και τις συνέπειες της;

Πέρασαν 20 λεπτά της ώρας, όσο ακριβώς απέχει η Χαλκίδα απο το Λευκαντί Παρασκευή βράδυ κατά τις 01:00 μέχρι να αποφασίσω αν θα αγοράσω το βιβλίο ή όχι. Το ξεφύλισα πάλι, είδα τα περιεχόμενα, είδα τις πολυάριθμες αναφορές σε άλλα συγγράματα, έριξα μια ματιά στη βιογραφία του συγγραφέα, ξαναδιάβασα την περίληψη και πέρασα φευγαλέα απο κάποιες σελίδες του...

Στο τέλος...έβαλα το βιβλίο πίσω στο ράφι και έφυγα. Κατα κάποιο τρόπο είχα πείσει τον εαυτό μου οτι, για εκείνη τη χρονική περίοδο, είχα κάνει τη σωστή κίνηση.

Μια Κυριακή Πρωί...
Περίπου μια εβδομάδα μετά, επέστρεψα στο βιβλιοπωλείο και μη μπορώντας να βγάλω εκείνες τις δύο σελίδες και την αδιανόητη σύμπτωση απο το μυαλό μου πέρασα και πάλι απο τον ιστορικό τομέα. Το βιβλίο που προανέφερα βέβαια είχε κάνει φτερά και πραγματικά θα απορούσα αν το έβρισκα ακόμα εκεί.

(Το εξώφυλλο του βιβλίου History Of Greece And The Hellenistic World. Φωτογραφία απο το Amazon.co.uk)

Λίγο πιο δίπλα, πρόβαλε ένα μικρότερο βιβλίο με τον επίσης ενδιαφέροντα τίτλο "The Oxford History Of Greece And The Hellenistic World" των κυρίων Boardman (Sir), Griffin και Murray, μεταξύ άλλων. Εντελώς αδιάφορα, το σήκωσα και το ξεφύλισα. Σ' ένα σημείο έλεγε τα εξής:

"There existed archaelogically in central Greece an area of common culture: Southern Thessaly, Boeotia, Euboea, and the islands around its eastern coast, an area which has been given new focus by the discovery of a major settlement at Lefkandi on the west coast of Euboea, half way between what have hitherto been regarded as the island's two main cities, Chalcis [Χαλκίδα] and Eretria.

Stunningly prosperous (by contemporary standards) throughout the Dark Age, say 1100 to 750, it appears to have reached a height of wealth in the late ninth century, but more than a century earlier it could offer the tomb of a hero, buried with his consort and with his horses, of unparalleled grandeur and wealth.

On available archaelogical evidence, Lefkandi was the core of the wider community. Was it also the religious core? It is tempting to say that it was not, to think rather that Thermopylae some 60 miles to the north across the narrow water, the site of the amphictyony which it was said, originally included precisely those same peoples, Thessalians, Boetians, the smaller tribes between them and the Ionians, no doubt the Ionians of Euboea. Did it, or Thermopylae, provide any kind of political core? Who knows? But stories or hints of early collaboration, commercial and military between various parts of the area, read against the firm archaeological background and with the likelihood of some religious association argue for some much greater degree of cohesion than has previously been countenanced."

Στεκόμουν άφωνος (για να μη πώ τίποτα πιο βαρύ) διαβάζοντας αυτές τις γραμμές αλλά και τις παρακάτω για τον πόλεμο του Ληλάντιου Πεδίου που θυμάμαι μια φευγαλέα αναφορά -ίσως επειδή είμαστε και κοντά στη περιοχή- στην ιστορία του Γυμνασίου και για τις σχέσεις αυτής της περιοχής με τη Φρυγία και την Ασσυρία και άλλα γεγονότα και γνωστά τοπονύμια.

Στεκόμουν άφωνος και διάβαζα την ιστορία του τόπου μου. Όπως μου την περιέγραφε κάποιος κύριος George Forrest, διακεκριμένη μορφή στο χώρο του όπως ανακάλυψα αργότερα απο το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης...2500km μακριά απο την Ελλάδα.

Αυτό το βιβλίο ήταν αρκετά φθηνό (£11) και "μικρό" (400 σελίδες ατόφιου ιστορικού κειμένου σε μικρότερου μεγέθους μορφή απο το βιβλίο που αναφέρω παραπάνω) για να έχω την αίσθηση οτι θα το καταφέρω στον ελεύθερο χρόνο μου.

Παρ΄όλο που δεν το έχω τελειώσει ακόμα, μπορώ να πώ οτι στάθηκε η αφορμή για να ψάξω και να μάθω περισσότερα πράγματα για τον τόπο μου, το νησί της Εύβοιας αλλά και για τη γεννέτειρα μου τη Χαλκίδα και να ανακαλύψω εντυπωσιακά γεγονότα που δεν θυμάμαι να συνάντησα τουλάχιστον στην ιστορία του σχολείου για να μη πώ στα βιβλιοπωλεία. (Το Χαλκιδικό Αλφάβητο είναι ένα απο αυτά)

Το ερώτημα εδώ είναι ίσως προφανές. Γιατί αυτή η γνώση είναι τόσο εύκολα προσβάσιμη στο μέσο Άγγλο που μπαίνει μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο στο Plymouth, στην άλλη άκρη της Ευρώπης και δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμη στην Ελλάδα;

Ο αντίλογος ενός φίλου όταν κάναμε αυτή τη συζήτηση πρίν απο καιρό ήταν οτι στην Ελλάδα ίσως δεν είχα ψάξει ποτέ να βρώ αυτές τις πληροφορίες στα βιβλιοπωλεία ή σε συγκεκριμένα βιβλία. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το περίεργο της υπόθεσης. Εδώ δεν έκανα τίποτα το ιδιαίτερο για να βρώ αυτό το βιβλίο...δεν ρώτησα καμία υπάλληλο, δεν με ανέβασε σε κανένα πατάρι και δεν πήρε τη σκάλα για να κοιτάξει στο πάνω πάνω ράφι αν είχε ένα συγκεκριμένο τίτλο βιβλίου.

Όχι, αυτή η γνώση ήταν μπροστά στα μάτια μου και είναι μπροστά στα μάτια οποιουδήποτε έχει την τύχη να διαβεί αυτό το ράφι και να τραβήξει έτσι τυχαία ένα βιβλίο...

Η Εύβοια, για παράδειγμα, έχει τη τύχη να έχει δύο "εταιρίες" (με την έννοια ίσως του Society) που παράγουν βιβλιοδετημένα συγγράματα για μελέτες της περιοχής. Αυτές είναι οι:

• Εταιρία Ευβοϊκών Σπουδών
• Ευβοϊκή Αρχαιόφιλος Εταιρία
  

Τους οργανισμούς όμως αυτούς και τις ενδιαφέρουσες δραστηριότητες τους θα πρέπει να τις ψάξετε για να τις βρείτε ακόμα και αν βρίσκεστε μέσα στη Χαλκίδα. Δυστυχώς, αμφότερες δεν έχουν καμία απολύτως ηλεκτρονική παρουσία απο μέρους τους (Παρ' όλο που εκδίδουν τόμους με σχετικές δημοσιεύσεις κάθε δύο μήνες αν δεν κάνω λάθος). Έστω δηλαδή, μια σελίδα που να αναφέρει απλά τις δραστηριότητες τους. Για να μην αναφέρω όλες τις κλασικές "ευκολίες" που θα μπορούσαν να παρέχουν όπως RSS με γενικού ενδιαφέροντος νέα (πότε εκδίδεται ο επόμενος τόμος, ομιλίες, κλπ) και βιβλιοθήκη με τεύχη των εκδόσεων τους σε PDF μορφή έστω και με κάποια συνδρομή. Λειτουργίες που παρέχουν πολλά Content Management Systems χωρίς κανένα απολύτως κόστος.

Ίσως τελικά είναι θέμα marketing με τη καλή έννοια...αν έχει απομείνει καμία.

Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παράγει σημαντικές εργασίες και συμβολή στην ιστορία αλλά το έργο τους να εξακολουθεί να μένει θαμένο, αφανές και άγνωστο στο κοινό.

Γιατί;




(*): Μετά απο αυτό, ρώτησα που ήταν και πήγα και βρήκα το χώρο της ανασκαφής. Ο χώρος ήταν σκεπασμένος με μια δυνατή σιδηροκατασκευη, κάποια σημεία ήταν καλυμένα με νάυλον και για μια περίοδο, έμαθα οτι φυλασόταν με Security και κάμερες. Μέσα στη Χαλκίδα αλλά και στις γύρω περιοχές έχω δεί πολλές ανασκαφές αλλά καμία να έχει αυτή την αντιμετώπιση/

Καλά Χριστούγεννα!

Και ενώ στα Χανιά ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός της πόλης φαίνεται να παραμένει όλο το χρόνο, στο Plymouth, περίπου 76 ημέρες πρίν τα Χριστούγεννα η πόλη φοράει τα λαμπάκια της και θα τα ανάψει σε ένα μήνα περίπου σε μια πολύ ωραία γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο εδώ.

(Όλα τα μεγαλύτερα οχήματα που διακρίνοντε σε αυτή τη φωτογραφία έχουν μαζευτεί σε αυτό το δρόμο για το στολισμό της πόλης. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε εχθές...)

Η γιορτή αυτή σηματοδοτεί επίσης και την αρχή του Late Night Shopping (!) όπου όλα τα μαγαζιά της πόλης μας κάνουν τη χάρη να μείνουν ανοικτά μέχρι τις 21:00 (!!) απο τις 17:30 που κλείνουν τώρα (!!!). Ακούγοντε βέβαια φήμες οτι ίσως αρχίσει να εφαρμόζεται το "Ευρωπαϊκό" ωράριο αλλά απ' οτι κατάλαβα είναι ακόμα στο στάδιο της σκέψης. (Αυτό το "Ευρωπαϊκό" πολύ μου θυμίζει ένα προηγούμενο post!)

(...αλλά και σήμερα ο στολισμός συνεχίστηκε ακάθεκτος.)

Δεν ετοιμάζεται όμως μόνο η πόλη...Τα μαγαζιά έχουν αρχήσει να βγάζουν τα εποχιακά στα ράφια και εγώ να κοιτάω πανικόβλητος το ημερολόγιο μήπως και κατα κάποιο τρόπο έχω χάσει κανα μήνα και τα Χριστούγεννα -και διάφορες άλλες προθεσμίες επίσης!- είναι πιο κοντά απ' οτι νόμιζα!

Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, στολίδια και παιχνίδια μας κοιτάνε σαν αγουροξυπνημένα απο τις βιτρίνες κι όσο κι αν δε μου αρέσει έχει αρχήσει να νυχτώνει απο τις 18:30 και μέχρι το Δεκέμβρη θα φτάσει να νυχτώνει απο τις 16:00 (!!!)

(Ω Έλατο!!!)

Δύο επιλογές υπάρχουν...Ή να γκρινιάξει κανείς για τον καταναλωτισμό και το παρατεταμένο ωράριο των καταστημάτων για να εκμεταλευτούν όσο το δυνατόν περισσότερο τη γιορτή των Χριστουγέννων...ή να σκάσει ένα χαμόγελο και να μη χάσει ούτε μια απο τις ακόλουθες στολισμένες βραδιές! :-)

Καλά Χριστούγεννα!!!

Το Κουτί Με Τις Τρελές: Αναπολώντας Τις Διακοπές

Το 'Κουτί Με Τίς Τρελές' είναι μια σειρά απο post που ξεκίνησε με αφορμή ένα κουτί γεμάτο περίεργες φωτογραφίες που είχα τραβήξει κατά καιρούς αλλά δεν είχα τακτοποιήσει ακόμα στα album.

Στη πορεία επιστράτευσα τη "φωτογραφική μνήμη" του ψηφιακού ματιού που είναι καρφωμένο απάνω στο κινητό μου για να αδράξω εικόνες που προσωπικά θεωρούσα περίεργες, παράξενες ή εντυπωσιακές αλλά που για άλλους ανθρώπους ήταν η καθημερινή τους πραγματικότητα.

Αυτή η θεματολογία έχει τροφοδοτήσει ένα, δύο, τρία, τέσσερα post μέχρι τώρα, δείχνοντας οτι τα καλύτερα σενάρια είναι τα...αληθινά!!!


Το σημερινό post περιέχει εξ ολοκλήρου φωτογραφίες απο τις διακοπές που κατα ένα περίεργο τρόπο φαντάζουν τώρα μακρινές...όπως περίπου και οι επόμενες.


Ξεκινάω με μερικά "διαμάντια" απο τη γεννέτειρα μου τη Χαλκίδα...

Ο έρωτας έχει αποτυπωθεί πάρα πολλές φορές στον τοίχο...Στη προκειμένη περίπτωση, προφανώς ένα απλό "Φανή σ' αγαπώ...μακάρι να μπορούσα να πώ το ίδιο και για τον ^*@#! τον πατέρα σου!!!" ή "Σούλα...Γιατί ρε γαμμώτο;" δεν έφτανε....Απο δρομάκι σε προάστειο της Χαλκίδας.


(Ρε παιδιά τι έχετε πάθει; Γαργαλίτσας ο ένας, Γιδάκι ο άλλος...χάθηκαν τόσα πανέμορφα ρομαντικά υποκοριστικά;....Φουσκουσκουνάκι για παράδειγμα...Τι να πώ...)


Η επόμενη φωτογραφία βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο της Χαλκίδας...Για όσους δεν το κατάλαβαν, αυτό το μαγαζί είναι ενεχυροδανειστήριο...


Στη Χαλκίδα δεν είναι μόνο η οδήγηση ριψοκίνδυνη αλλά και το παρκάρισμα! Δυστυχώς το κτήριο έχει μείνει σε αυτή τη κατάσταση εδώ και 3-4 χρόνια και κανείς δεν συγκινείτε πια απο τις προειδοποιήσεις...μια απο αυτές τις μέρες όμως...KABOOM!



Ωραία η Χαλκίδα όπως και η Εύβοια ολόκληρη δηλαδή. Άλλο ένα όμορφο νησί που είχαμε τη τύχη να επισκευτούμε αυτό το καλοκαίρι ήταν η Λευκάδα απο όπου και τα επόμενα ευρήματα:

Απο τη παραλία των Σιβότων στη Λευκάδα. Είπα για μια παρανοϊκή στιγμή να βουτήξω ένα στυλιάρι και να αρχίσω να σπάω το μαγάζι ουρλιάζοντας "Μετατρέψατε τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου" αλλά υπήρχε μια ελάχιστη περίπτωση να παρεξηγηθεί τραγικά η αίσθηση του humor μου απο το κοινό...Πάντως ο κύρ Θόδωρας (λέγε με Teo) που έχει το super market είναι όντως "Θεός"!


Η πόλη της Λευκάδας ήταν πανέμορφη, το φαϊ καταπληκτικό, το πότο άφθονο και η διάθεση στα ύψη...Υπήρχαν τόσοι πόλλοι "Κατωπόδηδες" και όλοι αγνοούσαν την τύχη του κυρίου "Πανωχέρη" (!). Μέχρι που ρώτησα σε αυτό εδώ το ψιλικατζ...super market και η φανταστική κυρία που το έχει μου εξήγησε τι ακριβώς συμβαίνει. Στη Λευκάδα υπάρχουν πάρα πολλοί Κατωπόδηδες με αποτέλεσμα να τους ξεχωρίζουν πλέον απο τα παρατσούκλια τους...Το μαγαζί αυτό το έχει ο Κατωπόδης ο Ντελημάρης...Το απέναντι μαγαζί (Υποδήματα Κατωπόδης) το είχε ο Κατωπόδης ο έτσι και το παρακάτω με τα σουβενίρ, ο Κατωπόδης ο αλλιώς...Για τα υποδήματα και τα σουβενίρ δεν ξέρω, αλλά μη κάνετε το λάθος και φύγετε απο τη Λευκάδα χωρίς σαλάμι απο τον Ντελημάρη...είναι ξακουστό και κατα τη γνώμη μου, με το δίκιο του.


Επιτέλους κάποιες επιχειρήσεις εκμεταλεύοντε στο έπακρο τα πλεονεκτήματα του Linux. Στη φωτογραφία, ο κατάλογος ενός [πολύ προοδευτικού] εστιατορίου στη παραλία της Βασιλικής - Λευκάδας.



Στα Εξάνθεια του δήμου Σφακιωτών, αρκετά ψηλά απο το επίπεδο της θάλασσας, είχαμε τη καλύτερη θέα σε ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα...στη φωτογραφία οι υπερσύγχρονες "Αυτοφερόμενες Στάσεις" που εφαρμόζοντε πιλοτικά στη περιοχή!



Και για το τέλος, ένα μαγαζί διαφορετικό απο τα άλλα στη παραλία της Βασιλικής.

-Γειά χαρά, 6 δακρυγόνα και μια δεσμίδα λαστιχένιες σφαίρες παρακαλώ.
-Είναι για δωράκι; Να τα τυλίξω;
-Όχι μωρέ, τώρα στη δουλειά θα τα ρίξω.

Στον Απόηχο Του Συντάγματος...

Η δύναμη της επικοινωνίας παρήγαγε απότελεσμα στο τελευταίο post σε αυτό εδώ το blog.

Μέσα σε ώρες απο τη δημοσίευση του έλαβα το πρώτο μήνυμα απο τον Α.Τ (a.k.a em1n3m) ο οποίος είχε να συμπληρώσει οτι ο "Αλέξανδρος Σούτσος" που αναφέρεται στο χαραγμένο μήνυμα επάνω στις πυραμίδες ήταν υπαρκτό πρόσωπο και μάλιστα πεζογράφος, σατυρικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας σύμφωνα με το σχετικό άρθρο της Ελληνικής Wikipedia.

Βλέποντας πάλι τη photo υπέθεσα οτι αφού ο Αλέξανδρος Σούτσος ήταν ποιητής και -σύμφωνα με τις πηγές που είχα διαθέσιμες- υποστηρικτής του συντάγματος, τότε ίσως πρόκειται για κομάτι απο κάποιο ποίημα του που κάποιος αποφάσισε να το χαράξει επάνω στη πυραμίδα. Έκανα μια μικρή προσπάθεια λοιπόν να βρώ αυτό το ποίημα, μέσω του Internet πάντα, η οποία ήταν άκαρπη. Βρήκα όμως αυτά τα ποιητικά θραύσματα του Αλέξανδρου Σούτσου, μερικά απο τα οποία είναι διασκεδαστικά.

Η θεωρία περι αποσπάσματος ήταν μάλλον λάθος. Μια πολύ λογική εναλλακτική θεωρία πρότεινε ο κ.Πετεφρής όμως σε σχόλιο του στο προηγούμενο post. Σύμφωνα με αυτή, η φράση είναι αυτοτελής ώς "Ζήτω το Σύνταγμα, όσον οι πυραμίδες." και αναφέρεται στο σύνταγμα του 1844, την έχει χαράξει δε κάποιος αρχιτέκτονας απο τη Καστοριά (πολύ πιθανή εξήγηση, προσωπικά δεν μπορούσα να διακρίνω μια πλήρη πρόταση)...

Κρίμα, αρχιτέκτονας με ελάχιστη εκτίμηση γι' αυτό το τουλάχιστον εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα.

Να ζήσει το σύνταγμα δηλαδή όσο και οι πυραμίδες οι οποίες χτίστηκαν περίπου 2500 χρόνια πρό Χριστού και μέχρι το 1844 μετρούσαν ήδη περίπου 4300 χρόνια...

Υπερ-αισιόδοξος ο Καστορινός αρχιτέκτονας καθώς το σύνταγμα το οποίο υποστήριζε ήταν το μοναρχικό και τέτοιου είδους σύνταγμα παρέμεινε στην Ελλάδα για μόλις 155 χρόνια, δηλαδή απο την επανάσταση του 1821 μέχρι το 1975.

Περίπου 30 χρόνια μετά (το 1999-2000, νομίζω) δύο νεαροί περίμεναν "4 καλαμάκια, μια πίτα-γύρο απ όλα και ένα δίπλο μπιφτέκι-λουκάνικο, κέτσαπ μουστάρδα" σε σουβλατζίδικο επί της οδού Γ'. Σεπτεμβρίου στην Αθήνα (το οτι ήταν στην Αθήνα οι Θεσσαλονικείς φίλοι πρέπει να το έχουν ήδη καταλάβει απο τη παραγγελία). Μέσα σε αυτό το υπέροχο περιβάλλον απο καπνούς κάθε είδους και με τη μυρωδιά της τσίκνας να φτάνει πραγματικά μέχρι τον Όλυμπο, προβάλει απο τη πόρτα ένας νεαρός, ελαφρά υπο την επήρρεια και ρωτάει τον ιδιοκτήτη του σουβλατζίδικου:

-Αυτή η όδος είναι η Γεωργίου Σεπτεμβρίου;
-Ναι...του απαντάει ο σουβλάτζης -λίγο σαστισμένος είναι η αλήθεια.
-Μου δίνεις ένα λεμόνι;
Ο σουβλατζής του το έδωσε και η ζωή συνεχίστηκε για όλους μας...(;).

Η οδός Τρίτης Σεπτεμβρίου (Γ' Σεπτεμβρίου) στην Αθήνα έχει πάρει το όνομα της απο την εξέγερση του 1844 κατά του Βασιλιά Όθωνα ακριβώς με αφορμή το σύνταγμα. Η εξέγερση έγινε στο χώρο της Βουλής και γι' αυτό σήμερα η πλατεία ονομάζεται πλατεία Συντάγματος.

Θα ήθελα να εκτείνω τις καλύτερες ευχές μου στο παιδί της Οδού Γ' Σεπτεμβρίου, ελπίζω τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα σήμερα για εκείνον και να ευχαριστήσω τους φίλους που συνέβαλαν στην άμβλυνση της ανοησίας μου για κάποια πράγματα με τη συμμετοχή τους στα τελευταία post.

Ζήτω Το Σύνταγμα...Του Φαραώ!!!

Απο τότε που έφυγα απο την Ελλάδα, τη βρίσκω συνέχεια μπροστά μου, πιο πολύ κι απο όταν ήμουν εκεί. Οι υπενθυμήσεις είναι παντού, μέσα σε φωτογραφίες, ντοκυμαντέρ, σημειώσεις και ράφια βιβλιοπωλείων.

Ιδιαίτερα στα ράφια των βιβλιοπωλείων έχω βρεί ώς τώρα τις μεγαλύτερες εκπλήξεις... Με συλαμβάνουν απροετοίμαστο, στη "ρουτίνα" της (χαλαρωτικής υποτίθεται) Σαββατιάτικης βόλτας, όπως πριν απο λίγο καιρό όταν περιφερόμουν μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο, ώς συνήθως χωρίς λόγο, φυλομετρώντας ότι μου τραβούσε τη προσοχή.

Η σειρά με την οποία τοποθετούντε οι θεματικοί τομείς μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο λέει πολλά για το μαγαζί. Στο συγκεκριμένο για παράδειγμα, οι φωτογραφικές συλλογές με θεματολογία Erotica βρίσκοντε "πλάτη με πλάτη" πίσω ακριβώς απο τους οδηγούς εγκυμοσύνης / "Μείνετε έγκυος για dummies" / "Θηλάστε Σωστά", κλπ...Τόσο μακριά κι όμως τόσο κοντά!...Που σημαίνει οτι η διεύθυνση έχει τουλάχιστον...humour.

Ο Ιστορικός τομέας δέ...τοποθετημένος στο πίσω μέρος του κτηρίου, ανάμεσα στα Πολεμικού ενδιαφέροντος και "Φιλοσοφία και Πνευματική Αναζήτηση" και φορτωμένος με λογής-λογής τίτλους της αρχαίας αλλά και της νεότερης ιστορίας του κόσμου.

Κάπου ανάμεσα στους Ελληνιστικούς και Αιγυπτιακούς χρόνους λοιπόν φόρτωνε ελάχιστα το ράφι με το βάρος του ένα πολύ μικρό συνοπτικό και ενδιαφέρον βιβλιαράκι για τις "Πυραμίδες της Γκίζας!" με τον τίτλο "The Pyramids Of Giza - Facts, Legends and Mysteries" του Jean Pierre Cortegianni.

Το ωραίο με το θέμα των πυραμίδων της Γκίζας είναι οτι όπως και να έχει, το βιβλίο θα είναι διασκεδαστικό! Είτε πρόκειται για κάποιο βιβλίο με συλογισμούς τύπου Erich Von Daniken όπου τα πάντα καταλήγουν στους εξωγήινους, είτε πρόκεται για κάποιο ορθολογιστικό ιστορικό βιβλίο για τον Αιγυπτιακό πολιτισμό, η διασκέδαση είναι εγγυημένη!

Παρ' όλα αυτά, μόλις στη δεύτερη σελίδα του, σε μια μικρή φωτογραφική αναδρομή, πριν κάν αρχήσει η εισαγωγή με τίτλο "Απο τον Ηρόδοτο στον Ναπολέοντα", είχα ήδη συναντήσει το Ελληνικό στοιχείο στη παρακάτω φωτογραφία:

(Εργάτες επάνω απο μια απο τις εισόδους της Μεγάλης Πυραμίδας. Μπορείτε να διακρίνετε τους Ελληνικούς χαρακτήρες αν κάνετε κλίκ επάνω στην εικόνα και παρατηρήσετε προσεκτικά γύρω απο τα κεφάλια των εργατών που κάθοντε στο ίδιο επίπεδο. Η φωτογραφία είναι απο το βιβλίο του Jean Pierre Cortegianni, The Pyramids Of Giza - Facts, Legens And Mysteries)

Έκπληκτος διέκρινα σε αυτό το φωτογραφικό αποτύπωμα του παρελθόντος, επάνω στις πυραμίδες, χαραγμένες Ελληνικές λέξεις και ονόματα που ανήκουν ξεκάθαρα στη νεότερη ιστορία αυτού το μνημείου.

(Οι δύο αυτές φωτογραφίες είναι τα συγκεκριμένα σημεία στα οποία αναγράφοντε οι Ελληνικοί χαρακτήρες και έχω απλά αυξήσει την αντίθεση για να διακρίθούν καλύτερα)

Απο τη πρώτη φωτογραφία: "Ν. Σίδερης", "Ζήτω το σύνταγμα, Όσον αι πυραμίδες..., Αλέξανδρος σ..τσος, αρχιτ.."

Και απο τη δεύτερη φωτογραφία διακρίνεται καθαρά το όνομα "Λουκάς Κουρ[ής]"

Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τι φταίνε οι πυραμίδες για το Ελληνικό σύνταγμα; Ποιός είναι τελικά ο Αλέξανδρος σ..τσος, αρχιτ..;

Πρίν γράψω ετούτες εδώ τις γραμμές έψαξα όσο μπορούσα να βρώ περισσότερες φωτογραφίες ή τουλάχιστον κάποιες πληροφορίες για εκείνη την εποχή.

Φωτογραφίες παρόμοιες δεν κατάφερα να βρώ αλλά είμαι σίγουρος οτι αυτές δεν είναι οι μόνες νεότερες Ελληνικές αναγραφές επάνω στη πυραμίδα.

Όσο για το συγκεκριμένο σύνθημα "Ζήτω το σύνταγμα!"...θυμόμουν αμυδρά απο την ιστορία του λυκείου οτι είχε κάποια σχέση με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Απο οτι έμαθα απο το συνοπτικό άρθρο της -άτυχα ονομασμένης- Βικιπαίδειας, προέρχεται απο την έκρυθμη πολιτική κατάσταση που επικρατούσε περίπου το 1910 στην Ελλάδα (τι πρωτότυπο) ανάμεσα στους πολιτικούς που ζητούσαν τη λεγόμενη Συντακτική βουλή -που σήμαινε οτι θα παρέμενε ο τότε βασιλιάς- και Αναθεωρητική βουλή που σήμαινε ουσιαστικά οτι το πολίτευμα θα άλλαζε -και άρα ο βασιλιάς θα...εξέπιπτε. Περισσότερες λεπτομέρειες...απο εδώ.

Βενιζέλος ξε-Βενιζέλος, δεν υπάρχει πιο αηδιαστικό θέαμα απο τα πολιτικά συνθήματα (και άλλες εκδηλώσεις αγάπης όπως Νίτσα + Τάκης = L.S.D) γραμμένα όπου λάχει πόσο μάλλον επάνω σε ένα παμπάλαιο μνημείο, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απο τον τόπο της πολιτικής κατάστασης που περιγράφουν.

Κατανοώ οτι τότε η Αίγυπτος είχε περισσότερους Έλληνες αλλά τι στο καλό; Πόσοι Έλληνες θα διάβαζαν αυτό το συγκεκριμένο μήνυμα επάνω απο μια πύλη στις πυραμίδες που βρίσκοντε σε αρκετά μεγάλη απόσταση απο τη πόλη του Καϊρου και ειδικά το 1910;;;;;;

Τείνω να πιστεύω οτι με αυτή τη φωτογραφία έχω ανακαλύψει τους προγόνους του Μπάμπη του Σουγιά.

ΤΟΤΕΜ! (Το ποιό;)

Το Plymouth έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ναυτική ιστορία. Εξερευνητές όπως ο James Cook, ο Francis Drake και οι Pilgrim Fathers (περισσότερο ιεραπόστολοι βέβαια παρά εξερευνητές) έφυγαν απο το λιμάνι του για μεγάλα ταξίδια εξερευνήσεων και χαρτογράφησης άγνωστων μέχρι τότε περιοχών.

Αυτή την ιστορία αποφάσισε να περιγράψει με ένα πρωτότυπο τρόπο το "Centre For Sustainable Futures" του πανεπιστημίου του Plymouth με τη κατασκευή του εικονιζόμενου ΤΟΤΕΜ!!!

Το έργο ξεκίνησε πριν απο δύο περίπου χρόνια (το Καλή Φάση τελούσε τότε υπο λανθάνουσα μορφή) με μια μικρή γιορτή με ιθαγενείς απο τον Καναδά, τα νησιά του Ειρηνικού κλπ.

Στο μεταξύ όμως, τη πρωτοχρονιά του 2007, ο πρύτανης του πανεπιστημίου βρήκε τραγικό θάνατο όταν έχοντας βγάλει βόλτα το σκύλο του, έπεσε ένας κεραυνός κόβωντας ένα καλώδιο υψηλής τάσης το οποίο προσγειώθηκε, υπο τάση, επάνω του! Το γεγονός έφερε, όπως είναι αναμενόμενο, μεγάλη αναστάτωση αλλά φέτος οι Ινδιάνοι μαστόροι επέστρεψαν για να ολοκληρώσουν το έργο τους και να τοποθετήσουν το τοτέμ στη θέση του.

Και αυτός εδώ είναι ο...Αρχηγός! Ο Henry Green με το όνομα...Ινδιάνικης καταγωγής, μέγας ξυλογλύπτης (Master Carver) με ειδίκευση στα ξύλινα Τοτέμ, τις μάσκες και τις προσόψεις αλλά και σε χειρότεχνα χρυσά και αργυρά κοσμήματα.

(O Henry Green στο ισόγειο του κτηρίου Roland Lewinsky στο πανεπιστήμιο του Plymouth.
Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου προέρχονται απο τη προσωπική μου συλλογή.)

Ένας πολύ φιλικός, ήρεμος και ανοιχτός χαρακτήρας, είχε όλη τη καλή διάθεση να μιλήσει για τη δουλειά του, την ιστορία του τόπου του αλλά και να μάθει για την Ελλάδα...

Δεν ήξερε τον Νίκο Γκαραβέλα (!!! Είναι δυνατόν ρε Henry; Τέλος πάντων..."καληνύχτα και σε 'σένα, όπου και να 'σαι"), είχε ακουστά τον Carlos Castaneda και προσπάθησε ειλικρινά να προφέρει τη λέξη "Χαλκίδα" όταν του απάντησα απο που κατάγομαι. Παρεπιπτόντως ήταν και ο μόνος αλλοδαπός που αμέσως μετά με ρώτησε "Τι σημαίνει;" (*)...Το όποιο πρέπει να πώ οτι με εξέπληξε ευχάριστα.

Το ξυλόγλυπτο τοτέμ που κατασκεύασε για το πανεπιστήμιο με τη βοήθεια των συνεργατών του Ralph Stocker & Pat Helin είναι περίπου 2.5 με 3 μέτρα ψηλό και αποτελείται απο τις εξής τρείς φιγούρες:

Στο κάτω μέρος κουρνιάζει ένα κοράκι συμβολίζοντας την εξυπνάδα. Ένα πραγματικά ταιριαστό σύμβολο. Πρόσφατη έρευνα (εδώ και εδώ σε παλαιότερο άρθρο στο Newscientist αλλά με ελεύθερη πρόσβαση) αποκαλύπτει οτι τα κοράκια έχουν τη δυνατότητα να προσχεδιάζουν τις ενέργειες τους και μετά να εκτελούν το σχέδιο αλλά και να συνεργάζονται ομαδικά.

(Η "κεντρική φιγούρα" του έργου. Ένα κοράκι στη βάση του τοτέμ...)

Πάνω ακριβώς απο το κοράκι είναι λαξευμένη μια ανθρώπινη μορφή με προφανή θέση και σημασία.

(Πάνω απο το κοράκι, σε ένα μικρό θρόνο μια πολύ εκφραστική ανθρώπινη μορφή.)

Το έργο ολοκληρώνεται με αυτό τον εντυπωσιακό αετό που θα στέκεται στη κορυφή του τοτέμ. Αυτός ο αετός είναι το αναγνωριστικό της φατρίας του γλύπτη. Αυτό δεν είναι κανόνας για τα τοτέμ, αλλά ο Henry το θεωρεί κάτι σαν υπογραφή στα έργα του.

(Στη κορυφή του τοτέμ θα δεσπόζει η μορφή αυτού του επιβλητικού αετού.)

Ο κορμός του ξύλου που χρησιμοποιήθηκε σαν πρώτη ύλη για το έργο είναι κερασιά απο ένα δάσος κοντά στο Tavistock (Ένα χωριό λίγο πιο έξω απο το Plymouth). Το εντυπωσιακό με αυτό είναι οτι καθώς κόβανε το πάνω μέρος του κορμού που σχημάτισε μια σφήνα για να στηριχτεί ο αετός, το ξύλο που αποκαλύφθηκε στο εσωτερικό ήταν υγρό, κάτι που δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει όλη αυτή η πλεονάζουσα υγρασία σε αυτό το τόπο :-)

(Ο Ralph Stocker ένας απο τους βοηθούς / μαθητευόμενους του Henry Green, σχηματίζει μια σφήνα στη κορυφή του τοτέμ όπου θα στηριχτεί αργότερα ο αετός...)

(...το ξύλο που αποκαλύπτεται, βαθιά στο εσωτερικό του κορμού, είναι ακόμα υγρό παρ' όλο που ο κορμός έχει κοπεί εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια)

(Η δουλειά συνεχίζεται στο κάτω μέρος του τοτέμ, στο σημείο που θα στηριχτεί στο έδαφος. Στη φωτογραφία διακρίνονται και οι τρείς τεχνίτες (απο αριστερά πρός τα δεξιά: Pat Helin, Henry Green, Ralph Stocker) καθώς επίσης και το πλήρες μέγεθος του τοτέμ)

Απο το μικρό φυλάδιο που περιγράφει τη δουλειά του Henry Green, παραθέτω ένα μικρό κομάτι που συνοψίζει το σκεπτικό του:

"Henry welcomes you to enjoy what our creator has to offer, and encourages our future generations to preserve what is always been so precious to all of us, who we are and where we come from, for if we take too much now we will not have much for our future generations"

Απλά...χωρίς Climate Change φανφάρες, carbon footprints, καμπάνιες, στατιστικές και σωτήριες προσωπικότητες.

Περισσότερα δείγματα της πραγματικά καταπληκτικής δουλειάς του μπορείτε να βρείτε στη σελίδα του στο Myspace!


*...Η ονομασία της πόλης Χαλκίδας, πρωτεύουσας της Εύβοιας, προέρχεται ή απο την ύπαρξη κοιτασμάτων χαλκού (στα οποία αναφέρονται αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Στράβων, ο Πλούταρχος και ο Ευστάθιος) ή σύμφωνα με κάποιο κύριο Dondorf απο τη λέξη "χάλκη" ή "κάλχη", που σημαίνει το πορφυρούχο κοχύλι , απο το οποίο οι Φοίνικες προμηθεύονταν την πορφύρα. Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται απο το εξαιρετικό βιβλίο του ιστορικού και αρχαιολόγου Επαμινώνδα Βρανόπουλου, "Ιστορία Της Εύβοιας", εκδόσεις Πελασγός

Στα Όρια Της Ξενιτιάς...

Όπως ίσως καταλάβατε, το blog παρέμεινε «Παραμελημένο λόγο διακοπών». Ο ένας μήνας –περίπου- παραμονής στην Ελλάδα σήμαινε αρκετό χρόνο για βόλτες, φωτογραφίες –μικρά αναμνηστικά καθημερινότητας που κατα ένα περίεργο τρόπο περνάει απαρατήρητη-, σημειώσεις, βιβλία –που κούρνιαζαν καιρό τώρα, υπομονετικά, στο ράφι-, ύπνο –είδα όλα τα όνειρα που ανέβαλα όλο αυτό το καιρό λόγο δουλειάς-, φαϊ –έφαγα όλα τα φαγητά......τελεία, δε νοιώθω ιδιαίτερα υπερήφανος γι’ αυτό, λίγο φουσκωμένος μόνο- και Θάλασσα.....όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά...Προέχει η ασφάλεια.

Φωτογραφικά και συγγραφικά ντοκουμέντα θα ακολουθήσουν σύντομα. Πρός το παρόν όμως, ακολουθεί ένα κείμενο που παρά τη μικρή του έκταση γράφτηκε με κόπο απο το καναπέ, στο λεωφορείο, στο αεροδρόμιο και στο αεροπλάνο και το οποίο ξεχάστηκε αβίαστα μόλις πατήσαμε στο Ελ. Βενιζέλ και το ευλογημένο καλοκαίρι των 38 βαθμών.


Ένα ενδιαφέρον νοητικό πείραμα κινηματικής φυσικής ξεκινάει κάπως έτσι "Έστω οτι υπάρχει ένα πηγάδι / τούνελ που διαπερνά τη γή απο άκρο σε άκρο περνόντας απο το κέντρο της...".

Σε αυτό το post κάνω τα στραβά μάτια στους προφανείς λόγους γιατί κάτι τέτοιο είναι ακατόρθωτο -προς το παρόν (*)- και ρωτάω πολύ απλά "Που τελικά θα βγώ στην άλλη μεριά της Γής αν αρχήσω να σκάβω στον κήπο μου;". Διαλέξτε ένα καλό σημείο και αναρρωτηθείτε μαζί μου!

Το πείραμα, καταλήγει ρωτόντας "Τι κίνηση θα εκτελέσει ένα σώμα αν το ρίξουμε μέσα σε αυτό το πηγάδι;". Η απάντηση...φυσικά... είναι "Ταλάντωση". Υποθέτοντας οτι η Γή είναι μια απλή σφαίρα την οποία διαπερνά απο ένα σημείο στο ακριβώς απέναντι του ένα πηγάδι τότε πετώντας μέσα ένα αντικείμενο, αυτό θα εκτελέσει ομαλά επιταχυνόμενη κίνηση μέχρι το κέντρο της Γής (λόγο της βαρύτητας που θεωρείται οτι δρά πρός το κέντρο της σφαίρας) και μετά ομαλά επιβραδυνόμενη κίνηση μέχρι την επιφάνεια στο άλλο άκρο της απο όπου και κάποιος θα μπορούσε απλά να το αρπάξει τη στιγμή που η ταχύτητα του θα μηδενιζόταν. Αν υποτεθεί ακόμα οτι αυτό το τούνελ είναι κενό αέρος (και άρα δεν υπάρχουν τριβές), αυτό το σώμα θα συνεχίσει να ταλαντώνεται ανάμεσα σε αυτές τις δύο θέσεις για πάντα!

Η πλήρης ανάλυση δείχνει οτι το ταξίδι απο το ένα άκρο της Γής στο άλλο θα διαρκούσε περίπου 42 λεπτά (!) ενώ η μέγιστη ταχύτητα θα ήταν περίπου 28 χιλιάδες χιλιόμετρα ανα ώρα (Σχεδόν 23 φορές τη ταχύτητα του ήχου δηλαδή !!!).

Όλα ωραία και καλά ώς εδώ αλλά τι βρίσκεται ακριβώς στην άλλη μεριά της Γής απο μια οποιαδήποτε θέση?

Η απάντηση κρύβεται στα “Αντίποδα” Σημεία. Αυτά είναι τα εκ διαμέτρου αντίθετα σημεία επάνω στην υδρόγειο σφαίρα τα οποία και απέχουν τη μεγαλύτερη απόσταση που θα μπορούσε να μετρηθεί ποτέ ανάμεσα σε δύο σημεία επάνω στην επιφάνεια της Γής.

Για να βρείτε που ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο πρέπει να σταθείτε για να καυχιέστε οτι φτάσατε «Στην άλλη άκρη της Γής» μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το applet “Antipode Map” της Solution Realm Software. Όπως φαίνεται στο παρακάτω screenshot, αλλά όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και μόνοι σας ακολουθόντας το link, όλη η επιφάνεια της Ελλάδας αντιστοιχεί κάπου στη μέση του πουθενά του Ειρηνικού Ωκεανού!

(Antipode Map, Η επιφάνεια της Ελλάδας αντιστοιχεί κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό....το οποίο μας δίνει μια πληροφορία για το μέγεθος....του Ειρηνικού)

Θεωρητικά λοιπόν, υπάρχει ένα όριο στη ξενιτιά ή τέλος πάντων, τό πόσο μακριά μπορεί κάποιος να βρεθεί απο το σπίτι του. Αυτό το όριο είναι η απόσταση ανάμεσα στα Αντίποδα σημεία που για το πλανήτη Γή είναι περίπου 20000 χιλιόμετρα.

Ένα βήμα πρός οποιαδήποτε κατεύθηνση απο αυτό το πουθενά του Ειρηνικού θα είναι πάντα ένα βήμα πιο κοντά στο σπίτι.




(*) Η βαθύτερη ανθρωπογεννής τρύπα που έχει σκαφτεί μέχρι σήμερα έχει βάθος περίπου 12 χιλιάδες μέτρα. Ονομάζεται η τρύπα του Kola και ήταν μέρος ενός επιστημονικού προγράμματος της -κάποτε- Σοβιετικής Ένωσης. Η διάτρηση διήρκεσε απο το 1970 μέχρι το 1989 οπότε και διεκόπει το πρόγραμμα λόγο απροσδόκητων θερμοκρασιών.
Το πείραμα είχε θέσει ώς απόλυτο στόχο το βάθος των 15 χιλιομέτρων όπου και αναμενόταν η οριακή για τη λειτουργία του τρυπανιού θερμοκρασία των 300 βαθμών της κλίμακας Celsius. Σε αυτό το επίπεδο το τρυπάνι θα είχε διανύσει τη μισή απόσταση απο το υπολογισμένο πάχος του μανδύα της Γής που είναι περίπου 30 χιλιόμετρα.

Παρ' όλα αυτά, είμαι σίγουρος οτι όταν "το αποφασίσουμε" ένα διαμπερές πηγάδι θα είναι απλά θέμα χρόνου.

Απο Τη Γή Στη Σελήνη Με...Ασανσέρ!

Πρίν απο...πολλά χρόνια, θυμάμαι να διάβαζω ένα άρθρο του Θανάση Βέμπου στο περιοδικό Πτήση και διάστημα (τώρα και ισορροπία δυνάμεων!) για τους Διαστημικούς Ανελκυστήρες (Space Elevators). Ήταν ένα απο αυτά τα οραματικά άρθρα, γεμάτο καλλιτεχνικές αποδόσεις κάτι περίεργων συσκευών που υποτίθεται οτι θα λειτουργούσαν όπως ακριβώς οι κοινοί ανελκυστήρες μόνο που αντί για το ρετιρέ θα έβγαζαν στο διάστημα!

Όταν λέμε διάστημα, εννoούμε ένα ύψος περίπου 35-36 χιλιάδες μέτρα απο τη Γή και όταν λέμε ανελκυστήρας εννoούμε...ακριβώς αυτό! Μια, τουλάχιστον εντυπωσιακή, εγκατάσταση με 36 χιλιάδες μέτρα "καλώδιο" απο ένα σταθερό σημείο στη Γή μέχρι ένα σταθερό σημείο στον...ουρανό. Και επειδή ο ουρανός δεν έχει ένα βολικό σταθερό σημείο τοποθετούμε μια κατάλληλη ιπτάμενη εγκατάσταση που μοιάζει ούτε λίγο ούτε πολύ με ένα "κοινό" -αλλά λίγο πιο βαρύ- δορυφόρο.

Η τροχιά στην οποία κινείται αυτός ο δορυφόρος ονομάζεται Γεωστατική και είναι το κατάλληλο συστατικό που κάνει αυτό το σημείο στον ουρανό σταθερό ώς πρός ένα αντίστοιχο σημείο στη Γή. Ουσιαστικά, ο δορυφόρος κινείται με ταχύτητα ίση με την αντίστοιχη ταχύτητα που περιστρέφεται η Γή. Έτσι, για ένα παρατηρητή στη Γή, ο δορυφόρος αυτός παραμένει στην ίδια θέση στον ουρανό όπως ακριβώς και οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι* που συνδέουν αποτελεσματικά γεωγραφικά μακρινές τοποθεσίες. Επάνω σε αυτό το καλώδιο, θα ανεβοκατεβαίνει ένα φορείο που θα μεταφέρει ανθρώπους, δορυφόρους, διαστημικά τηλεσκόπια και κάθε λογής φορτία σε τροχιά!

Αν η ιδέα σας φαίνεται παρανοϊκή τότε αναλογιστείτε οτι για να στείλουμε σήμερα ένα φορτίο σε τροχιά χρησιμοποιούμε μια σειρά απο άλλες παρανοϊκές ιδέες (αναλώσιμους πυραύλους στερεών καυσίμων, πανάκριβες και πολύπλοκες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, ένα τρελό κύριο ο οποίος μετράει ανάποδα στην εκτόξευση,κλπ) των οποίων το κόστος κυμαίνεται πολύ λογικά ανάμεσα $4000 μέχρι $40000 ΑΝΑ ΚΙΛΟ!

Πράγμα που σημαίνει οτι το τηλεσκόπιο Hubble που ζυγίζει περίπου 11 τόνους και περνάει πάνω απο τα κεφάλια μας κάθε μιάμιση ώρα θα στοίχιζε $242000000 με το μέσο κόστος των $22000 **.

Σε αυτή τη περίπτωση τα μηδενικά έχουν το πρώτο λόγο και η μείωση του κόστους που υπόσχοντε να προσφέρουν οι διαστημικοί ανελκυστήρες όταν θα λειτουργήσουν είναι φαινομενική. Συγκεκριμένα, εκτιμάται οτι το αντίστοιχο κόστος θα πέσει στα μόλις $220 / kg (!!!)

Τα διάβαζα όλα αυτά και μου φαίνονταν τόσο μακριά και υποθετικά όσο και τα 9000 χιλιόμετρα περίπου που χωρίζουν τα εργαστήρια της NASA απο τη Χαλκίδα. Τότε φυσικά δεν είχα συνειδητοποιήσει οτι η μετάβαση απο το όνειρο ή την ιδέα στη πραγματικότητα είναι απλά θέμα χρόνου.

Και απο τότε έχει κυλήσει αρκετός χρόνος ώστε να υπάρχει σήμερα για τους Διαστημικούς Ανελκυστήρες ένα αρκετά μεγάλο κόματι δημοσιευμένης ακαδημαϊκής έρευνας, ειδικά συνέδρια για το θέμα αλλά και σχετικοί διαγωνισμοί με σημαντικά χρηματικά έπαθλα που έχουν υποκινήσει ώς ένα βαθμό τη σχετική έρευνα.

Σε αυτούς τους πολύ ενδιαφέροντες διαγωνισμούς οι συμμετέχοντες καλούντε να επιδείξουν λειτουργικά μοντέλα των ιδεών τους τα οποία θα πρέπει να ανέβουν και να κατέβουν ένα καλώδιο μήκους (πρός το παρόν) 1000 μέτρων με συγκεκριμένη ταχύτητα. Το καλώδιο συγκρατείται απο ένα αερόστατο ή απο ένα ελικόπτερο και το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει κάθε χρόνο!

Περισσότερες πληροφορίες για οτιδήποτε σχετικό με αυτές τις διατάξεις που απ' οτι φαίνεται ίσως άρχησουν να λειτουργούν πιο γρήγορα απο ότι φανταζόμαστε μπορείτε να βρείτε στο πολύ καλό Space Elevator Reference website αλλά και στο Space Elevator Blog το οποίο μάλιστα αυτό το καιρό παρέχει πλήρη κάλυψη του σχετικού συνεδρίου 2008 Space Elevator Conference!

Κλείνοντας παραθέτω ένα video με τον ανελκυστήρα του USST (University Of Sascatcewan...ινδιάνικο όνομα) σε λειτουργία απο το διαγωνισμό του 2006 που νομίζω οτι δείχνει με το καλύτερο τρόπο πώς θα μοιάζει (σε μικρογραφία τουλάχιστον) ο Διαστημικός Ανελκυστήρας του μέλλοντος!

* Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι σε γεωστατική τροχιά έγιναν ευρέως γνωστοί χάρη σε ένα κύριο με το όνομα Arthur Clark, ο οποίος δυστυχώς μας άφησε πρόσφατα. Το 1945 έγραψε ένα άρθρο που εξηγούσε τη βασική αρχή λειτουργίας τους σε μια εποχή που το κοντινότερο πράγμα σε πύραυλο που μπορούσε να φανταστεί κανείς ήταν οι βόμβες V1 που έπεφταν στο Λονδίνο κατα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο ίδιος κύριος δε, είχε κάνει επίσης και την ιδέα του Διαστημικού Ανελκυστήρα γνωστή στο ευρύ κοινό μέσω ενός βιβλίου που έγραψε το 1979...δέκα χρόνια μετά τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στο φεγγάρι.

**Είναι πολύ πιθανό εδώ να υποεκτιμώ το κόστος καθώς το Hubble τέθηκε σε τροχιά απο επανδρωμένη αποστολή με το διαστημικό λεοφωρείο αλλά είναι ένα παράδειγμα με ρεαλιστικά στοιχεία. Παρεπιπτόντως το συνολικό κόστος του Hubble ήταν περίπου $1500000000 (Αυτό διαβάζεται ώς δισεκατομμύρια δολάρια)

*** H φωτογραφία που απεικονίζεται στην αρχή του παρόντος άρθρου προέρχεται απο το Impact Lab